ნაპროქსენი-500

ნაპროქსენი BP 500 მგ

1. სამკურნალო პრეპარატის დასახელება

ნაპროქსენი-500

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

ერთი ტაბლეტი შეიცავს ნაპროქსენს BP- 500 მგ-ს.

დამხმარე ნივთიერებების სრული ჩამონათვალისთვის იხილეთ ნაწილი 6.1

**3. სამკურნალო ფორმა **

ტაბლეტები.

ნაპროქსენი-500 არის ღია ნარინჯისფერი, ცილინდრის ფორმის ტაბლეტები, რომლებსაც ერთ მხარეს აქვს ამოტვიფრულია მონოგრამა DIL, ხოლო მეორე მხარეს - გამყოფი ნიშანი.

4. კლინიკური თვისებები

4.1. თერაპიული ჩვენებები

ნაპროქსენი-500 ნაჩვენებია რევმატოიდული ართრიტის, იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის, ოსტეოართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილიტის, მწვავე პოდაგრის, მწვავე ძვალკუნთოვანი დარღვევებისა და დისმენორეას სამკურნალოდ.

4.2. დოზირება და გამოყენების წესი

დოზირება

არასასურველი ეფექტების მინიმუმამდე შემცირება შესაძლებელია სიმპტომების კონტროლისთვის საჭიროა ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზების ხანმოკლე დროით გამოყენებით.

მოზრდილები

რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართრიტი და მაანკილოზებელი სპონდილიტი

500 მგ-დან 1 გ-მდე ორ მიიღებაზე 12-საათიანი ინტერვალით ან ალტერნატიულად, ერთჯერადი დოზის სახით.

შემდეგ შემთხვევებში რეკომენდებულია დატვირთვის დოზა 750 მგ ან 1 გ დღეში მწვავე ფაზაში:

ა) პაციენტებში ღამით ძლიერი ტკივილის /ან დილის შებოჭილობის დროს.

ბ) პაციენტებში, რომლებიც გადავიდნენ ნაპროქსენზე სხვა ანტირევმატული პრეპარატის მაღალი დოზიდან.

გ) ოსტეოართროზის დროს, სადაც ტკივილი არის უპირატესი სიმპტომი.

პოდაგრას გამწვავება

750 მგ ერთჯერადად, შემდეგ 250 მგ ყოველ 8 საათში, სანამ შეტევა არ გაივლის.

ძვალკუნთოვანი სისტემის მწვავე დარღვევები და დისმენორეა

500 მგ საწყისი დოზის სახით, შემდეგ 250 მგ 6-8 საათიანი ინტერვალით საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა პირველი დღის შემდეგ - 1250 მგ.

ხანდაზმულები

კვლევებმა აჩვენა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ხანდაზმულ პაციენტებში ნაპროქსენის საერთო კონცენტრაცია პლაზმაში არ იცვლება, პლაზმაში იზრდება ნაპროქსენის შეუკავშირებელი ფრაქციის დონე. ამ მოცემულიბის გავლენა ნაპროქსენის დოზირებაზე უცნობია. სხვა პრეპარატების მსგავსად ხანდაზმულებში რეკომენდებულია ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზების რაც შეიძლება ხანმოკლე პერიოდით გამოყენება, რადგან ხანდაზმულ პაციენტებში უფრო მაღალია გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით თერაპიის დროს საჭიროა პაციენტების რეგულარული მონიტორინგი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის განვითარების მხრივ.

პედიატრიული პოპულაცია (5 წელზე მეტი ასაკი)

იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის დროს: 10 მგ/კგ/დღეში, სადღეღამისო დოზა ორ დოზად იყოფა და მიიღება 12 საათიანი ინტერვალით. ნაპროქსენი არ არის რეკომენდებული 16 წლამდე ასაკის ბავშვებში სხვა ჩვენებების დროს.

თირკმლის /ღვიძლის უკმარისობა

თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში უნდა დაინიშნოს უფრო დაბალი დოზა. ნაპროქსენი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებშიც საწყისი კრეატინინის კლირენსი არის 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები, რადგან ნაპროქსენის მეტაბოლიტების დაგროვება აღინიშნებოდა თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ან დიალიზზე მყოფ პაციენტებში.

მკურნალობა უნდა გადაიხედოს რეგულარული ინტერვალებით და შეწყდეს, თუ არ აღინიშნება სარგებელი ან ვითარდება აუტანლობა.

გამოყენების მეთოდი

გამოიყენება პერორალურად.

მიიღება სასურველია ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ.

4.3. უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა ნატრიუმის ნაპროქსენის ან ნაპროქსენის ტაბლეტების ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ. ნაპროქსენი უკუნაჩვენებია პაციენტებში რომლებსაც მანამდე აღენიშნებოდათ ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები (მაგ., ცხვირის პოლიპები, ასთმა, რინიტი, ანგიონევროზული შეშუპება ან ჭინჭრის ციება) იბუპროფენის, ასპირინის ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო/ ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებების საპასუხოდ. ღვიძლის, თირკმლის და გულის მძიმე უკმარისობა. ორსულობის ბოლო ტრიმესტრის განმავლობაში. აქტიური ან მანამდე არსებული მწვავე პეპტიური წყლული. ანამნეზში ზედა კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა და პერფორაცია, რაც დაკავშირებულია მანამდე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით მკურნალობასთან. არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთად გამოყენება ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექტიური ინჰიბიტორების ჩათვლით.

