საერთაშორისო დასახელება - OCTREOTIDE
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ჰორმონი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი: ამპულაში 1 მლ შეფუთვაში 5 ც.
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით) ............ 50 მკგ
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით) ........... 100 მკგ
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით) .......... 500 მკგ

დამხმარე ნივთიერებები:
რძის მჟავა, მანიტოლი, ნატრიუმის ჰიდროკარბონატი, საინექციო წყალი.

ჩვენებები:
აკრომეგალია: დაავადების ძირითადი ნიშნების გამოვლინების კონტროლი და პლაზმაში ზრდის ჰორმონის და სომატომედინის C მაჩვენებლების შემცირება ქირურგიული მკურნალობის, სხივური თერაპიისა და დოპამინის აგონისტებით მკურნალობის შედეგად მიღებული არასაკმარისი ეფექტის დროს. სანდოსტატინი ენიშნებათ აგრეთვე აკრომეგალიით დაავადებულ იმ ავადმყოფებს, რომლებმაც უარი განაცხადეს ოპერაციაზე ან ოპერაციის მიმართ წინააღმდეგ ჩვენების შემთხვევაში, აგრეთვე მოკლევადიანი მკურნალობის მიზნით სხივური თერაპიის კურსებს შორის ინტერვალში მკურნალობის სრული ეფექტის მიღწევამდე;
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეებით გამოწვეული სიმპტომების კონტროლი: კარცინოიდური სინდრომით მიმდინარე კარცინოიდური სიმსივნეები; ვიპომები; გლუკაგონომები; გასტრინომები; ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი ძირითადად ჰისტამინური H2-რეცეპტორების ბლოკატორებთან და ანტაციდებთან კომბინაციაში, ან ანტაციდების გარეშე; ინსულინომები (ოპერაციის წინა პერიოდში ჰიპოგლიკემიის კონტროლის, აგრეთვე შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზნით); სომატოლიბერინომები (ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის ჰიპერპროდუქციით გამოწვეული სიმსივნეები). სანდოსტატინი არ წარმოადგენს სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატს და მისი გამოყენებით შეუძლებელია აღნიშნული კატეგორიის ავადმყოფების განკურნება;
შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში რეფრაქტერული დიარეის სიმპტომების კონტროლი;
კუჭქვეშა ჯირკვლის ოპერაციის შემდგომი გართულების პროფილაქტიკა;
ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში საყლაპავის ვარიკოზული და გაფართოვებული ვენებიდან და კუჭიდან სისხლდენის შეჩერება და სისხლდენის რეციდივების პროფილაქტიკა. სანდოსტატინი გამოიყენება ისეთ სპეციფიკურ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ენდოსკოპიური მასკლეროზირებელი თერაპია.

მიღების წესები და დოზირება:
აკრომეგალიის დროს პრეპარატის პირველადი დოზა კანქვეშ ინექციის დროს შეადგენს 0.05-0.1 მგ-ს ან 8 ან 12 სთ-იანი ინტერვალით. შემდგომში დოზის შერჩევა ხდება სისხლში ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის ყოველთვიური კონტროლის, კლინიკური სიმპტომების ანალიზის და პრეპარატის ამტანიანობის შესაბამისად. ავადმყოფთა უმეტეს ნაწილში პრეპარატის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 0.2-0.3 მგ-ს. პრეპარატის მიღება მაქსიმალურ დოზაზე მეტი რაოდენობით, რომელიც შეადგენს 1.5 მგ-ს, ნებადართული არ არის.
იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით 3 თვიანი მკურნალობის შემდეგ არ აღინიშნება სისხლში ზრდის ჰორმონის მაჩვენებლების საკმაოდ დაქვეითება და დაავადების კლინიკური სურათის მნიშვნელოვნად გაუმჯობესება, საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების დროს პრეპარატი შეყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0.05 მგ 1-2-ჯერ დღე-ღამეში. შემდგომში მიღებული კლინიკური ეფექტის, სიმსივნის მიერ პროდუცირებულ ჰორმონებზე ზემოქმედების (კარცინოიდური სიმსივნეების დროს - 5-ჰიდროქსინდოლძმარმჟავას შარდთან ერთად გამოყოფის პროცესზე ზემოქმედება) და ამტანიანობის მიხედვით, შესაძლებელია პრეპარატის დოზის თანდათან გაზრდა 0.1-0.2 მგ-მდე 3-ჯერ დღე-ღამეში. განსაკუთრებულ შემთხვევებში შესაძლებელია პრეპარატის შედარებით დიდ დოზებში გამოყენება.

საერთაშორისო დასახელება - OCTREOTIDE
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ჰორმონი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი: ამპულაში 1 მლ შეფუთვაში 5 ც.
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით) ............ 50 მკგ
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით) ........... 100 მკგ
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით) .......... 500 მკგ

დამხმარე ნივთიერებები:
რძის მჟავა, მანიტოლი, ნატრიუმის ჰიდროკარბონატი, საინექციო წყალი.

ჩვენებები:
აკრომეგალია: დაავადების ძირითადი ნიშნების გამოვლინების კონტროლი და პლაზმაში ზრდის ჰორმონის და სომატომედინის C მაჩვენებლების შემცირება ქირურგიული მკურნალობის, სხივური თერაპიისა და დოპამინის აგონისტებით მკურნალობის შედეგად მიღებული არასაკმარისი ეფექტის დროს. სანდოსტატინი ენიშნებათ აგრეთვე აკრომეგალიით დაავადებულ იმ ავადმყოფებს, რომლებმაც უარი განაცხადეს ოპერაციაზე ან ოპერაციის მიმართ წინააღმდეგ ჩვენების შემთხვევაში, აგრეთვე მოკლევადიანი მკურნალობის მიზნით სხივური თერაპიის კურსებს შორის ინტერვალში მკურნალობის სრული ეფექტის მიღწევამდე;
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეებით გამოწვეული სიმპტომების კონტროლი: კარცინოიდური სინდრომით მიმდინარე კარცინოიდური სიმსივნეები; ვიპომები; გლუკაგონომები; გასტრინომები; ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი ძირითადად ჰისტამინური H2-რეცეპტორების ბლოკატორებთან და ანტაციდებთან კომბინაციაში, ან ანტაციდების გარეშე; ინსულინომები (ოპერაციის წინა პერიოდში ჰიპოგლიკემიის კონტროლის, აგრეთვე შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზნით); სომატოლიბერინომები (ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის ჰიპერპროდუქციით გამოწვეული სიმსივნეები). სანდოსტატინი არ წარმოადგენს სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატს და მისი გამოყენებით შეუძლებელია აღნიშნული კატეგორიის ავადმყოფების განკურნება;
შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში რეფრაქტერული დიარეის სიმპტომების კონტროლი;
კუჭქვეშა ჯირკვლის ოპერაციის შემდგომი გართულების პროფილაქტიკა;
ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში საყლაპავის ვარიკოზული და გაფართოვებული ვენებიდან და კუჭიდან სისხლდენის შეჩერება და სისხლდენის რეციდივების პროფილაქტიკა. სანდოსტატინი გამოიყენება ისეთ სპეციფიკურ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ენდოსკოპიური მასკლეროზირებელი თერაპია.

