შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა

ნატრიუმის დიჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი, დინატრიუმის ფოსფატის დოდეკაჰიდრატი, ნატრიუმის ქლორიდი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
მეტრონიდაზოლი ორგანიზმში პასიური დიფუზიის გზით ხვდება. ის აღდგება ბაქტერიული უჯრედის შიგნით, ბიოლოგიურად აქტიური ციტოტოქ¬სიური მეტაბოლიტი აზიანებს დნმ-ს. ფერმენტი, რომელიც აღადგენს მეტრონიდაზოლის ნიტროჯგუფს, არაეფექტურია ჟანგბად¬თან მიმართებაში. ამით აიხსნება ის, რომ მეტრონიდაზოლი მხოლოდ ანაერობულ პირობებში მოქმედებს. მეტრონიდაზოლი ეფექტურია რიგი მარტივი (Trichomonas vaginalis, Entamoeba hystolitica, Giardia lamblia) და ობლიგატური ანაერობული მიკროორგანიზმებით ინფიცირების დროს.
მოქმედების სპექტრი:
In vitro ეფექტურია ყველა ობლიგატური ანაერობების მიმართ (პროპიონიბაქტერიისა და აქტინომიოციტების გარდა).
გრამ-უარყოფითი ჩხირები: Bacteroides სახეობები, მათ შორის Bacteroides fragilis ჯგუფი (B. fragilis, B. ovatus, B. thetaitaomicron), Fusobacterium - ის სახეობები.
გრამ-დადებითი ჩხირები: Clostridium - ისა და Eubacterium - ის სახეობები.
გრამ-უარყოფითი კოკები: Peptococus - ისა და Pepetostreptococus - ის სახეობები.
პრეპარატი ეფექტურია რიგი ფაკულტატური ანაერობების (Gardenerella vaginalis, Helicobacter pylori) და რიგი სპიროქეტების მიმართ.

ფარმაკოკინეტიკა
ჯანმრთელ მოხალისეებში ორგანიზმიდან ნახევრადგამოყოფის პერიოდი საშუალოდ 8 საათს შეადგენს. მეტრონიდაზოლის 60-80% და მისი მეტაბოლიტები გამოიყოფა თირკმლის მეშვეობით, კუჭ-ნაწლავიდან გამოიყოფა შეყვანილი დოზის 6-15%. ჯანმრთელ მოხალისეებსა და ავადმყოფებზე ჩატარებულმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ მეტრონიდაზოლი სწრაფად შეაღწევს თავზურგტვინის სითხეში და აღწევს თერაპიულ კონცენტრაციას ტვინისა და ფილტვის აბსცესში. მეტრონიდაზოლს აქვს განაწილების ფართო არეალი და 20%-ზე ნაკლები სისხლის ცილას უკავშირდება. მეტრონიდაზოლი აღწევს ნაღვლის სადინრებში და აღწევს იგივე კონცენტრაციას, როგორც სისხლის პლაზმაში. პრეპარატის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში პირდაპირაა დაკავშირებული შეყვანილ დოზასთან. ჯანმრთელი მოხალისეებისთვის შეყვანილი ხსნარი დოზირებით 100-4000 მგ (რვა საათის მანძილზე) აღწევდა კონცენტრაციის მაქსიმალურ პიკს სისხლის პლაზმაში. ერთჯერადად შეყვანილი ხსნარი, რომელიც 500 მგ მეტრონიდაზოლს შეიცავს, იძლეოდა საშუალო კონცენტრაციას 11,7-18 მკგ/მლ პლაზმაში. ღვიძლის ფუნქციის მოშლის მქონე პაციენტთა შემთხვევაში აღინიშნა მეტრონიდაზოლის კლირენსის შემცირება.
თირკმლის ფუნქციის შემცირება არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას მეტრონიდაზოლის ფარმაკოკინეტიკაზე.
უსაფრთხოების პრეკლინიკური ცდები
მეტრონიდაზოლის ტოქსიურობა მისი ხანგრძლივი გამოყენებისას განსხვავებულია თაგვებსა და სხვადასხვა ცხოველების შემთხვევაში. მაგალითად, ნევროლოგიური გადახრები, აღწერილი ძაღლების შემთხვევაში, არ აღინიშნა სხვა ცხოველების შემთხვევაში. პრეპარატის მაღალმა პერორალურმა დოზამ გამოიწვია სხეულის მასის შემცირება და საკვერცხეების ატროფია თაგვებსა და ვირთაგვებში, ხოლო ი/ვ გამოყენების შემთხვევაში, პრეპარატს არ ჰქონია ზეგავლენა ვირთაგვებზე, არ იწვევდა არტერიული წნევის მნიშვნელოვან მომატებასა და გადახრას ჰემატოლოგიური და ბიოქიმიური პარამეტრებით.
მაიმუნების შემთხვევაში, მაღალმა დოზამ გამოიწვია ღვიძლის სტრუქტურული მოშლა ღვიძლის ფერმენტების აქტიურობის გადახრის გარეშე. პრეპარატის შეყვანის 5 კვირიანმა კურსმა დოზირებით 1 მგ. სხეულის მასის 1 კგ-ზე არ გამოიწვია თაგვებში ლეტალური დასასრული. ერთ-ერთ გამოკვლევაში აღწერილ იქნა ფილტვის სიმსივნისა და ავთვისებიანი ლიმფომების გახშირება, მაგრამ სხვა მკვლევარებმა ვერ დაადასტურეს ეს ვარაუდი შპრაგუე-Dაწლეყ-ს ჯიშის ვირთაგვებსა და ზაზუნებზე ჩატარებული ცდებით. მეტრონიდაზოლი ინ ვიტრო აღმოჩნდა მუტაგენური რიგი მიკროორ¬განიზმების მიმართ, მაგრამ ინ ვივო ჩატარებული ცდების შედეგად არ დადასტურდა გენეტიკური დაზიანების საშიშროება.

