1. სამკურნალო საშუალების დასახელება

აზიტრო-დენკ 250 მგ

აზიტრო-დენკ 500 მგ

2.ხარისხობრივიდა რაოდენობრივი შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება: აზიტრომიცინი

აზიტრო-დენკ 250 მგ

თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს 250 მგ აზიტრომიცინს (როგორც აზიტრომიცინის მონოჰიდრატი).

ცნობილი ეფექტის მქონე დამხმარე ნივთიერებები: თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ).

აზიტრო-დენკ 500 მგ

თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს 500 მგ აზიტრომიცინს, მონოჰიდრატს (როგორც აზიტრომიცინის მონოჰიდრატი).

ცნობილი ეფექტის მქონე დამხმარე ნივთიერებები: თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ).

დამხმარე ნითვთიერებების სრული ჩამონათვალი იხილეთ პუნქტში 6.1.

3.ფარმაცევტულიპროდუქტის****ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი

აზიტრო-დენკ 250 მგ

თეთრი ან მოთეთრო ფერის, წაგრძელებული ფორმის და ორმხრივად ამოზნექილი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი.

აზიტრო-დენკ 500 მგ

თეთრი ან მოთეთრო ფერის, წაგრძელებული ფორმის და ორმხრივად ამოზნექილი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი გამყოფი ხაზით ორივე მხარეს. ტაბლეტი შეიძება დაიყოს თანაბარ დოზებად

4. კლინიკური მახასიათებლები

4.1 თერაპიული ჩვენებები

აზიტრომიცინის მიმართ მგრძნობიარე ბაქტერიით გამოწვეული შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ (იხ. პუნქტი 4.4 და 5.1):

- ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის სინუსიტი, ფარინგიტი და ტონზილიტი)

- ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის ბრონქიტი და პნევმონია)

- მწვავე ოტიტი

- კანისა და რბილი ქსოვილის ინფექციები

- Chlamydia trachomatis ან Neisseria gonorrhoeae -ის მიერ გამოწვეული გაურთულებელი გენიტალური ინფექციები.

საჭიროა გათვალსიწინებულ იქნას ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენებისთვის დადგენილი ოფიციალური გაიდლაინები.

4.2****დოზირება და გამოყენების წესი

აზიტრომიცინი განსხვავდება სხვა ანტიბიოტიკებისგან მისი მაღალი უნარით ქსოვილებისადმი აფინურობით. ქსოვილში კონცენტრაცია შრატის დონეებს აღემატება 50-ჯერ, ხოლო ქსოვილებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი 2-დან 4 დღემდეა. ამ მიზეზების გამო, არსებობს განსხვავება აზითრომიცინის დოზირების რეჟიმსა და სხვა ანტიმიკრობულ ნივთიერებებს შორის.

დოზირება

45 კგ და მეტი სხეულის წონის მქონე მოზარდებისა და მოზრდილებისათვის, მათ შორის ხანდაზმული პაციენტები

ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები, მწვავე ოტიტი, კანისა და რბილი ქსოვილის ინფექციები

ჯამური დოზა შეადგენს 1500 მგ აზიტრომიცინს, რომელიც შეიძლება განაწილდეს მკურნალობის 3 ან 5 დღიან რეჟიმზე.

3-დღიანი კურსი:

500 მგ აზიტრომიცინი 1-ჯერ დღეში, 3 დღის განმავლობაში.

5-დღიანი კურსი:

ალტერნატიული მკურნალობა, მთლიანი დოზა (1500 მგ აზიტრომიცინი) მიიღება 5 დღის განმავლობაში, პირველ დღეს 500 მგ აზიტრომიცინი, შემდეგი 4 დღის განმავლობაში 250 მგ აზიტრომიცინი.

აზიტრომიცინის ეფექტურობა პნევმონიის მკურნალობის დროს დოკუმენტალურად დადასტურებულია 5-დღიანი მკურნალობის რეჟიმის შემთხვევაში. ძირითად შემთხვევაში, ასევე საკმარისია 3 დღიანი მკურნალობის რეჟიმი.

გაურთულებელი გენიტალური ინფექციების დროს, რომლის გამომწვევია:

• Chlamydia trachomatis

სრული დოზა არის 1000 მგ აზიტრომიცინი, მითებული ერთჯერად დოზად.

• Neisseria gonorrhoeae

რეკომენდებულ დოზა არის 1,000 მგ ან 2,000 მგ აზიტრომიცინი, 250 მგ ან 500 მგ ცეფტრიაქსონთან ერთად კომბინაციაში, ადგილობრივ კლინიკურ გაიდლაინებზე დაყრდნობით. თუ პააციენტი ალერგიულია პენიცილინებსა და/ან ცეფალოსპორინებზე, მკურნალმა ექიმმა უნდა განსაზღვროს მკურნალობის ტაქტიკა ადგილობრივ გაიდლაინებზე დაყრდნობით.

ხანდაზმული პაციენტები

ხანდაზმული პაციენტების დოზირება მოზრდილთათვის რეკომენდებული დოზის იდენტურია. ვინაიდან ამ პოპულაციაში არსებობს არითმიის განვითარების მომატებული რისკი, რეკომენდებულია სიფრთხილის ზომები, რათა არ განვითარდეს არითმია ან Torsade de pointes (იხ. პუნქტი 4.4)

45 კგ-მდე სხეულის წონის მქონე ბავშვები და მოზარდები

ამ პაციენტებისათვის აზიტრომიცინის აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების მიღება არ არის რეკომენდებული. შეიძლება გამოყენებული იქნას აზიტრომიცინის სხვა ფარმაცევტული ფორმები, კერძოდ, სიროფის სახით.

თირკმლის უკმარისობა

არ არის აუცილებელი დოზის დარეგულირება 10-80 მლ/წთ გლომერული ფილტრაციის სიჩქარის მქონე პაციენტებისათვის (იხ. პუნქტები 4.4 და 5.2).

ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის დროს დოზის მოდიფიცირება არ არის საჭირო. (იხ. პუნქტები 4.4 და 5.2).

მიღების წესი

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან მისგან დამოუკიდებლად. აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები უნდა გადაიყლაოს მთლიანად სითხესთან ერთად.

4.3 უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა აზიტრომიცინის, ერითრომიცინის, ნებისმიერი მაკროლიდის ან კეტოლიდ-ანტიბიოტიკის ან 6.1. პუნქტში ჩამოთვლილი რომელიმე დამხმარე ნივთერების მიმართ.

4.4****სპეციალური გაფრთხილებები და გამოყენების ზომები __

ღვიძლის უკმარისობა

ვინაიდან აზიტრომიცინის ელიმინაცია ძირითადად ღვიძლის საშუალებით ხდება, ღვიძლის მნიშვნელოვანი დაავადების მქონე პაციენტებისათვის აზიტრომიცინი მიიღება სიფრთხილით. აზიტრომიცინით მკურნალობის განმავლობაში გამოვლინდა ღვიძლის უჩვეულო ფუნქცია, ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე, ღვიძლის ნეკროზი და ღვიძლის უკმარისობა, ზოგიერთი შემთხვევაში ფატალური შედეგით (იხ. პუნქტი 4.8). ზოგიერთ პაციენტს აღენიშნებოდა ღვიძლის უკვე არსებული დაავადებები ან შეიძლება ღებულობდეს სხვა ჰეპატოტოქსიკურ სამკურნალო საშუალებებს.