მიღების წესები და დოზირება:
აკრომეგალიის დროს პრეპარატის პირველადი დოზა კანქვეშ ინექციის დროს შეადგენს 0.05-0.1 მგ-ს ან 8 ან 12 სთ-იანი ინტერვალით. შემდგომში დოზის შერჩევა ხდება სისხლში ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის ყოველთვიური კონტროლის, კლინიკური სიმპტომების ანალიზის და პრეპარატის ამტანიანობის შესაბამისად. ავადმყოფთა უმეტეს ნაწილში პრეპარატის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 0.2-0.3 მგ-ს. პრეპარატის მიღება მაქსიმალურ დოზაზე მეტი რაოდენობით, რომელიც შეადგენს 1.5 მგ-ს, ნებადართული არ არის.
იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით 3 თვიანი მკურნალობის შემდეგ არ აღინიშნება სისხლში ზრდის ჰორმონის მაჩვენებლების საკმაოდ დაქვეითება და დაავადების კლინიკური სურათის მნიშვნელოვნად გაუმჯობესება, საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების დროს პრეპარატი შეყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0.05 მგ 1-2-ჯერ დღე-ღამეში. შემდგომში მიღებული კლინიკური ეფექტის, სიმსივნის მიერ პროდუცირებულ ჰორმონებზე ზემოქმედების (კარცინოიდური სიმსივნეების დროს - 5-ჰიდროქსინდოლძმარმჟავას შარდთან ერთად გამოყოფის პროცესზე ზემოქმედება) და ამტანიანობის მიხედვით, შესაძლებელია პრეპარატის დოზის თანდათან გაზრდა 0.1-0.2 მგ-მდე 3-ჯერ დღე-ღამეში. განსაკუთრებულ შემთხვევებში შესაძლებელია პრეპარატის შედარებით დიდ დოზებში გამოყენება.

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: ოქტრეოტიდი;

1 მლ ხსნარი შეიცავს 0,05 მგ ან 0,1 მგ ოქტრეოტიდს (თავისუფალი პეპტიდის სახით);

დამხმარე ნივთიერებები: რძემჟავა, მანიტი (E421), ნატრიუმის ჰიდროკარბონატი, საინექციო წყალი.

წამლის ფორმა. საინექციო ხსნარი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. ჰორმონების პრეპარატები სისტემური გამოყენებისთვის. ჰიპოთალამური ჰორმონები.ზრდის დამაყოვნებელი ჰორმონები. ათქ კოდი H01C B02.

კლინიკური თვისებები:

ჩვენებები:

დაავადების სიმპტომური კონტროლი და პლაზმაში ზრდის ჰორმონის (ზჰ) და ინსულინის მსგავსი ზრდის ფაქტორის 1 (იზფ-1) დონეების შემცირება აკრომეგალიის მქონე პაციენტებში, როდესაც ქირურგიული მკურნალობის ან სხივური თერაპიის შედეგად მიღებული ეფექტი არასაკმარისია. პრეპარატი სანდოსტატინი® ასევე ნაჩვენებია აკრომეგალიით დაავადებულ იმ პაციენტებში, რომლებმაც უარი განაცხადეს ოპერაციაზე ან რომლებსაც გააჩნიათ ოპერაციის მიმართ უკუჩვენებები, ასევე მოკლევადიანი მკურნალობის მიზნით სხივური თერაპიის კურსებს შორის ინტერვალებში მკურნალობის სრული ეფექტის მიღწევამდე;

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა (კნტ) და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინულ სიმსივნეებთან დაკავშირებული სიმპტომების კონტროლი:

- კარცინოიდური სინდრომით მიმდინარე კარცინოიდური სიმსივნეები;

- ვიპომები;

- გლუკაგონომები;

- გასტრინომები/ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი - ჩვეულებრივ პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებთან ან ჰისტამინური H2-რეცეპტორების ანტაგონისტებთან კომბინაციაში;

- ინსულინომები (ოპერაციის წინა პერიოდში ჰიპოგლიკემიის კონტროლის, ასევე შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზნით);

- სომატოლიბერინომები.

პრეპარატი სანდოსტატინი® არ წარმოადგენს სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატს და მისი გამოყენებით შეუძლებელია აღნიშნული კატეგორიის ავადმყოფების განკურნება;

შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში რეფრაქტერული დიარეა.

კუჭქვეშა ჯირკვლის ოპერაციების შემდგომი გართულების პროფილაქტიკა;

ღვიძლის ციროზით დაავადებულ პაციენტებში საყლაპავის ვარიკოზულად გაფართოვებული ვენებიდან სისხლდენის შეჩერება და სისხლდენის რეციდივების პროფილაქტიკა. პრეპარატი სანდოსტატინი® გამოიყენება სპეციფიურ სამკურნალო ღონისძიებებთან (მაგ: ენდოსკოპიურ მასკლეროზირებელ თერაპია) კომბინაციაში.

უკუჩვენებები:

ოქტრეოტიდის ან პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ დადგენილი მომატებული მგრძნობელობა.

მიღების წესი და დოზები:

აკრომეგალიის დროს პრეპარატი თავდაპირველად შეჰყავთ 0,05-0,1 მგ დოზით კანქვეშ (კ/ქ) ყოველ 8 ან 12 სთ-ში. შემდგომში დოზის შერჩევა ხდება სისხლში ზჰ-ის და იზფ-1-ის კონცენტრაციის ყოველთვიური განსაზღვრის, კლინიკური სიმპტომების ანალიზის და პრეპარატის ამტანობის შესაბამისად. პაციენტების უმეტეს შემთხვევაში პრეპარატის ოპტიმალური დღიური დოზა შეადგენს 0,3 მგ-ს. მაქსიმალური დღიური დოზა, რომლის გადაჭარბებაც მიზანშეწონილი არ არის, შეადგენს 1,5 მგ-ს დღეში. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ პრეპარატ სანდოსტატინის® სტაბილურ დოზებს, იზფ-1-ის და/ან ზჰ- ის დონის განსაზღვრა უნდა მოხდეს ყოველ 6 თვეში.

იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით® 3 თვიანი მკურნალობის შემდეგ არ აღინიშნება სისხლში იზფ-1-ის და/ან ზჰ-ის მაჩვენებლების საკმარისად დაქვეითება და დაავადების კლინიკური სურათის მნიშვნელოვნად გაუმჯობესება, პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის (კნტ) და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების დროს პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0,05 მგ დღეში 1-2-ჯერ. შემდგომში, მიღწეული კლინიკური ეფექტის, სიმსივნის მიერ პროდუცირებულ ჰორმონების დონეებზე ზემოქმედების (კარცინოიდური სიმსივნეების დროს - 5-ჰიდროქსიინდოლძმარმჟავას შარდთან ერთად გამოყოფის პროცესზე ზემოქმედება) და ამტანობის მიხედვით დოზა შეიძლება ნელ-ნელა გაიზარდოს 0,1-0,2 მგ-მდე დღეში 3-ჯერ. გამონაკლის შემთხვევებში შესაძლებელია პრეპარატის შედარებით დიდი დოზების გამოყენება. პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზების შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად.

თუ პრეპარატ სანდოსტატინით® მკურნალობისას ერთი კვირის განმავლობაში მაქსიმალური ასატანი დოზების მიღებისას გაუმჯობესება ვერ მიიღწევა, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

შიდსით დაავადებულ პაციენტებში რეფრაქტერული დიარეის დროს პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0,1 მგ დღეში 3-ჯერ. ერთკვირიანი მკურნალობის შემდეგ დიარეის კვლავ არსებობის შემთხვევაში პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს ინდივიდუალურად, 0,25 მგ-მდე დღეში 3-ჯერ. დოზის კორექცია ხდება განავლის დინამიკის და პრეპარატის ამტანობის მიხედვით.

