სევიდუო ტაბლეტი 5/20 მგ,

შემადგენლობა:

სევიდუო ტაბლეტი 5/20 მგ

თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:

ამლოდიპინის ბეზილატი, Amlodipine besylate 6.944 მგ

ოლმესარტან მედოქსომილი, Olmesartan medoxomil 20 მგ

აღწერილობა

სევიდუო ტაბლეტი 5/20 მგ

თეთრი ოვალური შემოგასული ტაბლეტი

ჩვენება:

მდგრადი ჰიპერტენზიის მკურნალობა პაციენტებში, რომელთა არტერიული წნევის კონტროლი ოლმესარტანით ან ამლოდიპინით მონოთერაპიისას სათანადოდ არ ხორციელდება.

დოზირება და მიღების წესი:

1 ტაბლეტი სევიდუო ერთხელ დღეში, წყლის მიყოლებით, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. რეკომენდებულია მისი მიღება დღის ერთსა და იმავე პერიოდში (მაგ. დილით)

რეკომენდებულია თითოეული კომპონენტის ტიტრირებული დოზირებიდან (ამლოდიპინის ან ოლმესარტანის) გადასვლა კომბინირებული პრეპარატის ფიქსირებულ დოზაზე. კლინიკურად დადასტურების შემდეგ მიზანშეწონილია მონოთერაპიის პირდაპირ შეცვლა კომბინირებულით.

მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა სევიდუო ტაბლეტის არის 10/40 მგ. მაქსიმალური ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი მიიღწევა თერაპიის დაწყებიდან 2 კვირაში. დოზირების კონტროლი რეკომენდებულია 2 კვირიანი ინტერვალით პაციენტის არტერული წნევაზე დაკვირვებით

რეკომენდებულია შემდეგი დოზირება:

• 5/20 მგ : რეკომენდებულია პაციენტებში, რომელთა არტერიული წნევა არ ნორმალიზდება მხოლოდ 5 მგ ამლოდიპინით ან 20 მგ ოლმესარტანით მონოთერაპიით.

*თირკმლის უკმარისობა: პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი ან საშუალო უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 20-60 მლ/წთ) პრეპარატის მაქსიმალური დოზა შეადგენს 20 მგ ოლმესარტანის მედოქსომილს ერთხელ დღეში უფრო მაღალი დოზის გამოყენების ნაკლები გამოცდილების გამო. სევიდუო ტაბლეტების გამოყენება პაციენტებში თირკმლის უკმარისობის მძიმე ფორმისას (კრეატინინის კლირენსი <20 მლ/წთ) არ არის რეკომენდებული.

კალიუმის და კრეატინინის დონის მონიტორინგი რეკომენდებულია პაციენტებში ზომიერი თირკმლის უკმარისობით.

*პაციენტებს რომლებსაც შესაძლოა აღენიშნებოდეთ სისხლძარღვთა შიდა მოცულობის შემცირება (მაგალითად პაციენტები რომლებისც იღებენ დიურეტიკებს, განსაკუთრებით თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას), რეკომენდებულია სევიდუოს მიღება ექიმის დაკვირვებით და სასურველია მკურნალობის დაწყება შედარებით დაბალი დოზით.

*ღვიძლის უკმარისობა: ოლმესარტანის მედოქსომილი უნდა გამოიყენოთ სიფრთხილით პაციენტებში ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობით.

პაციენტებში ზომიერი უკმარისობით საწყისი დოზა ოლმესარტანის მედოქსომილის შეადგენს 10 მგ-ს ერთხელ დღეში, მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 20 მგ-ს დღეში. არტერიული წნევის და თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი ესაჭიროებათ პაციემტებს რომლებიც უკვე იღებდნენ დიურეტიკებს და/ ან სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებს. ოლმესარტანის მედოქსომილი წინააღმდეგ ნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის მწვავე უკმარისობით (იხ. სიფრთხილის ზომები, 2. უკუჩვენებები).

*ხანდაზმულები: ჩვეულებრივ მკურნალობას იწყებენ დაბალი დოზით. დოზის კორექციისას ითვალისწინებენ თირკმლის, გულის ფუნქციურ მდგომარეობას და თანამდევ დაავადებებს. ხანდაზმულებში საჭიროა არტერიული წნევის უფრო ხშირი კონტროლი.

*ბავშვები

სევიდუო ტაბლეტების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში 18 წლის ასაკის ქვევით არ არის დადგენილი.

სიფრთხილის ზომები:

1. გაფრთხილებები

ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში ნივთიერებებმა რომლებიც მოქმედებენ რენინ- ანგიოტენზინის სისტემაზე, შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის და ახალშობილის დაზიანება და სიკვდილი. ორსულობის დადასტურების შემდეგ ანგიოტენზინ II ანტაგონისტებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს დაუყონებლივ (იხ. სიფრთხილის ზომები, 7. ორსულობა)

2. უკუჩვენებები

1. მომატებული მგრძნობელობა ამლოდიპინის ბეზილატის და ოლმესარტან მედოქსომილის მიმართ, დიჰიდროპირიდინის და სევიდუო ტაბლეტის შემადგენლობაში ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
2. ორსულობა და ძუძუთი კვება
3. თირკმლის მძიმე უკმარისობა
4. აორტის სტენოზი მწვავე
5. ნაღვლის ბუშტის ობსტრუქცია
6. დიალიზზე მყოფი პაციენტები (მცირე გამოცდილება)
7. შოკი
8. სევიდუო ტაბლეტების და ალისკირენის შემცველი პრეპარატების ერთდროული მიღება წინააღმდეგ ნაჩვენებია პაციენტებისათვის შაქრიანი დიაბეტით ან თირკმლის უკმარისობით (GFR (გფს) < 60მლ/წთ/1.73 მ2) (იხილეთ 6, წამლის ურთიერთქმედება)

3. შემდეგ პაციენტებში გამოიყენება სიფრთხილით

1. პაციენტებში ჰიპოტონიით, მოცულობის და მარილების დეფიციტით (ოლმესარტან მედოქსომილი). პაციენტებში აქტივირებული რენინ-ანგიოტენზინ -ალდოსტერინის სისტემით, პაციენტებში მოცულობის დეფიციტით და /ან მარილოვანი დეფიციტით (მაგ. პაციენტები რომლებიც იღებენ მაღალი დოზით დიურეტიკებს) ოლმესარტანით მკურნალობის დაწყების შემდეგ მოსალოდნელია განვითარდეს სიმპტომური ჰიპოტენზია.