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

ყველა პაციენტში:

არასასურველი ეფექტები შეიძლება შემცირდეს სიმპტომების კონტროლისთვის დაბალი ეფექტური დოზის გამოყენებით ხანმოკლე პერიოდით. პაციენტებმა, რომლებიც ხანგრძლივად მკურნალობენ არასტეროიდული ანთების საწინნაღმდეგო პრეპარატებით, უნდა აწარმოონ რეგულარული სამედიცინო დაკვირვება უარყოფით მოვლენებზე.

ხანდაზმულები:

ხანდაზმულებს ან/და დასუსტებულ პაციენტებს არასტეროიდული ანთების საწინნაღმდეგო პრეპარატების მიმართ აღენიშნებათ უარყოფითი რეაქციების მომატებული სიხშირე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა და პერფორაცია, რაც შეიძლება ფატალური იყოს. ამ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული არასტეროიდული ანთების საწინნაღმდეგო პრეპარატების ხანგრძლივად გამოყენება. როდესაც საჭიროა ხანგრძლივი თერაპია, რეგულარულად უნდა მოხდეს პაციენტების შემოწმება.

ნაპროქსენის სიცხის დამწევმა და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებამ შეიძლება შეამციროს ცხელება და ანთება, ამით მცირდება მათი ეფექტურობა დიაგნოსტიკური ნიშნების სახით.

რესპირაციული დარღვევები:

საჭიროა სიფრთხილე თუ იგი გამოიყენება პაციენტებში რომლებსაც აქვთ ან მანამდე ანამნეზში აღენიშნებოდათ ბრონქული ასთმა ან ალერგიული დაავადება, რადგან ამგვარ პაციენტებში აასპ-ის გამოყენებისას აღნიშნულია ბრონქოსპაზმის დაჩქარება.

პროსტაგლანდინების წარმოების შემცირებასთან დაკავშირებული თირკმლის უკმარისობა:

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს პროსტაგლანდინების პროდუქსიის დოზაზე დამოკიდებულების შემცირება და დააჩქაროს თირკმლის უკმარისობა. ამ რეაქციის განვითარების რისკის ქვეშ არიან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის, გულის უკმარისობის, ღვიძლის დისფუნქციის მქონე პაციენტები, ასევე პაციენტები, რომლებიც მკურნალობენ დიურეზული საშუალებებით, ანგიოტენზინის გარდამქმნელი ფერმენტების ინჰიბიტორებით, ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების ანტაგონისტებით, და ხანდაზმულები. ამ პაციენტებში საჭიროა თიკმელის ფუნქციის მონიტორინგი.

გამოყენება თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში:

რადგან ნაპროქსენი დიდწილად (95%) გამოიყოფა შარდით გორგლოვანი ფილტრაციის საშუალებით, იგი დიდი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში რომლებსაც აქვთ თირკმლის ფუნქციის მნიშვნელოვანი დარღვევა და ამ პაციენტებში რეკომენდებულია შრატში კრეატინინის ან/და კრეატინინის კლირენსის კონტროლი. ნაპროქსენის ქრონიკულად გამოყენება არ შეიძლება პაციენტებში რომლებსაც საწყისი კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები აქვთ. გარკვეულ პაციენტებში, კერძოდ, რომლებსაც აქვთ კომპრომიზებული თირკმელების სისხლის მიმოქცევა, როგორიც არის ექსტრაცელულარული მოცულობის შემცირება, ღვიძლის ციროზი, ნატრიუმის შეზღუდვა, გულის შეგუბებითი უკმარისობა და მანამდე არსებული თირკმლის დაავადება, ნაპროქსენით მკურნალობის დაწყებამდე ან მკურნალობისას უნდა შემოწმდეს თირკმლის ფუნქცია. ზოგიერთ ხანდაზმულ პაციენტში, რომლებშიც მოსალოდნელია თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, ასევე შეიძლება მოხვდნენ ამ კატეგორიაში. ამ პაციენტებში ნაპროქსინის მეტაბოლიტების ჭარბი დაგროვების შესაძლებლობის თავიდან აცილების მიზნით გასათვალისწინებელია სადღეღამისო დოზის შეცვლა.

ცილებთან მაღალი კავშირის გამო, ნაპროქსენის კონცენტრაცია პლაზმაში არ მცირდება ჰემოდიალიზით.

გავლენა თირკმელზე:

ნაპროქსენის განოყენებისას აღნიშნულია თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, თირკმლის უკმარისობა, მწვავე ინტერსტიციული ნეფრიტი, ჰემატურია, პროტეინურია, თირკმლის პაპილარული ნეკროზი და ხანდახან თირკმლის ნეფროზული სინდრომი.

