შემადგენლობა: მოქმედი ნივთიერება: ყოველი მლ საინექციო სუსპენზია შეიცავს 5მგ ბეტამეთაზონს (დიპროპიონატის სახით) და 2მგ ბეტამეთაზონს (ნატრიუმის ფოსფატის სახით). დამხმარე ნივთიერებები: დინატრიუმ ჰიდროგენფოსფატის დიჰიდრატი, ნატრიუმის ქლორიდი, დინატრიუმის ედეტატი, პოლისორბატი 80, ბენზილის სპირიტი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი (E218), პროპილპარაჰიროქსიბენზოატი (E216), მაკროგოლი, მარილმჟავა, საინექციო წყალი.

ჩვენება: ინტრამუსკულალური შეყვანა: სხვადასხვა რევმატული დაავადების, დერმატოლოგიური, ალერგიული, კოლაგენური დაავადებების და კორტიკოსტეროიდებზე მორეაგირე სხვა დაავადებების სამკურნალოდ.
ინტრაარტიკულალური, პერიარტიკულალური და რბილ ქსოვილებში შეყვანა: როგორც დამატებითი თერაპია ხანმოკლე მკურნალობისთვის (პაციენტებში მწვავე ეპიზოდებით ან გართულებების დროს) ოსტეოართრიტის, რევმატოიდული ართრიტის დროს.
დაზიანების უბანში შეყვანა: დერმატოლოგიურ შემთხვევებში; ტერფის ქსოვილებში ადგილობრივი შეყვანა.
დამატებითი თერაპიის სახით ხანმოკლე მკურნალობისთვის (პაციენტებიში მწვავე ეპიზოდებით ან გართულებისას) ბურსიტის დროს მკვრივი ან რბილი კოჟრის ქვეშ, ბურსიტის დროს ქუსლის დეზისას, ფეხის რიგიდული ცერა თითის ბურსიტი, ფეხის ნეკა თითის ბურსიტი, სინოვიური ცისტა, მორტონის ნევრალგია (მეტატარსალგია); ტენოსინოვიტი, კუბოიდური პერიოსტიტი.

უკუჩვენებები: ჰიპერმგრძნობელობა ბეტამეთაზონის, სხვა კორტიკოსტეროიდების ან ზემოთ აღნიშნული შემავსებლების მიმართ. სისტემური სოკოვანი ინფექციები. ვეგასპანი არ გამოიყენება ინტრამუსკულურად იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურა.

გამოყენების წესი და დოზირება: სისტემური გამოყენება: სისტემური მკურნალობა უმრავლეს შემთხვევებში იწყება 1 ან 2მლ-ით და მეორდება საჭიროებისამებრ. მიიღება ღრმა ინტრამუსკულალური (იმ) ინექციით დუნდულა კუნთში. დოზირება და მიღების სიხშირე დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობის სიმძიმესა და თერაპიულ ეფექტზე.
ფერტილობა ორსულობა, და ლაქტაცია: ორსულობა: კორტიკოსტეროიდების პრენატალურ პერიოდში დანიშვნის დროს, უნდა შეფასდეს დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

შენახვის წესი: ინახება არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. არ შეიძლება გაყინვა!
გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა #3 რეცეპტით.

შემადგენლობა: მოქმედი ნივთიერება: ყოველი მლ საინექციო სუსპენზია შეიცავს 5მგ ბეტამეთაზონს (დიპროპიონატის სახით) და 2მგ ბეტამეთაზონს (ნატრიუმის ფოსფატის სახით). დამხმარე ნივთიერებები: დინატრიუმ ჰიდროგენფოსფატის დიჰიდრატი, ნატრიუმის ქლორიდი, დინატრიუმის ედეტატი, პოლისორბატი 80, ბენზილის სპირიტი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი (E218), პროპილპარაჰიროქსიბენზოატი (E216), მაკროგოლი, მარილმჟავა, საინექციო წყალი.