თუ განვითარდება არტერიული ჰიპოტენზია, პაციენტი უნდა დააწვინოთ ზურგზე და აუცილებლობის შემთხვევაში ინტრავენურად გადაუსხათ ფიზიოლოგიური ხსნარი. დროებითი ჰოპოტენზია არ არის წინააღმდეგჩვენება შემდგომი მკურნალობისათვის, რომელიც შეიძლება გაგრძელდეს გართულებების გარეშე სისხლის წნევის სტაბილიზაციის შემდეგ.

2. ვაზოდილატაცია

რადგან ვაზოდილატაცია, რომელიც განპირობებულია სევიდუოს ტაბლეტში ამლოდიპინის შემადგენლობით, ვლინდება თანდათანობით, მწვავე ჰიპოტენზია იშვიათად აღინიშნება პერორალური მიღების შემდეგ. გამოიჩინეთ სიფრთხილე სევიდუოს გამოყენებისას, ისევე როგორც სხვა პერიფერიული ვაზოდილატატორების მიღების დროს, განსაკუთრებით პაციენტებში აორტის სტენოზით.

3. პაციენტები კორონარული არტერიის მძიმე ობსტრუქციული დაავადებით.

პაციენტებში, განსაკუთრებით კორონარული არტერიის მძიმე ობსტრუქციული დაავადებით, კალციუმის არხების ბლოკატორებით მკურნალობის დაწყებისას ან დოზის გაზრდისას შესაძლებელია განვითარდეს სტენოკარდიის სიხშირე, ხანგრძლივობა და ხარისხი ან მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი.

4. პაციენტები ხანგრძლივი გულის უკმარისობით

კალციუმის არხების ბლოკატორები, ამლოდიპინის ჩათვლით, სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ხანგრძლივი გულის უკმარისობით.

ამლოდიპინი (5-10 მგ დღეში) შეისწავლეს 1153 პაციენტში გულის უკმარისობით III და IV კლასის NYHA მიხედვით აგფ ინჰიბიტორების სტაბილურ დოზით, დიგოქსინი და დიურეტიკით მკურნალობისას. დაკვირვების პერიოდი შეადგენდა არანაკლებ 6 თვეს, საშუალოდ დაახლოებით 14 თვეს. არ იყო ზოგადი გვერდითი ეფექტები სიცოცხლისათვის საშიში ან გულის დაავადებასთან დაკავშირებული (როგორიცაა სიცოცხლისათვის საშიში არითმია, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი ან/და ჰოსპიტალიზაცია გულის უკმარისობის გაუარესებასთან დაკავშირებით). ამლოდიპინს ადარებდნენ პლაცებოს ოთხ კვლევაში 8-12 კვირიანი პერიოდით პაციენტებში გულის უკმარისობით II / III კლასის NYHA მიხედვით, რომელშიც მონაწილეობდა 697 პაციენტი. ამ კვლევებში არ გამოვლინდა გულის უკმარისობის გაუარესება ტოლერანტული ფიზიკურ დატვირთვასთან NYHA კლასიფიკაციით, სიმპტომები ან მპგფ.

5. პაციენტები თირკმლის ფუნქციის მოშლით

მოსალოდნელია თირკმლის ფუნქციის ცვლილება ზოგიერთ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ოლმესარტან მედოქსომილს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის ინჰიბირების გამო. პაციენტებში, რომელთა თირკმლის ფუნქცია შესაძლებელია დამოკიდებული იყოს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივობასთან (მაგ. პაციენტებში მძიმე ხანგრძლივი გულის უკმარისობით), ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტითა და ანგიოტენზინის რეცეპტორის ანტაგონისტებით მკურნალობა შესაძლებელია დაკავშირებული იყოს ოლიგურიასთან ან პროგრესირებად აზოტემიასთან და (იშვიათად) მწვავე თირკმლის უკმარიასობასთან და/ ან ლეტალობასთან. ეს გვერდითი ეფექტები პაციენტებში შესაძლებელია გამოვლინდეს და დაკავშირებულია ოლმესარტანის მედოქსომილთან.

კვლევებში აგფ ინფიბიტორები პაციენტებში თირკმლის არტერიის ერთმხრივი და ორმხრივი სტენოზით დაფიქსირებულია შრატის კრეატინინის გაზრდა ან სისხლში შარდოვანას აზოტის მატება (BUN). ოლმესარტან მედოქსომილის ხანგრძლივი გამოყენება პაციენტებში თირკმლის არტერიის ერთმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით არ არის შესწავლილი, თუმცა მსგავსი ეფექტები შესაძლებელია მოსალოდნელი იყოს ოლმესარტან მედოქსომილით და სევიდუო ტაბლეტით მკურნალობისას.

6. ღვიძლის უკმარისობა

რადგან ამლოდიპინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში და პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი (t1/2) შეადგენს 56 საათს, პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის მძიმე მოშლით პრეპარატი სევიდუოს დანიშვნისას საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა (იხ. დოზირება და მიღების წესი).

4. გვერდითი რეაქციები

1. ოლმესარტან მედოქსომილი კომბინაციაში ამლოდიპინთან

(1) კლინიკური კვლევის შედეგები

სევიდუო ტაბლეტების უსაფრთხოება შესწავლილი იყო კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში 2,892 პაციენტზე, რომლებიც იღებდნენ ოლმესარტან მედოქსომილს ამლოდიპინთან კომბინაციაში. ქვევით ჩამოთვლილია გვერდითი რეაქციები ორგანოთა სისტემების მიხედვით. სიხშირეები განისაზღვრება როგორც: ხშირი (≥1 / 100 <1/10-მდე); არახშირი (≥1 / 1000 <1/100-მდე); იშვიათი (≥1 / 10000 <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათо (<1/10000), უცნობია სიხშირე (არ არის შესაძლებელი შეფასება არსებული მონაცემებით)

სიხშირე | ხშირი | არახშირი | იშვიათი | უცნობი
---|---|---|---|---
ორგანოთა სისტემები | | | |
იმუნური სისტემა | | | ჰიპერმგრძნობელობა |
ნივთიერებათა ცვლის და კვების მოშლა | | ჰიპერკალემია | |
ფსიქიატრიული დარღვევები | | დაქვეითებული ლიბიდო | |
ნერვული სისტემის დარღვევები | თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი | პოსტურალური თავბრუსხვევა, მოთენთილობა, პარესთეზია, ჰიპოესთეზია | სინკოპე |
სმენის და წონასწორობის დარღვევები | | ვერტიგო | |
კარდიალური დარღვევები | | პალპიტაცია, ტაქიკარდია | |
ვასკულური დარღვევები | | ჰოპოტენზია, ორთოსტატული ჰიპოტენზია | |
რესპირატორული გულმკერდის და შყასაყრის დარღვევები | | დისპნოე, ხველა | |
გასტროინტესტინალური დარღვევები | | გულისრევა, ღებინება, დისპეფსია, დიარეა, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, ზედა მუცლის ტკივილი | |
კანი და კანქვეშა ქსოვილების დარღვევები | | ქავილი | ურტიკარია |
ძვალკუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები | | კუნთების სპაზმი, სახსრების ტკივილი, ზურგის ტკივილი | |
თირკმელი და საშარდე სისტემა | | პოლაკიურია | |
რეპროდუქციული სისტემა და მკერდის დაავადებები | | ერექტიული დისფუნქცია | |
ძირითადი დარღვევები და ადმინისტრირების ადგილზე გართულებები | შეშუპება; პერიფერიული კანქვეშა (წერტილოვანი) შეშუპება; დაღლილობა | ასთენია, | სახის შეშუპება |
კვლევები | | სისხლში კალიუმის რაოდენობის შემცირება; კრეატინინის მატება,სისხლში შარდმჟავა და γ-გლუტამილ ტრანსფერაზა | | ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტი შემცირება