გამოყენება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში:

ღვიძლის ქრონიკული ალკოჰოლური დაავადება და, სავარაუდოდ, ციროზის სხვა ფორმები ამცირებენ ნაპროქსენის საერთო კონცენტრაციას პლაზმაში, მაგრამ შეუკავშირებელი ნაპროქსენის პლაზმური კონცენტრაცია იზრდება. ამ ფაქტის გავლენა ნაპროქსენის დოზირებაზე უცნობია, მაგრამ მიზანშეწონილია ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზის გამოყენება.

სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მსგავსად შესაძლებელია ღვიძლის ერთი ან მეტი ფუნქციური ტესტის მაჩვენებლის მომატება. ღვიძლის ანომალიები შეიძლება იყოს ჰიპერმგრძნობელობის შედეგი და არა პირდაპირი ტოქსიკურობის. სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მსგავსად, ამ პრეპარატის გამოყენებისას დაფიქსირდა ღვიძლის მძიმე რეაქციები, მათ შორის სიყვითლე და ჰეპატიტი (ჰეპატიტის ზოგიერთი შემთხვევა ფატალური იყო). დაფიქსირდა ჯვარედინი რეაქტიულობა.

სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, წყლულები და პერფორაცია:

სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, წყლული ან პერფორაცია, ზოგჯერ ფატალური, დაფიქსირდა ყველა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალების გამოყენებისას მკურნალობის ნებისმიერ დროს, გამაფრთხილებელი სიმპტომების განვითარებით ან მათ გარეშე, ან ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის მხრივ სერიოზული მოვლენების არსებობისას.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის, წყლულის ან პერფორაციის განვითარების რისკი უფრო მაღალია ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების დოზის გაზრდისას პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში უფიქსირდება წყლული, განსაკუთრებით გართულებული სისხლდენით ან პერფორაციით, და ხანდაზმულებში. ამ პაციენტებმა მკურნალობა ყველაზე დაბალი დოზით უნდა დაიწყონ. ამ პაციენტებში მიზანშეწონილია კომბინირებული თერაპია დამცავი აგენტებით (მაგ., მიზოპროსტოლი ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები), ასევე იმ პაციენტებში, რომლებსაც ესაჭიროება ასპირინის დაბალი დოზები ან სხვა პრეპარატები, რომლებიც გაზრდის რისკს კუჭ-ნაწლავის მხრივ.

პაციენტებმა, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევები, განსაკუთრებით ხანდაზმულებმა, უნდა აცნობონ მუცლის ღრუს მხრივ რაიმე უჩვეულო სიმპტომის შესახებ (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სისხლდენა), განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპებზე.

საჭიროა სიფრთხილე პაციენტებში თანმხლები მედიკამენტების გამოყენებისას, მათ შორის კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები, მაგ., ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები ან ანტიაგრეგანტები, როგორიცაა ასპირინი, რომლებმაც შეიძლება გაზარდოს კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევების ან სისხლდენის რისკი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის ან წყლულის განვითარებისას ნაპროქსენით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ნაპროქსენი მკაცრი კონტროლით ინიშნება ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის დაავადების მქონე პაციენტებში (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება), რადგან შესაძლებელია მათი გამწვავება.

სისტემური წითელი მგლურას (SLE) და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადება

სისტემური წითელი მგლურას (SLE) და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებების მქონე პაციენტებში გაზრდილია ასეპტიკური მენინგიტის განვიტარების რისკი.

გულ-სისხლძარღვთა და ცერებროვასკულური ეფექტები

სათანადო მონიტორინგი და რჩევები საჭიროა პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ ჰიპერტენზია ან/და მსუბუქი და ზომიერი ხარისხის გულის შეგუბებითი უკმარისობა, რადგან ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების თერაპიის დროს დაფიქსირდა სითხის შეკავება და შეშუპება.

კლინიკურმა კვლევებმა და ეპიდემიოლოგიურმა მონაცემებმა აჩვენა, რომ კოქსიბების და ზოგიერთი ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალების გამოყენება (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი მკურნალობისას) შეიძლება ასოცირებული იყოს არტერიული თრომბოზული მოვლენების რისკის უმნიშვნელო გაზრდასთან (მაგ., მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი). მიუხედავად იმისა, რომ მონაცემების მიხედვით ნაპროქსენის (1000 მგ დღეში) გამოყენება უკავშირდება უფრო დაბალ რისკს, ზოგიერთი რისკის გამორიცხვა შეუძლებელია.

არაკონტროლირებადი ჰიპერტენზიის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის, დადასტურებული გულის იშემიური დაავადების, პერიფერიული არტერიების ან/და ცერებროვასკულური დაავადების მქონე პაციენტებში ნაპროქსენით მკურნალობა უნდა ჩატარდეს მხოლოდ სათანადო შეფასების შემდეგ. სათანადო შეფასება საჭიროა გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების რისკის ფაქტორების მქონე პაციენტების (მაგ., ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი და მოწევა) გრძელვადიანი მკურნალობის დაწყებამდე.

