თიოპენტალი (THIOPENTAL)

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: 1 ფლაკონი შეიცავს ნატრიუმის თიოპენტალის 0.5 გ ან 1.0 გ.

სამკურნალო ფორმა. ლიოფილიზატი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად.

ძირითადი ფიზიკო-ქიმიური თვისებები: მშრალი ფოროვანი მასა ღია ყვითელი ან მოყვითალო-მწვანე ფერის სპეციფიკური სუნით. ჰიგიროსკოპიულია.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. ზოგადი ანესთეზიის საშუალებები. ბარბიტურატები, მონოპრეპარატები. ათქ კოდი NO1A F03 .

ფარმაკოლოგიური თვისებები.

** ფარმაკოდინამიკა.**

ნატრიუმის თიოპენტალი წარმოადგენს ხანმოკლე მოქმედების ჩანაცვლებულ ბარბიტურატს, რომელიც ლიპიდებში უფრო ხსნადია, ვიდრე ბარბიტურატების სხვა ჯგუფები. პრეპარატი შექცევადად თრგუნავს ყველა აღგზნებადი ქსოვილის აქტივობას. ჩვეულებრივ, ზოგადი ანესთეზია მიიღწევა ნატრიუმის თიოპენტალის მეშვეობით პერიფერიულ ქსოვილებზე მნიშვნელოვანი გავლენის გარეშე, ცნს-ის მგრძნობელობის გამო თიოპენტალის მიმართ.

ნატრიუმის თიოპენტალი მოქმედებს ცნს-ზე, თრგუნავს რა შუა ტვინის რეტიკულურ ფორმაციას. ბარბიტურატები ახდენენ სხვადასხვანაირ გავლენას სინაფსურ გადაცემაზე,რომელიც ძირითადად გაემ დამოკიდებულია. ასევე ითრგუნება პერიფერიული ნერვული სისტემის ავტონომიური განგლიები.

ფარმაკოკინეტიკა.

ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ნარკოზში შეყვანის პერიოდის ხანგრძლივობა შეადგენს 30 წამს და გრძელდება ერთჯერადი დოზის მიღებიდან 20-30 წუთის განმავლობაში. სწრაფი შეწოვა ხდება ტვინის ყველაზე ვასკულარიზირებულ ადგილებში შემდგომი გადანაწილებით სხვა ქსოვილებში.

ნატრიუმის თიოპენტალი მჭიდროდ არის დამაკავშირებელი პლაზმურ ცილებთან, რაც აუარესებს თირკმელების მიერ მათ გამოყოფას. იგი გამოიყოფა სხეულიდან არააქტიური მეტაბოლიტების სახით. ამრიგად, ნატრიუმის თიოპენტალს, რომელსაც აქვს მოქმედების მოკლე ხანგრძლივობა, შეიძლება ჰქონდეს გამოყოფის გრძელი პერიოდი.

კლინიკური მახასიათებლები.

ჩვენებები.

ნატრიუმის თიოპენტალი გამოიყენება ზოგადი ანესთეზიის ინდუქციისთვის, აგრეთვე ძირითადი ანესთეზიის დამატებითი საშუალების სახით (ანალგეტიკების და მიორელაქსანტების შემდგომი გამოყენებით).

როგორც დამატებითი საშუალება სხვადასხვა ეტიოლოგიის კრუნჩხვითი მდგომარეობების შესაჩერებლად, მათ შორის ადგილობრივი ანესთეზიის საშუალებების გამოყენებით გამოწვეულის.

ქალას შიდა წნევის შესამცირებლად მაღალი ქალასშიდა წნევის მქონე პაციენტებში, თუ კონტროლირებადი ფილტვის ვენტილაციაა უზრუნველყოფილი.

უკუჩვენებები.