ღვიძლის უკმარისობის ნიშნების ან სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში, როგორიც არის ასთენიის განვითარება, რომელიც დაკავშრებული იქნება სიყვითლესთან, შარდის მუქი ფერის შეფერილობასთან, სისხლდენის ტენდენცია ან ღვიძლის ენცეფალოპათია, ღვიძის ფუნქციის ტესტები/კვლევები უნდა იყოს წარმოდგენილი დაუყონებლივ. ღვიძლის დისფუნქციის დარღვევის გამოჩენისთანავე უნდა შეწყდეს აზიტრომიცინის მიღება.

ინფანტილური ჰიპერტროფული პილორიული სტენოზი (IHPS)

ჩვილებში (დაბადებიდან 42 დღის შემდეგ მკურნალობა) აზიტრომიცინით მკურნალობის შემდეგ გამოვლინდა ინფანტილური ჰიპერტროფული პილორული სტენოზის შემთხვევები. მშობლებმა და ექთნებმა სასწრაფოდ უნდა მიმართონ ექიმს თუ კვების დროს გამოვლინდა ღებინება ან აუტანლობა.

Clostridium difficile -ით გამოწვეული დიარეა

Clostridium difficile - ით გამოწვეული დიარეა (CDAD) გამოვლინდა თითქმის ყველა სახის ანტიბაქტერიულ საშუალებების, მათ შორის აზიტრომიცინის გამოყენებისას, მისი კლასიფიცირება შესაძლებელია საშუალო სიმძიმის დიარეადან ფატალურ კოლიტამდე. ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენება იწვევს მსხვილი ნაწლავის ნორმალური ფლორის დარღვევას, რაც შეიძლება გადაიზარდოს C _._difficile .

C _._difficile წარმოქმნის A და B ტიპის ტოქსინებს, რაც თავის მხრივ CDAD-ის გამომწვევია. C _._difficile -ის მწარმოებელი ჰიპერტოქსინების შტამები იწვევს ავადობას და სიკვდილს, რადგან აღნიშნული ინფექციები შეიძლება არ დაექვემდებაროს ანტიმიკრობულ თერაპიას და შესაძლებელია საჭირო გახდეს კოლექტომია. CDAD განხილული უნდა იყოს ყველა პაციენტში, რომელთაც განუვითარდა დიარეა ანტიბიოტიკის მიღების შემდეგ. ვინაიდან CDAD გამოვლინდა ანტიბაქტერიული საშუალებების მიღებიდან 2 თვის შემდეგ აუცილებელია ფრთხილი სამედიცინო მეთვალყურეობა.

ფსევდომემბრანული კოლიტი

მაკროლიდ-ანტიბიოტიკების გამოყენების შემდეგ გამოვლინდა ფსევდომემბრანული კოლიტის შემთხვევები. აქედან გამომდინარე, აღნიშნული დიაგნოზი შეიძლება განხილული იქნას იმ პაციენტებში, რომელთაც განუვითარდათ დიარეა აზიტრომიცინით მკურნალობის დაწყების ან მკურნალობის დასრულებიდან დაახლოებით 3 კვირამდე პერიოდის განმავლობაში. ანტიპერისტალტიკური საშუალებების მიღება უკუნაჩვენებია აზიტრომიცინით გამოწვეული ფსევდომემბრანული კოლიტის შემთხვევაში.

სუპერინფექციები

ისევე როგორც, ნებისმიერი ანტიბიოტიკის მიღების დროს, არა-მგრძნობიარე ორგანიზმებით გამოწვეული სუპერინფექციის ნიშნების, მათ შორის სოკოს გათვალისწინება რეკომენდებულია. სუპერინფექციამ შეიძლება მოითხოვოს აზიტრომიცინით მკურნალობის შეწყვეტა და მიღებული იქნას შესაბამისი ზომები.

ჯვარედინი რეზისტენტულობა

ერითრომიცინის მიმართ რეზისტენტული გრამ-დადებითი შტამებით და მეტიცილინის მიმართ რეზისტენტული სტაფილოკოკების შტამების ჯვარედინი რეზისტენტულობის გამო, არ შეიძლება აზიტრომიცინის მიღება აღნიშნულ შემთხვევაში. გათვალისწინებული უნდა იყოს აზიტრომიცინის და სხვა ანტიბიოტიკების მიმართ რეგიონალური რეზისტენტულობა.

თირკმლის უკმარისობა

თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის არსებობის შემთხვევაში (გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე <10 მლ/წთ) აზიტრომიცინის გამოყენებისას გამოვლინდა სისტემური ზემოქმედების 33% ზრდა (იხ. პუნქტი 5.2).

მძიმე ინფექციები

აზიტრომიცინის მიღება არ არის რეკომენდებული მწვავე ინფექციების საკურნალოდ, როდესაც სისხლში ანტიბიოტიკის მაღალი კონცენტრაცია მიღწეული იქნა სწრაფად.

ხანგრძლივი დროით გამოყენება

აზიტრომიცინის ხანგრძლივი დროით გამოყენების შესახებ ზემოთ-აღნიშნულ ჩვენებებში არ არის გამოცდილება მისი ეფექტურიბის და უსაფრთხოების შესახებ. განსხვავებული ანტიბიოტიკებით მკურნალობის შემთხვევაში განხილული უნდა იქნას ხშირი ინფექციის სწრაფი განვითარება

ფარინგიტი / ტონზილიტები

Streptococcus pyogenes-ით გამოწვეული ფარინგიტის ან ტონზილიტების მკურნალობისთვის აზიტრომიცინი არ არის არჩევითი საშუალება. ამ სიტუაციაში, ისევე როგორც, რევმატული ცხელების პროფილაქტიკური მკურნალობისთვის, გამოიყენება პენიცილინით მკურნალობა.

სინუსიტი

ხშირად, სინუსიტის მკურნალობისათვის აზიტრომიცინი არ არის არჩევის პირველი რიგის ნივთიერება.

მწვავე ოტიტი

ხშირად, მწვავე ოტიტის მკურნალობისათვის აზიტრომიცინი არ არის არჩევის პირველი რიგის ნივთიერება.

დამწვრობისგან ინფიცირებული ჭრილობები

დამწვრობის ინფიცირებული ჭრილობის მკურნალობისათვის აზიტრომიცინი არ არის ნაჩვენები.

სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებები

T. pallidum -ით კომბინირებული ინფექცია უნდა გამოირიცხოს სქესობრივი გზით გადამდებ დაავადებებთან ერთად.

ნევროლოგიური და ფსიქიატრიული დაავადებები __

ნევროლოგიური და ფსიქიატრიული დაავადებების მქონე პაციენტებისათვის აზიტრომიცინი მიიღება განსაკუთრებული სიფრთხილით.

ალერგიული რეაქციები

იშვიათი სერიოზული ალერგიული რეაქციები (უფრო იშვიათად ფატალური), მათ შორის ანგიონევროზული შეშუპება და ანაფილაქსია, დერმატოლოგიური რეაქციები, მათ შორის მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP), სტივენ ჯონსონის სინდრომი (SJS), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TEN) (იშვიათად ფატალური) და წამლისმიერი რეაქცია ეოზინოფილიასთან და სისტემურ ნიშნებთან ერთად (DRESS) გამოვლინდა აზიტრომიცინით მკურნალობის დროს. აზიტრომიცინის ამ ნიშნებიდან რამდენიმე განმეორდა და მოითხოვს დაკვირვების და მკურნალობის ხანგრძლივ პერიოდს. თუ გამოვლინდა ალერგიული რეაქციები, უნდა შეწყდეს მედიკამენტის მიღება და დაწყებული უნდა იქნას შესაბამისი მკურნალობა. ექიმებმა უნდა იცოდნენ, რომ ალერგიული რეაქციის განმეორება შესაძლებელია სიმპტომური თერაპიის შეწყვეტისას.

