საერთაშორისო დასახელება - losartan, hydrochlorothiazide
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები → კომბინირებული მოქმედების საშუალებები → ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტის და დიურეზული საშუალებების შემცველი პრეპარატები

შემადგენლობა
აპკისებრი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:
მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის ლოზარტანი 50მგ, ჰიდროქლორთიაზიდი12,5მგ დამხმარე ნივთიერებები: პრეჟელენატირებული სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მონოჰიდრატების ლაქტოზები, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა, მაკროგოლი 4000, ქინოლინის ყვითელი საღებავი (E 104), ტიტანიუმის დიოქსიდი (E171), ტალკი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი დიურეტიკთან კომბინაციაში.
კოდი ATX [C09DA01].

მიღების ჩვენებები
არტერიული ჰიპერტენზია (პაციენტებში, რომელთათვისაც ნაჩვენებია კომბინირებული თერაპია).
მიღების წესი და დოზები
ლორისტა H-ის ჩვეულებრივი საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტს დღეღამეში. არასაკმარისი თერაპიული პასუხისას პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 2 ტაბლეტამდე 1 ჯერ დღეში. პრეპარატის დოზის შერჩევა ხდება არტერიული წნევის დაქვეითებიდან გამომდინარე, რომელიც მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 3 კვირის შემდეგ. ლორისტა H-ის მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 2 ტაბლეტს დღეღამეში.
დოზირება თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას:
პაციენტებს თირკმლის ფუნქციის უმნიშვნელო დაქვეითებით (კრეატინინის კლირენსი მეტი 0,5 მლ/წმ და/ან 30მლ/წთ), შეიძლება დაენიშნოთ პრეპარატი ჩვეულებრივი დოზით. პრეპარატის დანიშვნა არ არის რეკომენდირებული თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევისას და ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში.
რადგან ლოზარტანის რეკომენდირებული საწყისი დოზა პაციენტებში ჰიპოვოლემიით შეადგენს 25მგ 1ჯერ დღეში, ლორისტა H-ით თერაპია საჭიროა დავიწყოთ დიურეტიკების მოხსნის და ჰიპოვოლემიის კორექციის შემდეგ.
პრეპარატის მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან უზმოზე. იმისათვის რომ არ გამოტოვოთ პრეპარატის მიღება, საჭიროა ტაბლეტების მიღება ყოველდღე, ერთსა და იმავე დროს. თუ პაციენტს დაავიწყდა პრეპარატის მიღება, არ შეიძლება შემდეგი დოზის გაორმაგება. შემდგომ მიღებაზე პაციენტმა უნდა მიიღოს პრეპარატის ჩვეული დოზა დადგენილ დროს. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეზღუდული არ არის.

უკუჩვენებები
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ, სულფანილამიდების მიმართ, ანურია.

საერთაშორისო დასახელება - losartan, hydrochlorothiazide
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები → კომბინირებული მოქმედების საშუალებები → ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტის და დიურეზული საშუალებების შემცველი პრეპარატები

შემადგენლობა
აპკისებრი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:
მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის ლოზარტანი 50მგ, ჰიდროქლორთიაზიდი12,5მგ დამხმარე ნივთიერებები: პრეჟელენატირებული სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მონოჰიდრატების ლაქტოზები, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა, მაკროგოლი 4000, ქინოლინის ყვითელი საღებავი (E 104), ტიტანიუმის დიოქსიდი (E171), ტალკი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი დიურეტიკთან კომბინაციაში.
კოდი ATX [C09DA01].

