თიროზოლი
THYROZOL

საერთაშორისო დასახელება - tiamazole

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების პრეპარატები; ანტითირეოიდული პრეპარატები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
5 მგ-იანი 20, 50, 100 ტაბ.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
თიროზოლი 5 - თირეოსტატული ჯგუფის სამკურნალო პრეპარატი.
მოქმედი ნივთიერება ­ თიამაზოლი - გააჩნია თვისება, შეამციროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ჭარბი სინთეზი თირეოტოქსიკოზის დროს, რის შედეგადაც ხდება ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის და ორგანიზმის ჰორმონული სტატუსის ნორმალიზება.

ჩვენებები
თირეოტოქსიკოზი; თერაპიის მიზანი – ეუთირეოიდული მდგომარეობისა და ხანგრძლივი რემისიის მიღწევა.
თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისათვის მზადება. ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევა თიამაზოლის ოპერაციისწინა მიღებით 3­4 კვირის განმავლობაში, ზოგიერთ შემთხვევაში უფრო ხანგრძლივადაც, ვინაიდან ეს ამცირებს ოპერაციის დროს სისხლდენის წარმოქმნისა და თირეოტოქსიური კრიზის წარმოშობის რისკს; რადიოაქტიული იოდით თირეო­ ტოქსიკოზის მკურნალობისათვის მზადება, განსაკუთრებით მძიმე შემთხვე­ ვებისას თირეოტოქსიკოზის განვითარების რისკის თავიდან აცილების მიზნით.
რადიოაქტიული იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში თერა­ პია. ხდება რადიოაქტიული იოდის მოქმედების დაწყებამდე (4­6 თვის გან­ მავლობაში).
გამონაკლის შემთხვევებში ­ თირეოტოქსიკოზის ხანგრძლივი შე­მანარჩუნებელი მკურნალობა, თუ საერთო მდგომარეობისა ან პირადი მიზეზების გამო გარკვეული თერაპიული ღონისძიებების ჩატარება შეუ­ ძლებელია.
თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშ­ ვნისას (იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების გამო­ ყენების შემთხვევების ჩათვლით) ანამნეზში ლატენტური თირეოტოქსიკოზის, ავტონომიური ადენომების ან თირეოტოქსიკოზის არსებობისას.
**
მიღების წესები და დოზები**
თირეოტოქსიკოზი
დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით ნიშნავენ თიამაზოლის 20­40 მგ დღე­ღამეში 3­6 კვირის განმავლობაში. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ნორმალიზების შემდეგ (ჩვეულებრივ 3­8 კვირაში) გადადიან შემანარჩუნებელ დოზაზე 5­20 მგ დღე­ღამეში. ამ დროიდან რეკომენდე­ ბულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება. თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მზადებისას ნიშნავენ თიამაზოლის 20­40 მგ დღე­ღამეში, ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. ამ დროიდან რეკომენდებულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება. ოპერა­ ციის მზადებისთვის საჭირო დროის შესამცირებლად, დამატებით ნიშნავენ ბეტა­ადრენობლოკატორებს და იოდის პრეპარატებს.
რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისთვის მზადებისას, ნიშნავენ თიამაზოლის 20­40 მგ დღე­ღამეში ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. მითითება: თიამაზოლმა და თიაშარდოვანას წარმონაქმნებმა შეიძლება დააქვეითოს ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილის მგრძნობელობა სხივური თერაპიისადმი.
რადიოაქტიული იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში მკურნალობა: დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით, ნიშნავენ თიამაზოლის 5­20 მგ დღე­ღამეში რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დაწყებამდე (4­6 თვე).
ხანგრძლივი თირეოსტატიკური შემანარჩუნებელი თერაპია
თიამაზოლის 1.25­2.5­10 მგ დღე­ღამეში ლევოთიროქსინის მცირე დოზების დამატებითი მიღებით. თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშვნისას (იოდის შემცველი რენდგენოკონტრასტული საშუალებების გამოყენების შემთხვევების ჩათვლით) ანამნეზში ავტო­ ნომიური ადენომების ლატენტური თირეოტოქსიკოზის ან თირეოტოქ­ სიკოზის არსებობისას ­ იოდისშემცველი საშუალებების მიღების წინ 8­10 დღის განმავლობაში ნიშნავენ თიამაზოლის 10­20 მგ დღე­ღამეში და 1 გრ კალიუმის პერქლორატს დღეში.
დოზირება ბავშვებში