თუ ერთი კვირის განმავლობაში პრეპარატ სანდოსტატინის® 0,25 მგ დოზების დღეში 3-ჯერ მიღების შემდეგ პაციენტის მდგომარეობის გაუმჯობესება არ აღინიშნება, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

კუჭქვეშა ჯირკვალზე ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკის მიზნით პრეპარატი კანქვეშ შეჰყავთ 0,1 მგ დოზებით დღეში 3-ჯერ მომდევნო 7 დღის განმავლობაში, ოპერაციის დღიდან დაწყებული (ლაპაროტომიამდე სულ მცირე 1 სთ-ით ადრე).

საყლაპავი მილის ვარიკოზულად გაგანიერებული ვენებიდან სისხლდენის დროს პრეპარატი შეჰყავთ დოზით 25 მკგ/სთ-ში ინტრავენური უწყვეტი ინფუზიის სახით 5 დღის განმავლობაში. პრეპარატ სანდოსტატინის® განზავება შესაძლებელია ნატრიუმის ქლორიდის 0,9 % ხსნარში.

ღვიძლის ციროზით დაავადებულ პაციენტებში აღინიშნებოდა პრეპარატ სანდოსტატინის® კარგი ამტანობა, რომელიც მიიღებოდა 5 დღის განმავლობაში დოზებით 50 მკგ-მდე/სთ-ში უწყვეტი ინტრავენური ინფუზიის სახით საყლაპავი მილის ვარიკოზულად გაგანიერებული ვენებიდან სისხლდენასთან დაკავშირებით (იხილეთ თავი დოზის გადაჭარბება).

განსაკუთრებული პოპულაციები:

გამოყენება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში, ღვიძლის ცხიმოვანი ინფილტრაციის მქონე პაციენტების გარდა, პრეპარატის გამოყოფა შეიძლება შემცირდეს.

ამგვარად ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეიძლება გაიზარდოს, რაც მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული შემანარჩუნებელი დოზების დანიშვნისას.

გამოყენება თირკმლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში:

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა არ ახდენს ზეგავლენას ოქტრეოტიდის საერთო ექსპოზიციაზე (AUC მნიშვნელობა), რომელიც შეყვანილი იყო კანქვეშა ინექციის სახით. ამრიგად არ არის აუცილებელი პრეპარატ სანდოსტატინის® დოზების კორექცია.

გამოყენება ბავშვებში (18 წლამდე პაციენტები):

ბავშვებში პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.

გამოყენება ხანდაზმული ასაკის პაციენტებიში (65 წლის და ზემოთ):

ამტანობის შემცირების მტკიცებულებები ან დოზების კორექციის აუცილებლობა არ არსებობს ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ პრეპარატ სანდოსტატინით®.

სანდოსტატინით® მკურნალობასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები ნაღვლის კენჭების განვითარების თვალსაზრისით.

1. ოქტრეოტიდით მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ ნაღვლის ბუშტის ბაზისური ულტრაბგერითი კვლევა.

2. ნაღვლის ბუშტის პერიოდული, განმეორებითი ულტრაბგერითი კვლევა უნდა ჩატარდეს დაახლოებით 6 თვიანი ინტერვალით სანდოსტატინით® მკურნალობის პერიოდში.

3. თუ მკურნალობის დაწყებამდე უკვე არსებობდა კენჭები, უნდა შეფასდეს სანდოსტატინის® დანიშვნის პოტენციური სარგებელი და კენჭებთან დაკავშირებული პოტენციური რისკები. დღეისათვის არ არსებობს იმის მტკიცებულება, რომ სანდოსტატინი® ურყოფითად მოქმედებს მკურნალობის მიმდინარეობაზე ან უკვე არსებული ნაღვლის კენჭების პროგნოზირებაზე.

4. პაციენტების მართვა, რომლებშიც პრეპარატ სანდოსტატინის® დანიშვნისას ვითარდება ნაღვლის კენჭების წარმოქმნის პროცესი:

I) უსიმპტომო ნაღვლის კენჭები:

შესაძლებელია გაგრძელდეს სანდოსტატინის® მიღება სარგებელი/რისკის თანაფარდობის თავიდან შეფასების მიხედვით. ნებისმიერ შემთხვევაში სხვა არაფერია საჭირო, გარდა უფრო ხშირი მონიტორინგისა თუ ეს აუცილებელია.

II) სიმპტომური ნაღვლის კენჭები:

სანდოსტატინის® მიღება შეიძლება შეჩერდეს ან გაგრძელდეს სარგებელი/რისკის თანაფარდობის თავიდან შეფასების მიხედვით. ყველა შემთხვევაში ნაღვლის კენჭები საჭიროებენ მკურნალობას ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა სიმპტომური ნაღვლის კენჭები. სამედიცინო თვალსაზრისით შესაძლოა ჩატარდეს კომბინირებული მკურნალობა ნაღვლის მჟავებით (მაგ: ქენოდეზოქსიქოლის მჟავა [ქდქმ] ურსოდეზოქსიქოლის მჟავასთან [უდქმ] ერთად) ან ურსოდეზოქსიქოლის მჟავის (უდქმ) მონოთერაპია ულტრაბგერითი კვლევის კონტროლის ქვეშ, კენჭების სრულად გაქრობამდე. მკურნალობის ხანგრძლივობის და/ან დანიშვნის მეთოდის განსაზღვრისთვის გამოიყენება ადგილობრივი დამტკიცებული ინფორმაცია პრეპარატების გამოყენების შესახებ.

გვერდითი რეაქციები:

უსაფრთხოების პროფილის მოკლე აღწერა.

ყველაზე ხშირ გვერდით რეაქციებს ოქტრეოტიდით მკურნალობისას განეკუთვნება დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის, ნერვული სისტემის, ღვიძლის და ნაღვლის ბუშტის მხრივ, ასევე მეტაბოლიზმის და ტროფიკის დარღვევები.

გვერდითი რეაქციები, რომელთა შესახებ ყველაზე ხშირად დაფიქსირდა შეტყობინებები ოქტრეოტიდის კლინიკურ კვლევებში: დიარეა, მუცლის ტკივილი, გულისრევა, მეტეორიზმი, თავის ტკივილი, ქოლელითიაზი, ჰიპერგლიკემია და ყაბზობა. სხვა გვერდით რეაქციებს, რომელთა შესახებაც ხშირად დაფიქსირდა შეტყობინებები, მიეკუთვნებოდა: თავბრუსხვევა, ლოკალური ტკივილი, შესქელებული ნაღველი, ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია (მაგ: თირეოტროპული ჰორმონის (თტჰ) დაქვეითებული დონე, საერთო T4-ის დაქვეითებული დონე და თავისუფალი T4-ის დაქვეითებული დონე), თხელი განავალი, გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობის დარღვევა, ღებინება, ასთენია და ჰიპოგლიკემია.

კლინიკურ კვლევებში დაფიქსირებული გვერდითი რეაქციების შემაჯამებელი ცხრილი.

ცხრილში 1 მოცემული გვერდითი რეაქციები მიღებულ იქნა ოქტრეოტიდის კლინიკური კვლევებში.

პრეპარატის გვერდითი რეაქციები (ცხრილი 1) წარმოდგენილია ორგანოთა სისტემის კლასების მიხედვით ნორმატიულ-სამართლებრივი საქმიანობის სამედიცინო ლექსიკონის (MedDRA) შესაბამისად; პირველ რიგში მოცემულია ყველაზე ხშირი რეაქციები, შემდეგი პირობით: ძალიან ხშირად (≥1/10); ხშირად (≥1/100, <1/10); ნაკლებად ხშირად (≥1/1000, <1/100); იშვიათად (≥1/10000, <1/1000); ძალიან იშვიათად (<1/10000), ცალკეული შეტყობინებების ჩათვლით. თითოეულ ჯგუფში გვერდითი რეაქციები განთავსებულია სერიოზულობის კლებადობის მიხედვით.