მიღების ჩვენებები
არტერიული ჰიპერტენზია (პაციენტებში, რომელთათვისაც ნაჩვენებია კომბინირებული თერაპია).
მიღების წესი და დოზები
ლორისტა H-ის ჩვეულებრივი საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტს დღეღამეში. არასაკმარისი თერაპიული პასუხისას პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 2 ტაბლეტამდე 1 ჯერ დღეში. პრეპარატის დოზის შერჩევა ხდება არტერიული წნევის დაქვეითებიდან გამომდინარე, რომელიც მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 3 კვირის შემდეგ. ლორისტა H-ის მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 2 ტაბლეტს დღეღამეში.
დოზირება თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას:
პაციენტებს თირკმლის ფუნქციის უმნიშვნელო დაქვეითებით (კრეატინინის კლირენსი მეტი 0,5 მლ/წმ და/ან 30მლ/წთ), შეიძლება დაენიშნოთ პრეპარატი ჩვეულებრივი დოზით. პრეპარატის დანიშვნა არ არის რეკომენდირებული თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევისას და ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში.
რადგან ლოზარტანის რეკომენდირებული საწყისი დოზა პაციენტებში ჰიპოვოლემიით შეადგენს 25მგ 1ჯერ დღეში, ლორისტა H-ით თერაპია საჭიროა დავიწყოთ დიურეტიკების მოხსნის და ჰიპოვოლემიის კორექციის შემდეგ.
პრეპარატის მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან უზმოზე. იმისათვის რომ არ გამოტოვოთ პრეპარატის მიღება, საჭიროა ტაბლეტების მიღება ყოველდღე, ერთსა და იმავე დროს. თუ პაციენტს დაავიწყდა პრეპარატის მიღება, არ შეიძლება შემდეგი დოზის გაორმაგება. შემდგომ მიღებაზე პაციენტმა უნდა მიიღოს პრეპარატის ჩვეული დოზა დადგენილ დროს. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეზღუდული არ არის.

უკუჩვენებები
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ, სულფანილამიდების მიმართ, ანურია.

სავაჭრო დასახელება

ლორისტა H ( lorista H )

საერთაშორისო არაპატენტური დასახელება

ლოზარტანი / ჰიდროქლოროთიაზიდი ( losartan/hydrochlorohtiazide )

წამლის ფორმა

აპკისებრი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა

აპკისებრი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს :

მოქმედი ნივთიერება : ლოზარტან კალიუმი 50 მგ , ჰიდროქლოროთიაზიდი 12,5 მგ დამხმარენივთიერებები : პრეჟელენატირებული სახამებელი , მიკროკრისტალური ცელულოზა , მონოჰიდრატებისლაქტოზები , მაგნიუმის სტეარატი , ჰიპრომელოზა , მაკროგოლი 4000, ქინოლინის ყვითელი საღებავი ( E104), ტიტანიუმის დიოქსიდი ( E 171), ტალკი .

ფორმა

ოვალური , ორმხრივ მცირედ ამობურცული , აპკისებრი გარსით დაფარული ყვითელი ტაბლეტები , ერთმხარეს ღარით

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი დიურეტიკთან კომბინაციაში . K კოდი ATX [C09DA01].

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

კომბინირებული პრეპარატია , რომლის მოქმედება განპირობებულია მის შემადგენლობაში შემავალიკომპონენტების თვისებებით .

ლოზარტანი – A T 1 ტიპის ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტია . ანგიოტენზინ II უკავშირდებაA T 1 რეცეპტორებს სხვადასხვა ქსოვილებში ( მაგ . სისხლძარღვთა გლუვკუნთოვან ქსოვილში ,თირკმელზედა ჯირკვალში , თირკმლებში და გულში ) და იწვევს რიგ ბიოლოგიურად მნიშვნელოვანეფექტებს , სისხლძარღვების შევიწროების და ალდოსტერონის გამონთავისუფლების ჩათვლით .

ანგიოტენზინ II ასევე ასტიმულირებს გლუვკუნთოვანი უჯრედების პროლიფერაციას . აბლოკირებსრა AT1 რეცეპტორებს , ლოზარტანი ახდენს ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას , რომელიც იწყებსგამოვლენას თერაპიის პირველი კვირის განმავლობაში , თანდათან იზრდება და სტაბილიზდება 3-6კვირის შემდეგ .

ჰიდროქლოროთიაზიდი – თიაზიდური დიურეტიკია , მოქმედებს თირკმლის დისტალური არხებისდონეზე , ზრდის ნატრიიუმის და ქლორის იონების გამოყოფას . ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობისდასაწყისში სისხლძარღვებში სითხის მოცულობა მცირდება , ნატრიუმის და სითხის გამოყოფის შედეგად ,რასაც მოსდევს არტერიული წნევის დაქვეითება და გულის განდევნის შემცირება .