ნატრიუმის თიოპენტალი უკუნაჩვენებია რესპირატორული ტრაქტის ობსტრუქციის დროს , დისპნოეს, მწვავე ასთმის, მძიმე შოკის და მიოტონური დისტროფიის, მკვეთრი გამოხატული სისხლის მიმოქცევის დარღვევების, ადისონის დაავადების, კოლაფსის, ცხელების მდგომარეობის დროს. მწვავე ცვლადი პორფირიის შეტევების განმავლობაში (პაციენტის ან მის უახლოეს ნათესავების ანამნეზში ნებისმიერი ბარბიტურატის მიღება უკუნაჩვენებია

გულ -სისხლძარღვთა მძიმე დაავადებების, სასუნთქი გზების მძიმე დაავადებების და სხვადასხვა ეტიოლოგიის ჰიპერტენზიის დროს აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა.

პაციენტებისათვის, რომლებსაც აქვთ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ბარბიტურატებზე.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა ტიპის ურთიერთქმედებები.

ნატრიუმის თიოპენტალი ურთიერთქმედებს სულფაფურაზოლთან

უნდა აღინიშნოს, რომ თიოპენტალი ურთიერთქმედებაში შევა ბეტა-ბლოკერებთან და კალციუმის ანტაგონისტებთან, რაც გამოიწვევს არტერიული წნევის ვარდნას.

აგფ ინჰიბიტორები: აგფ ინჰიბიტორების ზოგად ანესთეტიკებთან ერთდროული გამოყენებისას ძლიერდება ჰიპოტენზიური ეფექტი.

ადრენერგული ნეირონების ბლოკატორები: ზოგადი ანესთეტიკის გამოყენებისას ადრენერგული ნეირონების ბლოკატორებთან ერთად ძლიერდება ჰიპოტენზიური ეფექტი.

ალფა-ადრენობლოკატორები: ძლიერდება ჰიპოტენზიური ეფექტი ალფა-ბლოკატორებთან ზოგადი ანესთეტიკების გამოყენებისას.

ანალგეტიკები: მანამდე ასპირინით მკურნალობა აძლიერებს ანესთეზიას ნატრიუმის თიოპენტალის მიერ. ოპიოიდულმა ანალგეტიკებმა შეიძლება გააძლიერონ ბარბიტურატის ანესთეტიკების რესპირატორული დეპრესიული ეფექტი, აქედან გამომდინარე შეიძლება საჭირო გახდეს საანესთეზიო დოზის შემცირება. ნატრიუმის თიოპენტალმა შეიძლება შეამციროს პეტიდინის ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი. ანგიოტენზინ- II რეცეპტორების ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტები: ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება ზოგადი ანესთეტიკების გამოყენებისას ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების ანტაგონისტებთან ერთად.

ანტიბაქტერიული საშუალებები: ზოგად ანესთეტიკებს შეუძლიათ გააძლიერონ იზონიაზიდის ჰეპატოტოქსიურობა; ნატრიუმის თიოპენტალის მოქმედება გაძლიერებულია სულფონამიდების მიერ; ჰიპერმგრძნობელობის მსგავსი რეაქციები შეიძლება წარმოიქმნას ზოგადი ანესთეტიკების ვანკომიცინთან ინტრავენურად შეყვანის დროს.

ანტიდეპრესანტები: არითმიებისა და ჰიპოტონიის გაზრდილი რისკი ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ზოგად ანესთეტიკებთან გამოყენების დროს. ჰიპოტონია და ჰიპერტონია დაფიქსირდა მაო-ს ინჰიბიტორების მიღებისას.

ნეიროლეპტიკები: პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფენოთიაზინურ ნეიროლეპტიკებს, შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ჰიპოტენზიის გაძლიერებას. ზოგიერთ ფენოთიაზინს, განსაკუთრებით პრომეტაზინს, შეუძლია გაზარდოს ბარბიტურატული ანესთეტიკებით გამოწვეული აღმგზნებადი მოვლენების სიხშირე; ციკლიზინს შეიძლება ჰქონდეს მსგავსი ეფექტი. ნატრიუმის თიოპენტალმა ასევე შეიძლება გააძლიეროს სედატიური თვისებები.