(2) შიდა პოსტმარკეტინგული კვლევა

①მეორეული შეფასებისათვის პოსტმერკეტინგულ კვლევებში 1172 პაციენტზე 6 წლის განმავლობაში გვერდითი რეაქციების სიხშირემ შეადგინა 4.61% (N:54/1,172, 66 შემთხვევა) მიზეზობრივი კავშირით და მის გარეშე.

სიხშირე სერიოზული გვერდითი ეფექტების (SAE) შეადგენდა 0.43% (N5/1,172, 5 შემთხვევა), თავბრუსხვევა, ნაღველკენჭოვანი დაავადება, სარძევე ჯირკვლის ახალწარმონაქმნი, თავის ტვინის გამწვავებული იშემია, სისხლის დენა ღრძილებიდან დაფიქსირდა 0.09% შესაბამისად (N1, 1 შემთხვევა). არ იყო მწვავე გვერდითი რეაქცია, მიზეზ-შედეგობრივი კავშირის გამორიცხვა სევიდუო ტაბლეტთან არ იყოს შესაძლებელი.

მოულოდნელი გვერდითი ეფექტები აღინიშნა 0.88% (N22/1172, 27 შემთხვევა), მიზეზობრივი კავშირით ან მის გარეშე. 0.26% (N3, 3 შემთხვევა თავბრუსხვევის, 0.17% (N2, 2 შემთხვევა ტკივილის მკერდის არეში, გაციება, 0.09% (N3, 3 შემთხვევა) C რეაქტიული ცილის მომატება, ცხელება, სისხლიანი ნახველი,ხშირად დაფიქსირდა ცემინება, ცხვირიდან გამონადენი, ლარინგიტი, ართრიტი, გვერდის ტკივილი, პანტალგია, ჰიპოგლიკემია, წონაში კლება, გულძმარვა, გასტრიტი, ჰერპეს ზოსტერი, ნაღველკენჭოვანი დაავადება, დიპლოპია, სარძევე ჯირკვლის ახალწარმონაქმნი, უძილობა, თავის ტვინის ინფარქტის გამწვავება, ურორაგია.

სიხშირე მოულოდნელი გვერდითი ეფექტების სამკურნალო საშუალებებზე, რომლებიც ვერ გამორიცხავენ მიზეზ-შედეგობრივ კავშირს სევიდუო ტაბლეტთან, შეადგინა 0.51% (N6, 7 შემთხვევა), ამასთან თავბრუსხვევა შეადგენდა 0.26% N3, 3 შემთხვევა), ლარინგიტი, ართრიტი, პანტალგია და გულძმარვა 0.09% შესაბამისად.

②განმეორებითი შეფასებისას ყოველმხრივ იყო შეფასებული სევიდუო ტაბ. გვერდითი ეფექტები და გვერდითი ეფექტების ნებაყოფლობითი შეტყობინებები. არ დაფიქსირდა არცერთი სტატისტიკურად მნიშვნელოვანიგვერდითი რეაქცია იმ გვერდით ეფექტებთან შედარებით, რომლებიც აღნიშნულია ყველა სხვა სამკურნალო საშუალებისათვის, რომლების იყიდება ბაზარზე.

2. ოლმესარტან მედოქსომილი

არასასურველი რეაქციები პლაცებო-კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში დაფიქსირდა 1% პაციენტებში რომლებიც იღებდნენ ოლმესარტან მედოქსომილს და უფრო ხშირად გამოვლინდა იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს არის თავბრუხვევა.

გვერდითი რეაქციები დაფიქსირდა დაახლოებით ერთნაირი სიხშირით ან/და უფრო მეტი ხარისხით პლაცებოს ჯგუფის პაციენტებში არის: ზურგის ტკივილი, ბრონქიტი, კრეატინფოსფოკინაზის მატება, დიარეა, თავის ტკივილი, ჰემატურია, ჰიპერგლიკემია, ჰიპერტრიგლიცერიდემია, გრიპისმსგავსი სიმპტომები, ფარინგიტი, რინიტი, სინუსიტი, ხველა.

პოსტმარკეტინგული გამოცდილებით დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი ეფექტები:

- ზოგადი: ასთენია, ანგიონევროზული შეშუპება

საჭმლის მომნელებელი სისტემა: ღებინება, ენტეროპათია (იხ. 5. ზოგადი სიფრთხილის ზომები)

-ძვალ-კუნთოვანი: რაბდომიოლიზი

-უროგენიტალური სისტემა: მწვავე თირკმლის უკმარისობა, შრატში კრეატინინის დონის მატება

-კანი და ღია ქსოვილები: ალოპეცია, ქავილი, ჭინჭრის ციება

-კვლევები: ჰიპერლკალემია

კლინიკური კვლევები

ერთ-ერთი კონტროლირებადი კვლევისა და ეპიდემიოლოგიური გამოკვლევის შედეგები საშუალებას გვაძლევს დავუშვათ, რომ ოლმესარტანის მაღალი დოზები შეიძლება ზრდიდეს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადების განვითარების რისკს დიაბეტიან პაციენტებში, თუმცა ზოგადი მონაცემები არ არის საბოლოო.

რანდომიზებული ორმაგი ბრმა პლაცებოკონტროლირებადი კვლევა ROADMAP

(რანდომიზებული გამოკვლევა ოლმესარტანის და შაქრიანი დიაბეტით გამოწვეული მიკროალბუმინურიის პროფილაქტიკის შესახებ, n = 4,447) შეისწავლეს ოლმესარტანის 40 მგ დღეში გამოყენება, პლაცებოსთან შედარებით, შაქრიანი დიაბეტის 2 ტიპის პაციენტებში, ნორმოალბუმინურიით და მინიმუმ ერთი დამატებითი რისკ-ფაქტორით გულ- სისხლძარღვთა დაავადებებისთვის.