ჰიპონატრემიის და სითხის მოცულობის შემცირების შედეგად , აქტივირდება რენინ - ანგიოტენზინ -ალდოსტერონის სისტემა . ანგიოტენზინ II- ის კონცენტრაციის რეაქტიული მატება ნაწილობრივზღუდავს არტერიული წნევის დაქვეითებას . თერაპიის გაგრძელებისას ჰიდროქლოროთიაზიდისჰიპოტენზიური ეფექტი ეფუძნება სისხლძარღვების საერთო პერიფერიული წინააღმდეგობის დაქვეითებას .რენინ - ანგიოტენზინ - ალდოსტერონის სისტემის აქტივაციის შედეგს წარმოადგენს გავლენა სისხლისელექტროლიტურ ბალანსზე , შარდმჟავაზე , გლუკოზაზე და ლიპიდებზე , რაც ნაწილობრივ ანეიტრალებსანტიჰიპერტენზიული მკურნალობის ეფექტს . ლოზარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის ერთდროულიდანიშვნა , იწვევს დამატებით ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას . ამას გარდა , ანგიოტენზინ II- ისრეცეპტორების ანტაგონისტი , თავიდან აცილებს ან ასუსტებს დიურეტიკული თერაპიის მეტაბოლურეფექტებს და დადებითად მოქმედებს გულის და სისხლძარღვების სტრუქტურულ ცვლილებებზე .

ანგიოტენზინ II- ის რეცეპტორების ანტაგონისტის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ერთდროული დანიშვნაგამოიყენება ისეთ შემთხვევებში , როდესაც თითოეული პრეპარატი ცალ - ცალკე არასაკმარისადეფექტურია , ან როცა მონოთერაპია ტარდება პრეპარატის მაქსიმალური დოზების გამოყენებით , რაცზრდის არასასურველი ეფექტების განვითარების სიხშირეს . მოცემული კომბინაცია იძლევა თერაპიულიეფექტის გაუმჯობესების და არასასურველი ეფექტების განვითარების შემცირების საშუალებას

კომბინაციის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ჩვეულებრივ ნარჩუნდება 24 საათის განმავლობაში .

ფარმაკოკინეტიკა .

ლოზარტანი კარგად შეიწოვება კუჭ - ნაწლავის ტრაქტიდან . განიცდის მნიშვნელოვან მეტაბოლიზმსღვიძლში “ პირველი გავლისას ”, წარმოქმნის აქტიურ ( EXP 3174) და რიგ არააქტიურ მეტაბოლიტებს .ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 33%. პრეპარატის საკვებთან ერთად მიღება არ ახდენსკლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას შრატში მის კონცენტრაციაზე . ლოზარტანისმაქსიმალურიკონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა მისი შიგნით მიღებიდან 1 საათში , ხოლო EXP 3174- ის მაქსიმალური კონცენტრაცია – 3 - 4 საათში . L ლოზარტანის და EXP 3174- ის 99%- ზემეტი უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს , უპირატესად ალბუმინს . ლოზარტანის განაწილებისმოცულობა ტოლია 34 ლ - ის . P პრაქტიკულად ვერ აღწევს ჰამატოენცეფალურ ბარიერში . ლოზარტანიმეტაბოლიზდება აქტიური მეტაბოლიტის EXP 3174- ის (14%) და რიგი არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით . ლოზარტანის და EXP 3174- ის პლაზმური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 10 მლ / წმ . (600 მლ / წთ ) და 0,83 მლ / წმ . (500 მლ / წთ ) შესაბამისად . ლოზარტანის და EXP 3174- ის თირკმლისკლირენსი შეადგენს დაახლოებით 1,23 მლ / წმ . (74 მლ / წთ .) და 0,43 მლ / წმ . (26 მლ / წთ .).ლოზარტანის და EXP 3174- ის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2 საათს და 6-9 საათს შესაბამისად . პრეპარატის დაახლოებით 58% გამოიყოფა ნაღველით , 35% – თირკმლებით .