ჩვენება: ინტრამუსკულალური შეყვანა: სხვადასხვა რევმატული დაავადების, დერმატოლოგიური, ალერგიული, კოლაგენური დაავადებების და კორტიკოსტეროიდებზე მორეაგირე სხვა დაავადებების სამკურნალოდ.
ინტრაარტიკულალური, პერიარტიკულალური და რბილ ქსოვილებში შეყვანა: როგორც დამატებითი თერაპია ხანმოკლე მკურნალობისთვის (პაციენტებში მწვავე ეპიზოდებით ან გართულებების დროს) ოსტეოართრიტის, რევმატოიდული ართრიტის დროს.
დაზიანების უბანში შეყვანა: დერმატოლოგიურ შემთხვევებში; ტერფის ქსოვილებში ადგილობრივი შეყვანა.
დამატებითი თერაპიის სახით ხანმოკლე მკურნალობისთვის (პაციენტებიში მწვავე ეპიზოდებით ან გართულებისას) ბურსიტის დროს მკვრივი ან რბილი კოჟრის ქვეშ, ბურსიტის დროს ქუსლის დეზისას, ფეხის რიგიდული ცერა თითის ბურსიტი, ფეხის ნეკა თითის ბურსიტი, სინოვიური ცისტა, მორტონის ნევრალგია (მეტატარსალგია); ტენოსინოვიტი, კუბოიდური პერიოსტიტი.

უკუჩვენებები: ჰიპერმგრძნობელობა ბეტამეთაზონის, სხვა კორტიკოსტეროიდების ან ზემოთ აღნიშნული შემავსებლების მიმართ. სისტემური სოკოვანი ინფექციები. ვეგასპანი არ გამოიყენება ინტრამუსკულურად იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურა.

გამოყენების წესი და დოზირება: სისტემური გამოყენება: სისტემური მკურნალობა უმრავლეს შემთხვევებში იწყება 1 ან 2მლ-ით და მეორდება საჭიროებისამებრ. მიიღება ღრმა ინტრამუსკულალური (იმ) ინექციით დუნდულა კუნთში. დოზირება და მიღების სიხშირე დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობის სიმძიმესა და თერაპიულ ეფექტზე.
ფერტილობა ორსულობა, და ლაქტაცია: ორსულობა: კორტიკოსტეროიდების პრენატალურ პერიოდში დანიშვნის დროს, უნდა შეფასდეს დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

შენახვის წესი: ინახება არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. არ შეიძლება გაყინვა!
გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა #3 რეცეპტით.

** ვეგასპანი VEGASPAN**

პროდუქტის სავაჭრო დასახელება: ვეგასპანი

წამლის ფორმა: საინექციო სუსპენზია

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: ყოველი მლ საინექციო სუსპენზია შეიცავს 5 მგ ბეტამეთაზონს (დიპროპიონატის სახით) და 2 მგ ბეტამეთაზონს (ნატრიუმის ფოსფატის სახით).

დამხმარე ნივთიერებები: დინატრიუმ ჰიდროგენ ფოსფატის დიჰიდრატი, ნატრიუმის ქლორიდი, დინატრიუმის ედეტატი, პოლისორბატ 80, ბენზილის სპირიტი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი (E218), პროპილპარაჰიროქსიბენზოატი (E216), მაკროგოლი, მარილმჟავა, საინექციო წყალი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი : სისტემური გამოყენების კორტიკოსტეროიდები, გლუკოკორტიკოსტეროიდები

**თერაპიული ჩვენება: **

ინტრამუსკულური შეყვანა

სხვადასხვა რევმატული დაავადების, დერმატოლოგიური, ალერგიული, კოლაგენური დაავადებების და კორტიკოსტეროიდებზე მორეაგირე სხვა დაავადებების სამკურნალოდ.

ინტრაარტიკულური, პერიარტიკულური და რბილ ქსოვილებში შეყვანა

როგორც დამატებითი თერაპია ხანმოკლე მკურნალობისთვის (პაციენტებში მწვავე ეპიზოდებით ან გართულებების დროს) ოსტეოარტჰრიტის, რევმატოიდული ართრიტის დროს.