ბენზოდიაზეპინები: მიდაზოლამი აძლიერებს ნატრიუმის თიოპენტალის საანესთეზიო ეფექტებს.

დიაზოქსიდი: ჰიპოტენზიული ეფექტის გაძლიერება დიაზოქსიდთან ზოგადი ანესთეტიკების გამოყენებისას.

დიურეტიკები: ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება შარდმდენი საშუალებების ზოგად ანესთეტიკებთან გამოყენების დროს.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მედიკამენტები: მეტოკლოპრამიდი და დროპერიდოლი ამცირებს ნატრიუმის თიოპენტალის დოზას, რომელიც აუცილებელია ანესთეზიის ინდუქციისთვის.

მეთილდოპა: ჰიპოტენზიული ეფექტის გაძლიერება მეთილდოპასთან ზოგადი ანესთეტიკების გამოყენებისას.

მოქსონიდინი: ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება მოქსონიდინთან ზოგადი ანესთეტიკების გამოყენებისას.

ნიტრატები: ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება ნიტრატების ზოგად ანესთეტიკებთან გამოყენებისას.

პრობენეციდი: პრობენეციდით მანამდე მკურნალობა აძლიერებს ნატრიუმის თიოპენტალის მიერ გამოწვეულ ანესთეზიას .

სისხლძარღვების გამაგანიერებელი ჰიპოტენზიული საშუალებები: ჰიპოტენზიული ეფექტის გაძლიერება ჰიდრალაზინთან, მინოქსიდილთან ან ნიტროპრუსიდთან ზოგადი ანესთეტიკების გამოყენების დროს.

ანესთეტიკების გამოყენებამ ცნს-ის სხვა დეპრესანტებთან ერთად, ისეთებთან, რომლებიც გამოიყენება პრემედიკაციისათვის, შეიძლება მოახდინოს სინერგიული გავლენა ცნს-ზე, ამიტომ ზოგიერთ შემთხვევაში უნდა იქნას გამოყენებული ზოგადი ანესთეტიკების ნაკლები დოზა. იყო შეტყობინებები ბრადიკარდიის შესახებ, რომელსაც ჰქონდა ადგილი თიოპენტალით ანესთეზიის ინდუქციის დროს იმ პაციენტებში, რომლებიც ამავე დროს იღებდნენ ფენტანილს.

მცენარეული პრეპარატები: ცხოველებზე მიღებული მონაცემები გვიჩვენებენ, რომ ვალერიანმა და კრაზანამ შეიძლება გაახანგრძლივონ ნატრიუმის თიოპენტალის მოქმედება.

ალკოჰოლი: ალკოჰოლის მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ნატრიუმის თიოპენტალით მკურნალობის შემდგომ პერიოდში (მინიმუმ პირველი 24 საათის განმავლობაში).

გამოყენების თავისებურებები.

უნდა იქნას გათვალისწინებული, რომ საჭირო სიღრმისა და ხანგრძლივობის ნარკოზის მიღწევა და შენარჩუნება დამოკიდებულია როგორც პრეპარატის რაოდენობაზე, ასევე მის მიმართ პაციენტის ინდივიდუალურ მგრძნობელობაზე. უნდა იქნას გათვალისწინებული, რომ პრეპარატი იწვევს კარდიოდეპრესიას: ამცირებს დარტყმით მოცულობას, გულის წუთმოცულობას და არტერიულ წნევას. ცდომილი ნერვის ტონუსის მატებასთან დაკავშირებული რეაქციების თავიდან ასაცილებლად, ანესთეზიის წინ პაციენტს უნდა ჩაუტარდეს პრემედიკაცია ატროპინით ან მეტაცინით.

მიზანშეწონილია ნატრიუმის თიოპენტალის სიფრთხილით გამოყენება მიოკარდიუმის შეკუმშვადი ფუნქციის დარღვევის დროს.