ჰემატოლოგიური

ნაპროქსენის შემცველი პროდუქტების მიღების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტების მონიტორინგი, თუ მათ აქვთ სისხლის შედედების დარღვევები ან მკურნალობენ პრეპარატებით, რომლებიც იწვევს ჰემოსტაზის დარღვევას.

სისხლდენის განვითარების მაღალი რისკის მქონე ან სრულ ანტიკოაგულაციურ თერაპიაზე მყოფ პაციენტებში (მაგ., დიკუმაროლის წარმოებულები) შეიძლება გაიზარდოს სისხლდენის რისკი ნაპროქსენის შემცველი პროდუქტების ერთდროული გამოყენებისას.

ნაპროქსენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს. ეს ეფექტი მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული სისხლდენის დროის განსაზღვრისას.

ანაფილაქსიური (ანაფილაქტოიდური) რეაქციები

მგრძნობიარე პირებში მოსალოდნელია ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების განვითარება. ანაფილაქსიური (ანაფილაქტოიდური) რეაქციები შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნება ან არ აღენიშნება ჰიპერმგრძნობელობა ასპირინის, სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების ან ნაპროქსენის შემცველი პროდუქტების მიმართ. მათი განვითარება ასევე შესაძლებელია პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ ანგიონევროზული შეშუპება, ბრონქოსპასტიკური რეაქტიულობა (მაგ., ასთმა), რინიტი და ცხვირის პოლიპები.

ანაფილაქტოიდური რეაქციები, როგორიცაა ანაფილაქსია, შეიძლება ლეტალური იყოს.

სტეროიდები

თუ თერაპიის დროს სტეროიდების დოზის შემცირება ან მათი გამოყენების შეწყვეტა უნდა მოხდეს თანდათანობით, პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ მონიტორინგის ქვეშ ნებისმიერი გვერდითი ეფექტის განვითარების მხრივ, თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობისა და ართრიტის გამწვავების სიმპტომების ჩათვლით.

თვალის ეფექტები

იშვიათ შემთხვევებში, პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ არასტეროიდული საშუალებებით, მათ შორის ნაპროქსენით, აღინიშნება თვალის დაავადებები, მათ შორის პაპილიტი, მხედველობის ნერვის რეტრობულბარული ნევრიტი და მხედველობის ნერვის დისკის შეშუპება, თუმცა მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი დადგენილი არ არის; შესაბამისად, პაციენტებში, რომლებსაც ნაპროქსენის შემცველი პრეპარატებით მკურნალობის დროს უვითარდება მხედველობის დარღვევები, უნდა გაიარონ ოფთალმოლოგიური გამოკვლევა.

დერმატოლოგიური

ძალიან იშვიათად, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების გამოყენებისას აღინიშნებოდა კანის სერიოზული რეაქციები, ზოგიერთი მათგანი ლეტალური შედეგით, მათ შორის ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი. ნაპროქსენის მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანი გარსის დაზიანების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა ნიშნების გამოვლენისთანავე.

სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან კომბინაცია

ნაპროქსენის შემცველი პროდუქტებისა და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციური ინჰიბიტორების კომბინაცია არ არის რეკომენდებული, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებთან დაკავშირებული სერიოზული გვერდითი მოვლენების კუმულაციური რისკის გამო.

**4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები **

სხვა ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებები: მოერიდეთ ორი ან მეტი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების (ასპირინის ჩათვლით) ერთად მიღებას, ვინაიდან ამან შეიძლება გაზარდოს უარყოფითი ეფექტების რისკი.

ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები: შემცირებული ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების და აგფ ინჰიბიტორების ან ანგიოტენზინი- II რეცეპტორების ანტაგონისტების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს თირკმლის უკმარისობის რისკი, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ თირკმლის ფუნქციის დარღვევა.

შარდმდენები: შემცირებული შარდმდენი ეფექტი. შარდმდენმა საშუალებებმა შეიძლება გაზარდონ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების ნეფროტოქსიკური რისკი. აღნიშნულია, რომ ფრუსემიდის ნატრიურეტიკული მოქმედება ინჰიბირდება ამ კლასის ზოგიერთი პრეპარატით.

პრობენეციდი: პრობენეციდთან ერთად მიღება ზრდის ნაპროქსენის დონეს პლაზმაში და მნიშვნელოვნად ზრდის პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდს.

საგულე გლიკოზიდები: ასაპ-ებმა შეიძლება გააუარესონ გულის უკმარისობა, შეამცირონ გლომერულარული ფილტრაციის სიჩქარე და გაზარდოს პლაზმაში გლიკოზიდების დონე.

ლითიუმი: ლითიუმის გამოყოფის შემცირება. აღინიშნა თირკმლისმიერი ლითიუმის კლირენსის დათრგუნვა, რაც იწვევს პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის ზრდას.