ერგოტ ალკალოიდები და აზიტრომიცინი

ის პაციენტები, რომლებიც ღებულობენ ერგოტის-წარმოებულებს, ერგოტიზმი გამოვლინდა ზოგიერთი მაკროლიდ-ანტიბიოტიკის კომბინირებული თერაპიის დროს. არ არსებობს მონაცემები ერგოტის და აზიტრომიცინის შესაძლო ურთიერთქმედების შესახებ. თუმცა, ერგოტიზმის განვითარების თეორიული შესაძლებლობის გამო, არ შეიძლება აზიტრომიცინის და ერგოტის-წარმოებულების კომბინირებული მიღება (იხ. პუნქტი 4.5).

QT გახანგრძლივება

გახანგრძლივებული კარდიალური რეპოლარიზაცია და QT ინტერვალი, კარდიალური არითმიის და torsade de pointes-ის განვითარების რისკი, გამოვლინდა მაკროლიდებით, მათ შორის აზიტრომიცინით მკურნალობის დროს (იხ. პუნქტი 4.8). აზიტრომიცინის რისკის და სარგებლის შეფასება რისკ-ჯგუფებში, განხილული უნდა იყოს QT ინტერვალის გახანგრძლივების რისკი, რადგან აღნიშნულმა შეიძლება გამოიწვიოს კარდიალური შეტევა (ზოგჯერ ფატალური). რისკ-ჯგუფები მოიცავს:

- პაციენტებს თანდაყოლილი ან დოკუმენტირებული QT ინტერვალის გახანგრძლივებით;

- პაციენტებს, რომელბის ღებულობენ კონკურენტულ თერაპიას სხვა ნივთიერებებით, რომლებიც ახანგრძლივებს QT ინტერვალს, როგორიც არის IA კლასის (ქინიდინი და პროკაინამიდი) და III კლასის (დოფეტილიდი, ამიოდარონი და სოტალოლი) ანტიარითმიული საშუალებები, ცისაპრიდი და ტერფენადინი (იხ. პუნქტი 4.5); ანტიფსიქოტროპული საშუალებები, როგორიც არის პიმოზიდი, ანტიდეპრესანტები, როგორიც არის ციტალოპრამი; და ფტორქინოლონი, როგორიც არის მოქსიფლოქსაცინი და ლევოფლოქსაცინი.

- პაციენტების, რომლებიც მკურნალობენ ელექტროლიტურ დისბალანსს, ძირითადად ჰიპოკალემია და ჰიპომაგნეზია.

- პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ რელევანტური ბრადიკარდია, კარდიალური არითმია ან მწვავე კარდიალური უკმარისობა.

- ქალბატონ და ხანდაზმულ პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ პრო-არითმიული მდგომარეობები.

მიასთენია გრავისი

მიასთენია გრავისის ნიშნების განვითარება და მიასთენიის სინდრომი გამოვლინდა იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ აზიტრომიცინოთერაპიას (იხ. პუნქტი 4.8)

4.5 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ანტაციდები

არ შეიძლება მინერალური ანტაციდების მიღება აზიტრომიცინთან ერთად, რადგან ერთ კვლევაში, შრატში აზიტრომიცინის პიკური კონცენტრაცია შემცირდა 24%-მდე. აქედან გამომდინარე, მათი მიღება ხდება 2-3 საათით ადრე ან მის შემდეგ. ამასთან, შეწოვის მოცულობა (პარამეტრი: AUC) არ შემცირებულა.

ციმეტიდინს არ აქვს რაიმე ეფექტი აზიტრომიცინის შეწოვის სიჩქარესა და შემადგენლობაზე. აქედან გამომდინარე, ის შესაძლებელია მიღებული იქნას აზიტრომიცინთან ერთად.

ცეტირიზინი

ჯანმრთელ მოხალისეებში, აზიტრომიცინის 5-დღიანი რეჟიმის კომბინირებული თერაპიიის შემთხვევაში 20 მგ ცეტირიზინთან ერთად, სტაბილურ მდგომარეობაში არ გამოვლენილა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება და რაიმე მნიშვნელოვანი ცვლილება QT ინტერვალის გახანგრძლივების მხრივ.

ერგოტ-ალკალოიდები

თუმცა, დღემდე არ გამოვლენილა აღნიშნული, ვაზოკონსტრუციული ეფექტი, ცირკულაციის მხრივ დარღვევებით, განსაკუთრებით თითებსა და კიდურებში, არ შეიძლება გამოირიცხოს დიჰიდროერგოტამინი და არა-ჰიდრატირებული ერგოტ-ალკალოიდების მიღება აზიტრომიცინთან ერთად. უსაფრთხოების მიზნებიდან გამომდინარე, კომბინირებული თერაპია თავიდან უნდა იქნას აცილებული (იხ. პუნქტი 4.4).

ვირუსული საშუალებები

არ არის შესაბამისი მონაცემები, ანტივირუსული სამადიცინო პროდუქტებთან კომბინირებული თერაპიის ურთიერთქმედების შესახებ, როდესაც შესაძლებელია რეკომენდაცია გაიცეს დოზის დარეგულირების შესახებ. გამოცდა ჩატარებული იყო შემდეგ ნივთიერებებზე

- ზიდოვუდინი

აზიტრომიცინის 1000 მგ-იანი ერთჯერადი დოზა და და 1200 მგ ან 600 მგ მრავალჯერადი დოზას აქვს მცირედი გავლენა პლაზმურ ფარმაკოკინეტიკაზე და ზიდოვუდინის ან მისი გლუკურონიდის მეტაბოლიტების შარდში ექსკრეციაზე. ამასთან აზიტრომიცინის მიღებამ გაზარდა ფოსფორილირებული ზიდოვუდინის, კლინიკურად აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია სისხლის პერიფერიულ მონონუკლეარულ უჯრედებში. ამ აღმოჩენის კლინიკური მნიშვნელობა არ არის გარკვეული, მაგრამ ის შეიძლება პაციენტისთვის სასარგებლო იყოს.

- დიდანოზინი

1200 მგ/დღეში აზიტრომიცინის და 400 მგ/დღეში დიდანოზინის კომბინირებული თერაპია 6 აივ-დადებით სუბიექტში, დიდანოზინის სტაბილურ ფარმაკოკინეტიკაზე არ ახდენს გავლენას, პლაცებოსთან შედარებით

რიფაბუტინი

რიფაბუტინის და აზიტრომიცინის კომბინირებული მიღება არ ახდენს გავლენას მედიკამენტების შრატის კონცენტრაციაზე.

რიფაბუტინის და აზიტრომიცინის კომბინირებული თერაპიის დროს, გამოვლინდა ნეიტროპენია (იხ. პუნქტი 4.8).