ცხრილი 1.

კლინიკურ ცდებში დაფიქსირებული პრეპარატის გვერდითი რეაქციები

დარღვევები ენდოკრინული სისტემის მხრივ

ხშირად | ჰიპოთირეოზი, ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია (მაგ: თტჰ-ის დაქვეითებული დონე, საერთო T4-ის დაქვეითებული დონე, თავისუფალი T4-ის დაქვეითებული დონე).
დარღვევები მეტაბოლიზმის და ტროფიკის მხრივ
ძალიან ხშირად ხშირად ნაკლებად ხშირად | ჰიპერგლიკემია ჰიპოგლიკემია, გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობის დარღვევა, დაქვეითებული მადა. დეჰიდრატაცია
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ
ძალიან ხშირად ხშირად | თავის ტკივილი თავბრუსხვევა
---|---
დარღვევები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ |
ხშირად ნაკლებად ხშირად | ბრადიკარდია ტაქიკარდია
დარღვევები სასუნთქი სისტემის მხრივ |
ხშირად | დისპნოე
დარღვევები კნტ-ის მხრივ |
ძალიან ხშირად ხშირად | დიარეა, მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ყაბზობა, მეტეორიზმი. დისპეპსია, ღებინება, მუცლის შებერილობა, სტეატორეა, ხშირი თხელი განავალი, განავლის გაუფერულება
** დარღვევები ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ** |
---|---
ძალიან ხშირად ხშირად | ქოლელითიაზი ქოლეცისტიტი, შესქელებული ნაღველი, ჰიპერბილირუბინემია
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ |
ხშირად | ქავილი, გამონაყარი, ალოპეცია

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები ინექციის ადგილას

ძალიან ხშირად
ხშირად | რეაქცია ინექციის ადგილას
ასთენია
---|---
ლაბორატორიული გამოკვლევები |
ხშირად | ტრანსამინაზების დონის მომატება

პოსტმარკეტინგული კვლევები (სიხშირე უცნობია)

შემდეგი გვერდითი რეაქციები მიღებულ იქნა ოქტრეოტიდის გამოყენების პოსტმარკეტინგული გამოცდილების შედეგად სპონტანური ანგარიშებიდან და ლიტერატურული შეტყობინებებიდან. ვინაიდან მოცემული გვერდითი რეაქციების შესახებ შეტყობინებები ნებაყოფლობითი იყო, შესაბამისად ყოველთვის არ იყო შესაძლებელი სიხშირის ან პრეპარატის გამოყენებასთან მიზეზობრივ-შედეგობრივი კავშირის დანამდვილებით დადგენა. გვერდითი რეაქციები წარმოდგენილია ორგანოთა სისტემის კლასების მიხედვით ნორმატიულ-სამართლებრივი საქმიანობის სამედიცინო ლექსიკონის (MedDRA) შესაბამისად. თითოეულ ჯგუფში გვერდითი რეაქციები განთავსებულია სერიოზულობის კლებადობის მიხედვით.

ცხრილი 2

პრეპარატის გვერდითი რეაქციები, რომლებიც აღწერილია სპონტანურ შეტყობინებებში

დარღვევები სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ | თრომბოციტოპენია
---|---
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ | ანაფილაქსია, ალერგია/ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები
დარღვევები გულ-სისლძარღვთა სისტემის მხრივ | არითმიები
დარღვევები ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ | მწვავე პანკრეატიტი, მწვავე ჰეპატიტი ქოლესტაზის გარეშე, ქოლესტაზური ჰეპატიტი. ქოლესტაზი, სიყვითლე, ქოლესტაზური სიყვითლე
დარღვევები კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ | ჭინჭრის ციება
ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილებები | ტუტე ფოსფოტაზას მომატებული დონე, გამაგლუტამილტრანსფერაზას მომატებული დონე
|

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა.

დარღვევები კნტ-ის მხრივ.

ერთეულ შემთხვევებში გვერდითი რეაქციები კნტ-ის მხრივ შეიძლება ნაწლავთა მწვავე გაუვალობის მსგავსი იყოს მუცლის პროგრესირებადი შებერილობით, გამოხატული ტკივილით ეპიგასტრულ არეში, სისუსტით და მუცლის არეში დაჭიმულობით. მართალია ცხიმის განავალთან ერთად გამოყოფა შეიძლება გაიზარდოს, მაგრამ არ არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ ოქტრეოტიდით ხანგრძლივმა მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს ტროფიკის დეფიციტის განვითარება შეწოვის დარღვევების (მალაბსორბცია) შედეგად.

გვერდითი ეფექტები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ შეიძლება შემცირდეს თუ საკვები არ მიიღება პრეპარატ სანდოსტატინის® კანქვეშ შეყვანის წინ ან შეყვანისთანავე. პრეპარატის შეყვანა რეკომენდებულია საკვების მიღებებს შორის ან ძილის წინ.

ნაღვლის ბუშტთან დაკავშირებული მოვლენები

ნაჩვენებია, რომ სომატოსტატინის ანალოგები აინჰიბირებენ ნაღვლის ბუშტის კუმშვადობას და ამცირებენ ნაღვლის სეკრეციას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ნაღვლის ბუშტის ანომალიები ან ნალექის წარმოქმნა. ნაღვლის ბუშტში კენჭების წარმოქმნის სიხშირე სანდოსტატინით® მკურნალობისას 15-30%-ს შეადგენს. ავადობა საერთო პოპულაციაში 5-20%-ს შეადგენს. ნაღვლის კენჭების ან ნაღვლის ნალექის არსებობა სანდოსტატინის® მიმღებ პაციენტებში მნიშვნელოვანწილად უსიმპტომოდ მიმდინარეობს. სიმპტომური კენჭების შემთხვევაში მკურნალობა უნდა ჩატარდეს ნაღვლის მჟავებით გახსნის გზით ან ქირურგიული ჩარევის მეშვეობით.

რეაქციები შეყვანის ადგილას.

შეიძლება წარმოიშვას ტკივილი ან წვის, ჩხვლეტის ან დაწვის შეგრძნება კანქვეშა ინფექციის ადგილას, შეწითლებით და შეშუპებით, რომლის ხანგრძლივობაც იშვიათად მიმდინარეობს 15 წუთზე მეტხანს. ლოკალური დისკომფორტი შეიძლება შემცირდეს თუ ხსნარი დაყვანილი იქნება ოთახის ტემპერატურამდე ინექციის წინ ან ნაკლები მოცულობის ინექციის მეშვეობით უფრო კონცენტრირებული ხსნარის გამოყენებით.

დარღვევები გულის მხრივ.

ბრადიკარდია წარმოადგენს სომატოსტატინის ანალოგების გავრცელებულ გვერდით რეაქციას. აკრომეგალიის და კარცინოიდული სინდრომის მქონე პაციენტებში აღინიშნა ეკგ-ის ცვლილებები, როგორიც არის QT-ის გახანგრძლივება, ძვრები ღერძზე, ადრეული რეპოლარიზაცია, დაბალი დაძაბულობა, R/S გადასვლა, R-ტალღის ადრეული პროგრესია და ST-T ტალღის არასპეციფიური ცვლილებები. ამ მოვლენების კავშირი ოქტრეოტიდის აცეტატთან დადგენილი არ არის, ვინაიდან ამ პაციენტების უმრავლესობას აქვს გულის ძირითადი დაავადებები.

პანკრეატიტი.