ჩვენებები
საინფუზიო ხსნარი კლიონი გამოიყენება მეტრონიდაზოლის მიმართ მგრძნობიარე ანაერობული ბაქტერიების მიერ გამოწვეული მწვავე ინფექციების სამკურნალოდ. შერეული ინფექციების დროს (გამოწვეული აერობული და ანაერობული მიკროორგანიზმებით) პრეპარატი გამოიყენება იმ ანტიბიოტიკებთან კომბინაციაში, რომლებიც ეფექტურია აერობული მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ.
მეტრონიდაზოლი ეფექტურია Bacteroides fragilis შტამების წინააღმდეგ, რომლებიც რეზისტენტულია კლინდამიცინის, ქლორამფენიკოლისა და პენიცილინის მიმართ.
აბდომინალური ინფექციები: მაგ.: პერიტონიტი.
გინეკოლოგიური ინფექციები: მაგ.: მცირე მენჯის აბსცესი, პარამეტრიტი, მშობიარობის შემდგომი სეფსისი. ცენტრალური ნერვული სისტემის ინფექციები: მაგ.: Bacteroides fragilis -ით გამოწვეული ტვინის აბსცესი.
ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: მაგ.: Bacteroides fragilis - ის შტამებით გამოწვეული განგრენოზული პნევმონია.
ძვლისა და სახსრების ინფექციები: მაგ.: ოსტეომიელიტი.
Bacteroides fragilis -ის შტამებით ან Clostridium - ის სახეობებით გამოწვეული სეფსისი და ბაქტერიემია.
პროფილაქტიკისთვის:
პრეპარატი გამოიყენება ოპერაციის შემდგომი ჭრილობების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და მცირე მენჯის არეში ქირურგიული ჩარევის დროს.