კვლევამ აჩვენა მიკროლბუმინურიის დაგვიანებული დაწყება, მაგრამ ოლმესარტანმა არ გამოავლინა სასარგებლო გავლენა გლომერულ ფილტრაციის სიჩქარის შემცირებაზე (GFR).

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებით გამოწვეული სიკვდილიანობის მატება (გულის მიზეზით გამოწვეული სიკვდილობა, მიოკარდიუმის ინფარქტით გამოწვეული სიკვდილი, ფატალური ინსულტი, რევასკულარიზაციით გამოწვეული სიკვდილი) დაფიქსირდა მეტი ოლმესარტანის ჯგუფში პლაცებო ჯგუფთან შედარებით (15 ოლმეტარტანი 3 პლაცებოს წინააღმდეგ, გულისცემის 4.9, 95% სარწმუნო ინტერვალი) CI)], 1.4, 17), მაგრამ მიოკარდიუმის არაფატალური ინფარქტის რისკი უფრო დაბალი იყო ოლმესარტანთან (HR 0.64, 95% CI 0.35, 1.18).

უსაფრთხოების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ - დამტკიცებულია ოლმესარტან მედოქსომილით მონოთერაპიისთვის.

3. ამლოდიპინი

პლაცებოზე კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში პაციენტებში რომლებსაც აქვთ ჰიპერტენზია ან სტენოკარდია, ყველაზე ხშირად აღინიშნება შემდეგი გვერდითი მოვლენები :

სისხლძარღვების მხვრივ: სიწითლე და გაცხელება

ზოგადი: დაღლილობა, შეშუპება

გულ-სისხლძარღვთა: პალპიტაციები

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემა: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილიანობა.

კუჭ-ნაწლავი: გულისრევა, მუცლის ტკივილი

ამ კლინიკურ კვლევებში არ გამოვლენილა კლინიკურად გვერდითი ეფექტები, რომლებიც დაკავშირებულია ამლოდიპინთან.

შემდეგი პოსტ მარკეტინგული კვლევისას დაფიქსირდა იშვიათი გვერდითი ეფექტი როდესაც მიზეზები გაურკვეველია: გინეკომასტია. მარკეტინგის შემდგომი გამოცდილებისას, სიყვითლისა და ღვიძლის ფერმენტების მომატებული დონე (ძირითადად დაკავშირებულია ქოლესტაზთან ან ჰეპატიტთან), ზოგიერთ შემთხვევაში საკმაოდ მძიმეა, რომ საჭიროებს ჰოსპიტალიზაციას ამლოდიპინის მიღების გამო. გამოვლენილია ლეიკოპენია და თრომბოციტოპენია (სიხშირე ცნობილი არ არის).

უსაფრთხოების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ - დამტკიცებულია ამლოდიპინის მონოთერაპიისთვის.

5. ზოგადი სიფრთხილის ზომები

1. ბეტა-ბლოკერის შეწყვეტა

იმის გამო, რომ ამლოდიპინი არ არის ბეტა-ბლოკატორი, შეიძლება დადგეს ბეტა- ბლოკერების მკვეთრი შეწყვეტის რისკი. ბეტა-ბლოკერის შეწყვეტის მიზნით, ბეტა- ბლოკერების დოზა თანდათანობით უნდა შემცირდეს.

2. რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის ინჰიბირება

იმ პაციენტებში, რომელთა სისხლძარღვთა ტონუსი და თირკმლის ფუნქცია უპირატესად დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე (მაგ. პაციენტებში, რომელთაც აქვთ გულის უკმარისობა, ან თირკმლის ძირითადი დაავადება, მათ შორის თირკმლის არტერიის სტენოზი), მკურნალობა სხვა სამკურნალო პროდუქტებთან, რომლებიც გავლენას ახდენენ ამ სისტემაზე ასოცირდება მწვავე ჰიპოტენზიასთან, აზოტემიასთან, ოლიგურიასა ან, იშვიათად, თირკმელების მწვავე უკმარისობასთან.

3. რენოვასკულური ჰიპერტენზია

არსებობს ჰიპოტონიის და თირკმელების უკმარისობის განვითარების მომატებული რისკი, პაციენტებში თირკმლის არტერიის სტენოზით ან ერთი თირკმელში არტერიის სტენოზით, როდესაც პაციენტებს მკურნალობენ სამკურნალო საშუალებებით, რომლებიც გავლენას ახდენენ რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე.

4. ჰიპერკალიემია

სხვა პრეპარატების მსგავსად, რომლებიც მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე, ჰიპერკალიემია შეიძლება განვითარდეს თირკმლის უკმარისობის ან / და გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში. სევიდუო ტაბლეტის ერთდროული გამოყენებისას იმ პრეპარატთან, რომელსაც შეუძლია შრატის დონის გაზრდა, საჭიროა შრატში კალიუმის დონის მჭიდრო მონიტორინგი.

5. აორტის ან მიტრალური სარქვლის სტენოზი; ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია

სევიდუო ტაბლეტის ამლოდიპინის კომპონენტის გამო, ისევე როგორც ყველა სხვა ვაზოდილატატორთან, განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში აორტის ან მიტრალური სარქვლის სტენოზით, ან ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათიით.

6. პირველადი ალდოსტერონიზმი

ზოგადად, პაციენტები პირველადი ალდოსტერონიზმით არ რეაგირებენ ანტიჰიპერტენზიულ სამკურნალო საშუალებებზე, რომლებიც მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის ინჰიბირებით. ამიტომ სევიდუო ტაბლეტის გამოყენება ასეთ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული.

7. ორსულობა

ორსულობის დროს ანგიოტენზინ II ანტაგონისტით მკურნალობის დაწყება არ არის რეკომენდებული. თუ ანგიოტენზინ II– ით თერაპია არ მიიჩნევა აუცილებელად, ორსულობის დაგეგმისას პაციენტებმა უნდა შეიცვალონ მედიკამენტი ალტერნატიული ანტიჰიპერტენზიული მკურნალობით, რომლებსაც აქვთ უსაფრთხოების დადგენილი პროფილი ორსულობის დროს. ორსულობის დიაგნოზის დასმისთანავე, ანგიოტენზინ II ანტაგონისტით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და, საჭიროების შემთხვევაში, უნდა დაიწყოს ალტერნატიული თერაპია.