იყო შეტყობინებები ქოლელითიაზით გამოწვეული პანკრეატიტის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც ხანგრძლივად ღებულობდნენ სანდოსტატინის® კანქვეშა ინექციებს. ძალიან იშვიათად მწვავე პანკრეატიტის გამოვლინება მიმდინარეობდა სანდოსტატინის® გამოყენების პირველ საათებში ან დღეებში და მიღებულ იქნა ნებართვა პრეპარატის შეწყვეტის შესახებ.

ჰიპერმგრძნობელობა და ანაფილაქსიური რეაქციები.

ჰიპერმგრძნობელობა და ალერგიული რეაქციები რეგისტრირებული იყო პრეპარატის გამოყენების პოსტმარკეტინგული გამოცდილების დროს. მოცემული რეაქციების მიმდინარეობისას ძირითადად ზიანდება კანი, იშვიათად პირის ღრუ და სასუნთქი გზები. იყო შეტყობინებები ანაფილაქციური შოკის იზოლირებული შემთხვევების შესახებ.

თრომბოციტოპენია.

იყო შეტყობინებები პოსტმარკეტინგული გამოცდილების დროს თრომბოციტოპენიის შესახებ, განსაკუთრებით სანდოსტატინით® მკურნალობის დროს (ინტრავენურად) ღვიძლის ციროზის მქონე პაცინტებში. ეს მდგომარეობა არის შექცევადი მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

ჭარბი დოზირება.

ცნობილია პრეპარატ სანდოსტატინის® შემთხვევითი ჭარბი დოზირების შეზღუდული რაოდენობის შესახებ მოზრდილებსა და ბავშვებში. მოზრდილებში დოზები იყო დიაპაზონში 2400-6000 მიკროგრამი/დღეში, რომელიც მიიღებოდა უწყვეტი ინფუზიის სახით (100-250 მიკროგრამი/საათში) ან კანქვეშ (1500 მიკროგრამი სამჯერ დღეში). იყო შეტყობინებები ასეთი გვერდითი მოვლენების შესახებ: არითმია, ჰიპოთენზია, გულის გაჩერება, ტვინის ჰიპოქსია, პანკრეატიტი, სტეატოჰეპატიტი, დიარეა, სისუსტე, ძილიანობა, წონაში დაკლება, ჰეპატომეგალია და ლაქტატოაციდოზი.

ატრიოვენტრიკულარული ბლოკადა (მათ შორის სრული ატრიოვენტრიკულარული ბლოკადა) აღინიშნებოდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ყველაზე მაღალ დოზას უწყვეტი ინფუზიის სახით (100 მკგ/წთ) და /ან სანდოსტატინის ვენაში ბოლუსური შეყვანა (50 მკგ ბოლუსურად შედგომი უწყვეტი ინფუზია 50 მკგ/სთ)

ბავშვებში დოზები შეადგენდა 50-3000 მიკროგრამს/დღეში, რომელიც მიიღებოდა უწყვეტი ინფუზიის სახით (2,1-500 მიკროგრამი/საათში) ან კანქვეშ (50-100 მიკროგრამი). ერთადერთ არასასურველ მოვლენას წარმოადგენდა მსუბუქი ჰიპერგლიკემია.

ონკოლოგიურ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პრეპარატ სანდოსტატინს® დოზებით 3000-30000 მიკროგრამი/დღეში კანქვეშ განცალკევებული დოზების სახით, გაუთვალისწინებელი არასასურველი მოვლენები არ აღნიშნულა.

მკურნალობა.

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში მკურნალობა სიმპტომურია. პაციენტები, რომლებიც იღებდნენ რეკომენდებულზე მაღალ ოკტეოტრიდის ინტრავენურ დოზას, წარმოადგენენ ატრიოვენტრიკულარული ბლოკადის მომატებულ რისკს უფრო მაღალი ხარისხით და უნდა იმყოფებოდნენ საიმედო კარდიოლოგიური მონიტორინგზე.

გამოყენება ორსულობის ან ძუძუთი კვების პერიოდში.

ორსულობა.

ორსულ ქალებში ადექვატური, კარგად კონტროლირებადი კვლევები არ ჩატარებულა. არსებობს მონაცემები, რომლებიც მიღებულია პრეპარატის პოსტ-მარკეტინგული გამოცდილების შედეგად აკრომეგალიით დაავადებულ ორსულ ქალთა შეზღუდულ რაოდენობაზე, თუმცა ამ შემთხვევათა ნახევარში ორსულობის შედეგი უცნობია. ქალების უმრავლესობა ღებულობდა ოქტრეოტიდს ორსულობის პირველი ტრიმესტრის განმავლობაში, დოზებით 100-300 მიკროგრამი/დღეში პრეპარატ სანდოსტატინის® კანქვეშა ინექცის შეყვანით ან 20-30 მგ/თვეში პრეპარატ სანდოსტატინ® LAR-ის სახით. დაახლოებით 2/3 შემთხვევაში ცნობილი შედეგით ქალებმა განაგრძეს ოქტრეოტიდით მკურნალობა ორსულობის დროს. შემთხვევათა უმრავლესობაში, როდესაც შედეგი ცნობილი იყო დაიბადნენ ჯანმრთელი ბავშვები, თუმცა არსებობს შეტყობინებები პირველ ტრიმესტრში რამდენიმე სპონტანური აბორტის და ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტის რამდენიმე შემთხვევის შესახებ.

ორსულობის ცნობილი შედეგის შემთხვევებში არ აღინიშნებოდა ოქტრეოტიდის გამოყენებით განპირობებული თანდაყოლილი მანკების ან ანომალიების შემთხვევები.

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა რეპროდუქციული ტოქსიურობა. ვირთაგვების შთამომავლობაში აღინიშნა ზრდის ტრანზიტორული შეყოვნება, შეიძლება როგორც შესამოწმებელი ჯგუფის სპეციფიური ენდოკრინული პროფილის შედეგი.

ორსულ ქალებში პრეპარატი სანდოსტატინი® ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების შემთხვევაში.

ძუძუთი კვება.

უცნობია, აღწევს თუ არა ოქტრეოტიდი ადამიანის რძეში. ცხოველებში ჩატარებული კვლევების მიხედვით ოქტრეოტიდი გამოიყოდა დედის რძეში. პრეპარატ სანდოსტატინით® მკურნალობის დროს უნდა შეწყდეს ძუძუთი კვება.

ფერტილურობა.

უცნობია, ახდენს თუ არა ზეგავლენას ოქტრეოტიდი ადამიანის ფერტილურობაზე. ოქტრეოტიდს არ გამოუწვევია ფერტილურობის დარღვევა მამრ და მდედრ ვირთაგვებში, როდესაც მიიღებოდა დოზები დაახლოებით 1 მგ/კგ სხეულის წონაზე/დღეში.

ბავშვები.

ბავშვებში პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენება უკუნაჩვენებია კლინიკური გამოცდილების არარსებობის გამო.

გამოყენების თავისებურებები.

ზოგადი მდგომარეობა.

ვინაიდან ზჰ-ის მასეკრეტირებელი ჰიპოფიზის სიმსივნეები შეიძლება გაფართოვდნენ და გამოიწვიონ სეიოზული გართულებები (მაგ: მხედველობითი ველის შევიწროვება), მნიშვნელოვანია ყველა პაციენტის მდგომარეობის საგულდაგულო მონიტორინგი. სიმსივნის ზრდის ნიშნების გამოვლენისას უნდა გადაიხედოს ალტერნატიული მკურნალობის საჭიროების საკითხი.