ბავშვებს საწყის დოზად უნიშნავენ ყოველდღიურად თიამაზოლის 0.3­0.5 მგ/კგ სხეულის მასაზე. შემანარჩუნებელი დოზა: დღეში 0.2­0.3 მგ/კგ სხეულის მასაზე. აუცილებლობის შემთხვევაში დამატებით ნიშნავენ ლევო­ თიროქსინს.
ტაბლეტების მიღება უნდა ხდებოდეს ჭამის შემდეგ დაუღეჭავად, სითხის საკმაო რაოდენობის მიყოლებით.სადღეღამისო დოზა ინიშნება ერთჯე­ რადად ან დოზის 2­3 ჯერ მიღებით. მკურნალობის დასაწყისში ერთჯერადი დოზების დღის განმავლობაში მიიღება მკაცრად განსაზღვრულ ერთიდა­ იგივე დროს. შემანარჩუნებელი დოზის მიღება ხდება ერთჯერადად დილით, საუზმის შემდეგ. თირეოტოქსიკოზის მკურნალობისას თერაპიის ხანგრძლივობა 1.5­-დან 2 წლამდეა. ხანგრძლივი მკურნალობისას გამოჯანმრთელების ალბათობა იზრდება.
თირეოტოქსიკოზით დაავადებულ პაციენტთა ოპერაციისთვის მზადებისას თიროზოლი® 5­ით მკურნალობა ხდება დაგეგმილ ოპერაციამდე 3­4 კვირის განმავლობაში (ზოგჯერ უფრო ხანგრძლივადაც), ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე და მთავრდება ერთი დღით ადრე ოპერაციამდე. ყველა შემთხვევაში მკურნალობის ხანგრძლივობას ადგენს ექიმი.
**
გვერდითი მოვლენები**
ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება კანის ალერგიული რეაქციები (ქავილი, შეწითლება, გამონაყარი). ჩვეულებრივ ისინი მსუბუქი ფორმით მიმდინარეობს და ხშირად, ხანგრძლივი მკურნალობისას, შექცევადი ხასიათისაა. მძიმე ფორმების დროს გენერალიზებული დერმატიტი მხოლოდ ერთეულ შემთხვევებშია აღწერილი.
ტემპერატურის მომატება, გემოვნების დარღვევები იშვიათად აღინიშნება და შექცევად ხასიათს ატარებს.
შემთხვევების დაახლოებით 0.3­0.6%-­ში წარმოიქმნება აგრანუ­ ლოციტოზი. მისი სიმპტომები შესაძლოა გამოვლინდეს მკურნალობის დაწყებიდან რამოდენიმე კვირის ან თვის შემდეგაც, რაც შეიძლება გახდეს პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი. ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომების წარმოქმნისთანავე საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა და ექიმთან კონსულტაცია.
ერთეულ შემთხვევებში აღწერილია ტკივილი სახსრებში, რომელიც, როგორც წესი, ნელა ვითარდება პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობის შედეგად. სახსრების ანთების ნიშნები არ აღინიშნება.
აღწერილი არის სიყვითლის ცალკეული შემთხვევები, რომელიც გამოწვეულია ნაღვლის შეგუბებით ან ღვიძლის ტოქსიური ანთებით.
ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია: გენერალიზებული ლიმფა­ დენოპათია, სანერწყვე ჯირკვლის მწვავე შეშუპება, თრომბოციტოპენია, პანციტოპენია, ნევრიტი, პოლინეიროპათია, მგლურასმაგვარი რეაქცია, აგრეთვე ინსულინის აუტოიმუნური სინდრომი სისხლში შაქრის დონის მკვეთრი დაწევით.
თიროზოლი 5­ის მოქმედებით მცირდება ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციით გამოწვეული გაზრდილი ენერგეტიკული მოთხოვნა. ეს იმას ნიშნავს, რომ თიროზოლით მკურნალობის დროს ჩვეულებრივი კვებისას შესაძლოა აღინიშნოს სხეულის მასის მომატება. სამედიცინო თვალსაზრისით ეს სასურველი შედეგია.
პრეპარატის მაღალი დოზის მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს სუბკლინიკური და კლინიკური ჰიპოთირეოზი. აგრეთვე შესაძლია ფარისებრი ჯირკვლის ზომაში გაზრდა, რაც დაკავშირებულია სისხლში თტჰ­ის შემცველობის ზრდასთან. ამიტომ ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ, საჭიროა თიამაზოლის დოზის შემცირება მინიმალურ ეფექტურ დოზამდე და დამატებით ლევოთიროქსინის დანიშვნა. არ არის მიზანშეწონილი თიროზოლის სრული შეწყვეტა და შემდგომ ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებით მკურნალობაზე გადასვლა. თიროზოლით მკურნალობისას უკვე გადიდებული ფარისებრი ჯირკვლის შემდგომი ზრდა, თირეოტროპული ჰორმონის დათრგუნული დონის შემთხვევაში, უნდა განიხილოს როგორც ძირითადი დაავადების შედეგი და ამ დროს დამატებით არ უნდა იქნას ჩართული ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები.
ენდოკრინული ოფტალმოპათიის წარმოქმნა ან გამწვავება არ წარმო­ ადგენს სწორად დანიშნული, თიროზოლით მკურნალობის გვერდით მოქმედებას.
იშვიათ შემთხვევაში, მკურნალობის დასრულების შემდეგ შესაძლოა წარმოიქმნას დაგვიანებული ჰიპოთირეოზი, რომელიც პრეპარატის გვერდით მოქმედებას კი არ წარმოადგენს, არამედ დაკავშირებულია ძირითადი დაავადების ჩარჩოში ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილში მიმდინარე ანთებით და დესტრუქციულ პროცესებთან.
_
უკუჩვენება_
თიამაზოლის ან თიოშარდოვანას წარმოებულებისადმი ჰიპერმგ­რძნობელობა.
ანამნეზში კარბიმაზოლით ან თიამაზოლით ჩატარებული თერაპიის შედეგად აგრანულოციტოზის არსებობა.
გრანულოციტოპენია.
მკურნალობის წინ აღმოჩენილი ქოლესტაზის არსებობა.
ლაქტაციის პერიოდი.
შედარებით წინააღმდეგჩვენებად ითვლება ადრე შენიშნული მსუ­ ბუქი ფორმით მიმდინარე კანის ალერგიული რეაქციების არსებობა თიოშარდოვანას წარმოებულებზე.
**
ორსულობა და ლაქტაცია**
თიამაზოლი გადის პლაცენტურ ბარიერს და ნაყოფის სისხლში აღწევს იგივე კონცენტრაციას, როგორიც დედას აღენიშნება. ამიტომ ორსულობის დროს პრეპარატის მიღება უნდა ხდებოდეს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში, ყველაზე დაბალი ქმედითი დოზირებით. თიამაზოლის მაღალმა დოზამ შესაძლოა ნაყოფში გამოიწვიოს ჩიყვის და ჰიპოთირეოზის წარმოქმნა. ტერატოგენული ეფექტები არ აღინიშნება. თიამაზოლი ნანახია დედის რძეში იმავე კონცენტრაციით, რომელიც შეესაბამება თიამაზოლის დონეს დედის სისხლში. თუ ლაქტაციის პერიოდში აუცილებელია თირეოტოქსიკოზის მკურნალობის გაგრძელება, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს ან გამოყენებულ იქნას პროპილთიოურაცილი, ვინაიდან იგი, თიამაზოლისგან განსხვავებით, მეტი ხარისხით უკავშირდება პლაზმის ცილებს.
**
განსაკუთრებული მითითებები**
ღვიძლის უკმარისობის შემთხვევაში ინიშნება პრეპარატის მინიმალურად ეფექტური დოზა. ავადმყოფებს, რომელთაც აღენიშნებათ ფარისებრი ჯირკვლის მნიშვნელოვანი გადიდება, რომელიც ავიწროვებს ტრაქეის სანათურს, თიროზოლი ენიშნებათ ხანმოკლე დროის განმავლობაში ლევოთიროქსინთან კომბინაციაში, ვინაიდან ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლოა ჩიყვის გადიდება და ტრაქეის უფრო მეტი შევიწროვება. აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა ხდებოდეს ავადმყოფზე ზედმიწევნითი დაკვირვება (თირეოტროპული ჰორმონის დონისა და ტრაქეის სანათურის კონტროლი).
პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის რეგულარული კონტროლი.
იოდის ნაკლებობა აძლიერებს, ხოლო სიჭარბე ასუსტებს თიამაზოლის მოქმედებას.
თუ პრეპარატით მკურნალობისას უეცრად აღმოცენდება ყელის ტკივილი, ყლაპვის გაძნელება, სხეულის ტემპერატურის მომატება, სტომატიტის ნიშნები ან ფურუნკულოზი (აგრანულოციტოზის შესაძლო სიმპტომები), უმალ მიმართეთ ექიმს.
**
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება**
ექიმი ინფორმირებული უნდა იყოს რა პრეპარატებით ხდება მკურნალობა.
მაღალი დოზებით იოდისშემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების გამოყენების შემდეგ პრეპარატის დანიშვნისას შესაძლოა თიროზოლი® 5­ის მოქმედების შესუსტება. პაციენტებში, რომლებიც თი­ რეოტოქსიკოზის გამო მკურნალობენ თიროზოლი® 5­ით, ეუთირეოიდუ­ ლი მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ, შეიძლება აღმოცენდეს საგულე გლიკოზიდების (დიგოქსინი და დიგიტოქსინი), ამინოფილინის დანიშნული დოზების შემცირების, ასევე ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების (კუმარინისა და ინდანდიონის წარმოებულების) დანიშნული დოზების გაზრდის აუცილებლობა.
ცნობები სხვა სამკურნალო საშუალებების მოქმედების შესახებ, პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე არ არის ცნობილი. საყურადღებოა ის ფაქტი, რომ თირეოტოქსიკოზის დროს აჩქარებულია ნივთიერებების მეტაბოლიზმი და ელიმინაცია, ამიტომ რიგ შემთხვევებში სხვა პრეპარატების დოზის კორექციაა საჭირო. სულფანილამიდების ერთდროული მიღებისას ლეიკოპენიის განვითარების რისკი იზრდება. თიამაზოლთან ლეიკოგენისა და ფოლიუმის მჟავას ერთდროული მიღება კი, ამცირებს ლეიკოპენიის განვითარების რისკს. გენტამიცინი აძლიერებს თიამაზოლის ანტითირეოიდულ მოქმედებას.
**
შენახვის პირობები და ვადები**
ინახება უნდა ხდებოდეს ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
**
ვარგისიანობის ვადა**
5 წელი. არ შეიძლება სამკურნალო საშუალების მიღება მისი ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
**
აფთიაქში გაცემის წესი**
ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
merk KGaA ნიკომედისთვის,
გერმანია.

შემადგენლობა: თიამაზოლი

ჩვენებები: ჰიპერთირეოზის მკურნალობა, მათ შორის: ჰიპერთირეოზის კონსერვატიული მკურნალობა, განსაკუთრებით მცირე ჩიყვის დროს ან მისი არარსებობისას; ქირურგიული ჩარევისათვის მომზადება ყველა ფორმის ჰიპერთირეოზის დროს; მომზადება რადიაქტიური იოდით მკურნალობისათვის, კერძოდ, თირეოტოქსიკოზის მძიმე ფორმების მქონე პაციენტებში; შუალედური მკურნალობისთვის რადიოაქტიური იოდით წყვეტილი მკურნალობის შემდეგ; ჰიპერთირეოზის სუბკლინიკური ფორმის, ავტონომიური ადენომის ან თირეოტოქსიკოზის ანამნეზში მქონე პაციენტების პროფილაქტიკური მკურნალობა, რომლებისთვისაც აუცილებელია იოდის მიღება (მაგალითად, გამოკვლევა იოდის შემცველი საკონტრასტო ნივთირებების გამოყენებით).

უკუჩვენებები: თიროზოლი არ უნდა დაენიშნოთ პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ: მომატებული მგრძნობელობა თიამაზოლის, თიოშარდოვანას სხვა წარმოებულების ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ; სისხლის ანალიზში ზომიერი და მძიმე ცვლილებები (გრანულოციტოპენია); ადრე არსებული ქოლესტაზი, რომელიც არ უკავშირდება ჰიპერთირეოზს; ძვლის ტვინის დაზიანება ანამნეზში თიამაზოლით ან კარბიმაზოლით მკურნალობის შემდეგ. კომბინირებული თერაპია თიამაზოლით და ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებით უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს.

დოზირების ზოგადი რეკომენდაციები:დაავადების სიმძიმისა და ანტითირეოიდული თერაპიით იოდის მიღების
მიხედვით, როგორც წესი, მკურნალობა იწყება თიამაზოლის სადღეღამისო დოზით 10 დან 40მგ-მდე.

შენახვის წესი: ინახება სინესტისაგან დაცულ და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე.

გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

შემადგენლობა: თიამაზოლი

ჩვენებები: ჰიპერთირეოზის მკურნალობა, მათ შორის: ჰიპერთირეოზის კონსერვატიული მკურნალობა, განსაკუთრებით მცირე ჩიყვის დროს ან მისი არარსებობისას; ქირურგიული ჩარევისათვის მომზადება ყველა ფორმის ჰიპერთირეოზის დროს; მომზადება რადიაქტიური იოდით მკურნალობისათვის, კერძოდ, თირეოტოქსიკოზის მძიმე ფორმების მქონე პაციენტებში; შუალედური მკურნალობისთვის რადიოაქტიური იოდით წყვეტილი მკურნალობის შემდეგ; ჰიპერთირეოზის სუბკლინიკური ფორმის, ავტონომიური ადენომის ან თირეოტოქსიკოზის ანამნეზში მქონე პაციენტების პროფილაქტიკური მკურნალობა, რომლებისთვისაც აუცილებელია იოდის მიღება (მაგალითად, გამოკვლევა იოდის შემცველი საკონტრასტო ნივთირებების გამოყენებით).

უკუჩვენებები: თიროზოლი არ უნდა დაენიშნოთ პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ: მომატებული მგრძნობელობა თიამაზოლის, თიოშარდოვანას სხვა წარმოებულების ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ; სისხლის ანალიზში ზომიერი და მძიმე ცვლილებები (გრანულოციტოპენია); ადრე არსებული ქოლესტაზი, რომელიც არ უკავშირდება ჰიპერთირეოზს; ძვლის ტვინის დაზიანება ანამნეზში თიამაზოლით ან კარბიმაზოლით მკურნალობის შემდეგ. კომბინირებული თერაპია თიამაზოლით და ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებით უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს.

დოზირების ზოგადი რეკომენდაციები:დაავადების სიმძიმისა და ანტითირეოიდული თერაპიით იოდის მიღების
მიხედვით, როგორც წესი, მკურნალობა იწყება თიამაზოლის სადღეღამისო დოზით 10 დან 40მგ-მდე.

შენახვის წესი: ინახება სინესტისაგან დაცულ და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე.

გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

წამლის ფორმა
5მგ და 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები. პვქ/ალBბლისტერზე 10 ან 25 ტაბლეტი. 2 ან 5 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შემადგენლობა:
თითოეული ტაბლეტი შედგება:
5მგ დოზირებით:
შიგთავსი:
აქტიური ნივთიერება: თიამაზოლი – 5მგ
დამხმარე ნივთიერებები: კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი – 2მგ, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილსახამებელი – 2მლ, მაგნიუმის სტეარატი – 2მგ, ჰიპრომელოზა 2910/15 – 3მლ, ტალკი – 6მგ, ცელულოზას ფხვნილი – 10მგ, სიმინდის სახამებელი – 20მგ, ლაქტოზას მონოჰიდრატი – 200მგ.
აპკიანი გარსი: რკინის ოქსიდის ყვითელი საღებავი – 0,04, დიმეთიკონი 100 - 0,16 მგ, მაკროგოლი 400-0,79მგ, ტიტანის დიოქსიდი – 1,43მგ, ჰიპრომელოზა 2910/15 – 3,21მგ.
10მგ დოზირებით:
შიგთავსი:
აქტიური კომპონენტი: თიამაზოლი 10მგ
დამხმარე ნივთიერებები: კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი – 2მგ, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილსახამებელი – 2მლ, მაგნიუმის სტეარატი – 2მგ, ჰიპრომელოზა 2910/15 – 3მლ, ტალკი – 6მგ, ცელულოზას ფხვნილი – 10მგ, სიმინდის სახამებელი – 20მგ, ლაქტოზას მონოჰიდრატი – 195მგ.
აპკიანი გარსი: რკნის ოქსიდის ყვითელი საღებავი – 0,54მგ, რკინის ოქსიდის წითელი საღებავი – 0,004მგ, დიმეთიკონი 100 - 0,16მგ, მაკროგოლი 400 - 0,79მგ, ტიტანის დიოქსიდი – 0,89მგ, ჰიპრომელოზა 2910/15 – 3,21მგ.
აღწერილობა:
5მგ დოზირება: ღია ყვითელი ფერის მრგვალი, ორმხრივამობურცული ტაბლეტები, დაფარული აპკიანი გარსით, ორივე მხრიდან ნაზოლით. გასწვრივ ჭრილში შიგთავსი თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის.
10მგ დოზირება: ნაცრისფერ-ნარინჯისფერი მრგვალი ტაბლეტები, ორმხრივამობურცული, აპკიანი გარსით დაფარული, ორივე მხრიდან ნაზოლით. გასწვრივ ჭრილში შიგთავსი თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტითირეოიდული საშუალება.
ფარმაკოთერაპიული თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ანტითირეოიდული პრეპარატი; არღვევს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების სინთეზს ფერმენტ პეროქსიდაზას ბლოკირებით, რომელიც მონაწილეობს ფარისებრ ჯირკვალში თირონინის იოდირებაში ტრიიოდ და ტეტრაიოდთირონინის წარმოქმნით. ეს თვისება იძლევა თირეოტოქსიკოზის სიმპტომური თერაპიის ჩატარების საშუალებას ეთიოლოგიის მიუხედავად. თიროზოლი არ მოქმედებს ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულებიდან სინთეზირებული თირონინების გამოთავისუფლების პროცესზე. ამით აიხსნება სხვადასხვა ხანგრძლივობის ლატენტური პერიოდი, რომელიც შეიძლება წინ უსწრებდეს სისხლის პლაზმაში ტრიიოდთირონინისა და თიროზინის დონის ნორმალიზებას, ე.ი. კლინიკური სურათის გაუმჯობესებას. თიროზოლი არ მოქმედებს თირეოტოქსიკოზზე, რომელიც განვითარებულია ფარისებრი ჯირკვლის უჯრედების დაშლის შემდგომ ჰორმონების გამოთავისუფლების შედეგად (რადიოაქტიური იოდით მკურნალობის შემდეგ ან თირეოდიტის დროს). თიროზოლი არ მოქმედებს სინთეზირებული თირონინების გამოთავისუფლების პროცესზე ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულებიდან. ამით აიხსნება სხვადასხვა ხანგრძლივობის ლატენტური პერიოდი., რომელიც შეიძლება წინ უძღოდეს სისხლის პალზმაში T3 და T4-ის დონის ნორმალიზებას და კლინიკური სურათის გაუმჯობესებას.
ამცირებს ძირითად ცვლას, აჩქარებს ფარისებრი ჯირკვლიდან იოდიდების გამოყოფას, ზრდის თირეოტროპული ჰორმონის სინთეზის რეციპროკულ აქტივაციას და ჰიპოფიზით გამოყოფას, რასაც თან ახლავს ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერპლაზია.
ერთჯერადად მიღებული დოზის მოქმედების ხანგრძლივობა შეადგენს თითქმის 24საათს.

ფარმაკოკინეტიკა
შიგნით მიღებისას თიროზოლი სწრაფად და თითქმის სრულად შეიწოვება. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 0,4 - 1,2 საათის განმავლობაში. სისხლის პლაზმას ცილებს თითქმის არ უკავშირდება. თიროზოლი კუმულირდება ფარისებრ ჯირკვალში, სადაც ნელა მეტაბოლირდება. თიამაზოლის უმნიშვნელო რაოდენობა გადადის დედის რძეში. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 3 - 6 საათს და იზრდება ღვიძლის უკმარისობის დროს. არ ვლინდება კინეტიკის დამოკიდებულება ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციურ მდგომარეობაზე. თიროზოლის მეტაბოლიზმი მიმდინარეობს თირკმელებსა და ღვიძლში, პრეპარატი გამოიდევნება თირკმელებით რკინასთან ერთად. თირკმელების გზით პრეპარატი გამოიდევნება 24 საათის მანძლიზე 70%, ხოლო 7 - 12% უცვლელი სახით.

ჩვენებები
- თირეოტოქსიკოზი;
- თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მომზადება;
- რადიოაქტიური იოდით თირეოტოქსიკოზის მკურნალობისთვის მომზადება;
- თერაპია რადიოაქტიური იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში. რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დაწყებამდე (4 - 6 თვის განმავლობაში).
- გამონაკლის შემთხვევებში - თირეოტოქსიკოზის ხანგრძლივი შემანარჩუნებელი თერაპია;
- თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშვნისას (მათ შორის იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების მიღება) ლატენტური თირეოტოქსიკოზის, ავტონომიური ადენომების ან ანამნეზში თირეოტოქსიკოზის არსებობის დროს.

უკუჩვენებები
პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული 0 - 3 წლის ასაკის ბავშვებისთვის.
- თიამაზოლის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;
- თიამაზოლის ან კარბიმაზოლის მიღებით გამოწვეული აგრანულოციტოზი;
- გრანულოციტოპენია (მათ შორის ანამნეზში არსებული);
- მკურნალობის დაწყებამდე არსებული ქოლესტაზი;
- ორსულობისას ლევოთიროქსინის და თიამაზოლის კომბინირებული თერაპია.
თიროზოლი შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული პაციენტებისთვის იშვიათი მემკვიდრეობითი დაავადებებით, რომელიც დაკავშირებულია გალაქტოზას აუტანლობასთან, ლაქტაზას დეფიციტთან ან გლუკოზო-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომთან.
სიფრთხილით ინიშნება ძალიან დიდი ზომის ჩიყვის არსებობისას, რომელიც ტრაქეას ავიწროებს (გარდა საოპერაციოდ მზადების პერიოდში მოკლევადიანი თერაპიისას), ღვიძლის უკამრისობისას.

პრეპარატის მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში
ორსულობისას ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციის მკურნალობის არჩატარებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს სერიოზული გართულებები, როგორიცაა ნაადრევი მშობიარობა და ნაყოფის განვითრების შეფერხებები. ჰიპოთირეოზი, რომელიც გამოწვეულია თიამაზოლის არაადექვატური დოზების მიღებით, შესაძლებელია გამოიწვიოს ოსრულობის შეწყვეტა.
თიამაზოლი გადის პლაცენტარულ ბარიერს და შესაძლებელია ნაყოფის სისხლში მიაღწიოს იგივე კონცენტრაციას, რასაც დედის სისხლში. ამის გამო, ორსულობისას პრეპარატის დანიშვნა უნდა მოხდეს სარგებლისა და რისკების შეფასების შემდეგ მინიმალური დოზირებით (10მგ-მდე დღეღამეში) ლევოთიროქსინის დამატებითი მიღების გარეშე.
თიამაზოლის რეკომენდებულ დოზებზე მნიშვნელოვნად მეტი დოზების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჩიყვის ჩამოყალიბება და ჰიპოთირეოზის განივთარება ნაყოფში, ასევე დაბადებისას მცირე წონიანობა.
ლაქტაციის პერიოდში თირეოტოქსიკოზის თიროზოლით მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს. თიამაზოლი აღწევს დედის რძეში და შესაძლებელია მიაღწიოს იგივე კონცენტრაციას ახალშობილში, რასაც დედის სისხლში, შედეგად შესაძლებელია გამოიწვიოს ახალშობილში ჰიპოთირეოზის განვითარება.
ახალშობილებში აუცილებელია ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის რეგულარული კონტროლი.

მიღების წესი და დოზირება
ტაბლეტები მიიღება შიგნით ჭამის შემდეგ, დაუღეჭავად, სითხის მიყოლებით. სადღეღამისო დოზა ინიშნება ერთ მიღებაზე ან იყოფა ორ ან სამ მიღებაზე დღეში. მკურნალობის დაწყებისას ერთჯერადი დოზების მიღება ხდება მკაცრად განსაზღვრულ ერთსადაიმავე დროს.
შემანარჩუნებელი დოზის მიღება უნდა მოხდეს საუზმის შემდეგ ერთ მიღებაზე.
თირეოტოქსიკოზი:
დაავადების სიმძიმიდან გამომდინარე ინიშნება 20 – 40 მგ/დღეღამეში 3 - 6 კვირის მანძილზე. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ნორმალიზაციის შემდეგ (ჩვეულებისამებრ 3 - 8 კვირის შემდეგ) ხდება შემანარჩუნებელ დოზაზე გადასვლა 5 – 20 მგ/დღეღამეში. ამის შემდეგ, რეკომენდებულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღებაც.
თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მოსამზადებლად ინიშნება 20 – 40 მგ/დრეღამეში ეუთირეოიდული მგომარეობის მიღწევამდე. ამ დროიდან რეკომენდებულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება.
დროის შესამცირებლად, რომელიც ოპერაციისთვის მოსამზადებლადაა საჭირო დამატებით ინიშნება ბეტა-ადრენობლოკატორები და იოდის პრეპარატები.
რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისთვის მოსამზადებლად: დაავადების სიმძიმის მიხედვით ინიშნება თიროზოლის 5-20 მგ/დღეღამეში რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დადგომამდე (4-6 თვე).
ხანგრძლივი თირეოსტაზული შემანარჩუნებელი თერაპია:
ინიშნება თიროზოლის 1,25 - 2,5 – 10 მგ/დღეღამეში დამატებით ლევოთიროქსინის მცირე დოზებთან ერთად. თირეოტოქსიკოზის მკურნალობისას თერაპიის ხანგრძლივობა შეადგენს 1, 5 - დან 2 წლამდე.
თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშვნისას (იოდის შემცველი რენდგენოკონტრასტული საშუალებების მიღების ჩათვლით) ლატენტურად მიმდინარე თირეოტოქსიკოზის დროს, ავტონომიური ადენომების ან ანამნეზში თირეოტოქსიკოზის არსებობისას: ინიშნება თიროზოლის 10 - 20 მგ/დღეღამეში და 1გ კალიუმის პერქლორატი დღეში 8 - 10 დღის მანძილზე იოდის შემცველი საშუალებების მიღებამდე.
დოზირება ბავშვებში
არ არის რეკომენდებული პრეპარატის მიღება 0 - 3 წ-ის ბავშვებში. 3 – დან 17 წლამდე თიროზოლი ინიშნება საწყისი დოზით 0,3 - 0,5 მგ/კგ სხეულის მასის, რომელიც ნაწილდება ყოველდღიურად 2 - 3 თანაბარ დოზებად. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა ბავშვებისთვის შეადგენს სხეულის მასის არაუმეტეს 80კგ - 40მგ/დღეში.
შემანარჩუნებელი დოზა: 0, 2 - 0, 3 მგ/კგ სხეულის მასის დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში ინიშნება დამატებით ლევოთიროქსინი.
დოზირება ორსულებში
ორსულებში პრეპარატი ინიშნება მაქსიმალურად დაბალ დოზებში: ერთჯერადად – 2,5 მგ, სადღეღამისო – 10მგ.
ღვიძლის უკმარისობის დროს ინიშნება მინიმალური ეფექტური დოზა ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.
პაციენტების საოპერაციოდ მომზადებისას თირეოტოქსიკოზის დროს პრეპარატით მკურნალობა მიმდინარეობს იქამდე, ვიდრე არ მიიღწევა ეუთირეოიდული მდგომარეობა 3 - 4 კვირის განმავლობაში დაგეგმილი ოპერაციის თარიღამდე (ერთეულ შემთხვევებში ხანგრძლივადაც) და მთავრდება ოპერაციამდე ერთი დღით ადრე.

გვერდითი მოვლენები
გვერდითი მოვლენების სიხშირე ფასდება შემდეგნაირად:
ძალიან ხშირი: ≥1/10
ხშირი: ≥1/100, <1/10
არცისე ხშირი: ≥1/1000, <1/100
იშვიათი: ≥1/10000, <1/1000
ძალიან იშვიათი: <1/10000
სისხლმბადი და ლიმფური სისტემის მხრივ:
არცისე ხშირად: აგრანულოციტოზი. Mმისი სიმპტომები (იხ. “განსაკუთრებული მითითებები”) შესაძლებელია განვითარდეს მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის და თვის შემდეგაც და აუცილებელი გახდეს პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.
ძალიან იშვიათად: გენერალიზებული ლიმფადენოპათია, თრომბოციტოპენია, პანციტოპენია.
ენდოკრინული სისტემის მხრივ:
ძალიან იშვიათად: ინსულინის აუტოიმუნური სინდრომი ჰიპოგლიკემიით.
ნერვული სისტემის მხრივ:
იშვიათად: გემოს შეგრძნების შექცევადი ცვლილებები, თავბრუსხვევა;
ძალიან იშვიათად: ნევრიტი, პოლინეიროპათია.
ღვიძლის და სანაღვლე გზების დარღვევები:
ძალიან იშვიათად: სიყვითლე და ტოქსიური ჰეპატიტი.
კანის და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ:
ძალიან ხშირად: კანის ალერგიული რეაქციები (ქავილი, სიწითლე, გამონაყარი);
ძალიან იშვიათად: კანზე გენერალიზებული გამონაყარი, ალოპეცია, მგლურასმაგვარი სინდრომი.
ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილების მხრივ:
ხშირად: ართრიტის კლინიკური ნიშნების გარეშე ნელა მიმდინარე არტრალგია.
საერთო მგომარეობის გაუარესება და ადგილობრივი რეაქციები:
იშვიათად: ტემპერატურის მომატება, სისუსტე, სხეულის მასის კლება.

დოზის გადაჭარბება:
პრეპარატის დიდი დოზების ხანგრძლივი დროის განმავლობაში მიღების შემთხვევაში, შესაძლებელია სუბკლინიკური და კლინიკური ჰიპოთირეოზის განვითარება, ასევე ფარისებრი ჯირკვლის ზომაში მომატება, შესაბამისად ТТГ –ს დონის მომატებაც.
ამის თავიდან აცილება შესაძლებელია პრეპარატის დოზის შემცირებით ეუთირეოდული მდგომარეობის მიღწევამდე ან აუცილებლობის შემთხვევაში ლევოთიროქსინის დამატებით დანიშვნა. როგორც წესი, თიროზოლის მიღების შეწყვეტის შემდეგ შეიმჩნევა ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის სპონტანური აღდგენა.
თიამაზოლის ძალიან დიდი დოზების მიღებისას (დაახლოებით 120მგ დღეში), შესაძლებელია განვითარდეს მიელოტოქსიური ეფექტები. პრეპარატის ასეთი დოზების მიღება დასაშვებია მხოლოდ განსაკუთრებული ჩვენებების შემთხვევაში (დაავადების მძიმე ფორმები, თირეოტოქსიური კრიზი). მკურნალობა: პრეპარატის მიღების შეწყვეტა, კუჭის ამორეცხვა, სიმპტომური თერაპია, აუცილებლობის შემთხვევაში, სხვა ჯგუფის ანტითირეოიდული პრეპარატის დანიშვნა.

ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან
დიდი დოზით იოდისშემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების მიღების შემდეგ თიამაზოლის დანიშვნისას, შესაძლებელია თიამაზოლის მოქმედების დაქვეითება.
იოდის უკმარისობა აძლიერებს თიამაზოლის ეფექტს. პაციენტები, რომლებიც იღებენ თიამაზოლს თირეოტოქსიკოზის სამკურნალოდ, ეუთირეოდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ და ამასთანავე სისხლის შრატში ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ნორმალიზაციისას, შესაძლებელია აუცილებელი გახდეს საგულე გლიკოზიდების (დიგოქსინი და დიგიტოქსინი), ამინოფილინის დოზების შემცირება და ასევე ვარფარინის და კუმარინ და ინდანდიონ წარმოებული სხვა ანტიკოაგულანტების დოზების გაზრდა (ფარმაკოდინამიური ურთიერთქმედება).
ლითიუმის პრეპარატები, ადრენო-ბლოკატორები, რეზერპინი და ამიოდარონი ზრდიან თიამაზოლის ეფექტურობას (საჭიროა დოზის კორექცია).
სულფანილამიდებთან, მეტამიზოლთან და მიელოტოქსიურ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად მიღებისას იზრდება ლეიკოპენიის განვითარების რისკი. თიამაზოლთან ერთად ლეიკოგენის და ფოლის მჟავას მიღება ამცირებს ლეიკოპენიის განვითარების რისკს. გენტამიცინი აძლიერებს თიამაზოლის ანტითირეოიდულ ეფექტს.
სხვა სახის სამკურნალო საშუალებების პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე გავლენა არ არის ცნობილი. თუმცა, გასათვალისწინებელია ის, რომ თირეოტოქსიკოზის დროს იზრდება მეტაბოლიზმის და ნივთიერებების ელიმინაციის სიჩქარე. რის გამოც აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა სხვა პრეპარატების დოზების კორექცია.

განსაკუთრებული მითითებები.
ფარისებრი ჯირკვლის ზომის მნიშვნელოვნად ზრდის შემთხვევაში, რომელიც ავიწროებს ტრაქეას, თიროზოლი ინიშნება მოკლე პერიოდის მანძილზე ლევოთიროქსინთან ერთად, რადგან ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში შესაძლებელია ჩიყვის ზომაში მომატება. აუცილებელია პაციენტზე დაკვირვება (ТТГ-ს დონის კონტროლი).
პრეპარატით მკურნალობის დროს საჭიროა პერიფერიული სისხლის მდგომარეობის კონტროლი.
თიამაზოლმა და თიოშარდოვანას წარმოებულებმა შესაძლებელია სხივური თერაპიის მიმართ ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილების მგრძნობელობის შესუსტება გამოიწვიონ.
იმ შემთხვევაში, თუ პრეპარატით მკურნალობისას განვითარდება ყელის ტკივილი, ყლაპვის გაძნელება, ტემპერატურის მომატება, სტომატიტის ან ფურუნკულეზის სიმპტომები (აგრანულოციტოზის სავარაუდო სიმპტომები), საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.
პრეპარატის მკურნალობისას კანქვეშა სისხლჩაქცევების ან გაუგებარი გენეზის სისხლდენის, კანზე გენერალიზებული გამონაყარის და ქავილის, გულისრევის და ღებინების, სიყვითლის, ეპიგასტრიული ტკივილის და სისუსტის განვითარების დროს უნდა შეწდეს პრეპარატის მიღება.
მკურნალობის ადრეულად შეწყვეტის შემთხვევაში შესაძლებელია დაავადების რეციდივის განვითარება.
ენდოკრინული ოფთალმოპათიის განვითარება ან მისი არსებობისას გამწვავება არ წარმოადგენს თიროზოლის მიღებით გამოწვეულ
გვერდით მოვლენას.
იშვიათ შემთხვევებში მკურნალობის დასრულებისას, შეიძლება განვითარდეს გვიანი ჰიპოთირეოზი, რაც არ წარმოადგენს პრეპარატის გვერდით მოვლენას, არამედ არის ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილებში ანთებითი და დესტრუქციული პროცესების შედეგი.
ზემოქმედება ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე
თიამაზოლი არ მოქმედებს ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე.

შენახვის პირობები
ინახება მშრალ ადგილას არაუმეტეს 25 °C ტემპერატურაზე.
შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა
4 წელი. არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქიდან გაცემის პირობები
გაიცემა რეცეპტით.