8)სპრუ მსგავსი ენტეროპათია

შიდა პოსტმარკეტინგული დაკვირვებისას დაფიქსირდა მძიმე, ქრონიკული დიარეა, წონის მნიშვნელოვანი შემცირებით, ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ოლმესარტანს, მკურნალობის ხანგრძლივობა რამდენიმე თვიდან წლების მანძილზე. ნაწლავის ბიოფსია ხშირად ავლენს ვილოუს ატროფიას. თუ პაციენტს დაუდასტურდა ეს სიმპტომები მკურნალობის დროს, უნდა გამოირიცხოს სხვა ეტიოლოგიები. სევიდუო ტაბლეტის შეწყვეტა განიხილება იმ შემთხვევებში, როდესაც სხვა ეტიოლოგია არ არის გამოვლენილი. იმ შემთხვევაში, როდესაც სპრუს მსგავსი ენტეროპათია დადასტურებულია ბიოფსიით, ოლმესარტანი მედოქსომილით.

9. სხვა

არტერიული წნევის სწრაფმა დაქვეითებამ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ გულის იშემიური დაავადება ან იშემიური ცერებროვასკულური დაავადება, შეიძლება გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი.

6. წამლის ურთიერთქმედება

1. ამლოდიპინისა და ოლმესტანის მედოქსომილის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება, როდესაც მედიკამენტები ერთდროულად მიიღება. სევიდუო ტაბლეტის და სხვა პრეპარატების ერთდროული გამოყენება არ არის შესწავლილი.

2. ამლოდიპინი

① ამლოდიპინი უსაფრთხოდ იქნა გამოყენებული თიაზიდურ შარდმდენებთან, ბეტა ბლოკატორებთან, ალფა ბლოკატორებთან, ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან, ხანგრძლივი მოქმედების ნიტრატებით, სუბლინგვალურ გლიცერინის ტრინიტრატთან, პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებთან, არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან , ანტიბიოტიკებთან.

②ინ ვიტრო მონაცემებით ადამიანის პლაზმაზე ჩატარებული კვლევების თანახმად, ამლოდიპინი არ ახდენს გავლენას ტესტირებული მედიკამენტების ცილასტან ბმაზე (დიგოქსინი, ფენიტოინი, ვარფარინი, ან ინდომეტაცინი).

③გრეიფრუტის წვენი: გრეიფრუტთან ერთად ან გრეიფრუტის წვენით ამლოდიპინის მიღება არ არის რეკომენდებული, რადგან ზოგიერთ პაციენტში ბიოშეღწევადობა შეიძლება გაიზარდოს და შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მეტად შემცირება.

④სხვა აგენტების მოქმედება ამლოდიპინზე

- ციმეტიდინი: ამლოდიპინის ერთდროული მიღება ციმეტიდინთან არ ცვლის ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკას.

- ალუმინი / მაგნიუმი (ანტაციდი): ამლოდიპინის ერთჯერადი დოზით ალუმინის / მაგნიუმის ანტაციდის ერთდროულ მიღება არ ახდენს გავლენას ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

- სილდენაფილი: 100 მგ დოზით სილდენაფილის მყარი ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში გავლენას არ ახდენდა ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკის პარამეტრებზე. როდესაც ამლოდიპინი და სილდენაფილი გამოიყენება კომბინაციაში, თითოეული მათგანი დამოუკიდებლად ავლენს ჰიპოტენზიურ ეფექტს.

- CYP3A4 ინჰიბიტორები: CYP3A4 ინჰიბიტორებთან ერთდროული მიღებისას ერითრომიცინი ახალგაზრდა პაციენტებში და დილთიაზემი ასაკოვან პაციენტებში ამლოდიპინის კონცენტრაცია პლაზმაში გაიზარდა შესაბამისად 22% და 50%. P3A4-ს ძლიერი ინჰიბიტორები მაგ.:(კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, რიტონავირი) დილთიაზემთან შედარებით მეტად წევენ ამლოდიპინის კონცენტრაციას.ამლოდიპინი გამოიყენება სიფრთხილით P3A4-ს ინჰიბიტორებთან; თუმცა არასასურველი რეაქციები არ არის დაფიქსირებული.

- CYP3A4-ის ინდუქტორები: ამლოდიპინზე CYP3A4-ს ინდუქტორების ურთიერთქმედების კვლევების მონაცემები არ არის. ერთდროული გამოყენება CYP3A4ის ინდუქტორების (მაგ რიფამპიცინის, ჰიპერიკუმ პერფორატუმის) ამცირებს ამლოდიპინის კონცენტრაციას პლაზმაში. ამლოდიპინი გამოიყენება სიფრთხილით CYP3A4 ინდუქტორებთან.

⑤ ამლოდიპინის მოქმედება სხვა წამლებთან

- ატორვასტატინი: ერთდროული შეყვანა რამდენიმე დოზა ამლოდიპინის 10 მგ და ატორვასტატინის 80 მგ არ იწვევს ატორვასტატინის ფარმაკოლოგიური პარამეტრების მნიშვნელოვან ცვლილებებს.

- დიგოქსინი: ამლოდიპინის და დიგოქსინის ერთდროული გამოყენება არ ცვლის დიგოქსინის დონეს შრატში ან დიგოქსინის თირკმლის კლირენსს ჯანმრთელ მოხალისეებში.- ეთანოლი (სპირტი): ერთჯერადი და მრავალჯერადი მიღებისის ამლოდიპინი 10 მგ დოზით არ ახდენს საგრძნობ ზემოქმედებას ეთანოლის ფარმკინეტიკაზე.- ვარფარინი: ვარფარინის და ამლოდიპინის ერთდროული მიღებისას არ იცვლება პროთრომბინის პასუხის დრო.- ციკლოსპორინი: ფარმაკოკინეტიკური კვლევებით დადასტურდა, ამლოდიპინი არ ცვლის ციკლოსპორინის ფარმაკოკინეტიკას.

3. ოლმესარტან მედოქსომილი

① კალიუმის პრეპარატები და კალიუმის შემნახველი დიურეტიკები: სხვა მედიკამენტების გამოყენების გამოცდილების საფუძველზე, რომლებიც მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე, ერთდროული გამოყენება კალიუმის დამზოგველი დიურეტიკების, კალიუმის დანამატების და მარილების შემცვლელების, კალიუმის შემცველობით და სხვა პრეპატრატების რომელთაც შეუძლიათ კალიუმის დონის აწევა სისხლის შრატში, მაგ. ჰეპარინი, სავარაუდოდ გამოიწვევს კალიუმის მატებას შრატში. ამიტომ ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

②ოლმესარტან მედოქსომილის ჰიპოტენზიური ეფექტი იზრდება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას.