ჰიდროქლოროთიაზიდი ძირითადად შეიწოვება თორმეტგოჯა ნაწლავში და წვრილი ნაწლავისპროქსიმალურ ნაწილში . აბსორბცია შეადგენს 70%- ს და იზრდება საკვებთან ერთად მიღებისას 10%- ით .სისხლის შრატში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1,5-5 საათში . განაწილების მოცულობადაახლოებით 3 ლ / კგ . უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს 40%- ით , გროვდება ერითროციტებში .არ მეტაბოლიზდება ღვიძლში , პრეპარატის 95% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით უპირატესადთირკმლებით . ჰიდროქლოროთიაზიდის თირკმლის კლირენსი ჯანმრთელ მოხალისეებში და არტერიულიჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტებში შეადგენს დაახლოებით 5,58 მლ / წმ (335 მლ / წთ ).ჰიდროქლოროთიაზიდს აქვს გამოყოფის ორფაზიანი პროფილი . N ნახევარგამოყოფის პერიოდი საწყისფაზაში შეადგენს 2 საათს , საბოლოო ფაზაში ( მიღებიდან 10-12 საათის შემდეგ )- დაახლოებით 10 საათს .აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში და გროვდება ამნიონურ სითხეში . ქლოროთიაზიდის შრატისმიერიკონცენტრაცია ჭიპლარის ვენურ სისხლში პრაქტიკულად ისეთივეა , როგორიც დედის სისხლში .ამნიონურ სითხეში კონცენტრაცია 19 ჯერ აჭარბებს ჭიპლარის ვენური სისხლის შრტში მის კონცენტრაციას. დედის რძეში ჰიდროქლოროთიაზიდის კონცენტრაცია ძალიან დაბალია . ჰიდროქლოროთიაზიდი არყოფილა აღმოჩენილი იმ ახალშობილების სისხლის პლაზმაში , რომელთა დედებიც იღებდნენჰიდროქლოროთიაზიდს ძუძუთი კვების პერიოდში .

მიღების ჩვენებები

არტერიული ჰიპერტენზია ( პაციენტებში , რომელთათვისაც ნაჩვენებია კომბინირებული თერაპია ).

მიღების წესი და დოზები

ლორისტა H- ის ჩვეულებრივი საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტს დღეღამეში .არასაკმარისი თერაპიული პასუხისას პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 2 ტაბლეტამდე 1 ჯერდღეში . პრეპარატის დოზის შერჩევა ხდება არტერიული წნევის დაქვეითებიდან გამომდინარე , რომელიცმიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 3 კვირის შემდეგ . ლორისტა H- ის მაქსიმალური რეკომენდირებულიდოზა შეადგენს 2 ტაბლეტს დღეღამეში .

დოზირება თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას :

პაციენტებს თირკმლის ფუნქციის უმნიშვნელო დაქვეითებით ( კრეატინინის კლირენსი მეტი 0,5 მლ / წმდა / ან 30 მლ / წთ ), შეიძლება დაენიშნოთ პრეპარატი ჩვეულებრივი დოზით . პრეპარატის დანიშვნა არარის რეკომენდირებული თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევისას და ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში .

რადგან ლოზარტანის რეკომენდირებული საწყისი დოზა პაციენტებში ჰიპოვოლემიით შეადგენს 25 მგ 1ჯერ დღეში , ლორისტა H- ით თერაპია საჭიროა დავიწყოთ დიურეტიკების მოხსნის და ჰიპოვოლემიისკორექციის შემდეგ .

პრეპარატის მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან უზმოზე . იმისათვის რომ არ გამოტოვოთპრეპარატის მიღება , საჭიროა ტაბლეტების მიღება ყოველდღე ,

ერთსა და იმავე დროს . თუ პაციენტს დაავიწყდა პრეპარატის მიღება , არ შეიძლება შემდეგი დოზისგაორმაგება . შემდგომ მიღებაზე პაციენტმა უნდა მიიღოს პრეპარატის ჩვეული დოზა დადგენილ დროს .მკურნალობის ხანგრძლივობა შეზღუდული არ არის .

გვერდითი მოვლენები

არასასურველი მოვლენების სიხშირე ლოზარტანით და ჰიდროქლორთიაზიდით მკურნალობისასპლაცებოს მიღების შესაბამისია ; არასასურველი ეფექტები ჩვეულებრივ სუსტადაა გამოხატული და არარის მუდმივი . როგორც პლაცებო , პრეპარატით თერაპია იშვიათად მოითხოვს პრეპარატის მოხსნას ,არასასურველი ეფექტების განვითარების გამო . K კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში პაციენტებშიესენციური ჰიპერტენზიით პრეპარატით გამოწვეული ერთადერთი არასასურველი დაპლაცებოსთანშედარებით ხშირად არსებული ეფექტი იყო თავბრუსხვევა . ის აღენიშნებოდა პაციენტთა 1%- ზე მეტს .არასასურველი ეფექტები , რომლებიც ვითარდებოდა 1%- ზე ნაკლები სიხშირით , ჩამოთვლილია ქვემოთმათ მიმართებაში ორგანოებთან და სისტემებთან ( ლოზარტანის და ჰოდროქლოროთიაზიდისკომბინაციასთან მიზეზ - შედეგობრივი კავშირისგან დამოუკიდებლად )

სისტემური : შეშუპება , მუცლის ტკივილი ;

გულ - სისხლძარღვთა : გულისცემის გახშირება ;

ჩონჩხ - კუნთოვანი : ზურგის ტკივილი ;

ნერვული სისტემის მხრივ / ფსიქიატრიული : თავბრუსხვევა ;

რესპირატორული : ხველა , სინუსიტი , ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები ;

კანის : გამონაყარი .

