ლიდოკაინის****ჰიდროქლორიდი

სავაჭროდასახელება**:** ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი.

საერთაშორისო****არაპატენტირებული დასახელება: Lidocaine.

გამოშვებისფორმა: საინექციო ხსნარი 10 მგ/მლ და 20 მგ/მლ.

შემადგენლობა

ერთი ამპულა (5 მლ) შეიცავს:

მოქმედი ნივთიერება : ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი (ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის მონოჰიდრატის სახით) - 50 მგ;

დამხმარე ნივთიერებები : ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ნატრიუმის ქლორიდი, საინექციო წყალი.

ერთი ამპულა (2 მლ) შეიცავს:

მოქმედი ნივთიერება : ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი (ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის მონოჰიდრატის სახით) - 40 მგ;

დამხმარე ნივთიერებები : ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ნატრიუმის ქლორიდი, საინექციო წყალი.

აღწერა**:** გამჭვირვალე უფერო ან ოდნავ მოყვითალო ფერის სითხე.

ფარმაკოთერაპიულიჯგუფი: ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებები. ამიდები.

ათქკოდი: N01ВВ02.

ფარმაკოლოგიური****თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ახდენს ადგილობრივ საანესთეზიო მოქმედებას. ახასიათებს მოქმედების სწრაფი დასაწყისი, მაღალი საანესთეზიო აქტივობა და დაბალი ტოქსიკურობა. ადგილობრივი გამოყენებისას ის აფართოებს სისხლძარღვებს, არ აღიზიანებს ქსოვილებს.

გამოყენების****ჩვენებები

ინფილტრაციული, გამტარებლობითი (ნერვების ბლოკადა) და ეპიდურული ანესთეზია. ხელის, ფეხის თითების, ყურების, ცხვირისა და სასქესო ასოს ანესთეზია ან სხვა შემთხვევებში, როდესაც ადრენალინის გამოყენება უკუნაჩვენებია.

უკუჩვენებები

• ანამნეზში ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის ან ადგილობრივი სხვა ამიდური ადგილობრივი საანესთეზიო სამკურნალო საშუალებების მიმართ. ანამნეზში ეპილეპტიფორმული კრუნჩხვები ლიდოკაინის შეყვანის შემდეგ;

• ლიდოკაინის გამოყენება დაუშვებელია ეპიდურული ანესთეზიისთვის მძიმე არტერიული ჰიპოტენზიის, კარდიოგენული ან ჰიპოვოლემიური შოკის მქონე პაციენტებში;

• ხელისა და ფეხის თითების, ყურების, ცხვირის, სასქესო ასოს ანესთეზიისას - ადრენალინთან ერთობლივი გამოყენება;

• ბავშვთა ასაკი - 20 მ /მლ ხსნარისთვის, 1 წლამდე ბავშვთა ასაკი -10 მგ/მლ.

ასევე უნდა გათვალისწინებული იქნას ამა თუ იმ ტიპის ანესთეზიის ჩატარების ზოგადი უკუჩვენებები.

სიფრთხილის****ზომები

ყველაზე მარტივი პროცედურების გარდა, რეგიონული და ადგილობრივი ანესთეზიის პროცედურების ჩატარებისას მზადყოფნაში უნდა იყოს სარეანიმაციო აღჭურვილობა. ნებისმიერი მასშტაბური ბლოკადისას, საანესთეზიო საშუალების შეყვანამდე უნდა ჩაიდგას ინტრავენური კანულა. ლიდოკაინი უნდა იქნას შეყვანილი სპეციალისტების მიერ, რომლებმაც გაიარეს შესაბამისი სწავლება და ფლობენ რეანიმაციის უნარებს.

სხვა ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მსგავსად, ლიდოკაინმა შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე ტოქსიკური მიოვლენები ნერვული და გულ-სისხლძარღვთა სისტემების მხრივ, თუ მისი გამოყენებისას პლაზმაში მაღალი კონცენტრაციები მიიღწევა, განსაკუთრებით,სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანისას.