მეტოტრექსატი: მეტოტრექსატის გამოყოფის შემცირება. საჭიროა სიფრთხილე მეტოტრექსატთან ერთად მიღებისას მისი ტოქსიკურობის შესაძლო გაძლიერების გამო, რადგან აღნიშნულია, რომ ნაპროქსენი ამცირებს მეტოტრექსატის მილაკოვან ფილტრაციას ცხოველებში.

ციკლოსპორინი: ნეფროტოქსიკურობის რისკის გაზრდა.

მიფეპრისტონი: აასპ-ები არ უნდა იქნას გამოყენებული მიფეპრისტონის მიღების შემდეგ 8-12 დღე, რადგან აასპ-ებმა შესაძლოა შეამცირონ მიფეპრისტონის მოქმედება.

კორტიკოსტეროიდები: კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის ან კუჭ-ნაწლავის წყლულის რისკის გაზრდა.

ანტიკოაგულანტები: აასპ-ებმა შეიძლება გააძლიერონ ანტიკოაგულანტების მოქმედება, როგორიცაა ვარფარინი ან ჰეპარინი. ნაპროქსენის პლაზმის ცილებთან კავშირის გამო, პაციენტებმა რომლებიც ამავდროულად ღებულობენ ანტიკოაგულანტებს დაკვირვება უნდა მოახდინონ ამ პრეპარატების ჭარბი დოზირების ნიშნებზე.

ქინოლონის ანტიბიოტიკები: ცხოველთა მონაცემები მიუთითებს, რომ აასპ-ებმა შეიძლება გაზარდონ ქინოლონის ანტიბიოტიკების მიღებასთან დაკავშირებული კონვულსიების რისკი. პაციენტები რომლებიც ღებულობენ ასაპ-ებს და ქინოლონებს შეიძლება იმყოფებოდნენ კონვულსიების განვითარების გაზრდილი რისკის ქვეშ.

ტაკროლიმუსი: არსებობს ნეფროტოქსიკურობის რისკის გაზრდის შესაძლებლობა, როდესაც ასაპ-ებთან ერთად მიიღება ტაკროლიმუსი.

სულფონამიდები და ჰიდანტოინები: ნაპროქსენის პლაზმის ცილებთან კავშირის გამო, პაციენტებმა რომლებიც ამავდროულად ღებულობენ ჰიდანტოინებს ან ცილებთან მაღალი კავშირის მქონე სულფონამიდებს, დაკვირვება უნდა მოახდინონ ამ პრეპარატების ჭარბი დოზირების ნიშნებზე.

ანტიაგრეგანტები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები: არსებობს კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის განვითარების მაღალი რისკი, როდესაც აასპ-ებთან კომბინაციაში მიიღება თრომბოციტების საწინააღმდეგო საშუალებები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები.

ზიდოვუდინი და იბუპროფენი: არსებობს ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობის რისკის გაზრდა, როდესაც აასპ-ები მიიღება ზიდოვუდინთან ერთად. არსებობს მტკიცებულება ჰემართროზის და ჰემატომის რისკის გაზრდის შესახებ აივ (+) მქონე ჰემოფილიით დაავადებულებში, რომლებიც ერთდროულად მკურნალობენ ზიდოვუდინით და იბუპროფენით.

ანტაციდები ან ქოლესტირამინი: ანტაციდის ან ქოლესტირამინის ერთდროულმა მიღებამ შეიძლება შეანელოს ნაპროქსენის შეწოვა, მაგრამ არ ახდენს გავლენას მის მოცულობაზე. საკვებთან ერთად მიღებამ შეიძლება შეანელოს ნაპროქსენის შეწოვა, მაგრამ გავლენას არ ახდენს მის მოცულობაზე.

ლაბორატორიული ტესტები

რეკომენდებულია ნაპროქსენის თერაპიის დროებითი შეწყვეტა თირკმელზედა ჯირკვლების ფუნქციის ანალიზამდე 48 საათით ადრე, რადგან ნაპროქსენმა შეიძლება ხელოვნურად შეცვალოს სხვადასხვა ტესტები 17-კეტოგენურ სტეროიდებზე. ანალოგიურად, ნაპროქსენმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს შარდში 5-ჰიდროქსინდოლე-ძმარმჟავის ტესტებზე.

4.6. ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა:

აღინიშნა თანდაყოლილი ანომალიები, რაც დაკავშირებული იქნა მამაკაცებში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღებასთან; თუმცა, ასეთი შემთხვევების სიხშირე დაბალია და არ გააჩნია რაიმე აშკარა კონკრეტული სისტემა. ადამიანის ნაყოფის გულსისხლძარღვთა სისტემაზე ნაპროქსენის ცნობილი ზემოქმედების გათვალისწინებით (არტერიული სადინარის დახურვის რისკი), გამოყენების უკუჩვენებაა ორსულობის ბოლო ტრიმესტრი. ნაპროქსენის მოქმედების შედეგად შეიძლება მშობიარობის დაწყება შეფერხდეს და მშობიარობის პერიოდი გახანგრძლივდეს მომატებული სისხლდენის ტენდენციით როგორც დედებში, ისე ბავშვებში. შესაბამისად, ნაპროქსენი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის პირველი ორი ტრიმესტრის ან მშობიარობის დროს, თუ პაციენტისთვის პოტენციური სარგებელი ნაყოფისათვის პოტენციურ რისკს აღემატება.