დაზიანების უბანში შეყვანა

დერმატოლოგიურ შემთხვევებში

ტერფის ქსოვილებში ადგილობრივი შეყვანა

დამატებითი თერაპიის სახით ხანმოკლე მკურნალობისთვის (პაციენტებიში მწვავე ეპიზოდებით ან გართულებისას) ბურსიტის დროს მკვრივი ან რბილი კოჟრის ქვეშ, ბურსიტის დროს ქუსლის დეზისას, ფეხის რიგიდული ცერა თითის ბურსიტი, ფეხის ნეკა თითის ბურსიტი, სინოვიური ცისტა, მორტონის ნევრალგია (მეტატარსალგია); ტენოსინოვიტი, კუბოიდური პერიოსტიტი.

უკუჩვენებები:

- ჰიპერმგრძნობელობა ბეტამეთაზონის, სხვა კორტიკოსტეროიების ან ზემოაღნიშნული შემავსებლების მიმართ.

- სისტემური სოკოვანი ინფექციები.

- ვეგასპანი არ გამოიყენება ინტრამუსკულურად იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურა.

გამოყენების წესი და დოზირება:

სისტემური გამოყენება

სისტემური თერაპიისთვის მკურნალობა უმრავლეს შემთხვევებში იწყება 1 ან 2 მლ-ით და მეორდება საჭიროებისამებრ. მიიღება ღრმა ინტრამუსკულური (იმ) ინექციით დუნდულა კუნთში. დოზირება და მიღების სიხშირე დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობის სიმძიმესა და თერაპიულ ეფექტზე.

მწვავე დაავადებების დროს, როგორიც არის ერითემატოზული მგლურა ან ასთმური სტატუსი, რომლის მოხსნაც მოხერხდა შესაბამისი სასიცოცხლო პროცედურებით, მკურნალობის საწყის ეტაპზე შეიძლება საჭირო იყოს 2მლ.

დერმატოლოგიური მდგომარეობების დიდი უმრავლესობა პასუხობს კორტიკოსტეროიდების ინტრამუსკულურ ინექციაზე. დადგენილია, რომ 1 მლ განმეორებითი ინტრამუსკულური ინექცია, პასუხიდან გამომდინარე, არის საკმარისი.

სასუნთქი სისტემის დაავადებებში სიმპტომების შემსუბუქება განვითარდა 1 მლ ვეგასპანის ინტრამუსკულური ინექციიდან რამდენიმე საათში. ბრონქული ასთმის, თივის ცხელების, ალერგიული ბრონქიტის და ალერგიული რინიტის სიმპტომების ეფექტური კონტროლი მიღებულია ვეგასპანის 1-2 მლ-ით.

მწვავე ან ქრონიკული ბურსიტის მკურნალობისთვის კარგი შედეგები მიიღება ვეგასპანის 1-2 მლ ინტრამუსკულური ინექციით, გამეორება ხდება საჭიროებისამებრ.

ადგილობრივი გამოყენება

იშვიათად საჭიროა საანესთეზიო საშუალების თანმხლები გამოყენება (ინექციის დროს ტკივილი ფაქტიურად არ არის გამოხატული).

საჭიროა ისეთი საანესთეზიო საშუალებების გამოყენებისგან თავის შეკავება, რომლებიც შეიცავენ მეთილპარაბენს, პროპილპარაბენს, ფენოლს, და სხვ.

ეს სამკურნალწამლო პროდუქტი არ უნდა შეერიოს სხვა სამკურნალო საშუალებებს (იხ. განყოფილება შეუთავსებლობა).

მწვავე ბურსიტის დროს: (სუბდელტოიდური, სუბაკრომიული და პრეპატელარული ბურსიტი):

ვეგასპანის 1-2 მლ ინტრაბურსულ ინექციას შეუძლია ტკივილის შემცირება და მოძრაობის სრული დიაპაზონის აღდგენა რამდენიმე საათის განმავლობაში.