ინტუბაციური ნარკოზის დროს არ არის რეკომენდებული ნატრიუმის თიოპენტალის, როგორც ანესთეზიის ერთადერთი საშუალების,გამოყენება, რადგან არსებობს ხველებისა და ხორხის სპაზმის წარმოქმნის რისკი.

ნატრიუმის თიოპენტალური იწვევს სუნთქვის დათრგუნვას და გულის წუთმოცულობის შემცირებას და ასევე შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის მიმოქცევის მწვავე უკმარისობა გულ -სისხლძარღვთა დაავადებების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კონსტრიქტული პერიკარდიტის მქონე პაციენტებში.

როდესაც აუცილებელია განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა

პაციენტებში ნატრიუმის თიოპენტალის გამოყენება განსაკუთრებული სიფრთხილით რეკომენდებულია: ჰიპოვოლემიის, ძლიერი სისხლდენის, დამწვრობის, გულ -სისხლძარღვთა დაავადებების, მიასთენიის, თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობის (კორტიზონის დონის კონტროლის დროსაც კი), კახექსიის, გაზრდილი ქალას შიდა წნევის, სისხლში შარდოვანის დონის მომატების დროს.

საჭიროა დოზის შემცირება

შემცირებული დოზები რეკომენდებულია შოკის, დეჰიდრატაციის, მძიმე ანემიის, ჰიპერკალემიის, ტოქსემიის, ნივთიერებათა ცვლის დარღვევების დროს, მაგალითად: თიროტოქსიკოზი, მიქსედემა და დიაბეტი.

გამოყენება ღვიძლისა და თირკმელების დაავადებების დროს

ნატრიუმის თიოპენტალი მეტაბოლიზდება ძირითადად ღვიძლში, ამიტომ აუცილებელია დოზის შემცირება ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის. ბარბიტურატები სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული თირკმელების მძიმე უკმარისობის დროს. დოზის შემცირება ასევე აუცილებელია ხანდაზმული ასაკის ადამიანებისა და პაციენტებისთვის,რომლებსაც პრემედიკაციისათვის დასჭირდათ ნარკოტიკული ანალგეტიკების გამოყენება.

იყო ნაჩვენები, რომ ნატრიუმის თიოპენტალი ურთიერთქმედებს სულფაფურაზოლთან. ადეკვატური ანესთეზიის მისაღწევად შეიძლება საჭირო გახდეს საწყისი დოზების შემცირება, მაგრამ შეიძლება საჭირო გახდეს განმეორებითი დოზები ანესთეზიის შესანარჩუნებლად.

იმ პაციენტებისთვის, რომლებიც ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში იღებენ ისეთ პრეპარატებს, როგორიცაა ასპირინი, პერორალური ანტიკოაგულანტები, მაო-ს ინჰიბიტორები და ლითიუმის პრეპარატები, აუცილებელია დაგეგმილ ოპერაციამდე დოზის კორექტირება ან ზემოხსენებული პრეპარატებით თერაპიის შეწყვეტა .

შაქრის დიაბეტის ან ჰიპერტონიის მქონე პაციენტები ანესთეზიის ჩატარებამდე საჭიროებენ ძირითადი თერაპიის დოზების კორექციას.

დოზის გაზრდა.

დოზის გაზრდა აუცილებელია იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ შეჩვევა ან დამოკიდებულება ალკოჰოლსა ან ნარკოტიკულ ნივთიერებებზე. ასეთ შემთხვევებში რეკომენდებულია ანალგეტიკების დამატებითი გამოყენება.

ექსტრავაზაცია

ექსტრავაცია იწვევს ქსოვილების ადგილობრივ ნეკროზს და ძლიერ ტკივილს. ექსტრავაციის გამოვლინების კუპირება რეკომენდირებულია სიცივისა ან ჰიდროკორტიზონის ადგილობრივი ინექციის გამოყენების მეშვეობით. 5% ჰიპერტონულმა ხსნარმა შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი და თრომბოფლებიტი ინექციის დროს.