დიგოქსინი (P- გლიკოპროტეინის სუბსტრატები) და კოლხიცინი

მაკროლიდ-ანტიბიოტიკების კომბინირებული თერაპიის დროს, მათ შორის აზიტრომიცინი, პ-გლიკოპროტეინ სუბსტრატთან ერთად, როგორიც არის დიგოქსინი და კოლხიცინი, გამოვლინდა პ-გლიკოპროტეინ სუბსტრატის დონის გაზრდა. აქედან გამომდინარე, თუ აზიტრომიცინი და პ-გლიკოპროტეინ სუბსტრატი, როგორიც არის დიგოქსინი, მიიღება კომბინირებულად, განხილული უნდა იყოს შრატში სუბტრატის დონის მომატების შესაძლებლობა. აზიტრომიცინით მკურნალობის განმავლობაში და მისი შეწყვეტის შემდეგ აუცილებელია კლინიკური მონიტორინგი და შრატში დიგოქსინის დონის შესაძებლობა.

აზიტრომიცინი არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას ღვიძლის ციტოქრომ P450 სისტემაზე, დაუჯერებელია, მოახდინოს მედიკამენტის ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება, როგორც ეს ვლინდება ერითრომიცინთან და სხვა მაკროლიდებთან. ღვიძლის ციტოქრომ P450 ინდუქცია ან ინაქტივაცია, ციტოქრომ-მეტაბოლიტების კომპლექსის საშუალებით, არ ვნლინდება აზიტრომიცინთან.

ქვემოთ ჩამოთვლილ სამედიცინო პროდუქტებთან ერთად, რომელიც მეტაბოლიზდება ციტოქრომ P450-ის საშუალებით, არ გამოვლენილა რაიმე მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება აზიტრომიცინის მიმართ კლინიკურ კვლევებში: ატორვასტატინი, კარბამაზეპინი, ეფევირენზი, ფლუკონაზოლი, ინდინავირი, მეთილპრედნიზოლონი, მიდაზოლამი, სილდენაფილი, ტრიაზოლამი და ტრიმეთოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი. თუმცა, ამ ნივთიერებების მიღება აზიტრომიცინთან ერთად ხდება სიფრთხოლით.

ატორვასტატინი

ატორვასტატინის (10 მგ დღეში) და აზიტრომიცინის (500 მგ დღეში) კომბინირებული თერაპია არ ცვლის ატორვასტატინის პლაზმურ კონცენტრაციას (HMG-CoA- რედუქტაზას ინჰიბიციის კვლევის საფუძველზე). თუმცა, პოსტ-მარკეტინგული შემთხვევებით, აზიტრომიცინის და სტატინების ერთდროული მიღებისას გამოვლინდა რაბდომიოლიზი.

თეოფილინი

აზიტრომიცინის არც ფარმაკოკინეტიკურ და არც კლინიკურ კვლევებში, არ წარმოქმნილა რაიმე სახის ურთიერთქმედება თეოფილინთან ერთად. თუმცა, ვინაიდან ურთიერთქმედება აღწერილია თეოფილინსა და ზოგიერთ მაკროლიდს შორის, რეკომენდებულია თეოფილინის მომატებული ნიშნების ტიპიურ ნიშნებზე ყურადღების გამახვილება, მათ შრის როდესაც აზიტრომიცინის და თეოფილინის წარმოებულების მიღება ხდება ერთდროულად.

პერორალურად მისაღები ანტიკოაგულანტები

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედების კვლევებში, აზიტრომიცინი არ ცვლის ანტიკოაგულანტურ ეფექტს ჯანმრთელ მოხალისეებში 15 მგ ვარფარინის მიღების შემდეგ. პოსტ-მარკეტინგული პერიოდის განმავლობაში გამოვლინდა მონაცემები პოტენციური ანტიკოაგულაცის ეფექტის შესახებ აზიტრომიცინის და კუმარინის-ტიპის პერორალურად მისაღები ანტიკოაგულანტების კომბინირებული მიღებისას. მიუხედავად იმისა, რომ მიზნობრივი კავშრი არ არის დადგენილი, გათვალისწინებული უნდა იქნას პროთრომბინის დონის შემოწმების სიხშირე, იმ პაციენტებისათვის, რომლებიც მიიღებენ აზიტრომიცინს კუმარინის-ტიპის ორალურ ანტიკოაგულანტებთან ერთად.

ციკლოსპორინი

ფარმაკოკინეტიკური კვლევებით ჯანმრთელ მოხალისეები ღებულობდნენ აზიტრომიცინის 500 მგ/დღეში პერორალურად მისაღებ დოზას 3 დღის განმავლობაში და ღებულობდნენ 10მგ/კგ ციკლოსპორინის პერორალურად მისაღებ დოზას, შედეგად ციკლოსპორინის C max და AUC 0-5 აღმოჩნდა მნიშვნელოვნად მომატებული. აქედან გამომდინარე, სიფრთხილეა საჭირო ამ პრეპარატების ერთდროული მიღების შემთხვევაში. თუ აუცილებელია ამ პრეპარატების ერთდროული მიღება ციკლოსპორინის დონე უნდა გადამოწმდეს და დოზა დარეგულირდეს შესაბამისად.

ტერფენადინი

ფარამკოკინეტიკურმა კვლევებმა არ გამოავლინა რაიმე სახის ურთიერთქმედება აზიტრომიცინსა და ტერფენადინს შორის. იშვიათად ვლინდება შემთხვევები, როდესაც აღნიშნული ურთიერთქმედების შემთხვევა არ იყო გამორიცხული, თუმცა არ ყოფილა მტკიცებულება, რომ აღნიშნული ურთიერთქმედება გამოვლინდა. სიფრთხილეა საჭირო, როდესაც აზიტრომიცინი და ტერფენადინი მიიღება ერთდროულად.

სხვა ანტიბიოტიკები

ყურადღება უნდა მიექცეს, რომ არსებობს პარალელური რეზისტენტულობა აზიტრომიცინსა და მაკროლიდ-ანტიბიოტიკებს (როგორიც არის აზიტრომიცინი) შორის, ასევე ლინკომიცინი და კლინდამიცინი. ნივთიერებების ამ ჯგუფის რამდენიმე პროდუქტის ერთდროული მიღება, აქედან გამომდინარე, არ არის რეკომენდებული.

QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელი ნივთიერებები

აზიტრომიცინის მიღება არ შეიძლება QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელი ნივთიერებებთან ერთად (იხ. პუნქტი 4.4)

ნელფინავირი

აზიტრომიცინის (1200 მგ) და ნელფინავირის სტაბილური ერთდროული მიღება (750 მგ 3-ჯერ დღეში), შედეგად იწვევს აზიტრომიცინის კონცენტრაციის გაზრდას. არ გამოვლენილა კლინიკურად მნიშვნელოვანი გვერდითი ეფექტები და არ არის აუცილებელი დოზის დარეგულირება.

4.6 ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ფერტილობა

ვირთაგვებში ჩატარებული კვლევებიდან, ორსული ვირთაგვების რაოდენობის შემცირება დაფიქსირდა აზიტრომიცინის მიღების შემდეგ. ამ სიტუაციის რელევანტურობა ადამიანში უცნობია.

ორსულობა

არასაკმარისი ინფორმაციაა აზიტრომიცინის გამოყენების შესახებ ორსულ ქალებში. ცხოველებში ჩატარებული რეპროდუქტიული ტოქსიკურობის კვლევებით გამოვლინდა, რომ აზიტრომიცინი კვეთს პლაცენტას, თუმცა არ იკვეთება ტორატოგენური ეფექტი (იხ. პუნქტი 5.3). აზიტრომიცინის უსაფრთხოება დადასტურებული არ არის ორსულობის დროს აქტიური ნივთიერების მიღების შემთხვევაში. აქედან გამომდინარე, აზიტრომიცინის მიღება ფეხმძიმობის დროს შესაძლებელია თუ სარგებელი აჭარბებს რისკს.