მიღების წესები და დოზები
საინფუზიო ხსნარის ინტრავენური შეყვანა ნაჩვენებია იმ შემთხვევაში, როდესაც შეუძლებელია პრეპარატის პერორალური მიღება. პაციენტის ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუმჯობესების შემდეგ, პრეპარატი შესაძლებელია მიღებულ იქნეს პერორალური გზით.
შერეული ინფექციების დროს კლიონის საინფუზიო ფორმა შესაძლოა გამოყენებულ იქნეს პარენტერალურ ანტიბიოტიკებთან კომბინაციაში, პრეპარატების ერთმანეთში არევის გარეშე.
დაუშვებელია კლიონის სხვა პრეპარატებთან შერევა წვეთოვანი შეყვანისას ინტრავენურად. საინფუზიო ხსნარის ინტრავენური შეყვანის სისწრაფე: 5 მლ./წთ
ანაერობული მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციების მკურნალო¬ბისას:
პრეპარატის შეყვანა თერაპიული მიზნით მოზრდილებისთვის (სხეულის მასის 70 კგ-მდე) და ბავშვებისთვის 12 წლის ასაკის ზევით:
საწყისი დოზა შეადგენს 15 მგ (3 მლ) მეტრონიდაზოლს სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე, შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 7,5 მგ (1,5 მლ) მეტრონიდაზოლს სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე, ყოველ 6 საათში, სამი დღე-ღამის განმავლობაში; ამის შემდეგ, იგივე დოზით ყოველ 12 საათში. მეტრონიდაზოლის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გრამს. თერაპიის საშუალო კურსი შეადგენს 7-10 დღეს; მწვავე ინფექციების სამკურნალოდ მკურნალობის კურსი შესაძლოა 2-3 კვირა გაგრძელდეს.
ბავშვები 12 წლის ასაკის ზევით:
საწყისი დოზა შეადგენს 7,5 მგ (1,5 მლ) მეტრონიდაზოლს სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე, ყოველ 8 საათში, სამი დღე-ღამის განმავლობაში; ამის შემდეგ, იგივე დოზით ყოველ 12 საათში.
ოპერაციისშემდგომი ანაერობული გართულებების თავიდან აცილების მიზნით:
პრეპარატის შეყვანა პროფილაქტიკის მიზნით მოზრდილებისთვის (სხეული მასის 70 კგ- მდე) და ბავშვებისთვის 12 წლის ასაკის ზევით:
ინტრავენურად შეჰყავთ 15 მგ (3 მლ) მეტრონიდაზოლი სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე, 30-60 წუთის განმავლობაში. პრეპარატის შეყვანა უნდა შეწყდეს ოპერაციის დაწყებამდე 1 საათით ადრე. აუცილებლობის შემთხვევაში, ოპერაციიდან 6 (-8) ან 12 (-16) საათის შემდეგ შესაძლებელია პრეპარატის მიღების გაგრძელება დოზირებით 7,5 მგ (1,5 მლ) მეტრონიდაზოლი სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე.
პროფილაქტიკის მიზნით 12 წლამდე ასაკის ბავშვების შემთხვევაში:
პრეპარატის შეყვანის დოზა იდენტურია ზემოაღნიშნულ დოზასთან, მაგრამ ერთჯერადი ინტრავენური დოზა შეადგენს 7,5 მგ (1,5 მლ) მეტრონიდაზოლს სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე.
გამოყენება თირკმლის ფუნქციის მოშლის დროს:
თირკმლის ფუნქციის მოშლა არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკურ მაჩვენებლებზე, ამიტომ სავალდებულო არ არის დოზის შეცვლა. თუმცა, პაციენტისთვის ჰემოდიალიზის ჩატარების დროს, უნდა გვახსოვდეს მეტრონიდაზოლის ნახევრად¬გამოყოფის პერიოდის შემცირების შესახებ. ამიტომ, ასეთ შემთხვევაში, ჰემოდიალიზის ჩატარების შემდეგ შესაძლოა წარმოიქმნას პრეპარატის დამატებითი შეყვანის აუცილებლობა. იმ ავადმყოფების შემთხვევაში, რომლებიც არ იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე და კრეატინინის კლირენსი წუტში 10 მლ-ზე ნაკლებია, შესაძლებელია მეტრონიდაზოლის მეტაბო¬ლი¬ტების დაგროვება. ასეთ შემთხვევაში ნაჩვენებია ჰემოდიალიზის ჩატარება, რამეთუ პერიტონეალური დიალიზი არაეფექტურია.
ჰემოდიალიზი:
მეტრონიდაზოლი და მისი მეტაბოლიტები კარგად გამოიყოფა ჰემოდიალიზის დროს. ვინაიდან ჰემოდიალიზის დროს ნახევრად¬გამოყოფის პერიოდი მკვეთრად მცირდება (დაახლოებით 3 საათამდე), ამიტომ რიგ შემთხვევებში, შესაძლებელია, პრეპარატის დამატებითი შეყვანა გახდეს საჭირო.
ღვიძლის მწვავე დაავადების დროს მეტრონიდაზოლი გაცილებით ნელა მეტაბოლიზირდება. შედეგად, შესაძლოა მეტრონიდაზოლისა და მისი მეტაბოლიტების სისხლის პლაზმაში დაგროვება. ასეთ შემთხვევაში, პრეპარატის დოზა და მიღებებს შორის ინტერვალი დგინდება ღვიძლის დაზიანების სიმძიმის მიხედვით.
დოზირება ხანდაზმულ პაციენტთა შემთხვევაში:
ხანდაზმულ პაციენტთა შემთხვევაში, ხშირად იცვლება მეტრონიდა¬ზოლის ფარმაკოკინეტიკა, ამიტომ, შესაძლოა აუცილებელი გახდეს სისხლის შრატში მეტრონიდაზოლის დონის კონტროლი.