F კლინიკურ პრაქტიკაში პრეპარატის ფართო გამოყენების შემდეგასევე აღინიშნა ანგიონევროზულიშეშუპება , ხველა , დიარეა და ჰეპატიტი .

ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების შემთხვევაში , ჩვეულებრივ საკმარისია თერაპიის შეწყვეტა დაპაციენტის მდგომარეობაზე დაკვირვება სიმპტომების სრულ გაქრობამდე . სახის , ტუჩების , კისრის დაკიდურების ანგიონევროზული შეშუპება , ჩვეულებრივ არ საჭიროებენ აქტიურ თერაპიას , ხოლოუსიამოვნო შეგრძნებები , შესაძლოა ნიველირებული იქნას ანტიჰისტამინური პრეპარატის მიღებით . ენის ,ხახის და ხორხის ანგიონევროზული შეშუპება საჭიროებს გადაუდემელ მკურნალობას ადრენალინით (კანქვეშ 0,3 დან 0,5 მლ - მდე ადრენალინის ხსნარი შეფარდებით 1: 1000); აუცილებლობისას , სასუნთქიგზების გამავლობის უზრუნველსაყოფად , საჭიროა ინტუბაციის და / ან ლარინგოტომიის ჩატარება .

ლაბორატორიული პარამეტრები :

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში იშვიათად აღინიშნებოდა გადახრები სტანდარტულლაბორატორიულ კვლებებში .

ჰიპერკალიემია აღინიშნა პაციენტთა 0,7%- ში , მაგრამ კლინიკურად უმნიშვნელო აღმოჩნდა და არმოითხოვდა ლოზარტანით და ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობის შეწყვეტას . პრეპარატითთერაპიისას რეკომენდირებულია შრატში კალიუმის შემცველობის კონტროლი , განსაკუთრებითთირკმლის დაავადების მქონე და ხანდაზმულ პაციენტებში .

კლინიკურ კვლევებში ასევე აღინიშნა შარდოვანას და კრეატინინის დონის უმნიშვნელო მატება 0,6 და 0,8%შესაბამისად . მხოლოდ ერთ პაციენტს დასჭირდა თერაპიის შეწყვეტა , სისხლში კრეატინინის მომატებისგამო . კლინიკური კვლევების დროს ერთეულ შემთხვევებში აღინიშნა ღვიძლის ფერმენტების აქტივობისმომატება , თუმცა ეს ცვლილებები არ მოითხოვდა ლოზარტანით და ჰოდროქლორთიაზიდითმკურნალობის შეწყვეტას . ხშირად გამოვლინდა ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტის მატება , მაგრამ ეს არიყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი და არ მოითხოვდა ლოზარტანით და ჰიდროქლოროთიაზიდითმკურნალობის შეწყვეტას .

უკუჩვენებები

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ , სულფანილამიდების მიმართ, ანურია .

სიფრთხილე და განსაკუთრებული მითითებები

პრეპარატი არ არის რეკომენდირებული პაციენტებში ღვიძლის დაზიანებით ან თირკმლის ფუნქციის მძიმედარღვევებით ( კრეატინინის კლირენსი მეტი 0,5 მლ / წმ და / ან 30 მლ / წთ ).

ზოგიერთ პაციენტში ჰიდროქლოროთიაზიდის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაშიშარდმჟავას კონცენტრაციის მომატების პროვოცირება და / ან პოდაგრის განვითარება . ლოზარტანიპირიქით , ამცირებს შარდმჟავის შემცველობას შრატში . ლოზარტანით და ჰიდროქლოროთიაზიდითკომბინირებული თერაპია ამცირებს ჰიდროქლორთიაზიდით გამოწვეულ ჰიპერურიკემიას . P რეპარატი არუნდა იქნას გამოყენებული ბავშვების და 18 წლამდე მოზარდების სამკურნალოდ , რადგან არ არის ამასაკობრივ ჯგუფში პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება .

ქვემოთ მოყვანილი სიფრთხილეები პრეპარატის ცალკეული აქტიური კომპონენტის მიმართ ასევეეკუთვნის ლორისტა H- ით მკურნალობას :

ლოზარტანი

იმდენად , რამდენადაც პრეპარატი თრგუნავს რენინ - ანგიოტენზინ - ალდოსტერონის სისტემის აქტივობას, იმ პაციენტებში , რომელთა თირკმლის ფუნქციონირება დამოკიდებულია ამ სისტემის მდგომარეობაზე (მაგ . პაციენტებში გულის მძიმე უკმარისობით ან თირკმლის დაავადებებით ), მკურნალობის ფონზეთირკმლის ფუნქცია შესაძლოა გაუარესდეს . როგორც რენინ - ანგიოტენზინ - ალდოსტერონის სისტემაზემოქმედმა სხვა სამკურნალო საშუალებებმა , ლოზარტანმა შესაძლოა გამოიწვიოს შრატში შარდოვანას დაკრეატინინის კონცენტრაციის მატება თირკმლის არტერიის ორმხრივი ან ცალმხრივი სტენოზის მქონეპაციენტებში . ლოზარტანი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს იმ პაციენტებში , რომელთა მდგომარეობამოითხოვს რენინ - ანგიოტენზინ - ალდოსტერონის სისტემაზე მოქმედი სხვა პრეპარატების გამოყენებას (მაგ . პაციენტებში ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათიით , აორტალური და მიტრალურისტენოზით , გულის იშემიური დაავადებით ).

აუცილებელია სიფრთხილით გამოყენება იმ პაციენტებში , რომლებსაც როდესმე ჰქონიათ ნებისმიერიწარმოშობის ანგიონევროზული შეშუპება . ანგიონევროზული შეშუპების განვითარებისას , აუცილებელიაპრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა და ექიმთან მიმართვა .

ჰიდროქლოროთიაზიდი

როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატებით მკურნალობისას , ზოგიერთ პაციენტებში , რომლებიციღებენ დიურეტიკს , შეიძლება განვითარდეს ჰიპოტენზია , რომელსაც თან ახლავს კლინიკურიგამოვლინებები . პაციენტებს გაურთულებელი არტერიული ჰიპერტენზიით , იშვიათად უვითარდებათჰიპოტონია , ხშირად ის ვითარდება პაციენტებში ჰიპოვოლემიით და ელექტროლიტური ბალანსისდარღვევით .

ჰიდროქლოროთიაზიდმა შესაძლოა შეამციროს დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების , მათ შორისინსულინის აქტივობა . ამიტომ ჰიდროქლოროთიაზიდის მიღება შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებშისაჭიროა მკაცრი კონტროლის ქვეშ და შესაძლოა მოითხოვოს დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებებისკორექცია . ჰიდროქლორთიაზიდით მკურნალობის ფონზე , შესაძლოა შემცირდეს კალიუმის გამოყოფა ,რაც ზოგჯერ მოსდევს ჰიპერკალცემია . კალციუმის დონის გამოხატული მატება შესაძლოა იყოს ფარულიჰიპერპარათირეოზის ნიშანი . ფარისებრახლო ჯირკვლების კვლევის ჩატარების წინ საჭიროაჰიდროქლორთიაზიდის მიღების შეწყვეტა .

პაციენტებს ალერგიული დაავადებებით ან ასთმით , ასევე პაციენტებს ალერგიული რეაქციების გარეშე ,ჰიდროქლორთიაზიდის მიღების ფონზე შესაძლოა განუვითარდეთ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები .ასევე არის ცნობები სისტემური წითელი მგლურას გამწვავების შესახებ .

ორსულობა და ძუძუთი კვება

ლორისტა H- ის მიღება არ არის რეკომენდირებული ორსულობის დროს ( განსაკუთრებით მეორე დამესამე ტრიმესტრში ). ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში პრეპარატებმა , რომლებიც თრგუნავენრენინ - ანგიოტენზინ - ალდოსტერონის სიტემის აქტივობას , შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის დაზიანებამის დარუპვამდეც კი . მიუხედავად ამისა , ისინი უსაფრთხოა ორგანოგენეზის ადრეულ სტადიაზე (პირველ ტრიმესტრში )

ჰიდროქლოროთიაზიდი აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში და გროვდება ამნიონურ სითხეში .ორსულობის ნორმალური მიმდინარეობისას , დიურეტიკების რუტინული მიღება არ არისრეკომენდირებული , რადგან ამ დროს დედას და ნაყოფს ექმნებათ არასასურველი ეფექტებისგანვითერების რისკი ( მაგ . ახალშობილთა სიყვითლე , თრომბოციტოპენია და სხვა გვერდითი მოვლენები, რომლებიც შესაძლოა განვითარდეს დიურეტიკებით მკურნალობისას ) .