**ქრონიკული ბურსიტის დროს: **

მას შემდეგ რაც მოხდება მწვავე სიმპტომების კონტროლი, ქრონიკული ბურსიტის მკურნალობა შესაძლებელია შემცირებული დოზებით.

ტენოსინოვიტის, ტენდინიტის და პერიტენდინიტის დროს:

ვეგასპანის ერთმა ინექციამ მდგომარეობა უნდა გააუმჯობესოს. ამ მდგომარეობების ქრონიკული ფორმების დროს აუცილებელია ინექციის გამეორება პაციენტის მდგომარეობიდან გამომდინარე.

რევმატოიდული ართრიტი და ოსტეოართრიტი:

ვეგასპანის 0.5-2 მლ სახსარშიდა დანიშნვა ახდენს რევმატოიდულ ართრიტთან და ოსტეოართრიტთან ასოცირებული ტკივილის, მტკივნეულობის და სიმყიფის შემსუბუქებას 2-4 საათის განმავლობაში. შემსუბუქების ხანგრძლივობა, რაც მნიშვნელოვნად განსხვავდება ორივე დაავადების დროს, უმეტეს შემთხვევებში შეადგენს ოთხ ან მეტ კვირას. ვეგასპანის სახსარშიდა ინექცია კარგად აიტანება სახსრის და სახსარგარე ქსოვილების მიერ.

სახსარშიდა ინექციის რეკომენდებული დოზებია:

მსხვილი სახსრები (მაგ., მუხლის, ბარძაყის) – 1-2 მლ

საშუალო სახსრები (მაგ., იდაყვის) – 0.5-1 მლ

წვრილი სახსრები (მაგ., მტევნის) – 0.25-0.5 მლ

დერმატოლოგიური მდგომარეობების დროს:

დერმატოლოგიური მდგომარეობები პასუხობენ დაზიანების უბანში ვეგასპანის შეყვანაზე. ზოგიერთი დაზიანების პასუხი, რომლის პირდაპირი მკურნალობა ვერ ხერხდება, შეიძლება მიღწეული იყოს პრეპარატის მცირე სისტემური ეფექტით.

დაზიანების ადგილზე შეყვანით მკურნალობისას, რეკომენდებულია ვეგასპანის კანქვეშა დოზა 0.2 მლ/სმ2, 26 ზომა ნემსის გამოყენებით. ყველა უბანში შეყვანილი ვეგასპანის საერთო რაოდენობამ არ უნდა გადააჭარბოს კვირაში 1მლ-ს.

ტერფის დაავადებებისას, რომლებიც მგძნობიარეა კოტრიკოსტეროიდებზე:

ბურსიტის დროს ბებერების ქვეშ უნდა გაკეთდეს ორი თანმიმდევრობითი ინექცია, თითოეული 0.25მლ. ზოგიერთ პირობებში, მაგალითად რიგიდული ცერა თითი (ფეხის ცერა თითის მოხრის ადგილი დეფორმაცია), ნეკა თითის ვარუსი (ნეკა თითის შიდა გადახრა) და მწვავე პოდაგრული ართრიტი. შემსუბუქების დაწყება შეიძლება მოხდეს სწრაფად. შემთხვევათა უმეტეობაში გამოიყენება 25 ზომა ნემსი.

რეკომენდებყული დოზები და ინტერვალები დაახლოებით ერთი კვირისთვის:

ბურსიტი მკვრივი ან რბილი კოჟრების ქვეშ 0.25 - 0.5 მლ;

ბურსიტი ქუსლის დეზის ქვეშ 0.5 მლ;

ბურსიტი რიგიდული ცერა თითის ზევით 0.5 მლ;

ბურსიტი ნეკა თითის ვარუსის ზევით 0.5 მლ;

სინოვიური ცისტა 0.25 - 0.5 მლ;

მორტონის ნევრალგია (მეტატარსალგია) 0.25 - 0.5 მლ;

ტენოსინოვიტი 0.5 მლ;

კუბოიდური პერიოსტიტი 0.5 მლ;

მწვავე პოდაგრული ართრიტი 0.5 - 1 მლ.