ლაქტაცია

როგორც გამოვლინდა, აზიტრომიცინი გადადის დედის რძეში. რადგან არ არის ცნობილი, რა სახის გვერდითი ეფექტი შეიძლება ჰქონდეს აზიტრომიცინს ლაქტაციაზე მყოფ ჩვილებში, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს აზიტრომიცინით მკურნალობის განმავლობაში. სხვა ნიშნებთან ერთად დიარეა, ლორწოვანი გარსის სოკოვანი ინფექციები, ისევე როგორც მგრძნობელობა შესაძლებელია გამოვლინდეს დედის რძეზე მყოფ ჩვილებში.

რეკომენდებულია მოხდეს რძის გამოტუმბვა და განადგურება მკურნალობის დროს და მისი დასრულებიდან 2 დღის შემდეგ. ამის შემდეგ შესაძლებელია ლაქტაციის გაგრძელება.

4.7 ზემოქმედება ავტომობილისა და სხვა ტექნიკის მართვაზე

არ არსებობს მტკიცებულება, ვივარაუდოთ, რომ აზიტრომიცინს შეუძლია იმოქმედოს პაციენტის ავტომობილის ან სხვა მანქანა-დანადგარების მართვის უნარზე. თუმცა, თუ გამოვლინდა გვერდითი ეფექტები (იხ. პუნქტი 4.8), შეიძლება შემცირდეს რეაქციის უნარი, შეუძლებელი გახდეს ავტომობილის და სხვა მანქანა-დანადგარების მართვა.

4.8 გვერდით მოვლენები

სიხშირის დაჯგუფება ხდება შემდეგი კონვენციის მიხედვით:

ძალიან ხშირი (> 1/10)

ხშირი (> 1/100 დან <1/10)

ნაკლებად ხშირი (> 1/1,000 დან <1/100)

იშვიათი (> 1/10,000 დან <1/1,000)

ძალიან იშვიათი (<1/10,000)

უცნობი სიხშრით (არსებული მონაცემებით ვერ ხდება შეფასება)

კლინიკურ კვლევებში ჩართული პაციენტების დაახლოებით 13% გამოუვლინდა გვერდითი ეფექტები, რომელთაგან ყველაზე ხშირი არის დარღვევები გასტროინტესტინური ტრაქტის მხრივ.

ცხრილი 1. შესაძლო გვერდითი რეაქციები ან შესაძლო აზიტრომიცინთან დაკავშირებული კლინიკური კვლევებით და პოსტ-მარკეტინგული მეთვალყურეობის საფუძველზე

ორგანოთა სისტემის კლასი | ძალიან ხშირი | ხშირი | არახშირი | იშვიათი | ძალიან იშვიათი | უცნობი სიხშრით
---|---|---|---|---|---|---
ინფექციები და ინვაზიები | | | კანდიდოზი, ვაგინა-ლური ინფექციები, პნევმონია, სოკოვანი დაავადებები, ბაქტე-რიული ინფექციები, ფარინგიტი, გასტრ-ონტერიტი, რესპირ-ატორული დარღვე-ვები, რინიტი, ორა-ლური კანდიდოზი | | | ფსევდომემბრანუ-ლი კოლიტი (იხ. პუნქტი 4.4)
სისხლი და ლიმფური სის-ტემის მხრივ დარღვევები | | | ლეოკოპენია, ნეიტროპენია, ეოზინოფილია | | | თრომბოციტოპე-ნია, ჰემოლიზური ანემია
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ | | | ანგიოედემა, ჰიპერმგრძნო-ბელობა | | | მძიმე (ზოგ შემ-თხვევაში სიცოცხ-ლისთვის საშიში), ანაფილაქსიური რეაქციები (მაგ. ანაფილაქსიური შოკი) (იხ. პუნქტი 4.4)
მეტაბოლიზმი და კვების მხრივ დარღვევები | | | ანორექსია | | |
ფსიქიატრიული დარღვევები | | | ნერვოზი, უძილობა | აღელვება | | აგრესია, შფოთვა, დელირუმი, ჰალუცინაცია
ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები | | თავის ტკივილი | თვბრუსხვევა, ძილიანობა, დისგევზია, პარაესთენია | | | სინკოპე, კონვულ-სია, ჰიპოასთენია, ფსიქომოტორული ჰიპერაქტიურობა, ანოსმია, აგევზია, პაროსმია, მიასთენია გრავის (იხ. პუნქტი 4.4)
თვალის მხრივ დარღვევები | | | მხედველობის მხრივ დარღვევები | | |
სმენის ორგანოების მხრივ დარღვევები | | | ყურის მხრივ დარღვევა, ვერტიგო | | | სმენის დაქვე-ითება, სიყრუის და/ან ტინიტუსის ჩათვლით
კარდიალური დარღვევები | | | პალპიტაცია | | | Torsade de pointes და არითმია (იხ. პუნ-ქტი 4.4), მათ შორის ვენტიკულარული ტაქიკარდია, ელექ-ტროკარდიოგრამა QT გახანგრძლივება (იხ. პუნქტი 4.4)
ვასკულარული დარღვევები | | | სიწითლე | | | ჰიპოტენზია
რესპირატორული, გულ-მკერდის და მედიასტინალური დარღვევები | | | დისპნოე, ეპისტაქსისი | | |
გასტროინტესტი-ნალური ტრაქტის მხრივ დარღვევები | დიარეა | ღებინება, მუცლის ტკივილი, გულისრევა | ყაბზობა, მეტეო-რიზმი, დისპეფსია, გასტრიტი, დისფა-გია, მუცლის შებერილობა, პირის სიმშრალე, ბოყინი, წყლული, ნერწყვის ჭარბად გამოყოფა, თხელი განავალი | | | პანკრეატიტი, ენის გაუფერულება
ჰეპატობილიარული დარღვევები | | | | ღვიძლის ფუნქციის უჩვეულო მაჩვენებ-ლები,სიყვითლე, ქოლესტაზი | | ღვიძლის უკმარი-სობა (იშვიათად ფატალური), ჰეპა-ტიტი, ღვიძლის ნეკროზი
კანი და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები | | | გამონაყარი, პრურიტი, ჭინჭრის ციება, კანის სიმშრალე, ჰიპერჰიდროზი | ფოტოსენ-სიტიურო-ბის რეაქ-ციები, მწვავე განზოგა-დებული ეგზანთე-მატური პუსტულო-ზი (AGEP) წამლით გამოწვე-ული ეო-ზინოფი-ლია და სისტემუ-რი ნიშნე-ბი (DRESS * სინდრომი) | | სტივენ-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროზი, მულტიფორმული ერითემა
ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ დარღვევები | | | ოსტეოართრიტი, მიალგია, ზურგის ტკივილი, კისრის ტკივილი | | | ართრალგია
თირკმელი და საშარდე გზების მხრივ დარღვევები | | | დიზურია, თირკმლის ტკივილი | | | თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ინ-ტერსტიციალური ნეფრიტი
რეპროდუქციული სისტემა და მკერდის მხრივ დარღვევები | | | მეტრორაგია, სა-თესლე ჯირკვლე-ბის მხრივ დარღვევები | | |
ზოგადი დარღვევები და მიღების ადგილის მდგომარეობები | | | ოედემა, ასთენია, სისუსტე, დაღლი-ლობა, სახის შეშუ-პება, მკერდის ტკივილი, პირექ-სია, ტკივილი, პერიფერიული შეშუპება | | |
კვლევები | | ლიმფოცი-ტების რა-ოდენობის შემცირება, ეოზინოფი-ლის რაოდ-ენობის გაზრდა, სისხლის ბიკარბონა-ტის შემცი-რება, ბაზო-ფილების გაზრდა, მონოციტე-ბის მომა-ტება, ნეიტროფილების რა-ოდენობის გაზრდა | ასპარტატის ამინო-ტრანსფერაზას რაოდენობის გაზრდა, ალანინის ამინოტ-რანსფერაზას რაოდენობის გაზრდა, ბილირუ-ბინის დონის მომა-ტება, შარდოვანას დონის მომატება, კრეატინინის დონის მომატება კალიუმის უჩვეულო რაოდენობა, ტუტე-ფოსფატაზას დონის გაზრდა, ქლორიდის, გლუ-კოზის, თრომბოცი-ტების დონის გაზრდა, ჰემატოკ-რიტის დონის შემ-ცირება, ბიკარბონა-ტის გაზრდა, ნატრიუმის უჩვეულო დონე | | |
დაზიანება და ინტოქსიკაცია | | | პოსტ-პროცედურუ-ლი გართულებები | | |