გვერდითი მოვლენები
მეტრონიდაზოლის გვერდითი მოვლენები, როგორც წესი, დოზაზეა დამოკიდებული. უფრო ხშირად გვერდითი მოვლენები კუჭ-ნაწლავის მხრივ ვლინდება.
კუჭ-ნაწლავის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, უმადობა, შეტევითი ტკივილები მუცლის ქვედა ნაწილში, დიარეა, ნადები ენაზე, მწარე გემო პირის ღრუში.
სისხლწარმოქმნის სისტემის მხრივ: უკუქცევადი ნეიტროპენია (ლეიკო¬პენია).
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: პერიფერიული ნეიროპათია (სხეულის დაბუჟების შეგრძნება), იშვიათად, მხოლოდ ხანგრძივი მიღების შედეგად შეინიშნება თავის ტკივილი, კრუნჩხვა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა, კოორდინაციის მოშლა, ატაქსია, გონების არევა.
ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, ქავილი, მრავალნაირი სახის ექსუდაციური ერითემა, ძალზედ იშვიათად - ანგიონევროზული შეშუპება და ანაფილაქსიური რეაქცია.
ადგილობრივი რეაქციები: ი/ვ შეყვანის ადგილას შესაძლოა განვითარდეს თრომბოფლებიტი.
პრეპარატის გავლენა ღვიძლზე: იშვიათად ვლინდება ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება, ქოლესტაზი და სიყვითლე.
სხვა: ტემპერატურის მომატება, შარდის გამუქება (იწვევს მეტრონიდაზოლის მეტაბოლიტი, არ აქვს კლინიკური მნიშვნელობა).
ეს მოვლენები, როგორც წესი, ქრება დოზის შემცირებისთანავე ან მკურნალობის კურსის დასრულების შემდეგ.

უკუჩვენება
ჰიპერმგრძნობელობა მეტრონიდაზოლის ან სხვა ნიტროიმიდაზოლების მიმართ. ფეხმძიმობის პირველი ტრიმესტრი, ძუძუთი კვება.

ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობა:
ჯგუფი "B"
მეტრონიდაზოლი აღწევს ჰემატო-პლაცენტარულ ბარიერში. ჩატარებულ იქნა გამოკვლევები ვირთაგვებზე, რომელთა შედეგად დამტკიცდა, რომ ხუთჯერადი დოზის შეყვანის შემდეგ, არ იქნა გამოვლენილი რაიმე უარყოფითი გავლენა არც მოზრდილი ვირთხების ფერტილურობაზე, არც თვით ნაყოფზე. ჩვეულებრივი, ადამიანებისთვის განკუთვნილი დოზის მაკე თაგვებისთვის ინტრაპერიტონალური შეყვანისას დაფიქსირდა ფეტოტოქსიურობის მომატება, ხოლო იგივე დოზის პერორალური გზით შეყვანისას, არ გამოვლინდა რაიმე გადახრა. მიუხედავად ამისა, არ ჩატარებულა გამოკვლევა ორსულ ქალზე. ჩატარებულ იქნა გამოკვლევათა მეტა-ანალიზი მეტრონიდაზოლის ორსულობის პირველ ტრიმესტრში გამოყენებასთან დაკავშირებით, რის შედეგადაც არ გამოვლენილა რაიმე უარყოფითი ზეგავლენა ნაყოფზე. მიუხედავად ზემოაღნიშნულისა, მეტრონიდაზოლის დანიშვნა ორსულთათვის, განსაკუთრებით პირველი ტრიმესტრის დროს, დაშვებულია მხოლოდ ექიმის მიერ პრეპარატის მიღებასთან დაკავშირებული შესაძლო რისკისა და მოსალოდნელი სარგებლის შეფარდების შეფასების შემდეგ.
ძუძუთი კვება:
დედის რძეში მეტრონიდაზოლის კონცენტრაცია შეესაბამება მის კონცენტრაციას პლაზმაში. პრეპარატის მიღების შემდეგ რძეს, შესაძლოა, მწარე გემო მიეცეს. ბავშვზე პრეპარატის უარყოფითი მოქმედების თავიდან აცილების მიზნით უნდა შეწყდეს ძუძუთი კვება მკურნალობის პროცესში და გაგრძელდეს მკურნალობის დასრულებიდან 2 დღის შემდეგ.
პრეპარატის ზეგავლენა ავტომობილის მართვის უნარზე, ასევე ტრავმატიზმის მაღალი რისკის მქონე მექანიზმებთან მუშაობაზე:
მეტრონიდაზოლი არ ახდენს გავლენას მანქანის მართვისა და სხვა სახიფათო მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

განსაკუთრებული მითითებები
თერაპიის 10 დღეზე მეტ ხანს ჩატარების შემთხვევაში (მხოლოდ განსაკუთრებულ შემთხვევაში) ავადმყოფის მკაცრი მეთვალყურეობით - აუცილებელია რეგულარული ლაბორატორიული კონტროლი. თუ ქრონიკული დაავადების გამო თერაპიის ხანგრძლივი კურსია საჭირო, აუცილებლად უნდა იყოს გათვალისწინებული სხვაობა მოსალოდნელ ეფექტსა და პოტენციურ რისკს შორის. ღვიძლის დაავადების დროს მცირდება მეტრონიდაზოლის გამოყოფის პერიოდი, რამაც, შესაძლოა, პრეპარატის დაგროვება გამოიწვიოს. ამ შემთხვევაში სავალდებულოა დოზის კორექცია.
Kკლიონის საინფუზიო ხსნარი სიფრთხილით უნდა იქნეს გამოყენებული ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათიის მქონე პაციენტებში. პრეპარატის გამოყენებამ სხვა, ნატრიუმის მარილის შემცველ პრეპარატებთან ერთად შესაძლოა ორგანიზმში ნატრიუმის შეკავება გამოიწვიოს. პრეპარატის გმოყენებისას შესაძლოა აღინიშნოს კანდიდოზის გამწვავება. თერაპიის დროს ალკოჰოლის გამოყენება სასტიკად აკრძალულია. პრეპარატის გამოყენებისას, შესაძლოა შეინიშნებოდეს მსუბუქი ლეიკოპენია, ამიტომ, მიზანშეწონილია სისხლის სურათის კონტროლი (ლეიკოციტების რაოდენობა) მკურნალობის დასაწყისში და ბოლოს. პრეპარატი სიფრთხილით უნდა გამოიყენებოდეს იმ პაციენტთა შემთხვევაში, რომლებიც ღებულობენ კორტიკოსტეროიდებს, ან მიდრეკილი არიან შეშუპებისკენ.
მეტრონიდაზოლით მკურნალობის კურსის დროს შესაძლებელია ლითიუმის დონის მომატება. იმ პაციენტებში, რომლებიც მეტრონიდაზოლით მკურნალობის პროცესში დამატებით ლითიუმის მარილს ღებულობდნენ, შენიშნულია თირკმლის ფუნქციის მოშლა. ამასთან დაკავშირებით, კლიონით მკურნალობის კურსის დაწყებამდე აუცილებელია ლითიუმის დოზის შემცირება ან მკურნალობის პროცესში მისი დროებით შეწყვეტა. კლიონი მეტი სიფრთხილით უნდა იქნეს გამოყენებული ცენტრალური ნერვული სისტემის მწვავე და მძიმედ მიმდინარე დაავადებების დროს.