შემთხვევითი ინტრაარტერიული შეყვანა

ნატრიუმის თიოპენტალის შემთხვევითი ინტრაარტერული შეყვანა იწვევს ძლიერ არტერიულ სპაზმს და ძლიერ ტკივილს წვის შეგრძნებით ინექციის ადგილის გარშემო. თიოპენტალის შემთხვევითი ინტრაარტერული ინექციის შემთხვევაში, ნემსი უნდა დარჩეს ადგილზე ისე, რომ შეიძლებოდეს სპაზმოლიზური პრეპარატის შეყვანა, ისეთის, როგორიცაა პაპავერინი ან პრილოკაინის ჰიდროქლორიდი. ასევე შეიძლება ანტიკოაგულანტული თერაპიის დაწყება, რათა შემცირდეს თრომბოზის რისკი.

გამოყენება ქალას შიდა წნევის მქონე ნევროლოგიური პაციენტებისათვის თიოპენტალის გამოყენება იყო დაკავშირებული შეტყობინებებთან ინფუზიის დროს მძიმე ან რეფრაქტორული ჰიპოკალემიის შესახებ; თიოპენტალის ინფუზიის შეწყვეტის შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ძლიერი რიკოშეტული ჰიპერკალემია. თიოპენტალით მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული განმეორებითი ჰიპერკალიემიის შესაძლებლობა.

ნატრიუმის თიოპენტალი შეიცავს ნატრიუმს (59 მგ -მდე 0,5 გ -იან ფლაკონებში და 118 მგ -მდე 1.0 გ-იან ფლაკონებში), ეს ფაქტი უნდა იქნას გათვალისწინებული იმ პაციენტების მიერ, რომლებიც იმყოფებიან ჰიპონატრიუმის დიეტაზე.

გამოყენება ორსულობის ან ძუძუთი კვების დროს.

ძუძუთი კვება

ნატრიუმის თიოპენტალი ადვილად აღწევს პლაცენტალური ბარიერის მიღმა ,ასევე ის ხვდება დედის რძეში. ამრიგად, ძუძუთი კვება დროებით უნდა შეჩერდეს ან უნდა მოხდეს დედის მკერდის გამონთავისუფლება რძისაგან მანამ , სანამ ანესთეზიის ინდუქციას არ ექნება ადგილი.

ორსულობა

დადასტურდა, რომ ნატრიუმის თიოპენტალი შეიძლება გამოყენებულ იქნას ორსულობის დროს გვერდითი მოვლენების გარეშე, თუმცა მთლიანი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 250 მგ. ამასთან, ნატრიუმის თიოპენტალის გამოყენების განხილვისას, ექიმმა უნდა გამოიყენოს პრეპარატი მხოლოდ მაშინ, როდესაც მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება ნებისმიერ პოტენციურ რისკს.

რეაქციის სიჩქარეზე გავლენის უნარი ავტოტრანსპორტის ან სხვა მექანიზმების მართვის დროს.

ოპერაციის შემდგომი თავბრუსხვევა, დეზორიენტაცია და სედატიური ეფექტი შეიძლება შეინიშნოს თიოპენტალის გამოყენების შემდეგ დიდი ხნის განმავლობაში, ამიტომ აუცილებელია თავის შეკავება ავტოტრანსპორტის მართვისა და ისეთი სამუშაოების შესრულებისაგან, რომლებიც მოითხოვენ გაძლიერებულ ყურადღებასა და უფრო სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს, განსაკუთრებით პრეპარატის გამოყენებიდან პირველ 24-36 საათში .

გამოყენების წესი და დოზები.

ინტრავენური შეყვანა.