დოზირება უნდა იყოს მაქსიმალურად დაბალი და მკურნალობის პერიოდი რაც შეიძლება ხანმოკლე.

საწყისი დოზა უნდა შენარჩუნდეს და დარეგულირდეს სანამ არ განვითარდება დამაკმაყოფილებელი შედეგი. თუ დამაკმაყოფილებელი კლინიკური შედეგი არ ვითარდება შესაბამის პერიოდში, ვეგასპანით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და დაინიშნოს სხვა შესაბამისი თერაპია.

დადებითი შედეგის მიღწევის შემდეგ უნდა განისაზღვროს საჭირო შემანარჩუნებელი დოზირება, საწყისი დოზების დროის შესაბამისი ინტერვალებით შემცირებით, სანამ არ იქნება მიღწეული მიღებული კლინიკური შედეგის შესანარჩუნებლად საკმარისი ყველაზე მცირე დოზა.

გამოყენების წინ შეანჯღრიეთ!

განსაკუთრბული გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისთვის:

ვეგასპანი არ არის განკუთვნილი ინტრავენური და კანქვეშა შეყვანისთვის!

მისი გამოყენებისას აუცილებელია ასეპტიკის წესების მკაცრი დაცვა.

ვეგასპანი შეიცავს ბეტამეთაზონის ორ ეთერს, რომელთაგან ერთი- ნატრიუმის ბეტამეთაზონის ფოსფატი, სწრაფად ქრება ინექციის ადგილიდან. აქედან გამომდინარე ექიმმა პრეპარატის გამოყენებისას უნდა გაითვალისწინოს ვეგასპანის ამ ხსნადი ნაწილის სისტემური ეფექტის პოტენციალი.

სახსარშიდა ინექციისთვის გასათვალისწინებელია, რომ:

- სახსარშიდა ინექციამ შეიძლება გამოიწვიოს სისტემური და ადგილობრივი ეფექტები.

- საჭიროა ნებისმიერი სასახსრე სითხის დათვალიერება, რომ გამოირიცხოს სეპტიური პროცესი.

- საჭიროა ადრე ინფიცირებულ სახსარში ადგილობრივი ინექციისთვის თავის არიდება.

- ტკივილის და ადგილობრივი შეშუპების გაძლიერება, სახსრებში მოძრაობის შეზღუდვა, ცხელება და შეუძლოდ ყოფნა მიუთითებს სეპტიკურ ართრიტზე. თუ დასტურდება სეფსისი, საჭიროა დაინიშნოს შესაბამისი ანტიმიკრობული თერაპია.

- კორტიკოსტეროიდების ინექცია არ უნდა გაკეთდეს არასტაბილურ სახსარში, ინფიცირებულ ადგილზე ან მალთაშუა სივრცეში.

- ოსტეოართრიტულ სახსრებში განმეორებითმა ინექციამ შეიძლება გაზარდოს სახსრის დესქტრუქცია.

- უნდა მოერიდონ მყესებში კორტიკოსტეროიდების პირდაპირ ინექციას, რადგან მოგვიანებით შეიძლება განვითარდეს მყესის გაწყვეტა.

ვეგასპანი შეიცავს ბენზილის სპირტს, რომელსაც შეუძლია გამოიწვიოს ტოქსიკური რეაქციები და ანაფილაქტოიდური რეაქციები ჩვილებში და 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

ვეგასპანის გამოყენება დაუშვებელია დღენაკლულებში და ახალშობილებში.

ვეგასპანი შეიცავს მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატს (E218) და პროპილპარაჰიდროქსი- ბენზოატს (E216), რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ ალერგიული რეაქციები (შესაძლოა შეყოვნებული) და განსაკუთრებულ შემთხვევებში ბრონქოსპაზმი.

დიაბეტით დაავადებულებში ბეტამეთაზონის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ დროის ხანმოკლე პერიოდით, მკაცრი სამედიცინო დაკვირვების ქვეშ, მისი გლუკოკორტიკოიდული თვისებების გათვალისწინებით (ცილების ტრანსფორმაცია გლუკოზად).