ზჰ-ის დონის შემცირების და IGF-1-ის კონცენტრაციის ნორმალიზების თერაპიულმა ეფექტურობამ აკრომეგალიით დაავადებულ ქალებში შესაძლოა აღადგინოს ფერტილურობა. ოქტრეოტიდით მკურნალობისას შვილოსნობის ასაკის ქალებმა რეკომენდებულია გამოიყენონ კონტრაცეფციის სათანადო მეთოდები.

პაციენტებში, რომლებიც ხანგრძლივად ღებულობენ ოქტრეოტიდს, უნდა გაკონტროლდეს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქცია.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემასთან დაკავშირებული მოვლენები.

დაფიქსირდა შეტყობინებები ბრადიკარდიის შემთხვევების შესახებ (ხშირად). შესაძლოა საჭირო გახდეს ისეთი პრეპარატების დოზების კორექცია, როგორიც არის ბეტა- ბლოკატორები, კალციუმის არხების ბლოკატორები, სითხისა და ელექტროლიტების ბალანსის მაკონტროლებელი პრეპარატები.

ნაღვლის ბუშტთან დაკავშირებული მოვლენები.

ქოლელითიაზი წარმოადგენს ძალიან გავრცელებულ მოვლენას სანდოსტატინით® მკურნალობისას და შეიძლება უკავშირდებოდეს სანაღვლე გზების ქოლეცისტიტს და დილატაციას. გარდა ამისა პოსტმარკეტინგულ პირობებში რეგისტრირებული იყო ქოლანგიტის შეთხვევა, როგორც ნაღველ-კენჭოვანი დაავადების გართულება პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ სანდოსტატინს®. ამასთან დაკავშირებით რეკომენდებულია ნაღვლის ბუშტის ულტრაბგერითი გამოკვლევის ჩატარება პრეპარატ სანდოსტატინით® მკურნალობის დაწყებამდე და ყოველ 6-12 თვეში მკურნალობის დროს.

გასტრო-ენტერო-პანკრეასული ენდოკრინული სისტემის (გეპე) სიმსივნეები.

გეპე სიმსივნეების მკურნალობისას იშვიათად შეიძლება უეცრად დაიკარგოს სიმპტომური კონტროლი პრეპარატ სანდოსტატინის® მხრივ, რასაც შესაძლოა თან ახლდეს კლინიკური გამოვლინებების გაძლიერება.

გლუკოზის მეტაბოლიზმი.

ზრდის ჰორმონზე, გლუკაგონზე და ინსულინზე დამთრგუნველი ზემოქმედების გამო სანდოსტატინმა® შესაძლოა დაარღვიოს გლუკოზის დონის რეგულაცია. შეიძლება დაირღვეს საკვების მიღების შემდეგ გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობა და ზოგიერთ შემთხვევაში პრეპარატის ხანგრძლივად მიღებისას შეიძლება განვითარდეს მდგრადი ჰიპერგლიკემია. ასევე იყო შეტყობინებები ჰიპოგლიკემიის შემთხვევების შესახებ.

ინსულინომების მქონე პაციენტებში ოქტრეოტიდმა ინსულინთან შედარებით მისი ზჰ-ის და გლუკაგონის სეკრეციის დათრგუნვის უფრო ძლიერი უნარის შედეგად, ასევე ინსულინზე მისი მაინჰიბირებელი მოქმედების ხანმოკლე ხანგრძლივობის გამო შეიძლება გაზარდოს ჰიპოგლიკემიის ინტენსივობა და ხანგრძლივობა. ეს პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ საგულდაგულო მეთვალყურეობის ქვეშ პრეპარატ სანდოსტატინით® მკურნალობის დაწყებისას და დოზირების ყოველი ცვლილების დროს. სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის მნიშვენლოვანი ცვლილებები შეიძლება შემცირდეს უფრო დაბალი დოზებით პრეპარატის უფრო ხშირად შეყვანის გზით.

ტიპი I შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში ინსულინის მოთხოვნილება შეიძლება შემცირდეს პრეპარატ სანდოსტატინის® დანიშვნისას. დიაბეტის არმქონე და ტიპი II დიაბეტის მქონე პაციენტებში ინსულინის ნაწილობრივად ინტაქტური რეზერვით, პრეპარატ სანდოსტატინის® კანქვეშ შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს საკვების მიღების შემდგომ გლიკემიის განვითარება. რეკომენდებულია გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობის და დიაბეტის საწინააღმდეგო მკურნალობის საგულდაგულო კონტროლი.

საყლაპავი მილის ვენების ვარიკოზი.

ვინაიდან საყლაპავი მილის ვარიკოზული ვენებიდან სისხლდენის ეპიზოდების შემდეგ იზრდება ინსულინდამოკიდებყლი დიაბეტის განვითარების ან ინსულინის მოთხოვნილების ცვლილების რისკი პაციენტებში ადრე არსებული დიაბეტით, მოითხოვება სისხლში გლუკოზის დონეების სათანადო მონიტორინგი.

ადგილობრივი რეაქციები.

არ არსებობს შეტყობინებები სიმსივნეების განვითარების შესახებ ინექციის ადგილას პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პრეპარატ სანდოსტატინს® 15 წლის განმავლობაში.

ტროფიკა.

ზოგიერთ პაციენტში ოქტრეოტიდმა შეიძლება დაარღვიოს საკვების ცხიმების შეწოვა. ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ ოქტრეოტიდს აღინიშნა B12 ვიტამინის დაქვეითებული დონეები და შილინგის ტესტის ანომალური შედეგები. ანამნეზში B12 ვიტამინის ავიტამინოზის მქონე პაციენტებში აუცილებელია ამ ვიტამინის გაკონტროლება პრეპარატ სანდოსტატინით® მკურნალობისას.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედებები.

პრეპარატ სანდოსტატინთან® ერთდროულად გამოყენებისას აუცილებელია ისეთი პრეპარატების დოზების კორექცია, როგორიც არის ბეტა-ბლოკატორები, კალციუმის არხების ბლოკატორები ან ნივთიერებები, რომლებიც არეგულირებენ სითხის ბალანსს და ელექტროლიტურ ბალანსს.

პრეპარატ სანდოსტატინთან® ერთად მიღებისას შესაძლოა საჭირო გახდეს ინსულინის და დიაბეტის საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებების დოზების კორექცია.

დადგენილია, რომ ოქტრეოტიდი აქვეითებს ციკლოსპორინის ნაწლავებიდან შეწოვას და აყოვნებს ციმეტიდინის შეწოვას.

ოქტრეოტიდისა და ბრომოკრიპტინის თანმხლები შეყვანა ზრდის ბრომოკრიპტინის ბიოშეღწევადობას.

შეზღუდული გამოქვეყნებული მონაცემები მოწმობენ იმაზე, რომ სომატოსტატინის ანალოგებს შეუძლიათ ისეთი ნივთიერებების მეტაბოლური კლირენსის დაქვეითება, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან ციტოქრომა P450 ფერმენტების მონაწილეობით, რაც შეიძლება განპირობებული იყოს ზჰ-ის დათრგუნვით. ვინაიდან ოქტრეოტიდის ასეთი ზემოქმედება არ არის გამორიცხული, შესაბამისად სიფრთხილით გამოიყენება ისეთი პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან უმთავრესად CYP3A4-ის მონაწილეობით და გააჩნიათ ვიწრო თერაპიული ინდექსი (მაგ. ქინიდინი, ტერფენადინი).

სომატოსტატინის რადიოაქტიულ ანალოგებთან ერთად მიღება

სომატოსტატინი და მისი ანალოგები, როგორიც არის ოქტრეოტიდი, კონკურენტულად უკავშირდებიან სომატოსტატინის რეცეპტორებს და შესაძლოა ზეგავლენა მოახდინონ სომატოსტატინის რადიოაქტიული ანალოგების ეფექტურობაზე.