ჭარბი დოზირება
ჭარბი დოზის სიმპტომების გაჩენისას (ღებინება, გულისრევა, ატაქსია) უნდა ჩატარდეს სიმპტომური თერაპია (კუჭის ამორეცხვა, ნახშირის შეყვანა, ჰემოდიალიზი), რამეთუ მეტრონიდა¬ზოლს სპეციფიური ანტიდოტი არ გააჩნია. მეტრონიდაზოლი და მისი მეტაბოლიტები კარგად ელიმინირდება ჰემოდიალიზის დროს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
- პრეპარტი აძლიერებს პერორალური ანტიკოაგულანტების მოქმედებას. შესაძლოა გაიზარდოს პროთრომბინის დრო, ამიტომ აუცილებელია პერორალური ანტიკოაგულანტების დოზის კორექცია.
- ფერმენტების ინდუქტორებმა (მაგ. ფენიტოინი, ფენობარბიტალი) შესაძლოა გამოიწვიონ მეტრონიდაზოლის გამოყოფის დაჩქარება, რაც გამოიწვევს პლამაში მისი შემცველობის დაკლებას და ფენიტოინის კლირენსის მომატებას.
- ციმეტიდინი აძლიერებს კლიონის ნახევრადგამოყოფის პერიოდს და ამცირებს მეტრონიდაზოლის კლირენსს.
- მკურნალობის პროცესში ალკოჰოლის გამოყენება იწვევს რეაქციებს, მაგალითად, დისულფირამის მსგავს რეაქციებს (შეტევითი ტკივილები მუცლის არეში, ღებინება, გულისრევა, თავის ტკივილი, კანის სიწითლე).
- დაუშვებელია პრეპარატის დისულფირამთან ერთდროული გამოყენება (ადიტიური მოქმედება, შესაძლოა გამოიწვიოს ფსიქოზური მდგომარეობა, გონების არევა).
- მეტრონიდაზოლით მკურნალობის კურსის დროს შესაძლებელია სისხლში ლითიუმის დონის მომატება, ამიტომ კლიონის გამოყენების დაწყებამდე აუცილებელია ლითიუმის დოზის შემცირება ან მკურნალობის პროცესში მისი დროებით შეწყვეტა.
- მეტრონიდაზოლისა და ციკლოსპორინის ერთდროულმა შეყვანამ შესაძლოა გამოიწვიოს პლაზმაში ციკლოსპორინის მომატება, რაც ლაბორატორულ კონტროლს საჭიროებს (სისხლის პლაზმაში ციკლოსპორინის დონის განსაზღვრა).
- მეტრონიდაზოლი ამცირებს 5-ფტორურაცილის კლირენსს, რაც ხელს უწყობს მისი ტოქსიკურობის მომატებას.
- პრეპარატმა, შესაძლოა, ხელი შეუშალოს АЛТ, АСТ- ლაქტატ¬დეჰიდ-როგენაზის, გლუკოზ-ჰექსოკინაზის აქტივობის და ტრიგ¬ლიცე¬რიდების დონის განსაზღვრას ლაბორატორულ გამოკვლევებში.

შენახვის პირობები და ვადები
ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი
პრეპარატი უნდა ინახებოდეს 15-30°C ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ ადგილას.

აფთიაქში გაცემის წესი
ექიმის რეცეპტით.

რეგისტრაციის # და თარიღი
R 000707 03.11.05