§ გვერდითი რეაქციის სიხშირე შეესაბამება “მე-3 წესს “

ცხრილი 2: გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შესაძოა ან სავარაუდოა წარმოიქმნას mycobacterium avium ინფექციის მკურნალობის ან პროფილაქტიკის შემდეგ.

მონაცემები გადმოტანილია კლინიკური კვლევებიდან და პოსტ-მარკეტინგული შედეგებიდან

ეს გვერდითი ეფექტები განსხვავებულია მათი ხასიათის და სიხშირის მიხედვით, არასასურველი ეფექტები, რომელიც გამოვლენილია დაუყონებლივ-გამოთავისუფლების ან გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების მედიკამენტებით.

ორგანოთა სისტემის კლასი | ძალიან ხშირი (> 1/10) | ხშირი (> 1/100 დან <1/10) | იშვიათი (> 1/10,000 დან <1/1,000)
---|---|---|---
მეტაბოლიზმი და კვების მხრივ დარღვევები | | ანორექსია |
ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები | | თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, პარესთეზია, დისგევზია | ჰიპოასთენია
მხედველობის მხრივ დარღვევები | | მხედველობის დარღვევა |
სმენის მხრივ დარღვევები | | სიყრუე | სმენის დარღვევა, ტინიტუსი
კარდიოლოგიური დარღვევები | | | პალპიტაცია
გასტროინტესტინალური ტრაქტის მხრივ დარღვევები | დიარეა, მუცლის ტკივილი, გულის-რევა, მეტეორიზ-მი, მუცლის დისკომფორტი, რბილი განავალი | |
ჰეპატობილიარული დარღვევები | | | ჰეპატიტი
კანი და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები | | გამონაყარი, პრურიტი | სტივენ ჯონსონის სინდრომი
ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვი-ლის მხრივ დარღვევები | | ართრალგია |
ზოგადი დარღვევები და მიღების ადგილის მდგომარეობები | | დაღლილობა | ასთენია, სისუსტე

ინფორმაცია შესაძლო გვერდითი რეაქციების შესახებ

მნიშვნელოვანია შესაძლო გვერდითი რეაქციების გამოვლენა სამკურნალო საშუალების დაშვების შემდეგ. ეს საშუალებას იძლევა განხორციელდეს სამკურნალო საშუალების სარგებელი / რისკის ბალანსის მუდმივი მონიტორინგი. ჯანდაცვის პროფესიონალებს მოეთხოვებათ აღრიცხონ ყველა საეჭვო გვერდითი რეაქციის შესახებ ინფორმაცია ეროვნული საანგარიშგებო სისტემის საშუალებით.

4.9 დოზის გადაჭარბება

გვერდითი ეფექტები, რომელიც გამოვლინდა რეკომენდებულთან მაღალი დოზების მიღების შემთხვევაში, ჩვეული დოზის მიღების შემდეგ გამოვლენილი გვერდითი ეფექტურის იდენტურია.

სიმპტომები

მაკროლიდ-ანტიბიოტიკების დოზის გადაჭარბების ტიპიური ნიშნებია სმენის შექცევადი დაკარგვა, მძიმე ფორმის გულისრევა, ღებინება და დეარეა.

მკურნალობა

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, უნდა მოხდეს აქტივირებული ნახშრის მიღება, ასევე ზოგადი სიმპტომური ზომები და სასიცოცხლო ფუნქციის მაჩვენებლების მონიტორინგი რეკომენდებულია ასეთ შემთხვევაში.

5 ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1 ფარმაკოდინამიკა

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სისტემური გამოყენების ანტიბიოტიკი, მაკროლიდი

მოქმედების მექანიზმი

აზიტრომიცინის მოქმედების მექანიზმი დამყარებულია ბაქტერიული ცილის სინთეზის დაინჰიბირებით რიბოსომულ 50 S ქვესისტემასთან შეკავშრებით და პეპტიდების გადაადგილების ინჰიბირებით. ეფექტი ძრითადად ბაქტერიოსტატიკურია.

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება

ეფექტურობა ძირითადად დამოკიდებულია გამომწვევი ორგანიზმების AUC (მრუდის ქვეშ ფართობი) და გამომწვევი ორგანიზმის MIC- ს შორის თანაფარდობაზე.

რეზისტენტობის მექანიზმი

აზიტრომიცინის მიმართ რეზისტენტობას შემდეგი ძირითადი მექანიზმები განაპირობებს:

- გამოდევნა: წინააღმდეგობა შეიძლება გამოწვეული იყოს ციტოპლაზმურ მემბრანაში ტუმბოების რაოდენობის მატებით. ეხება მხოლოდ 14-და 15-წევრ მაკროლიდებს (ე.წ M-ფენოტიპი).

- სამიზნე სტრუქტურის ცვლილება: რიბოსომალური შემაკავშრებელი ადგილები არის შემცირებული 23S rRNA მეთილიზაციით, მაკლროლიდების (M), ლინკოსამიდების (L) და B-ჯგუფის სტრეფგამინების (SB) წინააღმდეგ რეზისტენტობის გამომწვევი (ე.წ. MLSB- ფენოტიპი).

- მაკროლიდების ფერმენტული არააქტიურობა მხოლოდ ძალიან მცირე კლინიკური ინტერესს იწვევს.

M-ფენოტიპით გამოვლინდა აზიტრომიცინის, კლარითრომიცინის, ერითრომიცინის და როქსითრომიცინს შორის სრული ჯვარედინი რეზისტენტულობა. MLSB-ფენოტიპი ავლენს დამატებით ჯვარედინ რეზისტენტულობას კლინდამიცინთან და სტრეპტოგრამინ B. 16-რგოლში შემავალი მაკროლიდური სპირამიცინის საშუალებით ხორციელდება ნაწილობრივი ჯვარედინი რეზისტენტულობა

გამყოფი ხაზი __

აზიტრომიცინზე ტესტირება ჩატარდა გამხსნელების ზოგადი სერიების გამოყენებით. განისაზღვრა შემდეგი მინიმალური ინჰიბიტორული კონცენტრაციები მგრძნობიარე და რეზისტენტული ორგანიზმებისათვის.

ცხრილი 3: EUCAST-ის (ანტიმიკრობული მგრძნობელობის ტესტირების ევროპული კომიტეტი) გამყოფი ხაზი

პათოგენები | მგრძნობელობა | რეზისტენტულობა
---|---|---
სტაფილოკოკ spp. 1) | ˂ 1 მგ/ლ | ˃ 2 მგ/ლ
სტრეპტოკუკური spp. _(_ჯგუფი A, B, C, G) 1) | ˂ 0,25 მგ/ლ | ˃ 0,5 მგ/ლ
სტრეპტოკოკური პნევმონია 1) __ | ˂ 0,25 მგ/ლ | ˃ 0,5 მგ/ლ
მორაქსელა კატარალისი 1) __ | ˂ 0,25 მგ/ლ | ˃ 0,5 მგ/ლ
ნეისერია გონორეა 2) | ˂ 0,25 მგ/ლ | ˃0,5 მგ/ლ

1. ერითრომიცინი შეიძლება გამოყენებული იქნას, როგორც ტესტ-ნივთიერება აზიტრომიცინის მიმართ მგრძნიბელობის დასადგენად

2. ზღვრული მნიშვნელობა დაკავშირებულია 2 გ ერჯერად დოზად მონოთერაპიაში

შეძენილი რეზისტენტულობის გავრცელება ცალკეულ სახეობებს შორის შეიძლება განსხვავდებოდეს ადგილის და დროის მიხედვით. ამიტომ, აუცილებელია ადგილობრივი ინფორმაცია რეზისტენტულობის სიტუაციის შესახებ - პრაქტიკულად მწვავე ინფექციების შესაბამისი მკურნალობა. თუ აზიტრომიცინის ეფექტურობა საეჭვოა ადგილობრივი რეზისტენტულობის მდგომარეობის გამო, რეკომენდაცია მკურნალობის შესახებ მიღებული უნდა იყოს ექსპერტისგან. მიკრობიოლოგიური თვალსაზრისით პათოგენის იდენტიფიკაცია და აზიტრომიცინის მიმართ მისი მგრძნობელობის შესახებ, ძირითადად სერიოზული ინფექციის ან მკურნალობის უკმარისობის შემთხვევაში.

ხშირად მგრძნობიარე სახეობები

აერობული გრამ-დადებითი მიკრო-ორგანიზმები
Mycobacterium avium 0
პიოგენური სტრეპტოკოკი
აერობული გრამ-უარყოფითიმიკრო-ორგანიზმები
ჰემოფილური ინფექცია $
ლეგიონელა პნევმონია 0
მორაქსელა კატარალისი
Neisseria gonorrhoeae
სხვა მიკროორგანიზმები
ქლამიდოფილას trachomatis 0
ქლამიდოფილას pneumoniae 0
მიკოპლაზმური პრევმონია 0
**სახეობები, რომლის მიმართ შეძენილი რეზისტენტულობა შეიძლება იყოს პრობლემა **
აერობული გრამ-დადებითი მიკრო-ორგანიზმები
ოქროსფერი სტაფილოკოკი (მეთიცილინის მიმართ მგრძნობიარე)
ოქროსფერი სტაფილოკოკი (მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული) +
ეპიდერმული სტაფილოკოკი
Staphylococcus hämolyticus
ჰომინის სტაფილოკოკი
სტაფილოკოკი აგალაქტიკა
Streptococcus pneumoniae Ω
თანდაყოლილი მდგრადი ორგანიზმები
აერობული გრამ-უარყოფითიმიკრო-ორგანიზმები
ეშერიხია კოლი
კლებსიელლა spp.
Pseudomonas aeruginosa

0ცხრილების განახლებული მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი. პირველადი წყარო, მეცნიერულად სტანდარტული ლიტერატურა და თერაპიული რეკომენდაციები ავლენენ მგრძნობელობას.

$იზოლატორების უმეტესი ნაწილის თანდაყოლილი მგრძნობელობა გვიჩვენებს შუალედურ წინააღმდეგობას.

+სულ მცირე ერთი რეგიონი ასახავს რეზისტენტულობის მაჩვენებელს უფრო მაღალს ვიდრე 50 %.

Ω რეზისტენტულობის მაჩვენებელი 10%-ზე ნაკლებია ინვაზიური დაავადებების იზოლატებში.

პედიატრიული ასაკის მოსახლეობა

ბავშვებში ჩატარებული კვლევების შეფასების შემდეგ, აზითრომიცინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული მალარიის სამკურნალოდ, როგორც მონოთერაპია და არც ქლოროქსინთან ან არტემისინინზე დაფუძნებული მედიკამენტებთან ერთად, რადგან არ არის დადგენილი არასრულფასოვნება ანტიალერგიული მედიკამენტებისთვის, რომლებიც რეკომენდებულია გაურთულებელი მალარიის სამკურნალოდ.

5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

შეწოვა

პლაზმის პიკური კონცენტრაცია მიიღწევა პერორალური მიღებდან 2-3 საათის შემდეგ; ტერმინალური ნახევარ-დაშლის პერიოდი მეტწილად ქსოვილების ელიმინაციის ნახევარ- დაშლის ექვიალენტურია 2-4 დღემდე. მკურნალობის მეხუთე დღის შემდეგ, AUC-ის მცირედ მომატებული მაჩვენებელი აღმოჩნდა ხანდაზმულ პაციენტებში (˃65 წლის), ვიდრე 40 წლამდე ასაკის სუბიექტებში. კლინიკური მნიშვნელობა იმდენად დაბალია, რომ დოზის დარეგულირება არ არის საჭირო.

ცხოველებში ჩატარებული კვლევებში, ფაგოციტებში გამოვლინდა აზიტრომიცინის მაღალი კონცენტრაციის დონე; ექსპერიმენტულ კვლევებში, უფრო მაღალი კონცენტრაცია გამოვლინდა აქტიური ფაგოციტოზის განმავლობაში, ვიდრე არა-სტიმულირებულ ფაგოციტოზის დროს. ცხოველების „მოდელებში“ინფექციის ადგილზე გამოვლინდა აზიტრომიცინის კონცენტრაციის მომატება.

არა-ხაზოვანება

თერაპიული თვალსაზრისით კვლევების მონაცემები არ ავლენენ აზიტრომიცინის ფარმაკოკინეტიკის არა-ხაზოვანება.

განაწილება

აზიტრომიცინი თავის დონეზე 50-ჯერ მეტად აღწევს ქსოვილებში, ვიდრე პლაზმაში, ქსოვილის მაღალი თვისების მკაფიო გამოხატულება. MIC90-ის კონცენტრაციის შესაძლო პათოგენები მიიღწევა სამიზნე ქსოვილში, როგორიც არის ფილტვები, ტონზილები და სათესლე ჯირკვალი, ერთჯერადი 500 მგ დოზის მიღების შემდეგ.

აზიტრომიცინის შრატის ცილებს შებოჭილობა დამოკიდებულია კონცენტრაციაზე 0,5 µგ/მლ- ზე 12% და 52% 0,05 µ გ აზიტრომიცინი/მლ შრატში. განაწილების საშუალო მოცულობა (Vss) დათვლილია 31,1 ლ/კგ.

ელიმინაცია

მრავალჯერადი დოზის კვლევიდან, რომელიც ჩატარდა 12 სუბიექტში, რომლებიც ღებულობდნენ დღეში 500 მგ აზიტრომიცინის 1 საათიან ინფუზიას (კონცენტრატი 1 მგ/მლ) 5 დღის განმავლობაში, შარდში გამოყოფილი რაოდენობა 24 საათის განმავლობაში იყო დაახლოებით 11% პირველი დოზის შემდეგ და 14 % მეხუთე დოზის შემდეგ. ეს მაჩვენებლები უფრო მაღალია ვიდრე აზიტრომიცინის ორალურად მიღების შემდეგ გამოვლენილი შესაბამისი მაჩვენებლები (6% გამოიყოფა შარდში უცვლელი სახით).

ინტრავენური დოზის დაახლოებით 12% უცვლელად გამოიყოფა 3 დღის განმავლობაში, ძირითადად პირველი 24 საათის განმავლობაში. პერორალურად მიღების შემდეგ, აზიტრომიცინი უცვლელად გამოიყოფა ნაღველში. უცვლელი სახით აზიტრომიცინის ყველაზე დიდი კონცენტრაცია გამოვლინდა ნაღველში, ასევე N და O დემიტილაციებით წარმოქმნილი 10 მეტაბოლიტი, ჰიდროქსილაციით წარმოქმნილი დეზოზამინის და აგლიკონის რგოლები, კლადინოზის კონიუგატის გამოყოფით. შესაბამისი კვლევებით დგინდება, რომ მეტაბოლიტებს არ აქვს მნიშვნელოვნელობა აზიტრომიცინის ანტიმიკრობულ მოქმედებაზე.

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება

საშუალო C max იყო 3.63 ± 1.60 μგ/მლ და AUC 24 9.60 ± 4.80 μგ x სთ/მლ იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ შეძენილი პნევმონია, რომლებიც ყოველდღიურად ღებულობენ 1-საათიან ინტრავენურ ინფუზიას 500 მგ აზითრომიცინის კონცენტრაციით 2 მგ/მლ 2-დან 5 დღემდე.

საშუალო C max და AUC 24 მნიშვნელობები იყო 1.14 ± 0.14 μგ და 8.03 ± 0.86 μგ x სთ/მლ, შესაბამისად, იმ პირებში, რომლებმაც მიიღეს 3-საათიანი ინტრავენური ინფუზია 500 მგ აზითრომიცინის კონცენტრაციით 1 მგ/მლ.

თირკმლის უკმარისობა

1გ აზიტრომიცინის ერთჯერად დოზად მიღების შემდეგ ფარმაკოკინეტიკა, უცვლელია თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომელთა გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე 10-80 მლ/წთ. გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარით <10 მლ / წთ, სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები აღინიშნა თირკმლის ჯანსაღი ფუნქციის მქონე პაციენტებთან AUC 0-120 შედარებით (8.8 μგ x სთ/მლ. vs 11,7 μგ x სთ/მლ.), C max (1.0 μგ x სთ/მლ.) 1.6 μg / mL წინააღმდეგ და CLr (2.3 მლ/წთ/კგ. vs 0.2 მლ/წთ/კგ).

ღვიძლის უკმარისობა

არ არსებობს მონაცემები აზითრომიცინის შრატის შეცვლილი ფარმაკოკინეტიკის შესახებ ღვიძლის საშუალო (ჩაილდ-პიუს კლასი A) და ზომიერი (ჩაილდ პიუს კლასი B) უკმარისობის მქონე პაციენტებში, შედარებული იქნა პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ღვიძლის ნორმალური ფუნქცია. ამ პაციენტებში შარდში აზითრომიცინის კლირენსი გაიზარდა, შესაძლოა როგორც ღვიძლის ექსკრეციის შემცირების კომპენსაცია.

5.3 პრეკლინიკური მონაცემები უსაფრთხოების შესახებ

აზიტრომიცინის მაღალი დოზების მიღების შემდეგ თაგვებში, ვირთაგვებსა და ძაღლებში ფოსფოლიპიდოზი (უჯრედშიდა ფოსფოლიპიდური დაგროვება) გამოვლინდა სხვადასხვა ქსოვილში (მაგ. თვალის, ზურგის ნერვული კვანძები, ღვიძლი, ნაღვლის ბუშტი, თირკმელი, ელენთა და / ან პანკრეასი). ახალდაბადებულ ვირთაგვებში და ძაღლებში ქსოვილებში ფოსფილიპიდოზი იგივე დოზით გამოვლინდა. აზიტრომიცინით თერაპიის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ეფექტი შექცევადი იყო. კლინიკური თვალსაზრისით ამ გამოვლენის მნიშვნელობა არ არის ცნობილი.

ელექტროფიზიოლოგიური კვლევებით არ გამოვლენილა, რომ აზიტრომიცინი ახანგრძლივებს QT ინტერვალს.

გენეტიკური და ქრომოსომული მუტაციების გამოსავლენად in vitro და in vivo კვლევებმა არ აჩვენა მუტაგენური პოტენციალის მტკიცებულება.

აზითრომიცინთან დაკავშრებით კარცინოგენეზის შესახებ არავითარი კვლევა არ ჩატარებულა, რადგან გათვალისწინებულია მხოლოდ მოკლევადიანი გამოყენება და არ არსებობს მტკიცებულება მუტაციური ან კანცეროგენული თვისებების შესახებ.

ემბრიოტოქსიკურობის თვალსაზრისით, ტერატოგენული ეფექტები არ დაფიქსირებულა ცხოველების კვლევებში თაგვებში და ვირთაგვებში. 100 და 200 მგ / კგ BW / დღეში დოზებმა გამოიწვია უმნიშვნელო შეფერხებები დედების სხეულის წონის მომატების მხრივ და ნაყოფის ოსიფიკაცია ვირთაგვებში. პერინატალურ და პოსტნატალურ კვლევებში ვირთაგვებში მცირე დატვირთვა გამოვლინდა 50 მგ/კგ BW/დღეში (შეფერხებები ფიზიკურ განვითარებაში და რეფლექსური ქცევა).

ახალშობილთა კვლევებში, ვირთაგვებსა და ძაღლებს არ აქვთ უფრო მაღალი მგრძნობელობა აზიტრომიცინის მიმართ, ვიდრე შესაბამისი სახეობების ზრდასრულ ცხოველებს.

6 ფარმაცევტული მახასიათებლები

6.1 დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

კალციუმ ჰიდროგენ ფოსფატი

მიკროკრისტალური ცელულოზა

ჰიპროლოზა

ნატრიუმის დოდეცილ სულფატი

ნატრიუმის კარბოქსიმეთილ სახამებელი (ტიპი ა)

ნატრიუმის სტეარილფუმარატი

ჰიპრომელოზა

მაკროგოლ 6000

ტალკი

ტიტანის დიოქსიდი

6.2 შეუთავსებლობები

არ მოიპოვება

6.3 ვარგისიანობის ვადა

3 წელი

6.4 შენახვის სპეციალური პირობები

ინახება არაუმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე.

6.5 შეფუთვის სახეობა და შემადგენლობა

PVC/PVDC ალუმინის ბლისტერები.

აზიტრო-დენკ 250 მგ

შეფუთვის ზომა: 6 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

აზიტრო-დენკ 500 მგ

შეფუთვის ზომა: 3 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

6.6 განადგურების სპეციალური ზომები

სპეციალური მოთხოვნები არ არსებობს.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.