თავიდან უნდა იქნას არიდებული პრეპარატ სანდოსტატინის® მიღება ოქსოდოტრეოტიდის ლუტეციის (177Lu) (Lutathera®) შეყვანამდე 24 საათის განმავლობაში სომატოსტატინის რეცეპტორებთან რადიოფარმაცევტული შეკავშირების გამო.

ფარმაკოლოგიური თვისებები.

მოქმედების მექანიზმი.

ოქტრეოტიდი - სინთეზური ოქტაპეპტიდია, რომელიც წარმოადგენს ბუნებრივი ჰორმონის სომატოსტატინის წარმოებულს და გააჩნია მასთან მსგავსი ფარმაკოლოგიური ეფექტები, მაგრამ აქვს გაცილებით უფრო გახანგრძლივებული მოქმედება. პრეპარატი სანდოსტატინი® თრგუნავს ზჰ-ის, ასევე პეპტიდებისა და სეროტონინის პათოლოგიურად მომატებულ სეკრეციას, რომლებიც პროდუცირდება გასტრო-ენტერო-პანკრეასულ ენდოკრინულ (გეპე) სისტემაში.

ცხოველებში ოქტრეოტიდი წარმოადგენს ზჰ-ის, გლუკაგონის და ინსულინის სეკრეციის უფრო ძლიერ ინჰიბიტორს სომატოსტატინთან შედარებით და გააჩნია მეტი სელექციურობა ზჰ-ის და გლუკაგონის დათრგუნვის მიმართ.

ჯანმრთელ პირებში პრეპარატი სანდოსტატინი® თრგუნავს:

- არგინინით, ფიზიკური დატვირთვით და ინსულინური ჰიპოგლიკემიით გამოწვეულ ზჰ-ის სეკრეციას;

- საკვების მიღებით განპირობებულ ინსულინის, გლუკაგონის, გასტრინის და გეპე სისტემის სხვა პეპტიდების, ასევე არგინინით სტიმულირებული ინსულინის და გლუკაგონის სეკრეციას;

- თირეოლიბერინით გამოწვეულ თირეოტროპინის სეკრეციას.

სომატოსტატინისგან განსხვავებით ოქტრეოტიდი თრგუნავს ზჰ-ის სეკრეციას უფრო მეტად, ვიდრე ინსულინი. ოქტრეოტიდის შეყვანას თან არ სდევს ჰორმონების რიკოშეტული ჰიპერსეკრეცია (ანუ ზჰ აკრომეგალიით დაავადებულ პაციენტებში).

აკრომეგალით დაავადებულ პაციენტებში პრეპარატი სანდოსტატინი® იწვევს სისხლის პლაზმაში ზჰ-ის და იზფ-1-ის კონცენტრაციის შემცირებას. ზჰ-ის დათრგუნვა 50%-ით და მეტით აღინიშნება პაციენტების 90%-ს; სისხლის პლაზმაში ზჰ-ის დაქვეითებას <5 ნგ/მლ მიიღწევა დაახლოებით პაციენტების ნახევარში. აკრომეგალიით დაავადებულ პაციენტთა უმეტესობაში პრეპარატი სანდოსტატინი® მნიშვნელოვნად ამცირებს ისეთი სიმპტომების გამოხატულებას, როგორიც არის: თავის ტკივილი, კანისა და რბილი ქსოვილების შეშუპება, ჰიპერჰიდროზი, სახსრების ტკივილი და პარესთეზიები. ჰიპოფიზის დიდი ადენომების მქონე პაციენტებში პრეპარატ სანდოსტატინით® მკურნალობამ შესაძლოა გამოიწვიოს სიმსივნის ზომების გარკვეულად შემცირება.

გეპე სისტემის ფუნქციური სიმსივნეების მქონე პაციენტებში პრეპარატი სანდოსტატინი®, მისი მრავალფეროვანი ენდოკრინული ეფექტების გამო ზეგავლენას ახდენს დაავადების რიგ კლინიკურ ნიშნებზე. კლინიკური და სიმპტომური გაუმჯობესება აღინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც ჯერ კიდევ გააჩნიათ სიმსივნეებთან დაკავშირებული სიმპტომები მიუხედავად წინა მკურნალობისა, რომელიც შეიძლება მოიცავდეს ქირურგიულ ჩარევას, ღვიძლის არტერიების ემბოლიზაციას და სხვადასხვა ქიმიოთერაპიის სქემებს, მაგ: სტრეპტოზოტოცინის და 5-ფტორურაცილის გამოყენებით.

ფარმაკოდინამიკა.

პრეპარატ სანდოსტატინის® ზეგავლენა სიმსივნეების სხვადასხვა სახეობებზე.

კარცინოიდული სიმსივნეების შემთხვევაში პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ისეთი სიმპტომების გამოხატულების შემცირება, როგორიც არის წამოხურება და დიარეა, რასაც მრავალ შემთხვევაში თან ახლავს სისხლის პლაზმაში სეროტონინის კონცენტრაციის დაქვეითება და 5-ჰიდროქსიინდოლძმარმჟავას შარდში გამოყოფის შემცირება.

ვიპომების შემთხვევაში პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენება პაციენტების უმრავლესობაში იწვევს ამ მდგომარეობისთვის დამახასიათებელი მძიმე სეკრეტორული დიარეის შემსუბუქებას, რაც აუმჯობესებს პაციენტის ცხოვრების ხარისხს. ამავდროულად მიმდინარეობს ელეტროლიტური ბალანსის, მაგ: ჰიპოკალიემიის თანმხლები დარღვევების შემცირება, რაც იძლევა სითხეებისა და ელექტროლიტების ენტერალური და პარენტერალური შეყვანის მოხსნის საშუალებას. ზოგიერთ პაციენტში კომპიუტერული ტომოგრაფიის ჩატარებისას ვლინდება სიმსივნის პროგრესირების შენელება ან შეჩერება, ან მისი ზომების შემცირებაც კი (განსაკუთრებით ღვიძლის მეტასტაზები). კლინიკურ გაუმჯობესებას ხშირად თან ახლავს სისხლის პლაზმაში ვიპ-ის კონცენტრაციის შემცირება (ნორმალურ მნიშვნელობამდეც კი).

გლუკაგონომების შემთხვევაში პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენება უმეტესად იწვევს ამ მდგომარეობისთვის დამახასიათებელი ნეკროზული მიგრირებადი გამონაყარის მნიშვნელოვან შემცირებას. პრეპარატი სანდოსტატინი® არ ახდენს რაიმე მნიშვნელოვან ზეგავლენას შაქრიანი დიაბეტის მსუბუქ ფორმაზე, რომელიც ხშირად აღინიშნება გლუკაგონომების შემთხვევაში, არ არის ძლიერად გამოხატული და ჩეულებრივ არ იწვევს ინსულინისადმი ან პერორალური შაქრის დამწევი პრეპარატებისადმი მოთხოვნილების შემცირებას. დიარეის მქონე პაციენტებში პრეპარატი სანდოსტატინი® იწვევს მისი სიმძიმის შემცირებას, რასაც თან სდევს სხეულის წონის მომატება. პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენებისას ხშირად აღინიშნება პლაზმაში გლუკაგონის კონცენტრაციის სწრაფი შემცირება, მაგრამ ხანგრძლივი მკურნალობისას ეს ეფექტი არ ნარჩუნდება. ამავდროულად სიმპტომური გაუმჯობესება სტაბილური რჩება ხანგრძლივი დროის განმავლობაში.

გასტრინომები/ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი. მართალია პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებით ან H2 რეცეპტორების ანტაგონისტებით მკურნალობით კონტროლდება მორეციდივე პეპტიკური წყლულების წარმოქმნა, რომლებიც გამოწვეულია კუჭში მარილმჟავის ჰიპერსეკრეციის სტიმულაციით, მაგრამ მოცემული კონტროლი შესაძლოა არ იყოს სრულყოფილი. დიარეა ასევე შეიძლება იყოს მნიშვნელოვანი სიმპტომი, რომელიც არ უმჯობესდება ამ თერაპიის დანიშვნისას. პრეპარატმა სანდოსტატინმა®, რომელიც გამოიყენება მონოთერაპიის სახით ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებთან ან H2-რეცეპტორების ანტაგონისტებთან კომბინაციაში, შესაძლოა შეამციროს კუჭში მარიმლჟავის ჰიპერსეკრეცია და გამოიწვიოს კლინიკური გაუმჯობესება, დიარეის ჩათვლით. შესაძლებელია ასევე სხვა სიმპტომების (მაგ: წამოხურება) გამოხატულების შემცირება, რომლებიც შესაძლოა სიმსივნური პეპტიდების სინთეზთან იყოს დაკავშირებული. ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება გასტრინის კონცენტრაციის დაქვეითება სისხლის პლაზმაში.

ინსულინომებით დაავადებულ პაციენტებში პრეპარატი სანდოსტატინი® იწვევს სისხლში იმუნორეაქტიული ინსულინის დონის შემცირებას. თუმცა ეს ეფექტი შეიძლება ხანმოკლე იყოს - დაახლოებით 2 საათი. ოპერირებადი სიმსივნეების მქონე პაციენტებში პრეპარატი სანდოსტატინი® უზრუნველყოფს პრე-ოპერაციულ პერიოდში ნორმოგლიკემიის აღდგენასა და შენარჩუნებას. არაოპერირებადი კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეების მქონე პაციენტებში შესაძლოა გაუმჯობესდეს გლიკემიის კონტროლი სისხლში ინსულინის დონის თანმხლები ხანგრძლივი დაქვეითების გარეშე.

ისეთი სიმსივნეების მქონე პაციენტებში, რომლებიც ახდენენ ზჰ-ის რილიზინგ-ფაქტორის ჰიპერპროდუცირებას (სომატოლიბერინომებით) პრეპარატი სანდოსტატინი® ამცირებს აკრომეგალიის სიმპტომების გამოხატულებას. ეს, როგორც ჩანს დაკავშირებულია ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის და თვითონ ზრდის ჰორმონის სეკრეციის დათრგუნვასთან. შემდგომში შესაძლებელია ჰიპოფიზის ჰიპერტროფიის შემცირება.

შეძენილი იმუნოდეფიციტის სინდრომით (შიდსით) დაავადებულ პაციენტებში რეფრაქტერული დიარეის დროს პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენება იწვევს განავლის მთლიან ან ნაწილობრივ ნორმალიზებას დიარეის მქონე პაციენტების დაახლოებით 1/3-ში, რომლებშიც ანტიმიკრობული და/ან დიარეის საწინააღმდეგო პრეპარატებით სათანადო მკურნალობა კონტროლს არ ექვემდებარება.

პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაციები კუჭქვეშა ჯირკვალზე პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენება ოპერაციის პერიოდში და მის შემდგომ იწვევს ოპერაციის შემდგომი ტიპიური გართულებების (მაგ: პანკრეასული ფისტულები, აბსცესები, სეფსისი, ოპერაციის შემდგომი მწვავე პანკრეატიტი) სიხშირის დაქვეითებას.

ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში საყლაპავი მილისა და კუჭის ვარიკოზულად გაგანიერებული ვენებიდან სისხლდენის დროს პრეპარატ სანდოსტატინის® გამოყენებამ სპეციფიურ მკურნალობასთან (მაგ: მასკლეროზირებელი თერაპია) კომბინაციაში გამოიწვია სისხლდენის უფრო ეფექტურად შეჩერება და ადრეული განმეორებითი სისხლდენის პრევენცია, ტრანსფუზიების მოთხოვნილების შემცირება და 5-დღიანი გადარჩენის უნარის გაუმჯობესება. მართალია პრეპარატ სანდოსტატინის® მოქმედების მექანიზმი ზუსტად არ არის დადგენილი, მაგრამ მიჩნეულია, რომ პრეპარატი ამცირებს ორგანულ სისხლის მიმოქცევას ისეთი ვაზოაქტიური ჰორმონების დათრგუნვის გზით, როგორიც არის ვიპ და გლუკაგონი.

ფარმაკოკინეტიკა.

შეწოვა.

კანქვეშ შეყვანის შემდეგ პრეპარატი სანდოსტატინი® სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება. სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 30 წთ-ის ფარგლებში.

განაწილება.

განაწილების მოცულობა - 0,27 ლ/კგ. საერთო კლირენსი შეადგენს 160 მლ/წთ-ს. პლაზმის ცილებთან შეკავშირება არის 65%. სისხლის ფორმიან ელემენტებთან პრეპარატ სანდოსტატინის® შეკავშირება ძალიან უმნიშვნელოა.

გამოყოფა.

ნახევარგამოყოფის პერიოდი პრეპარატის კანქვეშ შეყვანის შემდეგ - 100 წთ. პრეპარატ სანდოსტატინის® ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ გამოყოფის პროცესი მიმდინარეობს ორ ფაზად, ნახევარგამოყოფის პერიოდებით 10 და 90 წთ. პეპტიდის შეყვანილი დოზის უმეტესი ნაწილი გამოიყოფა განავალში, დაახლოებით 32% გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდში.

განსაკუთრებული პოპულაციის პაციენტები.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა არ ახდენს ზეგავლენას კანქვეშ შეყვანილი ოქტრეოტიდის საერთო ექსპოზიციაზე (AUC მნიშვნელობა).

ელიმინაციის უნარი შეიძლება დაქვეითდეს ღვიძლის ციროზით დაავადებულ პაციენტებში, მაგრამ არა ღვიძლის სტეატოზით დაავადებულ პაციენტებში.

ფარმაცევტული მახასიათებლები.

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე, უფერო ხსნარი.

შეუთავსებლობა.

ოქტრეოტიდის აცეტატი არასტაბილურია ხსნარებში სრული პარენტერალური კვებისთვის. როგორც წესი არ არის რეკომენდებული ოქტრეოტიდთან სხვა სამკურნალო საშუალებების შერევა ერთსა და იმავე საინფუზიო პაკეტში ან იმავე კანულაში. არსებობს ინფორმაცია ფიზიკური შეუთავსებლობის შესახებ (მაგ: პანტოპრაზოლთან). არ გამოიყენება გამხსნელები, რომლებიც არ არის მითითებული ნაწილში „გამოყენების წესი და დოზები“.

ვარგისობის ვადა.

3 წელი.

შენახვის პირობები.

შეინახეთ მაცივარში 2-80C ტემპერატურაზე. არ გაყინოთ. მოარიდეთ სინათლეს. გამოყენების პროცესში ამპულების შენახვა შესაძლებელია ოთახის ტემპერატურაზე 2 კვირამდე. გახსნილი ხსნარი ფიზიკურად და ქიმიურად სტაბილური რჩება სულ მცირე 24 საათის განმავლობაში არაუმეტეს 25° С ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა.

1 მლ ხსნარი ამპულაში; 5 ამპულა შეფუთვაში.

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.