ნატრიუმის თიოპენტალი 500 მგ ინექციისთვის, როგორც წესი, შეიყვანება ინტრავენურად 2.5% ხსნარის სახით (500 მგ 20 მლ-ში). ზოგჯერ მისი შეყვანა შესაძლებელია 5% ხსნარის სახით (500 მგ 10 მლ-ში).

პრეპარატი ინტრავენური ინექციებისათვის უნდა იქნას გამოყენებული ლიოფილიზატის საინექციო წყლით აღდგენის შემდეგ,სანამ, როგორც წესი, არ მიიღება 2.5% ხსნარი.

გამოყენება ანესთეზიისთვის

ანესთეზიის ინდუქციისთვის ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 100 -დან 150 მგ -მდე და შეიყვანება 10 -15 წამის განმავლობაში. საჭიროების შემთხვევაში, განმეორებითი დოზა 100 -დან 150 მგ -მდე შეიძლება შეყვანილი იქნას ერთ წუთის შემდეგ. ინტრავენური ინექციის ფიქსირებული დოზირების შესახებ რეკომენდაციების გაცემა შეუძლებელია, რადგან დოზა საგულდაგულოდ უნდა იყოს კორექტირებული პაციენტის პასუხიდან გამომდინარე. მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა პაციენტის ასაკი, სქესი და წონა. ნატრიუმის თიოპენტალი აღწევს ეფექტურ კონცენტრაციას ტვინის ქსოვილში

30 წამის განმავლობაში და ანესთეზია, როგორც წესი, ხდება ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ერთი წუთის განმავლობაში.

ზრდასრულები

100-150 მგ ინტრავენურად 10-15 წამის განმავლობაში, ჩვეულებრივ, 2.5% ხსნარის სახით.

განმეორებითი დოზა 100 -დან 150 მგ -მდე შეიძლება გაკეთდეს ერთ წუთის შემდეგ. ინტრავენური ინექცია უნდა გაკეთდეს ნელა და იქნას ტიტრირებული პაციენტის რეაქციიდან გამომდინარე, რათა შემცირდეს სუნთქვის დათრგუნვის რისკი ან დოზის გადაჭარბების შესაძლებლობა. საშუალო დოზა მოზრდილთათვის, რომელსაც აქვს სხეულის წონა 70 კგ , შეადგენს დაახლოებით 200 -დან 300 მგ -მდეა (2.5% ხსნარის 8 -დან 12 მლ -მდე ). მაქსიმალური დოზაა 500 მგ.

ბავშვები

2-7 მგ/კგ სხეულის მასის შემთხვევაში ინტრავენურად 10-15 წამის განმავლობაში, ჩვეულებრივ, 2.5% ხსნარის სახით. განმეორებითი დოზა 2 -დან 7 მგ/კგ -მდე მასის შემთხვევაში შეიძლება გაკეთდეს ერთ წუთის შემდეგ. დოზა შეადგენს 2 -დან 7 მგ/კგ -ზე, რაც დამოკიდებულია პაციენტის პასუხზე. დოზა ბავშვებისთვის არ უნდა აღემატებოდეს 7 მგ/კგ.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები.

რეკომენდებულია ზრდასრულების დოზების შემცირება.

გამოყენება კრუნჩხვითი მდგომარეობების შესაჩერებლად

75 -დან 125 მგ -მდე ( 2,5 % ხსნარის 3 -დან 5 მლ -მდე) უნდა იქნას შეყვანილი რაც შეიძლება სწრაფად კრუნჩხვების დაწყების შემდეგ. შეიძლება საჭირო გახდეს განმეორებითი დოზები ადგილობრივი ანესთეტიკის გამოყენებით გამოწვეული კრუნჩხვების გასაკონტროლებლად. კრუნჩხვითი მდგომარეობების შესაჩერებლად ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას მკურნალობის სხვა სქემები,ისეთები, როგორიცაა დიაზეპამის ინტრავენური ან რექტალური შეყვანა.

გამოყენება ნევროლოგიური პაციენტებში ქალას შიდა წნევის შესამცირებლად.

1.5-დან 3 მგ/კგ-მდე სხეულის წონაზე ინტერმიტირებული ბოლუსური ინექციები შეიძლება გამოყენებულ იქნას ქალას შიდა წნევის მატების შესამცირებლად, თუ უზრუნველყოფილია ფილტვების კონტროლირებადი ვენტილაცია.

დოზის გადაჭარბება.

დოზის გადაჭარბების დროს აღინიშნება სუნთქვის დათრგუნვა აპნოემდე, ლარინგოსპაზმი, არტერიულ ჰიპოტენზია, კოლაფსი, ტაქიკარდია, გულის გაჩერება, ფილტვის შეშუპება; პოსტნარკოზული დელირიუმი.

მკურნალობა: უნდა იქნას შეყვანილი სპეციფიკური ანტაგონისტი - ბემეგრიდი. სუნთქვის გაჩერებისას გამოიყენეთ ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია, 100 % ჟანგბადი; ლარინგოსპაზმის დროს - მიორელაქსანტები და 100 % ჟანგბადი წნევის ქვეშ; არტერიული ჰიპოტენზიისას - პლაზმის შემცვლელი ხსნარები, ჰიპერტენზიიული პრეპარატები.

გვერდითი რეაქციები.

ინდუქციის პროცედურის დროს შეიძლება წარმოიქმნას ხორხის სპაზმი ხველასთან ან ცემინებასთან ერთად. აქედან გამომდინარე, არ არის რეკომენდებული მხოლოდ ნატრიუმის თიოპენტალის გამოყენება პერორალური ენდოსკოპიის დროს. არტერიული წნევის ვარდნა ხშირად აღინიშნება ნატრიუმის თიოპენტალის– ის პირველი დანიშვნის დროს.

მიუხედავად იმისა, რომ კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში დადგენილი სიხშირე არ არის ხელმისაწვდომი ნატრიუმის თიოპენტალისათვის, ცნობილია, რომ ზოგადი ანესთეზიის შემდეგ პაციენტებში შედარებით ხშირად გვხვდება შემდეგ სიმპტომები: ძილიანობა; გულისრევა ღებინებით ან მის გარეშე; მადის დაქვეითება; შეუძლოდ ყოფნა; დაღლილობა; თავბრუსხვევა; თავის ტკივილი, დელირიუმი ხანდაზმულ პაციენტებში.

გადაჭარბებული დოზები დაკავშირებულია ჰიპოთერმიასთან და სერიოზულ ცერებრალურ უკმარისობასთან.

სისტემურ-ორგანული კლასის ფარგლებში, გვერდითი რეაქციები ჩამოთვლილია სიხშირის მიხედვით შემდეგი პირობითი ნიშნების გამოყენებით: ძალიან ხშირად (≥ 1/10); ზოგადი (≥1 / 100 -დან <1/10 მდე); არახშირად ( ≥ 1/1000 -დან <1/100 მდე); იშვიათად ( ≥1 /10,000 -დან <1/1000 მდე); ძალიან იშვიათად (<1/10 000) და უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემების საფუძველზე).

სისტემურ- ორგანული კლასი | გვერდითი რექციები | სიხშირე
---|---|---
იმუნური სისტემის დარღვევა | ჰიპერმგრძნობელობა, ანაფილაქტიკური და ანაფილაქტოიდი რეაქციები, ანაფილაქტიკური შოკი. არსებობს ინფორმაცია ჰემოლიზური ანემიის განვითარებისა და თირკმელების უკმარისობის შესახებ, რომელიც დაკავშირებულია თიოპენტალურ ანტისხეულების ზრდასთან. | უცნობი
ნივთიერებათა ცვლის და კვების დარღვევები | მადის დაქვეითება, ანორექსია, ჰიპოკალემია, ჰიპერკალემია | უცნობი
ფსიქიატრიული აშლილობები | დელარიები, ცნობიერების არევის მდგომარეობები | უცნობი
დაღვევები ნერვული სისტემის მხრივ | ცერებრალური უკმარისობა, ამნეზია, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, თავის ტკივილი, კუნთების ჰიპერტონუსი | უცნობი
დარღვევები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ | არითმიები, ტაქიკარდია, გულის უკმარისობა, მიოკარდის კუმშვადობის უნარის დაქვეითება, არტერიული ჰიპოტენზია, ცირკულაციური კოლაფსი | უცნობი
დარღვევები სასუნთქი ორგანოების, გულმკერდის და შუასაყარის მხრივ | ბრონქოსპაზმი, სუნთქვის დათრგუნვა, ლარინგოსპაზმი, ხველება, ცემინება, აპნოე | უცნობი
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ | გულისრევ, ღებინება ჰიპერსალივაცია | უცნობი
კანის და კანქვეშა უჯრედისის მხრივ | გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ქავილი, კვინკეს შეშუპება, კანის ჰიპერემია | უცნობი
ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილას დარღვევები | მოთენთილობა, დაღლილობა, ციება, ჰიპოთერმია, ექსტრავაზაცია ბარბიტურატებით ექსტრავაზაციის შემთხვევაში (ინტრავენური შეყვანისას პრეპარატის შეღწევა გარშემო რბილ ქსოვილებში)არსებობს ნეკროზის და ძლიერი ტკივილის წარმოქმნის რისკი. 5% ხსნარის შეყვანისას შეიძლება განვითარდეს თრომბოფლებიტი. ნატრიუმის თიოპენტალის შემთხვევითი ინტრაარტერიალური შეყვანისას ვითარდება ძლიერი არტერიული სპაზმი და ინტენსიური მწველი ტკივილი ინექციის გარშემო. (იხილეთ პუნქტი <<გამოყენების თავბისებურებები>>) | უცნობი
კვლევები | გულის წუთმოცულობის დაქვეითება, ჰიპოტენზია | უცნობი

შეტყობინება საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ

მნიშვნელოვანია, რომ საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ იქნას შემოსული შეატყობინება სამკურნალო პრეპარატის რეგისტრაციის შემდეგ, რათა უზრუნველყოფილი იყოს სამკურნალო პრეპარატის „სარგებელის - რისკის„ თანაფარდობის უწყვეტი მონიტორინგი. მედიცინის მუშაკებს ეძლევათ რეკომენდაცია სამკურნალო პრეპარატის ნებისმიერი საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ შეატყობინონ არასასურველ რეაქციებზე შეტყობინების ეროვნული სისტემის მეშვეობით.

ვარგისობის ვადა. 2 წელი.

შენახვის პირობები.

შეინახეთ თავდაპირველ შეფუთვაში ტემპერატურაზე არაუმეტეს 25 ° C- ზე.

შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.

შეუთავსებლობა.

არ შეიძლება ნატრიუმის თიოპენტალის ხსნარის ერთ შპრიცში შერევა ანტიბიოტიკებთან ( ამიკაცინი, ბენზილპენიცილინი, ცეფაპირინი), ტრანკვილიზატორებთან, მიორელაქსანტებთან (სუკსამეტონიუმი, ტუბოკურარინი), ანალგეტიკებთან, ეფედრინთან, ასკორბინის მჟავასთან, დიპირიდამოლთან, ქლორპრომაზინთან, კეტამინთან, პეტიდინთან, მორფინთან, პრომეტაზინთან, ასევე მჟავებთან და მჟავების მარილებთან.

შეფუთვა.

0.5 გ ან 1.0 გ ფლაკონებში.

გაცემის კატეგორია.

ფარმაცევტული პროდუქტის II ჯგუფი, აკრძალულია საცალო რეალიზაცია, გაიცემა მხოლოდ შესაბამისი ნებართვის/ლიცენზიის მქონე დაწესებულებებზე