ჰიდროქლოროთიაზიდი გამოიყოფა დედის რძეში , ლოზარტანისათვის ეს ფაქტი დადგენილი არ არის .ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვებში შესაძლო არასასურველო მოვლენების განვითარების გამო , საჭიროაგადაწყდეს საკითხი ძუძუთი კვების ან პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შესახებ , დედისთვის მისიაუცილებლობის გათვალისწინებით .

გავლენა ავტომობილის და პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვაზე

ლორისტან H- ით მკურნალობისას პრაქტიკულად ყველა პაციენტს შეუძლია ისეთი მოქმედებებისშესრულება , რომელიც მოითხოვს მომატებულ ყურადღებას ( მაგ . ავტომობილის ან საშიში ტექნიკურისაშუალებების მართვა ). ზოგიერთ პაციენტში თერაპიის დასაწყისში პრეპარატმა შესაძლოა გამოიწვიოსჰიპოტენზია და თავბრუსხვევა და ამგვარად , არაპირდაპირ იმოქმედოს მათ ფსიქოფიზიკურმდგომარეობაზე . უსაფრთხოების მიზნით , მოქმედების დაწყებამდე , რომელიც მოითხოვს მეტყურადღებას , პაციენტებმა ჯერ უნდა შეაფასონ მათი რეაქცია მიმდინარე მკურნალობაზე .

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ურთიერთქმედებები , რომლებიც წარმოიქმნება პრეპარატის თითოეული აქტიური კომპონენტითმკურნალობისას , შესაძლოა წარმოიშვეს ლორისტან H- ით მკურნალობისასაც :

ლოზარტანი

პაციენტებს შეუძლიათ მიიღონ ლოზარტანი სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად .ფარმაკოკინეტიკის კლინიკურ კვლევებში , არ ყოფილა აღნიშნული რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანიურთიერთქმედება ჰიდროქლორთიაზიდთან , დიგოქსინთან , ვარფარინთან , ციმეტიდინთან ,ფენობარბიტალთან , კეტოკონაზოლთან და ერითრომიცინთან . რიფამპიცინის შემცველი სამკურნალოსაშუალებებთან ერთად მიღებისას , შესაძლოა შენელდეს ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტისმეტაბოლიზმი , რამაც შესაძლოა შეასუსტოს ლოზარტანის ეფექტურობა .

ისევე , როგორც სხვა პრეპარატებისათვის , რომლებიც ახდენენ ანგიოტენზინ II- ის რეცეპტორებისაქტივობის ან მის ეფექტების ბლოკირებას , კალიუმის შემნახველ დიურეზულებთან ( მაგ .სპირონოლაქტონი , ტრიამტერენი , ამილორიდი ), კალიუმის შემცველ საკვებ დანამატებთან ან მარილისშემცვლელებთან ერთად მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს სისხლის შრატში კალიუმის მომატება .

In vitro კვლევებში ნაჩვენები იყო , რომ ციტოქრომული ფერმენტების ინჰიბიტორები P450 3A4 (კეტოკონაზოლი , ტროლევანდომიცინი , გესტოდენი ) და P450 2C9 ( ფლუკონაზოლი ,სულფაფენაზოლი ) მნიშვნელოვნად თრგუნავენ ლოზარტანის აქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნას :სულფაფენაზოლის და კეტაკონაზოლის კომბინაცია , პრაქტიკულად მთლიანად აბლოკირებს მისპროდუქციას . ლოზარტანის და ჩამოთვლილი პრეპარატების ერთდროული მიღების ფარმაკოდინამიკურიშედეგები შესწავლილი არ არის . მიუხედავად ამისა , რეკომენდირებულია სიფრთხილის გამოჩენა მათიერთდროული დანიშვნისას . ინდომეტაცინმა შესაძლოა შეასუსტოს ლოზარტანის , ისევე როგორც სხვაანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი .

ლოზარტანის და იმ პრეპარატების ერთდროულმა მიღებამ , რომელთა შემადგენლობაშიც შედის ლითიუმი, შესაძლოა გამოიწვიოს ლითიუმის არასასურველი ეფექტების პროვოცირება , რადგან ამ დროსძლიერდება მისი შეწოვა ტირკმლის პროქსიმალური არხებიდან . ასეთი თერაპიისას აუცილებელიასისხლის შრატში ლითიუმის შემცველობის კონტროლი .

ჰიდროქლორთიაზიდი

ბარბიტურატებთან , ნარკოტიკულ საშუალებებთან ( მორფინი ) ან ალკოჰოლთან ერთად მიღება ახდენსჰოდროქლორთიაზიდის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის პოტენცირებას . ეს ეფექტი ასევე ძლიერდება სხვაანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად მიღებისას .

ჰიპოთიაზიდმა შესაძლოა შეასუსტოს დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატების , მათ შორის ინსულინისმოქმედება . ჰიდროქლორთიაზიდის და დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული მიღებისას, შესაძლოა საჭირო გახდეს უკანასკნელის დოზის კორექცია .

ჰიდროქლოროთიაზიდის კოლესტიპოლთან ან ქოლესტირამინთან ერთად მიღება , ამცირებსჰიდროქლორთიაზიდის აბსორბციას 43%- ით და 85%- ით შესაბამისად .

კორტიკოსტეროიდებთან ერთად მიღებამ ( აკტჰ - ის ჩათვლით ), შესაძლოა გამოიწვიოს ჰიპოკალემიისგანვითარება .

ჰიდროქლოროთიაზიდის და პრესორული ამინების ერთად დანიშვნისას , ამინებზე თერაპიული პასუხისეშაძლოა აღმოჩნდეს ნაკლებად გამოხატული , მაგრამ არასაკმარისი იმისათვის , რომ უარი ვთქვათ მათგამოყენებაზე .

ჰიპოტენზიის რისკი იზრდება ზოგადი ანესთეზიისას , ან არადეპოლარიზებული მიორელაქსანტებისშეყვანისას 9 მაგ . ტუბოკურანინი ).

ჰიდროქლოროთიაზიდი ამცირებს ლითიუმის ექსკრეციას . შეძლებისდაგვარად თავი უნდა ავარიდოთლითიუმის შემცველი პრეპარატების და ჰიდროქლოროთიაზიდის ერთდროულად დანიშვნას .

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა საშუალებებმა შესაძლოა შეამცირონ ჰიდროქლოროთიაზიდისდიურეზული და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები .

**დოზის გადაჭარბება **

L მონაცემები ლოზარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის დოზის გადაჭარბების შესახებ არ არის.

ლოზარტანის დოზის გადაჭარბების ძირითადი სიმპტომებია ტაქიკარდია და ჰიპოტენზია , ასევეშესაძლებელია ბრადიკარდიის განვითარება , პარასიმპათიკური ( ვაგუსური ) სტიმულაციის გამო .ჰიდროქლოროთიაზიდის დოზის გადაჭარბების ძირითადი სიმპტომები მოიცავს დიურეზის გაზრდას ,მძიმე ჰიპოტენზიას ბრადიკარდიით ან რითმის სხვა დარღვევებით , კრუნჩხვებს , პარეზებს , დამბლებს ,პარალიზური ილეუსს , ცნობიერების დარღვევებს ( მათ შორის კომას ), თირკმლის უკმარისობას , შრატისელემენტების შემცველობის შემცირებას , ასევე მჟავა - ტუტოვანი წონასწორობის დარღვევას .

დოზის გადაჭარბების განვითარების შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის შეყვანის შეწყვეტა . თუპრეპარატი ცოტა ხნის წინ იყო მიღებული , რეკომენდირებულია კუჭის ამორეცხვა . საჭიროასიცოცხლისთვის მნიშვნელოვანი ფუნქციების კონტროლი და აუცილებლობისას სიმპტომატური თერაპიისჩატარება . ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ გამოიყოფა ორგანიზმიდან ჰემოდიალიზისდროს . რამდენად გამოიყოფა ჰიდროქლოროთიაზიდი დიალიზისას – უცნობია .

შენახვის პირობები

შეინახეთ არა უმეტეს 300 C ტემპერატურის პირობებში .

შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას .

ვარგისიანობის ვადა

3 წელი

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებილი ვადის შემდეგ .

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II ( გაცემის რეჟიმი : რეცეპტით )