ლაქტაცია:

შეზღუდული კვლევებით დადასტურდება, რომ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო წამლები შეიძლება ქალის რძეში გამოიყოს ძალიან დაბალი კონცენტრაციებით. მოერიდეთ ნაპროქსენის გამოყენებას პაციენტებში რომლებიც არიან მეძუძურები.

ფერტილობა:

ნებისმიერი პრეპარატის მსგავსად, რომელიც აფერხებს ციკლოოქსიგენაზას/პროსტაგლანდინების სინთეზს, ნაპროქსენის გამოყენებამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ფერტილობაზე და არ არის რეკომენდებული ქალებში, რომლებიც ცდილობენ დაორსულებას. ქალებში, რომლებსაც უჭირთ დაორსულება ან უტარდებათ კვლევები უნაყოფობის გამო, ნაპროქსენის გამოყენება უნდა შეწყდეს.

4.7. ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

ზოგიერთ პაციენტს ნაპროქსენის გამოყენებისას შეიძლება განუვითარდეს თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ვერტიგო, უძილობა, დაღლილობა და მხედველობის დარღვევა ან დეპრესია. ამ სიმპტომების ან სხვა არასასურველი ეფექტების გავითარებისას, არ მართოთ ავტომობილი და არ გამოიყენოთ მექანიზმები.

4.8. გვერდითი ეფექტები

შემდეგი გვერდითი მოვლენები დაფიქსირდა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებისა და ნაპროქსენის გამოყენებისას.

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები: გულძმარვა, გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, დიარეა, მეტეორიზმი, დისპეფსია, დისკომფორტი მუცლის და ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში. უფრო სერიოზული რეაქციებია სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, რომელიც ზოგჯერ შეიძლება ლეტალური აღმოჩნდეს, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში, ანთება, წყლულები, პერფორაცია და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა და ქვედა ნაწილების ობსტრუქცია, მელენა, სისხლიანი ღებინება, სტომატიტი, წყლულოვანი კოლიტის და კრონის დაავადების გამწვავება, ეზოფაგიტი, გასტრიტი და პანკრეატიტი.

იმუნური სისტემის დარღვევები: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები დაფიქსირდა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით მკურნალობის შემდეგ პაციენტებში, რომლებსაც წარსულში ჰქონდათ ან არ ჰქონიათ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიღებისას. ეს შეიძლება იყოს (ა) არასპეციფიკური ალერგიული რეაქციები და ანაფილაქსია (ბ) სასუნთქი გზების რეაქტიულობა, რომელიც მოიცავს ასთმას, ასთმის გამწვავებას, ბრონქოსპაზმს ან დისპნოეს, ან (გ) კანის სხვადასხვა დარღვევებს, მათ შორის სხვადასხვა ტიპის გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, პურპურა, ანგიონევროზული შეშუპება და უფრო იშვიათად ექსფოლიაციური და ბულოზური დერმატოზები (მათ შორის ეპიდერმული ნეკროლიზი და მულტიფორმული ერითემა).

მეტაბოლური და კვების დარღვევები: ჰიპერკალემია.

ფსიქიკური დარღვევები: უძილობა, ძილის დარღვევები, დეპრესია, ცნობიერების არევა და ჰალუცინაციები.

ნერვული სისტემის დარღვევები: აღინიშნება კრუნჩხვები, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, პარესთეზია, მხედველობის ნერვის რეტრობულბარული ნევრიტი, კონცენტრაციის დარღვევები და კოგნიტური დისფუნქცია, ასევე ასეპტიკური მენინგიტი (განსაკუთრებით პაციენტებში არსებული აუტოიმუნური დარღვევებით, როგორიცაა სისტემური წითელი მგლურა, შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადება), ისეთი სიმპტომებით, როგორიცაა კისრის კუნთების რიგიდობა, თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ცხელება ან დეზორიენტაცია.

თვალის დარღვევები: მხედველობის დარღვევა, რქოვანას შემღვრევა, პაპილიტი და მხედველობის ნერვის დისკის შეშუპება.

ყურის და ლაბირინთის დარღვევები: ტინიტუსი, სმენის დარღვევები, მათ შორის სმენის დაქვეითება და ვერტიგო.

გულის დარღვევები: აღინიშნა შეშუპება, პალპიტაცია, ჰიპერტენზია, გულის უკმარისობა და გულის შეგუბებითი უკმარისობა.

სისხლძარღვების მხრივ: ჰიპერტენზია, ვასკულიტი.

რესპირაციული, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები: ქოშინი, ასთმა, ეოზინოფილური პნევმონია და ფილტვის შეშუპება.