თუ კორტიკოსტეროიდები დანიშნულია პაციენტში ლატენტური ტუბერკულოზით ან ტუბერკულინის რეაქტიულობით, აუცილებელია ყურადღებით დაკვირვება, რადგანაც შესაძლებელია დაავადების რეაქტივაცია. კორტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივი მკურნალობისას პაციენტებს ესაჭიროებათ ქიმიოპროფილაქტიკა.

თუ ქიმიოპროფილაქტიკის პროგრამაში გამოიყენება რიფამპიცინი, საჭიროა კორტიკოსტეროიდების ღვიძლისმიერ მეტაბოლურ კლირენსზე მისი ეფექტის განხილვა: შეიძლება საჭირო გახდეს კორტიკოსტეროიდების დოზირების რეგულირება.

რადგან კორსიკოსტეროიდების მიღებამ შეიძლება დაარღვიოს ზრდის პროცესი და გამოიწვიოს ენდოგენური კორტიკსოტეროიდების პროდუქციის ინჰიბირება ჩვილებსა და ბავშვებში, საჭიროა იმ პაციენტების ზრდის და განვითარების ინტენსიური შეფასება, რომლებიც ხანგრძლივ თერაპიას იტარებენ.

კორტიკოსტეროიდები ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება მოქმედებდეს სპერმატოზოიდების მობილობაზე და რაოდენობაზე.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები:

ფენობარბიტალის, რიფამპიცინის, ფენიტოინის ან ეფედრინის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გააძლიეროს კორტიკოსტეროიდების მეტაბოლიზმი, აქედან გამომდინარე შეამციროს თერაპიული ეფექტი.

კორტიკოსტეროდებით თერაპიის დროს პაციენტებმა არ უნდა ჩაიტარონ ყვავილზე ვაქცინაცია. სხვა იმუნიზაციის პროცედურები არ უნდა ჩატარდეს პაციენტებში, რომლებიც კორტიკოსტეროიდებს იღებენ (განსაკუთრებით მაღალი დოზით), რადგან არსებობს ნევროლოგიური გართულებების და ანტისხეულების საპასუხო რეაქციის ნაკლებობის პოტენციური საფრთხე. თუმცა იმუნიზაციის პროცედურები შეიძლება ჩატარდეს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კორტიკოსტეროიდებს ჩანაცვლებითი თერაპიის სახით, მაგ., ადისონის დაავადების დროს.

კორტიკოსტეროიდების და თიაზიდური დიურეზული საშუალებების კობმინაცია ზრდის გლუკოზისადმი ინტოლერანტობის რისკს.

კორტიკოსტეროდების ჭარბი ეფექტები შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კორტიკოსტეროიდს და ესტროგენს ერთდროულად.

საგულე გლიკოზიდებთან ერთად კორტიკოსტეროიდების გამოყენებამ შეიძლება გააძლიეროს არითმიის შესაძლებლობა ან დიგიტალისის პრეპარატების ტოქსიკურობა, რომელიც დაკავშირებულია ჰიპოკალიემიასთან. კალიუმის გამომყოფ შარდმდენებთან ერთად კორტიკოსტეროიდების გამოყენებამ შეიძლება გააძლიეროს ჰიპოკალიემია; ამ შემთხვევაში აუცილებელია კალიუმის დოზის განსაზღვრა. კორტიკოსტეროიდები შეიძლება აძლიერებდეს კალიუმის გამოყოფას, რომელიც გამოწვეულია ამფოტერიცინ B-თი. ყველა პაციენტში, რომელიც იღებს ამ პრეპარატების კომბინაციას, საჭიროა შრატში ელექტროლიტების, განსაკუთრებით კალიუმის დონის ინტენსიური მონიტორინგი.