③ლითიუმი: ლითიუმის და ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენებისას აღნიშნული იყო ლითიუმის კონცენტრაციის და ტოქსიურობის შექცევადი მატება შრატში. ამიტომ ოლმესარტანის მედოქსომილის და ლითიუმის ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

④არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო საშუალებები ასას: ასას (აცეტილსალიცილის მჟავას ჩათვლით დოზით> 3 გ /დღეში, ასევე ცოგ-2 ინჰიბიტორები) და ანგიოტენზინ II რეცეპტორის ანტაგონისტები მოქმედებენ სინერგიულად, ამცირებენ გორგლოვან ფილტრაციას. ერთდროული გამოყენებისას არსებობს თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარების. რეკომენდებულია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი მკურნალობის დასაწყისიდან და სითხით დატვირთვა.

ამასთან კომბინირებული მკურნალობისას შესაძლებელია ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის ნაწილობრივ დათრგუნვას.

⑤რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის (რას)ორმაგი ბლოკადა: რას-ის ორმაგი ბლოკადა ანგიოტენზინის რეცეპტორების ბლოკატორებით, აგფ ინჰიბიტორებით ან ალისკირენით დაკავშირებულია ჰიპოტონიის მაღალ რისკთან და თირკმლის ფუნქციის ცვლილებასთან (თირკმლის მწვავე უკმარისობის ჩათვლით) მონოთერაპიასთან შედარებით. ყურადღებით აკონტროლეთ არტერიული წნევა, თირკმლის ფუნქცია და ელექტროლიტები სევიდუო ტაბლეტის და რას-ზე მოქმედი სხვა აგენტების მიღებისას. არ დანიშნოთ ალისკირენი სევიდუოსთან კომბინაციაში პაციენტებში დიაბეტით. მოერიდეთ ალისკირენის გამოყენებას სევიდუო ტაბლეტთან ერთად პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით (გფს <60 მლ / წთ / 1,73 მ2).

⑥ სხვა: ვარფარინის ან დიგოქსინის ერთდროული შეყვანა არ ახდენდა გავლენას ოლმესარტანის ფარმაკოკინეტიკაზე ჯანმრთელ მოხალისეებში. ანტაციდით დამუშავების შემდეგ (ალუმინის-მაგნიუმის ჰიდროქსიდი) ოლმესართანის ბიოშეღწევადობის ზომიერი დაქვეითება ფიქსირდება. ოლმესარტანი არ მეტაბოლიზდება ციტოქრომ Р450 ფერმენტული სისტემით და არ მოქმედებს ფერმენტ Р450. იმ მედიკამენტებთან ურთიერთქმედება რომლებიც ინჰიბირდება, ინდუცირდება ან მეტაბოლიზდება ამ ფერმენტებით, არ არის მოსალოდნელი.

7. ორსულობა

1)ოლმესარტან მედოქსომილი: წამლებმა, რომლებიც ზემოქმედებენ უშუალოდ რენინ- ანგიოტენზინის სისტემაზე, შეიძლება გამოიწვიონ განვითარების პროცესში ნაყოფის ტრავმა და სიკვდილი. პაციენტებში რომლებიც იღებდნენ აგფ ინჰიბიტორებს დაფიქსირდა რმდენიმე შემთხვევა. ორსულობის დადასტურების შემთხვევაში დაუყონებლივ შეწყვიტეთ სევიდუო ტაბლეტის მიღება. უშუალოდ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი მედიკამენტების მიღება ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში დაკავშირებული იყო ნაყოფის და ახალშობილის დაზიანებასთან, მათ შორის ჰიპოტენზია, ახალშობილის ქალას ჰიპოპლაზია, ანურია, თირკმლის შექცევადი და შეუქცევადი უკმარისობა და სიკვდილი. ასევე დაფიქსირებულია ოლიგოჰიდრამნიოსი, სავარაუდოდ ნაყოფის ფუნქციის დაქვეითების გამო. ოლიგოჰიდეამნიოსი ამ შემთხვევაში იყო დაკავშირებული ნაყოფის კიდურების კონტრაქტურასთან, ქალა-სახის დეფორმაციასთან და ფილტვების ჰოპოპლასტიურ განვითარებასთან. ასევე დაფიქსირდა დღენაკლულობა, ნაყოფის განვითარების შეფერხება და არტერიული ნაკადის გაძლიერება, თუმცა გაურკვეველია ეს შემთხვევები მედიკამენტის ზემოქმედებით იყო გამოწვეული თუ არა.

ეს გვერდითი ეფექტები სავარაუდოდ არ არის ნაყოფის ანტენატალურ განვითარებაზე მედიკამენტის ზემოქმედების შედეგი, რაც შემოიფარგლებოდა პირველი სემესტრით. მომავალი დედებს, რომელთა ემბრიონსა და ჩანასახზე სავარაუდოდ შესაძლებელია ანგიოტენზინ II რეცეპტორების აგონისტის ზემოქმედება, უნდა მიეწოდოს ინფორმაცია ამის შესახებ. მიუხედავად ამისა, როგორც კი დაუდასტურდება ორსულობა, ექიმმა უნდა შეუწყვიტოს სევიდუო ტაბლეტის დანიშნულება პაციენტს.

იშვიათად (შესაძლებლობა 0.1% და ნაკლები) რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი მედიკამენტის ალტერნატიული ჩანაცვლება შეუძლებელია. ამ შემთხვევაში დედას უნდა ეცნობოს ნაყოფისათვის სავარაუდო საფრთხის შესახებ, ხოლო ამნიონური სითხის შესაფასებლად საჭიროა სერიული ულტრაბგერითი კვლევის ჩატარება.

თუ ჩამოყალიბდა ოლიგოჰიდრამნიოსი სევიდუო ტაბლეტების მიღება უნდა შეწყვიტოს დედამ, თუ ეს სასიცოცხლო ჩვენება არ არის. ორსულობის ვადის მიხედვით შეიძლება სტრეს ტესტის, არასტრესტესტის ან ბიოფიზიკური პროფილირების ჩატარება იყოს მართებული.

პაციენტმა და ექიმებმაც უნდა იცოდნენ რომ ოლიგოჰიდრამნიოსი შეიძლება ჩამოყალიბდეს მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ნაყოფს ჩამოუყალიბდა შეუქცევადი ცვლილებები. ბავშვები მუცლადყოფნის პერიოდში ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების ზემოქმედების ისტორიით უნდა იყვნენ დაკვირვების ქვეშ ჰიპოტონიის, ოლიგურიის, ჰიპერკალცემიის განვითარების რისკის ასაცილებლად. ოლიგურიის შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს არტერიული წნევის მონიტორინგი და თირკმლის პერფუზიაზე დაკვირვებაა საჭირო. შესაძლებელია სისხლის გადასხმა ან დიალიზი გახდეს საჭირო ჰიპოტონიის და/ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის კორექციისათვის.