თირკმლებისა და შარდის გამომყოფი გზების დარღვევები: ნეფროპათია და სხვადასხვა ფორმის ნეფროტოქსიკურობა, მათ შორის, გლომერულონეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, ჰემატურია, შრატში კრეატინინის მომატება, თირკმლის პაპილარული ნეკროზი და თირკმლის უკმარისობა.

ჰეპატობილიარული დარღვევები: ღვიძლის ფუნქციური ტესტების დარღვევები, ფატალური ჰეპატიტი და სიყვითლე.

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: გრანულოციტოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, აპლასტიკური ანემია და ჰემოლიზური ანემია.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები: გამონაყარი კანზე, მათ შორის წამლისმიერი ფიქსირებული გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ექიმოზები, პურპურა, ოფლიანობა. ალოპეცია, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, კვანძოვანი ერითემა, წითელი ბრტყელი ლიქენი, პუსტულური გამონაყარი, სისტემური წითელი მგლურა, ეპიდერმული ნეკროლიზი, ძალიან იშვიათად - ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ფოტომგრძნობელობის რეაქციები.

ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები: მიალგია და კუნთების სისუსტე.

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების დარღვევები: ქალის უნაყოფობა.

ზოგადი დარღვევები და რეაციები შეყვანის ადგილის მხრივ: წყურვილის შეგრძნება, პირექსია, დაღლილობა და სისუსტე.

შეტყობინება გვერდითი ეფექტების შესახებ

ნებისმიერი გვერდითი ეფექტის განვითარების შემთხვევაში მიმართეთ თქვენს ექიმს ან ფარმაცევტს. ეს ეხება ნებისმიერ შესაძლო გვერდით ეფექტს, მათ შორის იმ გვერდით ეფექტებსაც, რომლებიც არ არის ჩამოთვლილი ამ ინსტრუქციაში.

გვერდითი ეფექტების შეტყობინებით თქვენ დაგვეხმარებით მეტი ინფორმაცია მოპოვებაში ამ სამკურნალო საშუალების უსაფრთხოების შესახებ.

4.9. ჭარბი დოზირება

სიმპტომები

სიმპტომები მოიცავს თავის ტკივილს, გულისრევას, ღებინებას, საჭმლის მონელების დარღვევას, ეპიგასტრალურ ტკივილს, კუჭ-ნაწლავურ სისხლდენას, იშვიათად - დიარეას, გულძმარვას, დეზორიენტაციას, გაღიზიანებას, კომას, ძილიანობას, თავბრუსხვევას, ხმაურს ყურებში, გულის წასვლას, ზოგჯერ - კონვულსიებს. მნიშვნელოვანი მოწამლვის შემთხვევებში, შესაძლებელია თირკმლის მწვავე უკმარისობა და ღვიძლის დაზიანება.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღების შემდეგ შეიძლება სუნთქვის დათრგუნვა და კომა განვითარდეს, მაგრამ ასეთი შემთხვევები იშვიათია. ნაპროქსენის დოზის გადაჭარბების ერთ შემთხვევაში აღინიშნა პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება ჰიპოთრომბინემიის გამო, K ვიტამინზე დამოკიდებული შედედების ფაქტორების სინთეზის სელექციური დათრგუნვის შედეგად. რამდენიმე პაციენტს აღენიშნა კრუნჩხვები, მაგრამ, უცნობია, ნაპროქსენთან იყო ეს დაკავშირებული თუ არა. უცნობია, წამლის რომელი დოზაა სიცოცხლისთვის საშიში.

მკურნალობა

პაციენტების მკურნალობა უნდა მოხდეს სიმპტომურად, საჭიროების მიხედვით. თუ პაციენტი მიიღებს დიდი რაოდენობით ნაპროქსენს, შეიძლება კუჭის დაცლა და ჩვეულებრივ დამხმარე ზომების მიღება (არ არის ცნობილი, რომელი დოზაა სიცოცხლისათვის საშიში). პოტენციურად ტოქსიკური რაოდენობის მიღებიდან ერთი საათის განმავლობაში, გასათვალისწინებელია აქტივირებული ნახშირის მიღება. გარდა ამისა, მოზრდილებში, გათვალისწინებული უნდა იქნას კუჭის ამორეცხვა პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში ჭარბი დოზის მიღებიდან ერთი საათის განმავლობაში. უზრუნველყოფილი უნდა იყოს შარდის კარგი გამოყოფა. თირკმლისა და ღვიძლის ფუნქციაზე უნდა მოხდეს მკაცრი კონტროლი. პოტენციურად ტოქსიკური რაოდენობის მიღების შემდეგ მინიმუმ ოთხი საათის განმავლობაში უნდა მოხდეს პაციენტებზე დაკვირვება. ხშირი ან ხანგრძლივი კონვულსიების მკურნალობა უნდა მოხდეს ინტრავენური დიაზეპამით. სხვა ზომების მიღება ნაჩვენებია პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით. ცილებთან მაღალი კავშირის გამო ჰემოდიალიზი არ ამცირებს ნაპროქსენის კონცენტრაციას პლამაში. თუმცა, ჰემოდიალიზი შეიძლება შესაფერისი იყოს თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში რომლებმაც მიიღეს ნაპროქსენი.