კორტიკოსტეროიდების კუმარინის ტიპის ანტიკოაგულანტებნთან ერთად მიღებამ შეიძლება გაზარდოს ან შეამციროს ანტიკოაგულაციური ეფექტი, შესაძლოა საჭირო გახდეს დოზის ცვლილება. პაციენტებმა, რომლებიც ანტიკაოგულანტებს იღებენ გლუკოკორტიკოიდებთან ერთად, უნდა გაითვალისწინონ კორტიკოსტეროიდებით გამოწვეული გასტროინტესტინური წყლული ან ნაწლავის ჰემორაგიის მომატებული რისკი.

კორტიკოსტეროიდები შეიძლება აქვეითებდეს სალიცილატის პლაზმურ დონეს. კორტიკოსტეროიდების დოზის შემცირების ან მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში, პაციენტებში უნდა შემოწმდეს სალიცილიზმი. სალიცილატებთან გლუკოკორტიკოიდების კავშირმა შეიძლება გაზარდოს გასტროინტესტინური წყლულის სიხშირე და სიმწვავე.

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ან ალკოჰოლის გლუკოკორტიკოიდებთან კომბინირებულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს გასტროინტესტინური წყლულის განვითარების რისკი ან სიმწვავე.

დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში შეიძლება აუცილებელი გახდეს ორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების ან ინსულინის დოზის ცვლილება, გლუკოკორტიკოიდების შინაგანი ჰიპერგლიკემიური ეფექტის გათვალისწინებით.

გლუკოკორტიკოიდებთან კომბინირებულმა თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს სომატოტროპინისადმი საპასუხო რეაქციების ინჰიბირება.

სომატოტროპინის გამოყენებისას ბეტამეთაზონის დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 300-450 მკგ (0.3-0.45 მგ)/მ2–ს სხეულის ზედაპირზე დღეში.

გავლენა ლაბორატორიულ ტესტებზე:

კორტიკოსტეროიდები შეიძლება მოქმედებდეს ნიტრო ლურჯ ტეტრაზოლიუმის ტესტზე, ბაქტერიული ინფექციის დროს და გამოიწვიოს ცრუ-უარყოფითი შედეგები.

კორტიკოთერაპია უნდა გაითვალისწინონ ბიოლოგიური ტესტების და პარამეტრების მთელი სერიების ინტერპრეტაციისას (მაგ., კანის ტესტები, თირეოიდული ჰორმონების დონე).

ფერტილობა ორსულობა, და ლაქტაც ია

ორსულობა

კორტიკოსტეროიდების პრენატალურ პერიოდში დანიშვნის დროს, უნდა შეფასდეს დადებითი და უარყოფითი მხარეები და კლინიკური სარგებელი უნდა შედარდეს გვერდით ეფექტებთან (ზრდის ინჰიბირების და ინფექციის რისკის მომატების ჩათვლით).

ჰიპოადრენალიზმის ნიშნების გამოსავლენად, საჭიროა იმ ქალების ჩვილებზე ინტენსიური დაკვირვება, რომლებიც ორსულობის დროს იღებდნენ კორტიკოსტეროიდების მნიშვნელოვან დოზებს.

ლაქტაცია:

კორტიკოსტეროიდები გადიან პლაცენტურ ბარიერს და გამოიყოფიან დედის რძეში.

ძუძუთი კვებაზე მყოფ ჩვილებში ვეგასპანის არასასურველი ეფექტების პოტენციალის გამო, უნდა შეწყდეს ან ლაქტაცია ან პრეპარტით მკურნალობა, დედისთვის მისი მნიშვნელობის მიხევით.

ფერტილობა

კორტიკოსტეროიდები ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება მოქმედებდეს სპერმატოზოიდების მობილობაზე და რაოდენობაზე.

გავლენა ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე:

მაღალი დოზის გამოყენებისას სიფრთხილეა საჭირო ცენტრალურ ეფექტებთან მიმართებაში (ეიფორია, უძილობა) და მხედველობის დარღვევის შემთხვევაში, რომელიც შეიძლება განვითარდეს ხანგრძლივი მკურნალობის დროს.