2. ტერატოგენული ეფექტები არ გამოვლენილა, როდესაც ოლმესარტანი შეყავდათ პერორალურად ვირთხებში პერორალური დოზით 1000 მგ / კგ / დღეში (240 ჯერ აღემატება ადამიანის მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზას ან ორსულ ბოცვრებში 1 მგ/კგ/დღეში (MRHDის ნახევარი დოზა მგ/მ-ით განსაზღვრული; უფრო მაღალი დოზის ზეგავლენის შეფასება ნაყოფზე არ შეიძლება, რადგან სასიკვდილო დოზას წარმოადგენს. ვირთხებში აღინიშნა საგრძნობი კლება წონაში და აღენიშნებოდათ დოზით ≥1,6 მგ /კგ / დღეში, ასევე აღინიშნებოდა განვითარების შეფერხება (ყურის ნიჟარის , ქვედა მჭრელების, მუცელზე თმიანობის განვითარების შეფერხება და წარბის გაყოფა) ასევე დოზადამოკიდებული თირკმლის ფიალების დილატაციის გადიდება აღინიშნებოდა დოზებზე ≥ 8 მგ/ კგ/დღეში. ეფექტური დოზა რომელზეც ტოქსიურობა არ ვითარდება ვირთხებში შეადგენს 0,3მგ/კგ/დღეში, MRHD (-40მგ/დღეში) ის მეათედი.

3. ამლოდიპინი: ორგანოგენეზის სხვადასხვა პერიოდში ტერატოგენული და სხვა სახის ტოქსიურობის ნიშნები ემბრიონზე და ნაყოფზე არ აღინიშნა ორსული ვირთხების ამლოდიპინის მალეატის 10მგ/კგ/დღეში დოზით დამუშავებით (ეს დოზა დაახლოებით 10 და 20 ჯერ აღემატება ადამიანის მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზას 10 მგ ამლოდიპინის მგ/მ გადაანგარიშებით) (დოზის განსაზღვრულია 60 კგ წონის პაციენტზე). ამასთან გამონაყოფის რაოდენობა შესამჩნევად შემცირდა (50%), ხოლო დაახლოებით 5 ჯერ გაიზარდა ნაყოფის სიკვდილობა ვირთხებში, რომლებიც იღებდნენ მალოდიპინის მალეატს 10 მგ.კგ/დღეში ექვივალენტურს 14 დღის განმავლობაში შეჯვარების დროს და ორსულობის დროს. დადასტურდა, რომ ამ დოზით ამლოდიპინის მალეატი ახანგრძლივებდა როგორც გესტაციურ პერიოდს, ასევე მშობიარობას. არ არსებობს ადექვატური და კონტროლირებადი კვლევა ორსულ ქალებში. ამლოდიპინის გამოყენება ორსულობის პერიოდში შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც პოტენციური სარგებელი აღემატება ნაყოფისათვის პოტენციურ რისკს.

8. მეძუძური დედები

არ არის დადასტურებული ამლოდიპინი ან ოლმესარტანის მედოქსომილი გადადის თუ არა დედის რძეში, ოლმესარტანი დაბალი კონცენტრაციებით გამოიყოფა ლაქტაციის პერიოდში ვირთხებში. ძუძუზე მყოფი ბავშვისათვის გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკთან დაკავშირებით საჭიროა გადაწყვეტილების მიღება შეწყვიტოს დედამ მკურნალობა, თუ შეწყდეს ძუძუთი კვება.

9. გამოყენება ბავშვებში

რადგან სევიდუო ტაბლეტების უსაფრთხოება და ეფექტურობა 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში არ არის დადასტურებული, მისი გამოყენება პედიატრიულ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული.

10. ხანდაზმულები

ორმაგ ბრმა კლინიკურ კვლევაში მონაწილეთა 20% (384/1940) იყო 65 წლის და მეტი ასაკის, ხოლო 3% (62/1940) იყო 75 წლის და მეტი ასაკის, რომლებიც იღებდნენ სევიდუოს ტაბლეტებს.

არანაირი სხვაობა უსაფრთხოებასა და ეფექტურობის მაჩვენებლებში არ დაფიქსირებულა პაციენტებში 65 წლის და ზემოთ ასაკის და უფრო ახალგაზრდა ასაკის მონაცემების შედარებისას, თუმცა არ უნდა გამოირიცხოს მომატებული მგრძნობელობის შესაძლებლობა უფროსი ასაკის პაციენტებში.

ამლოდიპინის პერორალური მიღების შემდეგ პლაზმაში ნივთიერების პიკური კონცენტრაცია შედარებით მსგავსია ახალგაზრდებსა და ზანდაზმულებში. ხანდაზმულ პაციენტებში ამლოდიპინის კლირენსს აქვს ტენდენცია კლებისაკენ, რასაც მივყავართ AUC და ელიმინაციამდე (t½). პაციენტებში ხანგრძლივი გულის უკმარისობით ასევე მოსალოდნლია AUC მომატება და ელიმინაცია (t½), რაც აისახება ჯგუფის ასაკოვან პაციენტებში. პაციენტებში ჰიპერტონული დაავადებით ოლმესარტანის კონცენტაციის მრუდი იზრდება (AUC) დაახლოებით 35% ხანდაზმულებში (65-75წელი) და 44 % მოხუცებში (≥75 лет) უფრო ნაკლები ასაკის პაციენტებთან შედარებით. ეს შესაძლებელია დაკავშირებული იყოს პაციენტებში ასაკობრივად თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებასთან.ზოგადად საჭიროა დოზის სიფრთხილით შერჩევა ხანდაზმულებში, ჩვეულერბრივ იწყებენ დიაპაზონის მინიმალური დოზით, ამით თავიდან ავიცილებთ ღვიძლის, თირკმლის და გულის ფუნქციებზე ზემოქმედების სიხშირეს, ასევე თანამდევ დაავადებს და სხვა სამკურნალო საშუალებებს.

11. ჭარბი დოზირება

ინფორმაცია სევიდუო ტაბლეტის ჭარბი დოზირების შესახებ არ მოიპოვება.

1. ამლოდიპინი

ამლოდიპინის მალეატის ერთჯერადი პერორალური დოზები 40 მგ ამლოდიპინი /კგ და 100 მგ ამლოდიპინი/ კგ შესაბამისად, თაგვებსა და ვირთხებში იწვევდა სიკვდილს.

ამლოდიპინის ერთჯერადი პერორალური დოზა 4 მგ და მეტი ამლოდიპინი /კგ ან უფრო მაღალი ძაღლებში (11 ჯერ და მეტად აღემატება რეკომენდებულ მაქსიმალურ დოზას ადამიანისათვის მგ/მ) იწვევდა გამოხატულ პერიფერიულ ვაზოდილატაციას და ჰიპოტენზიას.

შესაძლებელია ჭარბმა დოზირებამ გამოიწვიოს პერიფერიული სისხლძარღვების საგრძნობი გადიდება გამოხატული ჰიპოტენზიით, შესაძლებელია რეფლექტორული ტაქიკარდიით. ამლოდიპინის გამოყენების შემთხვევები წინასწარი ჭარბი დოზირების მიზნით იშვიათია.

ჭარბ დოზირებაზე ეჭვის დროს საჭიროა დაიწყოს გულის და სუნთქვის მონიტორინგი. დიდი მნიშვნელობა აქვს არტერიული წნევის ხშირ გაზომვას. ჰიპოტონიის დროს საჭიროა გულის მუშაობის და სისხლის მიმოქცევის ხელშეწყობა, ფეხების აწევა, საკმაო სითხის მიწოდება.

თუ ამ კონსერვატიულ ჩარევას ჰიპოტონია არ ემორჩილება, საჭიროა ვაზოპრესორების გამოყენება (ფენილეფრინი) მოცირკულირე მოცულობისა და შარდის გამოყოფის კონტროლით. ინტრავენურად კალციუმის გლუკონატი ხელს უწყობს კალციუმის ბლოკადის შედეგების მოხსნას. ამლოდიპინის ბმა პლაზმის ცილებთან მყარია, ამიტომ დიალიზის ჩართვა არ იქნება სარგებლობის მომტანი.

2. ოლმესარტანის მედოქსომილი

ჭარბი დოზირების მონაცემები ადამიანებში მცირეა.

ჭარბი დოზირების ყველაზე აშკარა გამოვლინება შეიძლება იყოს ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია. ტაქიკარდია შეიძლება დაიწყოს პარასიმპათიკური (ვაგუსის) სტიმულაციით. სიმპტომური ჰიპოტონიისას საჭიროა შესაბამისი თერაპიის დაწყება. დიალიზის საჭიროება დადგენილი არ არის.

12. სიფრთხილე შენახვისას და მოხმარებისას:

1. შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას

2. მოარიდეთ ტენსა და სითბოს, მოარიდეთ სინათლეს.

3. შემთხვევთი გამოყენების თავიდან ასაცილებლად და ხარისხის შესანარჩუნებლად შეინახეთ ორიგინალური შეფუთვით.

13. სხვა

1. ამლოდიპინი

კანცეროგენეზი

ვირთხებს და თაგვებს რომლებსაც მკურნალობდნენ ამლოდიპინის მალეატით 2 წლის განმავლობაში კონცენტრაციებით რომელიც უზრუნველყოფდა დღიურ დოზას 0,5, 1,25 და 2,5 მგ /კგ / დღეში, პრეპარატის კანცეროგენული ეფექტი არ აღენიშნებოდათ. თაგვებზე ყველაზე მაღალი დოზა მგ / მ2, ადამიანისათვის რეკომენდებული დოზის ტოლი იყო (MRHD) 10 მგ/ დღეში. ვირთხებში ყველაზე მაღალი დოზა მგ/მ2 ორნახევარჯერ აღემატებოდა ადამიანის რეკომენდებულ დღიურ დოზას MRHD (დათვლილია 60 კგ წონის პაციენტისათვის).

მუტაგენეზი

ამლოდიპინის მალეატის მუტაგენურობის შესწავლამ არ გამოავლინა მედიკამენტის მიღებასთან კავშირი გენურ და ქრომოსომულ დონეზე.

გამრავლების სისტემაზე ზემოქმედება

ვირთხების ფერტილობაზე გავლენას არ ახდენს პერორალურად ამლოდიპინის მალეატის მიღება (მამრები 64 დღის განმავლობაში და მდედრები 14 დღის განმავლობაში შეჯვარებამდე) დოზით 10მგ/კგ/დღეში (დაახლოებით 10 ჯერ მეტი ვიდრე MRHD 10 მგ / დღეში მგ /მ -ზე გადათვლით .

2. ოლმესარტანის მედოქსომილი

კანცეროგენულობა:

ოლმესარტანმა არ გამოავლინა კანცეროგენულობა ვირთხებში, რომლებსაც აძლევდნენ 2 წლის განმავლობაში; ყველაზე მაღალი დოზა ტესტირებისას (2,000 მგ/კგ/დღეში) მგ/მ2 დაახლოებით 480 ჯერ აღემატებოდა ადამიანის მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზას (MRHD) 40 მგ/დღეში. 2 კვლევა კანცეროგენულობაზე, რომელიც ჩატარდა თაგვებზე - 6 თვის განმავლობაში ზონდით კვებით р53 თაგვებზე და ასევე 6 თვის განმავლობაში ტრანსგენულ თაგვებზე Hras2 - დოზა 1000 მგ /კგ /დღეში (120 ჯერ აღემატება MRHD) , კვლევებმა არ გამოავლინა ოლმესარტანის კანცეროგენული ეფექტები.

მუტაგენეზი:

როგორც ოლმესარტან მედოქსომილს ასევე ოლმესარტანს უარყოფითი შედეგი ქონდათ სირიული ზაზუნას ემბრიონის უჯრედების in vitro ტრანსფორმაციის ანალიზზე და არ აჩვენეს არანაირი ცვლილება გენეტიკურ ტოქსიურობაზე ეიმსის ტესტში ( ბაქტერიული მუტაგენურობა). თუმცა გამოვლინდა, რომ ორივე მათგანმა მოახდინა in vitro კულტივირებულ უჯრედებში (ჩინური ზაზუნას ფილტვის უჯრედი) ქრომოსომული აბერაციის ინდუცირება და დადებითი შედეგი აჩვენა თიმიდინკინაზის მუტაციაზე თაგვის ლიმფომის in vitro ანალიზის დროს. ოლმესარტანის მედოქსომილმა აჩვენა უარყოფითი შედეგი in vivo კვლევაში MutaMouse-ის ნაწლავის და თირკმლის ქსოვილზე და (მიკრობირთვულ ტესტში) თაგვის ძვლის ტვინის კლასტოგენობაზე პერორალური დოზის 2000 მგ-მდე /კგ (ოლმესარტანი არ გამოკვლეულა).

ფერტილობაზე ზემოქმედება: ოლმესარტანი 1000 მგ/ კგ /დღეში დოზით ვირთხების ფერტილობაზე გავლენას არ ახდენდა კვლევაში 2 კვირით (მდედრებში) და 9 კვირით (მამრებში)ადრე შეჯვარებამდე მიღების დაწყებიდან 240ჯერ მეტი დოზით ვიდრე MRHD.

შენახვის პირობები

შეინახეთ ჰერმეტულ კონტეინერში ოთახის ტემპერატურაზე (1 ~ 30 ℃).

შეფუთვა

30 ტაბლეტი (10 ტაბლეტი ბლისტერზე X 3 ბლისტერი)