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1 ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატი (ასაპ), ათქ კოდი: M01AE02

ნაპროქსენი არის ანთების საწინააღმდგო არასტეროიდული, ტკივილგამაყუჩებელი საშუალება სიცხის დამწევი თვისებებით, რაც გამოვლენილია ცხოველთა კლასიკურ ტესტ- სისტემებში. ნაპროქსენი ავლენს მის ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას ადრენალექტომირებულ ცხოველებშიც კი, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ მისი მოქმედება არ ხდება ჰიპოფიზის სისტემის შუამავლობით.

ნაპროქსენი თრგუნავს პრსტაგლანდინის სინთეზს (როგორც სხვა აასპ). ისევე, როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, მისი ანთების საწინააღმდეგო მოქმედების ზუსტი მექანიზმი არ არის ცნობილი.

5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ნაპროქსენი სრულად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და პლაზმაში კონცენტრაციის პიკი მიიღწევა 2-4 საათში. ნაპროქსენი წარმოდგენილია სისხლში ძირითადად წამლის შეუცვლელი სახით, ფართოდ უკავშირდება პლაზმის ცილებს. პლაზმური ნახევარგამოყოფის პერიოდი 12-დან 15 საათამდეა, რაც იძლევა მდგრადი მდგომარეობის მიღწევის საშუალებას მკურნალობის დაწყებიდან 3 დღის განმავლობაში დღეში ორჯერ დოზის მიღებისას. შეწოვის ხარისხზე მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს არც საკვები და არც ანტაციდების უმრავლესობა. თითქმის სრულად გამოიყოფა შარდით, ძირითადად კონიუგირებული ნაპროქსენის სახით, ცოტაოდენ შეუცვლელ პრეპარატთან ერთად. ბავშვებში მეტაბოლიზმი მოზრდილების მსგავსია. ღვიძლის ქრონიკული ალკოჰოლური დაავადება ამცირებს ნაპროქსენის მთლიან კონცენტრაციას პლაზმაში, მაგრამ იზრდება შეუკავშირებელი ნაპროქსენის კონცენტრაცია. ხანდაზმულებში ნაპროქსენის შეუკავშირებელი პლაზმური კონცენტრაცია იზრდება, თუმცა საერთო კონცენტრაცია პლაზმაში უცვლელია.

5.3. უსაფრთხოების პრეკლინიკური მონაცემები

კანცეროგენობა

ვირთხებში ნაპროქსენის კანცეროგენობა არ გამოვლენილა.

მუტაგენობა

მუტაგენობა არ გამოვლენილა Salmonella typhimurium-ის (5 უჯრედული ხაზი), Sachharomyces cerevisisae-ს (1 უჯრედის ხაზი) და თაგვის ლიმფომის ტესტებში.

ფერტილობა

ნაპროქსენი არ ახდენდა გავლენას ვირთხების ნაყოფიერებაზე პერორალურად მიღებისას დოზებით 30 მგ/კგ/დღეში მამრებში და 20 მგ/კგ/დღეში მდედრებში.

ტერატოგენობა

ვირთხებსა და კურდღლეში ორგანოგენეზის დროს 20 მგ/კგ/დღეში ნაპროქსენის პერორალური მიღებისას ტერატოგენობა არ გამოვლენილა.

პერინატალური/პოსტნატალური რეპროდუქცია

ნაპროქსენის პერორალური მიღებისას ორსულ ვირთხებში ორსულობის მესამე ტრიმესტრში 2, 10 და 20 მგ/კგ/დღეში დოზებით რთულ მშობიარობას იწვევდა.

6. ფარმაცევტული მახასიათებლები

6.1. დამხმარე ნივთიერებების სია

პრეჟელატინიზებული სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოვიდონი-K 30, სიმინდის სახამებელი, საღებავი Orange Red, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური უწყლო სილიციუმი, კროსპოვიდონი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი.

6.2. შეუთავსებლობა

არ აღინიშნება.

6.3. ვარგისობის ვადა

36 თვე

6.4. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

ინახება მშრალ ადგილას, არა უმეტეს 30°C ტემპერატურაზე. მოარიდეთ მზის სინათლეს.

**6.5. კონტეინერის შიგტავსი და შემცველობა **

NAPROXEN-500 ტაბლეტები შეფუთულია ბლისტერში.

10 ტაბლეტი ალუ/პვქ ბლისტერში, 5 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

6.6. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები განადგურებისას და სხვა ქმედებები

სპეციალური მოთხოვნები არ არსებობს.

ნებისმიერი გამოუყენებელი სამკურნალო პროდუქტი ან ნარჩენი მასალა უნდა განადგურდეს ადგილობრივი მოთხოვნების შესაბამისად.

**გაცემის წესი: **

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.