არასასურველი ეფექტები:

აღსანიშნავია კორტიკოსტეროიდების შემდეგი ზოგადი გვერდითი ეფექტები:

დარღვევები სითხის და ელექტროლიტების მხრივ - ნატრიუმის შეკავება; კალიუმის დაკარგვა; ჰიპოკალიემიური ალკალოზი; სითხის შეკავება; გულის შეგუბებითი უკმარისობა მიდრეკილ პაციენტებში; ჰიპერტენზია

ძვალკუნთოვანი - კუნთების სისუსტე; კუნთოვანი მასის დაკარგვა; მიასთენიური სიმპტომების გაუარესება, მიასთენია გრავის სიმპტომები; ოსტეოპოროზი; ძვლის ასეპტიკური ნეკროზი; მყესის გაწყვეტა; სტეროიდული მიოპათია; პათოლოგიური მოტეხილობა;

დერმატოლოგიური - ჭრილობის შეხორცების შეფერხება; ალერგიული დერმატიტის; მომატებული ოფლიანობა; ანგიონევროზული შეშუპება; თხელი მგრძნობიარე კანი; კანის ატროფია

გასტროინტესტინური – პანკრეატიტი; წყლულოვანი ეზოფაგიტი; ღებინება; გულისრევის შეგრძნება; პეპტიური წყლული; მუცლის დაჭიმულობა; ნაწლავის პერფორაცია

ნევროლოგიური - თავის ტკივილი; მომატებული ქალასშიდა წნევა; კონვულსიები

ფსიქიატრიული - ხასიათის ცვალებადობა; მომატებული გაღიზიანება; დეპრესია; უძილობა; ეიფორია

ოფთალმოლოგიური - მომატებული თვალშიდა წნევა; გლაუცომა; უკანა სუბკაფსულური კატარაქტა

ენდოკრინული - ნახშირწყლებისადმი ტოლერატობის დაქვეითება; მენსტრუალური დარღვევები; კუშინგის დაავადების კლინიკური სიმპტომატოლოგია; ნაყოფის საშვილოსნოსშიდა ან ბავშვის ზრდის დათრგუნვა; ინსულინზე ან ორალურ ჰიპოგლიკემიურ აგენტებზე გაზრდილი მოთხოვნილება დიაბეტის დროს; მეორადი ადრენოკორტიკალური და ჰიპოფიზური უპასუხობა

მეტაბოლური - აზოტის უარყოფითი ბალანსი, ცილების კატაბოლიზმის გამო; ლიპომატოზი; წონის მატება

სხვა - ანაფილაქსიური ან ალერგიული რეაქციები, ჰიპოტენზიური რეაქციები ან შოკის მსგავსი რეაქციები.

ჭარბი დოზირება:

გლუკოკორტიკოიდებით ჭარბი დოზირება არ იწვევს სიცოცხლისთვის სახიფათო სიტუაციებს.

ყველაზე ექსტრიმალური დოზების გამოკლებით, გკლუკოკორტიკოსტეროიდების რამდენიმე დღის განმავლობაში ჭარბი მიღებაც კი არ გამოიწვევს საზიანო შედეგებს, კონკრეტული უკუჩვენებების არ არსებობისას, პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით, გლაუკომით ან აქტიური პეპტიური წყლულით ან ისეთი პრეპარატების მიმღებ პაციენტებში, როგორიც არის სათითურა, კუმარინის ტიპის ანტიკოაგულანტები ან კალიუმის გამომყოფი სხვა დიურეტიკები.

დოზის გადაჭარბებისას, საჭიროა სითხის ადეკვატური მიღების შენარჩუნება და შრატში და შარდში ელექტროლიტების მონიტორინგი, განსაკუთრებით საყურადღებოა ნატრიუმის და კალიუმის ბალანსი. საჭიროებისას უნდა მოხდეს ელექტროლიტური დისბალანსის მკურნალობა.

გამოშვების ფორმ ა: 1მლ სუსპენზია მინის ამპულაში. 1 ან 5 ამპულა მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასტან ერთად.

შენახვის პირობები : ინახება არა უმეტეს 25°ჩ ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. არ შეიძლება გაყინვა!

შენახვის ვადა: 3 წელი

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით