საერთაშორისო დასახელება - Glimepiridum+Methforminum
1 ტაბ. შემადგენლობა :

გლიმეპირიდი 2მგ
მეთფორმინი 500 მგ
კომბინირებული პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებაა. გლიმეპირიდიდა მეთფორმინი მოქმედებენ ერთმანეთისგან განსხვავებული, კომპლემენტარული მექანიზმით. ამდენად მიიღება მკურნალობის რაციონალური შედეგი: დაბალი დოზებითა და მინიმალური გვერდითი მოვლენებით გლიკემიის ეფექტური კონტროლი.
გლიმეპირიდი - სულფანილშარდოვანას III თაობის წარმოებულია. იგი უკავშირდება β-უჯრედების რეცეპტორის სუბერთეულს, მოლეკულური მასით 65 კილოდალტონი - რაც ნიშნავს რეცეპტორის ნაკლები ხარისხით ბლოკირებას სხვა სულფანილშარდოვანას წარმომადგენლებსთან შედარებით და განაპირობებს ინსულინის გამოთავისუფლების მოდულირებას . გლიმეპირიდი ხასიათდება რეცეპტორის აქტიურ ცენტრთან უფრო სწრაფი ასოციაციითა და დისოციაციით. გლიმეპირიდის ეს თვისება განაპირობებს გლუკოზისადმი β-უჯრედების მგრძნობელობის გაუმჯობესებას, იცავს მათ დესენსიბილიზაციისა და ნაადრევი გამოფიტვისაგან.

მეთფორმინი ჭარბი წონის მქონე პაციენტებში, პირველი რიგის არჩევის პრეპარატია. იგი 1. ღვიძლში გლუკონეოგენეზის დათრგუნვით, ამცირებს გლუკოზის დონეს სისხლში; 2. აუმჯობესებს გლუკოზის პერიფერიულ უტილიზაციას; 3. არ მოქმედებს ინსულინის სინთეზზე.
მედიკამენტის უსაფრთხოებისდან გამომდინერე, მისი დანიშვნა რეკომენდებულია გულ- სისხლძარღვოვანი დაავადებების დროს, თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებსა და ფიზიკურად აქტიურ პირებში.
მედიკამენტის მოქმედების ორმაგი მექანიზმი:
გლიმეპირიდი მიქმედებს ინსულინის სეკრეციის როგორც პირველ, ასევე მეორე ფაზაზე.
ორივე ფაზაზე მოქმედება მნიშვნელოვანია როგორც კლინიკური თვალსაზრისით, ასევე დაავადების პროგრესირების შეფერხებისთვის.
გლიმეპირიდი აუმჯობესებს ინსულინის სეკრეციის I ფაზას, რაც მნიშვნელოვანია პოსტპრანდიალური ჰიპერგლიკემიის შემცირებისთვის. ინსულინის სეკრეციის II ფაზაში გლუკოზის დონის შემცირების პარალელურად მცირდება ინსულინის სეკრეცია და დაბალია ჰოპოგლიკემიის რისკი.
აღსანიშნავია, რომ სხვა სულფანილშარდოვანას წარმოებულებთან შედარებით, სისხლში გლუკოზას დონის დაახლოებით თანაბრად დაქვეითება ხდება გლიმეპირიდის მიერ ნაკლები რაოდენობის ინსულინის გამონთავისუფლების ფონზე . ეს ფაქტი მიუთითებს გლიმეპირიდის ექსტრაპანკრეატული ჰიპოგლიკემიური ეფექტების არსებობაზე.
ხასიათდება მკვეთრად გამოხატული ექსტრაპანკრეტული ეფექტებით, რაც განპირობებულია გლიმეპირიდისა და მეთფორმინის ერთობლივი მოქმედებით:
ზრდის ქსოვილის ინსულინისადმი მგრძნობელობას და შესაბამისად გლუკოზის პერიფერიული უტილიზაციას
ამცირებს ენდოგენური გლუკოზის სინთეზს
ამცირებს ოქსიდაციურ სტრესს
აუმჯობესებს სისხლის ფიბრინოლიზურ აქტივობას
დადებითად მოქმედებს ლიპიდურ ცვლაზე: აქვეითებს საერთო ქოლესტერინს, ტრიგლიცერიდებს და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების დონეს
კვლევებით დადგენილია რომ გლიმეპირიდი, მისი რეცეპტორთან მიერთების თავისებურებიდან გამომდინარე, სარწმუნოდ ნაკლებ გავლენას ახდენს გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე. იგი ერთადერთი სულფანილ შარდოვანას წარმოებულია, რომელიც არ თრგუნავს მიოკარდიუმის კარდიოპროტექტორულ ეფექტს ე. წ იშემიურ პრეკონდიციას.

პრეპარატით მკურნალობისას, უზმოზე ინსულინის დონის ცლილების გარეშე, აღინიშნება FPG -ს, PPG-სა და HbA1c-ის დონის დაქვეითება. აღსანიშნავია, რომ მნიშვნელოვნად მცირდება კარდიოვასკულარული რისკ მარკერების (LpA; PAI-1; Hcy) დონე

ფარმაკოკინეტიკა:
გლიმეპირიდის მცირე დოზის (0.5-0.6მგ) ერთჯერადი მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში, გამოვლინდა მისი სუსტი ჰიპოგლიკემიური ეფექტი. გლიმეპირიდის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი ყველა საკონტროლო ჯგუფში გრძელდებოდა 24 სთ-ის განმავლობაში.
შეწოვა: გლიმეპირიდის ბიოშეღწევადობა სრულია. საკვების მიღება მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს შეწოვაზე, გარდა აბსორბციის სიჩქარის უმნიშვნელო შემცირებისა. გლიმეპირიდის მრავალჯერადი მიღებისას სადღეღამისო დოზით 4 მგ სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 2,5 საათში და შეადგენს 309 ნგ/მლ; გლიმეპირიდისათვის დამახასიათებელია განაწილების ძალიან დაბალი მოცულობა (დაახლოებით 8,8 ლ), პლაზმურ ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხი (99%-ზე მეტი) და დაბალი კლირენსი (დაახლოებით 48 მლ/წთ). ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 5-8 საათს.

საერთაშორისო დასახელება - Glimepiridum+Methforminum
1 ტაბ. შემადგენლობა :

გლიმეპირიდი 2მგ
მეთფორმინი 500 მგ
კომბინირებული პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებაა. გლიმეპირიდიდა მეთფორმინი მოქმედებენ ერთმანეთისგან განსხვავებული, კომპლემენტარული მექანიზმით. ამდენად მიიღება მკურნალობის რაციონალური შედეგი: დაბალი დოზებითა და მინიმალური გვერდითი მოვლენებით გლიკემიის ეფექტური კონტროლი.
გლიმეპირიდი - სულფანილშარდოვანას III თაობის წარმოებულია. იგი უკავშირდება β-უჯრედების რეცეპტორის სუბერთეულს, მოლეკულური მასით 65 კილოდალტონი - რაც ნიშნავს რეცეპტორის ნაკლები ხარისხით ბლოკირებას სხვა სულფანილშარდოვანას წარმომადგენლებსთან შედარებით და განაპირობებს ინსულინის გამოთავისუფლების მოდულირებას . გლიმეპირიდი ხასიათდება რეცეპტორის აქტიურ ცენტრთან უფრო სწრაფი ასოციაციითა და დისოციაციით. გლიმეპირიდის ეს თვისება განაპირობებს გლუკოზისადმი β-უჯრედების მგრძნობელობის გაუმჯობესებას, იცავს მათ დესენსიბილიზაციისა და ნაადრევი გამოფიტვისაგან.

მეთფორმინი ჭარბი წონის მქონე პაციენტებში, პირველი რიგის არჩევის პრეპარატია. იგი 1. ღვიძლში გლუკონეოგენეზის დათრგუნვით, ამცირებს გლუკოზის დონეს სისხლში; 2. აუმჯობესებს გლუკოზის პერიფერიულ უტილიზაციას; 3. არ მოქმედებს ინსულინის სინთეზზე.
მედიკამენტის უსაფრთხოებისდან გამომდინერე, მისი დანიშვნა რეკომენდებულია გულ- სისხლძარღვოვანი დაავადებების დროს, თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებსა და ფიზიკურად აქტიურ პირებში.
მედიკამენტის მოქმედების ორმაგი მექანიზმი:
გლიმეპირიდი მიქმედებს ინსულინის სეკრეციის როგორც პირველ, ასევე მეორე ფაზაზე.
ორივე ფაზაზე მოქმედება მნიშვნელოვანია როგორც კლინიკური თვალსაზრისით, ასევე დაავადების პროგრესირების შეფერხებისთვის.
გლიმეპირიდი აუმჯობესებს ინსულინის სეკრეციის I ფაზას, რაც მნიშვნელოვანია პოსტპრანდიალური ჰიპერგლიკემიის შემცირებისთვის. ინსულინის სეკრეციის II ფაზაში გლუკოზის დონის შემცირების პარალელურად მცირდება ინსულინის სეკრეცია და დაბალია ჰოპოგლიკემიის რისკი.
აღსანიშნავია, რომ სხვა სულფანილშარდოვანას წარმოებულებთან შედარებით, სისხლში გლუკოზას დონის დაახლოებით თანაბრად დაქვეითება ხდება გლიმეპირიდის მიერ ნაკლები რაოდენობის ინსულინის გამონთავისუფლების ფონზე . ეს ფაქტი მიუთითებს გლიმეპირიდის ექსტრაპანკრეატული ჰიპოგლიკემიური ეფექტების არსებობაზე.
ხასიათდება მკვეთრად გამოხატული ექსტრაპანკრეტული ეფექტებით, რაც განპირობებულია გლიმეპირიდისა და მეთფორმინის ერთობლივი მოქმედებით:
ზრდის ქსოვილის ინსულინისადმი მგრძნობელობას და შესაბამისად გლუკოზის პერიფერიული უტილიზაციას
ამცირებს ენდოგენური გლუკოზის სინთეზს
ამცირებს ოქსიდაციურ სტრესს
აუმჯობესებს სისხლის ფიბრინოლიზურ აქტივობას
დადებითად მოქმედებს ლიპიდურ ცვლაზე: აქვეითებს საერთო ქოლესტერინს, ტრიგლიცერიდებს და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების დონეს
კვლევებით დადგენილია რომ გლიმეპირიდი, მისი რეცეპტორთან მიერთების თავისებურებიდან გამომდინარე, სარწმუნოდ ნაკლებ გავლენას ახდენს გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე. იგი ერთადერთი სულფანილ შარდოვანას წარმოებულია, რომელიც არ თრგუნავს მიოკარდიუმის კარდიოპროტექტორულ ეფექტს ე. წ იშემიურ პრეკონდიციას.

პრეპარატით მკურნალობისას, უზმოზე ინსულინის დონის ცლილების გარეშე, აღინიშნება FPG -ს, PPG-სა და HbA1c-ის დონის დაქვეითება. აღსანიშნავია, რომ მნიშვნელოვნად მცირდება კარდიოვასკულარული რისკ მარკერების (LpA; PAI-1; Hcy) დონე

ფარმაკოკინეტიკა:
გლიმეპირიდის მცირე დოზის (0.5-0.6მგ) ერთჯერადი მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში, გამოვლინდა მისი სუსტი ჰიპოგლიკემიური ეფექტი. გლიმეპირიდის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი ყველა საკონტროლო ჯგუფში გრძელდებოდა 24 სთ-ის განმავლობაში.
შეწოვა: გლიმეპირიდის ბიოშეღწევადობა სრულია. საკვების მიღება მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს შეწოვაზე, გარდა აბსორბციის სიჩქარის უმნიშვნელო შემცირებისა. გლიმეპირიდის მრავალჯერადი მიღებისას სადღეღამისო დოზით 4 მგ სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 2,5 საათში და შეადგენს 309 ნგ/მლ; გლიმეპირიდისათვის დამახასიათებელია განაწილების ძალიან დაბალი მოცულობა (დაახლოებით 8,8 ლ), პლაზმურ ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხი (99%-ზე მეტი) და დაბალი კლირენსი (დაახლოებით 48 მლ/წთ). ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 5-8 საათს.

**საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): **glimepiride, metformin

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ენდოკრინოლოგია → პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებები → სულფონილშარდოვანას წარმოებულები

მწარმოებელი კომპანია: Handok Pharmaceuticals Co

**მწარმოებელი ქვეყანა: **კორეის რესპუბლიკა

**გამოშვების ფორმა: **2მგ/500მგ პროლონგირებული გამოთავისუფლების ტაბლეტი №30

**გაცემის რეჟიმი: **II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)

ათქ კლასიფიკაციი სკოდი
A10DB12

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
ამარილი M

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.
1 ტაბ.
გლიმეპირიდი . . . . . . . . . . . . 2 მგ
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი . . 500 მგ

ამარილი M SR
ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.
1 ტაბ.
გლიმეპირიდი . . . . . . . . . . . . 2 მგ
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი . . 500 მგ (პროლონგირებული გამონთავისუფლების)
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, პოვიდონი K30, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, პოლიეთილენის გლიკოლი 6000, ტიტანის დიოქსიდი, კარნაუბის ცვილი, გამოხდილი წყალი.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალება.

ჩვენებები:
რეკომენდებულია მისი კომბინირება დიეტასა და ფიზიკურ დატვირთვასთან ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტის (მე-2 ტიპი) სამკურნალოდ:
- იმ შემთხვევაში, თუ გლიმეპირიდინისა და მეტფორმინის საშუალებით ჩატარებული მონოთერაპია არ იწვევს შესაბამის გლიკემიურ კონტროლს;
- გლიმეპირიდისა და მეტფორმინის მეშვეობით თავისუფალი კომბინირებული მკურნალობის შენაცვლებისას.

დოზირების რეჟიმი:
ამარილ M-ის დოზა დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობაზე. ამ პრეპარატის სწორად გამოყენებისთვის, აუცილებელია სისხლის რეგულარული ტესტირება, რაც საშუალებას მისცემს ექიმს განახორციელოს დაკვირვება სისხლში შაქრის შემცველობის დონის ცვლილებებზე და ამ გზით დანიშნოს შესაბამისი მკურნალობის კურსი. რეკომენდებულია მკურნალობის კურსის დაწყება ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით და შემდეგ მოხდეს მისი გაზრდა სისხლში შაქრის შემცველობის დონის მიხედვით.
როდესაც ხდება ცალკეული ტაბლეტების სახით არსებული გლიმეპირიდისა და მეთფორმინის კომბინირებული მკურნალობიდან გამოთიშვა, ამარილ M-ის მიღება ხორციელდება ბოლოს მიღებული დოზის საფუძველზე.
მიღების მეთოდი და სიხშირე: ამარილ M-ის მიღება ხდება დღეში ერთხელ ან 2-ჯერ, უშუალოდ საუზმის წინ ან მისი მიღების დროს. ტაბლეტები მიიღება დაუღეჭავად დაახლოებით ნახევარ ჭიქა წყალთან ერთად.
ამარილ M-ის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში ტაბლეტები მიიღება შემდგომი საუზმის დროს. დაუშვებელია ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული ინდივიდუალური დოზის ანაზღაურების მიზნით.

გვერდითი მოვლენები:
ჰიპოგლიკემია: ამარილ M-ის სისხლში შაქრის დონის დამწევი ეფექტის გათვალისწინებით, შესაძლებელია თავი იჩინოს ჰიპოგლიკემიამ და იგი კვლავაც გაგრძელდეს.
ჰიპოგლიკემიის სავარაუდო სიმპტომებია: თავის ტკივილი, შიმშილის გრძნობა, გულისრევა, ღებინება, დაღლილობა, ძილიანობა, ძილის დარღვევა, შფოთვა, აგრესიულობა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, დეპრესია, დაბნეულობა, მეტყველების დარღვევა და საერთოდ მოშლა, მხედველობის მოშლა, კანკალი, პარეზები, მგრძნობელობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, უმწეობა, თვითკონტროლის დარღვევა, დელირიუმი, ცერებრალური კრუნჩხვები, ძილიანობა და ცნობიერების დაკარგვა-კომა, ზედაპირული სუნთქვა და გულის რიტმის შენელება (ბრადიკარდია). ამასთანავე შესაძლებელია შეინიშნოს ისეთი კლინიკური ნიშნები, როგორიცაა ოფლიანობა, კანის სისველე, შფოთვა, გულის რიტმის აჩქარება (ტაქიკარდია), ჰიპერტონია, გულის აჩქარება, სტენოკარდია და გულის არითმია. ჰიპოგლიკემიის მძიმე ფორმის კლინიკური სურათი გულის წასვლის მსგავსია. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები ქრებიან ჰიპოგლიკემიის კუპირებისთანავე.
ლაქტოაციდოზი: ზოგიერთ პაციენტს, განსაკუთრებით თირკმელების დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებს, აღენიშნებათ ეგრეთ წოდებული ლაქტოაციდოზი (სისხლში რძემჟავის ჭარბი რაოდენობა). მისი სიმპტომებია: სიცივის ან დისკომფორტის შეგრძნება, ძლიერი გულისრევა ან პირღებინება, აბდომინალური ტკივილი, წონის სწრაფი კლება ან გახშირებული სუნთქვა. თუ პაციენტს აღენიშნება ერთ-ერთი ზემოთ აღნიშნული სიმპტომი, აუცილებელია ამარილ M-ის შეწყვეტა და ექიმის ინფორმირება.
თვალები: განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება გამოვლინდეს მხედველობის დროებითი მოშლა, რაც განპირობებულია სისხლში შაქრის დონის ცვლილებით.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ზოგჯერ კუჭ-ნაწლავთან დაკავშირებით თავს იჩენენ ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა: გულისრევა, ღებინება, სიმძიმისა და დისკომფორტის შეგრძნება ეპიგასტრიუმის არეში, ტკივილი მუცლის არეში და დიარეა, ყველაზე ხშირ შემთხვევებაში ეს ხდება მკურნალობის კურსის დაწყებისას.
იშვიათ შემთხვევებში, მატულობს ღვიძლის ტრანსამინაზების დონე. განსაკუთრებულ შემთხვევებში ვლინდება ღვიძლის ფუნქციის მოშლა (მაგალითად, ქოლესტაზი და სიყვითლე) და ჰეპატიტი, რის შედეგადაც შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის უკმარისობა.
სისხლი: სისხლში შეიძლება აღინიშნოს ცვლილებები: იშვიათად, თრომბოციტოპენია და განსაკუთრებულ შემთხვევებში - ლეიკოპენია, ჰემოლიზური ანემია, ერითროციტოპენია, გრანულოციტოპენია, აგრანულოციტოზი და პანციტოპენია (მაგალითად, ძვლის ტვინის ფუნქციის მოშლის მიზეზით). აღინიშნება B12 ვიტამინის დონეების დაქვეითება, აგრეთვე B12 შრატის დონეებზე შესაძლებელია დაკვირვება განხორციელდეს იგივენაირად.
სხვა გვერდითი ეფექტები: მკურნალობის კურსის დასაწყისში ზოგიერთი პაციენტი უჩივის არასასიამოვნო ან ლითონის გემოს, რაც ხშირად ქრება სპონტანურად. ზოგჯერ ვლინდება ალერგიული ან ფსევდოალერგიული რეაქციები, რომლებიც გამოიხატება ქავილის, ჭინჭრის ციების ან გამონაყარის სახით. ისინი ზომიერი ხასიათისაა, მაგრამ შესაძლებელია მათი პროგრესირება, რასაც თან ახლავს დისპნოე და არტერიული წნევის დაქვეითება, ზოგჯერ ვითარდება ანაფილაქსიური შოკი. ჭინჭრის ციების გამოხატვის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ უნდა ეცნობოს ექიმს.
განსაკუთრებულ შემთხვევებში, შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს შრატში ნატრიუმის დონის შემცირებას, სისხლძარღვის კედლის ანთებასა (ალერგიული ვასკულიტი) და ფოტოსენსიბილიზაციას.
ვინაიდან ზოგიერთი გვერდითი მოვლენა (მაგალითად, მწვავე ჰიპოგლიკემია, სისხლის სურათის სერიოზული ცვლილება, მძიმე ალერგიული და ფსევდოალერგიული რეაქციები ან ღვიძლის უკმარისობა) ცალკეულ შემთხვევებში შეიძლება სიცოცხლისათვის საშიში აღმოჩნდეს, ამგვარი მოულოდნელი ან მწვავე რეაქციების არსებობის შემთხვევაში, საჭიროა ექიმის დაუყოვნებელი ინფორმირება და ექიმის რეკომენდაციამდე პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.

ორსულობა და ლაქტაცია:
ამარილ M-ის მიღება არაა მიზანშეწონილი პაციენტებისათვის ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში ან მათთვის, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას ან ბავშვის ძუძუთი კვებას.

განსაკუთრებული მითითებები:
დაუშვებელია ამარილ M-ის მიღება შემდეგ შემთხვევებში:
- ინსულინდამოკიდებული დიაბეტი (1-ლი ტიპის დიაბეტი, რომელიც საჭიროებს ინსულინით მკურნალობას);
- დიაბეტური კეტოაციდოზი;
- მომატებული მოგრძნობელობა (ალერგია) გლიმეპირიდის ან მეტფორმინის ან ამარილ M-ის სხვა შემადგენელი კომპონენტების მიმართ, ან სულფონამიდების ან სულფანილშარდოვანას სხვა წარმოებულებისა და ბიგუანიდების მიმართ;
- ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში;
- თუ პაციენტს გადატანილი აქვს ლაქტოაციდოზი;
- თირკმლის დაავადება ან თირკმლის ფუნქციის მწვავე მოშლა;
- გულის უკმარისობა;
- თუ პაციენტს ახალი გადატანილი აქვს გულის შეტევა ან აღენიშნება სისხლის მიმოქცევის მწვავე პრობლემები ან სუნთქვის გაძნელება;
- დაავადებული ღვიძლი;
- ალკოჰოლის გადაჭარბებული რაოდენობით მიღება;
- მწვავე ინფექცია ან გაუწყლოება;
- თუ პაციენტი აპირებს განსაზღვრული ტიპის რენტგენის გადაღებას შიდავენური გზით მიღებული იოდიზირებულ კონტრასტული ნივთიერებასთან ერთად. პაციენტმა უნდა შეწყვიტოს ამარილ M-ის მიღება პროცედურების ჩატარების დროს და მისი დასრულებიდან რამდენიმე დღის მანძილზე;
- არასაკმარისი კვება. თუ პაციენტს აღენიშნება მოდუნება ან ლორწოვანი გარსის ან ადრენალინის არასაკმარისი ოდენობა.

გაფრთხილება:
ჰიპოგლიკემია: მკურნალობის პირველ კვირაში, ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი (სისხლში შაქრის შემცველობის დონის დაწევა) შესაძლებელია გაიზარდოს, რაც იწვევს განსაკუთრებით ზუსტი დაკვირვების წარმოების აუცილებლობას.
ჰიპოგლიკემიის გამომწვევი ფაქტორებია:
- პაციენტის მიერ გამოხატული არასაკმარისი სურვილი ან (ჩვეულებრივ ხანდაზმულ პაციენტებში) უუნარობა ექიმთან ურთიერთობისა;
- არასრულფასოვანი, არარეგულარული კვება ან საკვების გამოტოვება;
- დისბალანსი ფიზიკურ დატვირთვასა და ნახშირწყლების მოხმარებას შორის;
- დიეტის შეცვლა;
- ალკოჰოლის მოხმარება, განსაკუთრებულად არარეგულარული კვების დროს;
- თირკმლის ფუნქციის მოშლა;
- ღვიძლის ფუნქციის მწვავე მოშლა;
- ამარილ M-ის ჭარბი დოზით მიღება;
- ენდოკრინული სისტემის განსაზღვრული არაკომპენსირებული დაავადებები: ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მოშლა, ჰიპოფიზის უკმარისობა ან თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობა;
- სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღება.
ჰიპოგლიკემიის ამგვარი რისკ-ფაქტორების არსებობის შემთხვევაში, შესაძლებელია საჭირო გახდეს ამარილ M-ის დოზის შეცვლა.
ამ ღონისძიების განხორციელება ასევე აუცილებელია მკურნალობის დროს დაავადების წარმოშობის ან პაციენტის ცხოვრების წესის შეცვლის შემთხვევაში.
ჰიპოგლიკემიის ეს სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს უმნიშვნელოდ ან საერთოდ არ გამოვლინდეს ისეთ სიტუაციებში, როდესაც ჰიპოგლიკემია ვითარდება თანდათან, ხანშიშესულ ან ნერვულ დაავადებათა გარკვეული ტიპებით დაავადებულ პაციენტებში (ვეგეტატიური ნევროპათია) ან ისეთ პაციენტებში, რომლებიც ამავე დროს იღებენ β-ადრენობლოკატორებს, კლონიდინს, რეზერპინს, გუანეტიდინს ან სხვა სიმპათოლიზურ პრეპარატებს.
ჰიპოგლიკემიის სწრაფი კონტროლირება შესაძლებელია შაქრის დაუყოვნებელი მიღებით, მაგალითად, გლუკოზის, შაქრის ნატეხის ან შაქრით დამტკბარი სასმელის ფორმით. ამასთან დაკავშირებით, პაციენტს ყოველთვის თან უნდა ჰქონდეს სულ მცირე 20 გრამი გლუკოზა (ხელოვნური დამატკბობლების შემცველი საკვები ან სასმელი, როგორიცაა დიეტური საკვები ან სასმელები, არაეფექტურია ჰიპოგლიკემიის კონტროლის პროცესში).
მძიმე ჰიპოგლიკემია მოითხოვს დამატებით გადაუდებელ მკურნალობას და ექიმის მეთვალყურეობას და, ზოგიერთ შემთხვევებში, ჰოსპიტალიზებას. ამარილ მ-ით მკურნალობის დროს აუცილებელია სისხლსა და შარდში შაქრის, ისევე როგორც გლიკოლიზირებული ჰემოგლობინის თანაფარდობის რეგულარული კონტროლი.
ლაქტოაციდოზი: ლაქტოაციდოზი წარმოადგენს იშვიათ, მაგრამ სერიოზულ მეტაბოლურ გართულებას, რასაც იწვევს ამ პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში მეტფორმინის ჭარბი დოზით დაგროვება. ლაქტოაციდოზს ძირითადად ახასიათებს სისხლში მომატებული ლაქტატის დონე, სისხლში pH-ის დონის დაწევა. ლაქტოაციდოზის შემთხვევები ძირითადად ფიქსირდება იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის ფუნქციის მოშლა.
ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი იზრდება თირკმლის ფუნქციის მოშლილობის ხარისხისა და პაციენტის ასაკის მიხედვით. ამასთანავე, ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი მცირდება თირკმლის ფუნქციის რეგულარული დაკვირვების საფუძველზე. პრეპარატის მიღებისგან თავი უნდა შეიკავონ იმ პაციენტებმა, რომელთაც აღენიშნებათ ღვიძლის დაავადებები. პაციენტები უნდა მოერიდონ ალკოჰოლის გადაჭარბებული რაოდენობით მიღებას, როგორც იშვიათად ასევე ქრონიკულად, ამ პრეპარატის მიღების დროს, რადგან ალკოჰოლი აძლიერებს მეტფორმინის მოქმედებას. ამასთანავე, უნდა მოხდეს პრეპარატის მიღების დროებით შეწყვეტა ინტრავასკულარული რადიო-კონტრასტული გამოკვლევის ჩატარებამდე ან რაიმე ქირურგიული ჩარევის დროს.
ლაქტოაციდოზის სიმპტომებია: შეუძლოდ ყოფნა, მიალგია, სუნთქვის უკმარისობა, მომატებული ძილიანობა და არასეპეციფიკური აბდომინალური ტკივილი, ჰიპოთერმია, ჰიპოტენზია.
თუ პაციენტს აღენიშნება ზემოჩამოთვლითი სიმპტომებიდან რომელიმე, დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ამარილ M-ის მიღება და მიმართოს ექიმს.

თირკმლის ფუნქცია:
ვინაიდან მეტფორმინი გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით, უნდა წარმოებდეს შრატის კრეატინინის დონეების განსაზღვრა მკურნალობის კურსის დაწყებამდე და მისი შემდგომი დარეგულირება:
- სულ მცირე წელიწადში ერთხელ მაინც ნორმალური თირკმლის ფუნქციის მქონე პაციენტებში;
- სულ მცირე 2-ჯერ - 4-ჯერ წელიწადში იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ შრატის კრეატინინის დონის აწევა უკიდურეს ზღვარამდე და ხანშიშესულ პაციენტებში.
თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება ხანშიშესულ პაციენტებში ხშირ და ასიმპტომურ ხასიათს ატარებს. უნდა წარმოებდეს სპეციალური გამაფრთხილებელი ზომების მიღება ისეთ სიტუაციაში, როდესაც თირკმლის ფუნქცია დარღვეულია, მაგალითად ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ან დიურეზულებით მკურნალობის კურსის დაწყებისას ან მკურნალობის დაწყებისას არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მეშვეობით.

სიფრთხილის ზომების გამოყენება:
- პაციენტმა რაც შეიძლება ზედმიწევნით უნდა დაიცავას ექიმის მიერ დანიშნული დიეტა;
- ჩაატაროს ექიმის მიერ დანიშნული ან რეკომენდირებული რეგულარული ბიოლოგიური შემოწმებები;
- თავი აარიდოს ალკოჰოლისა და ალკოჰოლური სასმელების მიღებას;
შემდეგი შემთხვევების დაფიქსირებისას მიმართოს ექიმს: ქირურგიული ჩარევა, სიცხე, ინფექცია, გაძნელებული ჭამა; ორსულობის სურვილი – სხვა მედიკამენტებით მკურნალობა.
სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის შესაძლებლობა: სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის დროს თქვენი მხედველობა, ყურადღება და რეაქციები შეიძლება შენელებული იქნას, როდესაც დიაბეტის მკურნალობის კურსი არაა ზუსტად დაბალანსებული ან ჰიპოგლიკემიის შემთხვევაში.

ჭარბი დოზირება:
ამარილ M-ის ჭარბი დოზით მიღებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს მძიმე და ზოგიერთ შემთხვევაში, სიცოცხლისათვის საშიში ჰიპოგლიკემია, რასაც შესაძლებელია დასჭირდეს ჰოსპიტალიზება გამაფრთხილებელი ღონისძიების სახითაც კი. იმის გამო, რომ ეს პრეპარატი შეიცავს მეთფორმინს, მისმა მიღებამ ასევე შესაძლებელია გამოიწვიოს ლაქტოაციდოზი,

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება :
უნდა მოხდეს ზოგიერთი სამედიცინო პრეპარატების ურთიერთქმედების პრევენცია იმ შემთხვევაში, თუ ისინი მნიშვნელოვნად ცვლიან სისხლში შაქრის შემცველობის დონეს.
სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტის გაძლიერება და ამასთან ზოგიერთ შემთხვევებში, ჰიპოგლიკემიის განვითარება შეიძლება აღინიშნოს, როდესაც ადგილი აქვს ქვემოთ ჩამოთვლილი წამლებიდან ერთერთის მიღებას, როგორიცაა: ინსულინი ან ორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატები, აგფ ინჰიბიტორები, ალოპურინოლი, ანაბოლური სტეროიდები და მამაკაცის სასქესო ჰორმონები, ქლორამფენიკოლი, კუმარინის წარმოებულები, ციკლოფოსფამიდი, დიზოპირამიდი, ფენფლურამინი, ფენირამიდოლი, ფიბრატამი, ფლუოქსეტინი, გუანეტიდინი, იზოფოსფამიდი, მაო-ს ინჰიბიტორები, მიკონაზოლი, პარა-ამინოსალიცილის მჟავა, პენტოქსიფილინი (პარენტერალურად მაღალი დოზების მიღებისას), ფენილბუტაზონი, აზაპროპაზონი, ოქსიფენბუტაზონი, პრობენიციდი, ქინოლონები, სალიცილატები, სულფინპირაზონი, სულფანილამიდები, ტეტრაციკლინი, ტრიტოკვალინი, ტროფოსფამიდი.
სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტის შემცირება და, მასთან დაკავშირებული შაქრის დონის მომატება სისხლში შეიძლება აღინიშნოს როდესაც ადგილი აქვს ქვემოთ ჩამოთვლილი წამლებიდან ერთერთის მიღებას, როგორიცაა: აცეტაზოლამიდი, ბარბიტურატები, კორტიკოსტეროიდები, დიაზოქსიდი, დიურეზულები, ეპინეფრინი (ადრენალინი) და სხვა სიმპათომიმეტური პრეპარატები, გლუკაგონი, საფაღარათო საშუალებები (ხანგრძლივი მიღების შემდეგ), ნიკოტინის მჟავა (მაღალი დოზებით), ესტროგენები და პროგესტოგენები, ფენოთიაზინი, ფენიტინი, რიფამპიცინი, ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები.
H2-ბლოკატორებმა, კლონიდინმა და რეზერპინმა შეიძლება გააძლიერონ ან შეამცირონ სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტი.
β-ადრენობლოკატორები ამცირებენ გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობას. ამან შეიძლება გააუარესოს შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ნივთიერებათა ცვლის კონტროლი. გარდა ამისა, β-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდონ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი.
ისეთი სიმპათოლიზური პრეპარატების გავლენით, როგორიცაა β-ადრენობლოკატორები, კლონიდინი, გუანიდინი და რეზერპინი, შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპოგლიკემიის კლინიკური ნიშნების შესუსტება ან არ არსებობა.
ალკოჰოლის ერთჯერადი ან ქრონიკული მოხმარება როგორც აძლიერებს, ასევე ამცირებს ამარილ მ-ის სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევ ეფექტს. ალკოჰოლის მიღება ზრდის ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკს.
კუმარინის წარმოებულების მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ან შემცირდეს.
შესაძლებელია ლაქტოაციდოზის განვითარება მოხდეს შემდეგი პრეპარატების ერთდროული მიღების საფუძველზე: იოდიზირებული კონტრასტული ნივთიერებები და ანტიბიოტიკები, რომელთაც ახასიათებთ თირკმლის მიმართ ძლიერი ტოქსიკურობა (მაგალითად, გენტამიცინი).

შენახვის პირობები და ვადა:
პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა: ტაბლეტები 2 მგ/500 მგ- 3 წელი; ტაბლეტები 1 მგ/ 250 მგ- 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:
პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ამარილიმსრ**/ Amaryl®M SR**

საერთაშორისოდასახელება(აქტიურინივთიერება**):** glimepiride, metformin

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიურიჯგუფი: ენდოკრინოლოგია → პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებები → სულფონილშარდოვანას წარმოებულები

მწარმოებელიკომპანია: Handok Pharmaceuticals Co

მწარმოებელიქვეყანა: კორეის რესპუბლიკა

გამოშვებისფორმა: 2მგ/500მგ პროლონგირებული გამოთავისუფლების ტაბლეტი №30

გაცემისრეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)

ათქკლასიფიკაციი სკოდი
A10DB12

შემადგენლობადაგამოშვების****ფორმა
ამარილი M

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.
1 ტაბ.
გლიმეპირიდი . . . . . . . . . . . . 2 მგ
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი . . 500 მგ

ამარილი M SR
ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.
1 ტაბ.
გლიმეპირიდი . . . . . . . . . . . . 2 მგ
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი . . 500 მგ (პროლონგირებული გამონთავისუფლების)
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, პოვიდონი K30, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, პოლიეთილენის გლიკოლი 6000, ტიტანის დიოქსიდი, კარნაუბის ცვილი, გამოხდილი წყალი.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური****ჯგუფი
პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალება.

ჩვენებები
რეკომენდებულია მისი კომბინირება დიეტასა და ფიზიკურ დატვირთვასთან ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტის (მე-2 ტიპი) სამკურნალოდ:
- იმ შემთხვევაში, თუ გლიმეპირიდინისა და მეტფორმინის საშუალებით ჩატარებული მონოთერაპია არ იწვევს შესაბამის გლიკემიურ კონტროლს;
- გლიმეპირიდისა და მეტფორმინის მეშვეობით თავისუფალი კომბინირებული მკურნალობის შენაცვლებისას.

დოზირების****რეჟიმი
ამარილ M-ის დოზა დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობაზე. ამ პრეპარატის სწორად გამოყენებისთვის, აუცილებელია სისხლის რეგულარული ტესტირება, რაც საშუალებას მისცემს ექიმს განახორციელოს დაკვირვება სისხლში შაქრის შემცველობის დონის ცვლილებებზე და ამ გზით დანიშნოს შესაბამისი მკურნალობის კურსი. რეკომენდებულია მკურნალობის კურსის დაწყება ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით და შემდეგ მოხდეს მისი გაზრდა სისხლში შაქრის შემცველობის დონის მიხედვით.
როდესაც ხდება ცალკეული ტაბლეტების სახით არსებული გლიმეპირიდისა და მეთფორმინის კომბინირებული მკურნალობიდან გამოთიშვა, ამარილ M-ის მიღება ხორციელდება ბოლოს მიღებული დოზის საფუძველზე.
მიღების მეთოდი და სიხშირე: ამარილ M-ის მიღება ხდება დღეში ერთხელ ან 2-ჯერ, უშუალოდ საუზმის წინ ან მისი მიღების დროს. ტაბლეტები მიიღება დაუღეჭავად დაახლოებით ნახევარ ჭიქა წყალთან ერთად.
ამარილ M-ის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში ტაბლეტები მიიღება შემდგომი საუზმის დროს. დაუშვებელია ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული ინდივიდუალური დოზის ანაზღაურების მიზნით.

გვერდითი****მოვლენები
ჰიპოგლიკემია: ამარილ M-ის სისხლში შაქრის დონის დამწევი ეფექტის გათვალისწინებით, შესაძლებელია თავი იჩინოს ჰიპოგლიკემიამ და იგი კვლავაც გაგრძელდეს.
ჰიპოგლიკემიის სავარაუდო სიმპტომებია: თავის ტკივილი, შიმშილის გრძნობა, გულისრევა, ღებინება, დაღლილობა, ძილიანობა, ძილის დარღვევა, შფოთვა, აგრესიულობა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, დეპრესია, დაბნეულობა, მეტყველების დარღვევა და საერთოდ მოშლა, მხედველობის მოშლა, კანკალი, პარეზები, მგრძნობელობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, უმწეობა, თვითკონტროლის დარღვევა, დელირიუმი, ცერებრალური კრუნჩხვები, ძილიანობა და ცნობიერების დაკარგვა-კომა, ზედაპირული სუნთქვა და გულის რიტმის შენელება (ბრადიკარდია). ამასთანავე შესაძლებელია შეინიშნოს ისეთი კლინიკური ნიშნები, როგორიცაა ოფლიანობა, კანის სისველე, შფოთვა, გულის რიტმის აჩქარება (ტაქიკარდია), ჰიპერტონია, გულის აჩქარება, სტენოკარდია და გულის არითმია. ჰიპოგლიკემიის მძიმე ფორმის კლინიკური სურათი გულის წასვლის მსგავსია. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები ქრებიან ჰიპოგლიკემიის კუპირებისთანავე.
ლაქტოაციდოზი: ზოგიერთ პაციენტს, განსაკუთრებით თირკმელების დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებს, აღენიშნებათ ეგრეთ წოდებული ლაქტოაციდოზი (სისხლში რძემჟავის ჭარბი რაოდენობა). მისი სიმპტომებია: სიცივის ან დისკომფორტის შეგრძნება, ძლიერი გულისრევა ან პირღებინება, აბდომინალური ტკივილი, წონის სწრაფი კლება ან გახშირებული სუნთქვა. თუ პაციენტს აღენიშნება ერთ-ერთი ზემოთ აღნიშნული სიმპტომი, აუცილებელია ამარილ M-ის შეწყვეტა და ექიმის ინფორმირება.
თვალები: განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება გამოვლინდეს მხედველობის დროებითი მოშლა, რაც განპირობებულია სისხლში შაქრის დონის ცვლილებით.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ზოგჯერ კუჭ-ნაწლავთან დაკავშირებით თავს იჩენენ ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა: გულისრევა, ღებინება, სიმძიმისა და დისკომფორტის შეგრძნება ეპიგასტრიუმის არეში, ტკივილი მუცლის არეში და დიარეა, ყველაზე ხშირ შემთხვევებაში ეს ხდება მკურნალობის კურსის დაწყებისას.
იშვიათ შემთხვევებში, მატულობს ღვიძლის ტრანსამინაზების დონე. განსაკუთრებულ შემთხვევებში ვლინდება ღვიძლის ფუნქციის მოშლა (მაგალითად, ქოლესტაზი და სიყვითლე) და ჰეპატიტი, რის შედეგადაც შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის უკმარისობა.
სისხლი: სისხლში შეიძლება აღინიშნოს ცვლილებები: იშვიათად, თრომბოციტოპენია და განსაკუთრებულ შემთხვევებში - ლეიკოპენია, ჰემოლიზური ანემია, ერითროციტოპენია, გრანულოციტოპენია, აგრანულოციტოზი და პანციტოპენია (მაგალითად, ძვლის ტვინის ფუნქციის მოშლის მიზეზით). აღინიშნება B12 ვიტამინის დონეების დაქვეითება, აგრეთვე B12 შრატის დონეებზე შესაძლებელია დაკვირვება განხორციელდეს იგივენაირად.
სხვა გვერდითი ეფექტები: მკურნალობის კურსის დასაწყისში ზოგიერთი პაციენტი უჩივის არასასიამოვნო ან ლითონის გემოს, რაც ხშირად ქრება სპონტანურად. ზოგჯერ ვლინდება ალერგიული ან ფსევდოალერგიული რეაქციები, რომლებიც გამოიხატება ქავილის, ჭინჭრის ციების ან გამონაყარის სახით. ისინი ზომიერი ხასიათისაა, მაგრამ შესაძლებელია მათი პროგრესირება, რასაც თან ახლავს დისპნოე და არტერიული წნევის დაქვეითება, ზოგჯერ ვითარდება ანაფილაქსიური შოკი. ჭინჭრის ციების გამოხატვის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ უნდა ეცნობოს ექიმს.
განსაკუთრებულ შემთხვევებში, შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს შრატში ნატრიუმის დონის შემცირებას, სისხლძარღვის კედლის ანთებასა (ალერგიული ვასკულიტი) და ფოტოსენსიბილიზაციას.
ვინაიდან ზოგიერთი გვერდითი მოვლენა (მაგალითად, მწვავე ჰიპოგლიკემია, სისხლის სურათის სერიოზული ცვლილება, მძიმე ალერგიული და ფსევდოალერგიული რეაქციები ან ღვიძლის უკმარისობა) ცალკეულ შემთხვევებში შეიძლება სიცოცხლისათვის საშიში აღმოჩნდეს, ამგვარი მოულოდნელი ან მწვავე რეაქციების არსებობის შემთხვევაში, საჭიროა ექიმის დაუყოვნებელი ინფორმირება და ექიმის რეკომენდაციამდე პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.

ორსულობადალაქტაცია
ამარილ M-ის მიღება არაა მიზანშეწონილი პაციენტებისათვის ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში ან მათთვის, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას ან ბავშვის ძუძუთი კვებას.

განსაკუთრებული****მითითებები
დაუშვებელია ამარილ M-ის მიღება შემდეგ შემთხვევებში:
- ინსულინდამოკიდებული დიაბეტი (1-ლი ტიპის დიაბეტი, რომელიც საჭიროებს ინსულინით მკურნალობას);
- დიაბეტური კეტოაციდოზი;
- მომატებული მოგრძნობელობა (ალერგია) გლიმეპირიდის ან მეტფორმინის ან ამარილ M-ის სხვა შემადგენელი კომპონენტების მიმართ, ან სულფონამიდების ან სულფანილშარდოვანას სხვა წარმოებულებისა და ბიგუანიდების მიმართ;
- ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში;
- თუ პაციენტს გადატანილი აქვს ლაქტოაციდოზი;
- თირკმლის დაავადება ან თირკმლის ფუნქციის მწვავე მოშლა;
- გულის უკმარისობა;
- თუ პაციენტს ახალი გადატანილი აქვს გულის შეტევა ან აღენიშნება სისხლის მიმოქცევის მწვავე პრობლემები ან სუნთქვის გაძნელება;
- დაავადებული ღვიძლი;
- ალკოჰოლის გადაჭარბებული რაოდენობით მიღება;
- მწვავე ინფექცია ან გაუწყლოება;
- თუ პაციენტი აპირებს განსაზღვრული ტიპის რენტგენის გადაღებას შიდავენური გზით მიღებული იოდიზირებულ კონტრასტული ნივთიერებასთან ერთად. პაციენტმა უნდა შეწყვიტოს ამარილ M-ის მიღება პროცედურების ჩატარების დროს და მისი დასრულებიდან რამდენიმე დღის მანძილზე;
- არასაკმარისი კვება. თუ პაციენტს აღენიშნება მოდუნება ან ლორწოვანი გარსის ან ადრენალინის არასაკმარისი ოდენობა.

გაფრთხილება
ჰიპოგლიკემია: მკურნალობის პირველ კვირაში, ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი (სისხლში შაქრის შემცველობის დონის დაწევა) შესაძლებელია გაიზარდოს, რაც იწვევს განსაკუთრებით ზუსტი დაკვირვების წარმოების აუცილებლობას.
ჰიპოგლიკემიის გამომწვევი ფაქტორებია:
- პაციენტის მიერ გამოხატული არასაკმარისი სურვილი ან (ჩვეულებრივ ხანდაზმულ პაციენტებში) უუნარობა ექიმთან ურთიერთობისა;
- არასრულფასოვანი, არარეგულარული კვება ან საკვების გამოტოვება;
- დისბალანსი ფიზიკურ დატვირთვასა და ნახშირწყლების მოხმარებას შორის;
- დიეტის შეცვლა;
- ალკოჰოლის მოხმარება, განსაკუთრებულად არარეგულარული კვების დროს;
- თირკმლის ფუნქციის მოშლა;
- ღვიძლის ფუნქციის მწვავე მოშლა;
- ამარილ M-ის ჭარბი დოზით მიღება;
- ენდოკრინული სისტემის განსაზღვრული არაკომპენსირებული დაავადებები: ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მოშლა, ჰიპოფიზის უკმარისობა ან თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობა;
- სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღება.
ჰიპოგლიკემიის ამგვარი რისკ-ფაქტორების არსებობის შემთხვევაში, შესაძლებელია საჭირო გახდეს ამარილ M-ის დოზის შეცვლა.
ამ ღონისძიების განხორციელება ასევე აუცილებელია მკურნალობის დროს დაავადების წარმოშობის ან პაციენტის ცხოვრების წესის შეცვლის შემთხვევაში.
ჰიპოგლიკემიის ეს სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს უმნიშვნელოდ ან საერთოდ არ გამოვლინდეს ისეთ სიტუაციებში, როდესაც ჰიპოგლიკემია ვითარდება თანდათან, ხანშიშესულ ან ნერვულ დაავადებათა გარკვეული ტიპებით დაავადებულ პაციენტებში (ვეგეტატიური ნევროპათია) ან ისეთ პაციენტებში, რომლებიც ამავე დროს იღებენ β-ადრენობლოკატორებს, კლონიდინს, რეზერპინს, გუანეტიდინს ან სხვა სიმპათოლიზურ პრეპარატებს.
ჰიპოგლიკემიის სწრაფი კონტროლირება შესაძლებელია შაქრის დაუყოვნებელი მიღებით, მაგალითად, გლუკოზის, შაქრის ნატეხის ან შაქრით დამტკბარი სასმელის ფორმით. ამასთან დაკავშირებით, პაციენტს ყოველთვის თან უნდა ჰქონდეს სულ მცირე 20 გრამი გლუკოზა (ხელოვნური დამატკბობლების შემცველი საკვები ან სასმელი, როგორიცაა დიეტური საკვები ან სასმელები, არაეფექტურია ჰიპოგლიკემიის კონტროლის პროცესში).
მძიმე ჰიპოგლიკემია მოითხოვს დამატებით გადაუდებელ მკურნალობას და ექიმის მეთვალყურეობას და, ზოგიერთ შემთხვევებში, ჰოსპიტალიზებას. ამარილ მ-ით მკურნალობის დროს აუცილებელია სისხლსა და შარდში შაქრის, ისევე როგორც გლიკოლიზირებული ჰემოგლობინის თანაფარდობის რეგულარული კონტროლი.
ლაქტოაციდოზი: ლაქტოაციდოზი წარმოადგენს იშვიათ, მაგრამ სერიოზულ მეტაბოლურ გართულებას, რასაც იწვევს ამ პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში მეტფორმინის ჭარბი დოზით დაგროვება. ლაქტოაციდოზს ძირითადად ახასიათებს სისხლში მომატებული ლაქტატის დონე, სისხლში pH-ის დონის დაწევა. ლაქტოაციდოზის შემთხვევები ძირითადად ფიქსირდება იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის ფუნქციის მოშლა.
ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი იზრდება თირკმლის ფუნქციის მოშლილობის ხარისხისა და პაციენტის ასაკის მიხედვით. ამასთანავე, ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი მცირდება თირკმლის ფუნქციის რეგულარული დაკვირვების საფუძველზე. პრეპარატის მიღებისგან თავი უნდა შეიკავონ იმ პაციენტებმა, რომელთაც აღენიშნებათ ღვიძლის დაავადებები. პაციენტები უნდა მოერიდონ ალკოჰოლის გადაჭარბებული რაოდენობით მიღებას, როგორც იშვიათად ასევე ქრონიკულად, ამ პრეპარატის მიღების დროს, რადგან ალკოჰოლი აძლიერებს მეტფორმინის მოქმედებას. ამასთანავე, უნდა მოხდეს პრეპარატის მიღების დროებით შეწყვეტა ინტრავასკულარული რადიო-კონტრასტული გამოკვლევის ჩატარებამდე ან რაიმე ქირურგიული ჩარევის დროს.
ლაქტოაციდოზის სიმპტომებია: შეუძლოდ ყოფნა, მიალგია, სუნთქვის უკმარისობა, მომატებული ძილიანობა და არასეპეციფიკური აბდომინალური ტკივილი, ჰიპოთერმია, ჰიპოტენზია.
თუ პაციენტს აღენიშნება ზემოჩამოთვლითი სიმპტომებიდან რომელიმე, დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ამარილ M-ის მიღება და მიმართოს ექიმს.

თირკმლის ფუნქცია:
ვინაიდან მეტფორმინი გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით, უნდა წარმოებდეს შრატის კრეატინინის დონეების განსაზღვრა მკურნალობის კურსის დაწყებამდე და მისი შემდგომი დარეგულირება:
- სულ მცირე წელიწადში ერთხელ მაინც ნორმალური თირკმლის ფუნქციის მქონე პაციენტებში;
- სულ მცირე 2-ჯერ - 4-ჯერ წელიწადში იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ შრატის კრეატინინის დონის აწევა უკიდურეს ზღვარამდე და ხანშიშესულ პაციენტებში.
თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება ხანშიშესულ პაციენტებში ხშირ და ასიმპტომურ ხასიათს ატარებს. უნდა წარმოებდეს სპეციალური გამაფრთხილებელი ზომების მიღება ისეთ სიტუაციაში, როდესაც თირკმლის ფუნქცია დარღვეულია, მაგალითად ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ან დიურეზულებით მკურნალობის კურსის დაწყებისას ან მკურნალობის დაწყებისას არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მეშვეობით.

სიფრთხილისზომებისგამოყენება
- პაციენტმა რაც შეიძლება ზედმიწევნით უნდა დაიცავას ექიმის მიერ დანიშნული დიეტა;
- ჩაატაროს ექიმის მიერ დანიშნული ან რეკომენდირებული რეგულარული ბიოლოგიური შემოწმებები;
- თავი აარიდოს ალკოჰოლისა და ალკოჰოლური სასმელების მიღებას;
შემდეგი შემთხვევების დაფიქსირებისას მიმართოს ექიმს: ქირურგიული ჩარევა, სიცხე, ინფექცია, გაძნელებული ჭამა; ორსულობის სურვილი – სხვა მედიკამენტებით მკურნალობა.
სატრანსპორტოსაშუალებათამართვისშესაძლებლობა: სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის დროს თქვენი მხედველობა, ყურადღება და რეაქციები შეიძლება შენელებული იქნას, როდესაც დიაბეტის მკურნალობის კურსი არაა ზუსტად დაბალანსებული ან ჰიპოგლიკემიის შემთხვევაში.

ჭარბი****დოზირება
ამარილ M-ის ჭარბი დოზით მიღებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს მძიმე და ზოგიერთ შემთხვევაში, სიცოცხლისათვის საშიში ჰიპოგლიკემია, რასაც შესაძლებელია დასჭირდეს ჰოსპიტალიზება გამაფრთხილებელი ღონისძიების სახითაც კი. იმის გამო, რომ ეს პრეპარატი შეიცავს მეთფორმინს, მისმა მიღებამ ასევე შესაძლებელია გამოიწვიოს ლაქტოაციდოზი,

სხვაწამლებთანურთიერთქმედება****
უნდა მოხდეს ზოგიერთი სამედიცინო პრეპარატების ურთიერთქმედების პრევენცია იმ შემთხვევაში, თუ ისინი მნიშვნელოვნად ცვლიან სისხლში შაქრის შემცველობის დონეს.
სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტის გაძლიერება და ამასთან ზოგიერთ შემთხვევებში, ჰიპოგლიკემიის განვითარება შეიძლება აღინიშნოს, როდესაც ადგილი აქვს ქვემოთ ჩამოთვლილი წამლებიდან ერთერთის მიღებას, როგორიცაა: ინსულინი ან ორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატები, აგფ ინჰიბიტორები, ალოპურინოლი, ანაბოლური სტეროიდები და მამაკაცის სასქესო ჰორმონები, ქლორამფენიკოლი, კუმარინის წარმოებულები, ციკლოფოსფამიდი, დიზოპირამიდი, ფენფლურამინი, ფენირამიდოლი, ფიბრატამი, ფლუოქსეტინი, გუანეტიდინი, იზოფოსფამიდი, მაო-ს ინჰიბიტორები, მიკონაზოლი, პარა-ამინოსალიცილის მჟავა, პენტოქსიფილინი (პარენტერალურად მაღალი დოზების მიღებისას), ფენილბუტაზონი, აზაპროპაზონი, ოქსიფენბუტაზონი, პრობენიციდი, ქინოლონები, სალიცილატები, სულფინპირაზონი, სულფანილამიდები, ტეტრაციკლინი, ტრიტოკვალინი, ტროფოსფამიდი.
სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტის შემცირება და, მასთან დაკავშირებული შაქრის დონის მომატება სისხლში შეიძლება აღინიშნოს როდესაც ადგილი აქვს ქვემოთ ჩამოთვლილი წამლებიდან ერთერთის მიღებას, როგორიცაა: აცეტაზოლამიდი, ბარბიტურატები, კორტიკოსტეროიდები, დიაზოქსიდი, დიურეზულები, ეპინეფრინი (ადრენალინი) და სხვა სიმპათომიმეტური პრეპარატები, გლუკაგონი, საფაღარათო საშუალებები (ხანგრძლივი მიღების შემდეგ), ნიკოტინის მჟავა (მაღალი დოზებით), ესტროგენები და პროგესტოგენები, ფენოთიაზინი, ფენიტინი, რიფამპიცინი, ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები.
H2-ბლოკატორებმა, კლონიდინმა და რეზერპინმა შეიძლება გააძლიერონ ან შეამცირონ სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტი.
β-ადრენობლოკატორები ამცირებენ გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობას. ამან შეიძლება გააუარესოს შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ნივთიერებათა ცვლის კონტროლი. გარდა ამისა, β-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდონ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი.
ისეთი სიმპათოლიზური პრეპარატების გავლენით, როგორიცაა β-ადრენობლოკატორები, კლონიდინი, გუანიდინი და რეზერპინი, შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპოგლიკემიის კლინიკური ნიშნების შესუსტება ან არ არსებობა.
ალკოჰოლის ერთჯერადი ან ქრონიკული მოხმარება როგორც აძლიერებს, ასევე ამცირებს ამარილ მ-ის სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევ ეფექტს. ალკოჰოლის მიღება ზრდის ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკს.
კუმარინის წარმოებულების მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ან შემცირდეს.
შესაძლებელია ლაქტოაციდოზის განვითარება მოხდეს შემდეგი პრეპარატების ერთდროული მიღების საფუძველზე: იოდიზირებული კონტრასტული ნივთიერებები და ანტიბიოტიკები, რომელთაც ახასიათებთ თირკმლის მიმართ ძლიერი ტოქსიკურობა (მაგალითად, გენტამიცინი).

შენახვისპირობებიდა****ვადა
პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა: ტაბლეტები 2 მგ/500 მგ- 3 წელი; ტაბლეტები 1 მგ/ 250 მგ- 2 წელი.

აფთიაქიდანგაცემისპირობები**:**
პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.