სიფრთხილეა საჭირო შემდეგი კატეგორიის პაციენტების მკურნალობისას:

- ხანდაზმული პაციენტები და მძიმე ზოგადი მდგომარეობის მქონე პაციენტები;

- პაციენტები ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადებით;

- პაციენტები მიოკარდიუმის გამტარებლობის დარღვევით (სხვადასხვა ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, სინუსის კვანძის სისუსტის სინდრომი, გამოხატული ბრადიკარდია და ა.შ.), რადგანაც ადგილობრივმა საანესთეზიო საშუალებებმა შეიძლება გამოიწვიოს მიოკარდიუმის გამტარებლობის დარღვევა; პაციენტები, რომლებიც იღებენ III კლასის ანტიარითმიულ საშუალებებს (მაგ. ამიოდარონი), საფუძვლიანი დაკვირვებისა და ეკგ მონიტორინგის ქვეშ უნდა იყვნენ (იხ. აგრეთვე პუნქტი "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან");

- ეპილეფსიით ან მიასთენიით დაავადებული პაციენტები;

- სუნთქვის უკმარისობის მქონე პაციენტები;

- პორფირიით დაავადებულ პაციენტებში ლიდოკაინის გამოყენება შესაძლებელია დიდი სიფრთხილით, სარგებელისა და რისკის თანაფარდობის საფუძვლიანი შეფასებით. გაუტკივარების პროცედურების დროს შეიძლება განვითარდეს სერიოზული გვერდითი რეაქციები.

ეპიდურული ანესთეზია სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით თუ მას თან ახლავს ჰიპოვოლემია. ეპიდურულ ანესთეზიას შეუძლია გამოიწვიოს ჰიპოტენზია და ბრადიკარდია. ეს რისკი შეიძლება შემცირდეს კრისტალოიდული ან კოლოიდური ხსნარების წინასწარი შეყვანით. არტერიული წნევის შემცირება უნდა იქნას კუპირებული მაგალითად, 5-10 მგ ეფედრინის ინტრავენურად შეყვანით, საჭიროების შემთხვევაში, შეყვანა უნდა განმეორდეს.

პარაცერვიკალურმა ბლოკადამ შეიძლება ზოგჯერ გამოიწვიოს ნაყოფის ბრადიკარდია ან ტაქიკარდია, და ამასთან დაკავშირებით საჭიროა ნაყოფის გულისცემის საფუძვლიანი მონიტორინგი.

ადგილობრივი ანესთეზიის დროს პრეპარატის შეყვანა ძლიერ ვასკულარიზებულ ქსოვილებში უნდა მოხდეს სიფრთხილით, რათა თავიდან იქნას აცილებული სისხლძარღვოვან კალაპოტში მოხვედრა. ვასკულარიზებულ ქსოვილებში შეყვანისას რეკომენდებულია ასპირაციული სინჯის ჩატარება.

თავის ან კისრის მიდამოში არტერიაში ლიდოკაინის შემთხვევითმა ინექციამ შეიძლება გამოიწვიოს ზოგადი ცერებრალური სიმპტომები, თუნდაც დაბალი დოზებით გამოყენების შემთხვევაშიც კი.

რეტრობულბარულად შეყვანისას, ლიდოკაინს შეუძლია მიაღწიოს სუბარაქნოიდულ სივრცეს, რაც გამოიწვევს სერიოზულ რეაქციებს, მათ შორის გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობას, აპნოეს, კრუნჩხვებს და დროებით სიბრმავეს.

შესაძლებელია ნერვების ტრავმული დაზიანებები და/ან ადგილობრივი ტოქსიკური ეფექტები კუნთებსა და ნერვებზე ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალების შეყვანისას. ქსოვილების დაზიანების ხარისხი დამოკიდებულია ტრავმის ზომაზე, საანესთეზიო საშუალების ადგილობრივ კონცენტრაციაზე და ქსოვილებზე ზემოქმედების ხანგრძლივობაზე. ამასთან დაკავშირებით, შეყვანილი უნდა იქნას ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა.

ლიდოკაინის კუნთში შეყვანისას შესაძლებელია კრეატინფოსფოკინაზას პლაზმური აქტივობის გაზრდა, რამაც შეიძლება გაართულოს მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის დიაგნოსტიკა.

ლიდოკაინის ეფექტურობა მცირდება ინექციის ადგილზე ანთების ან ინფექციის არსებობის შემთხვევაში.

ორსულობა** და**** ლაქტაცია**

ორსულ ქალებში ლიდოკაინის გამოყენების შესახებ ადეკვატური მონაცემები არ არსებობს. ლიდოკაინი აღწევს პლაცენტში. ლიდოკაინი გამოიყენებოდა ორსული ქალებისა და შვილოსნობის ასაკის ქალების დიდ რაოდენობაში. ლიდოკაინის მიერ რეპროდუქციული პროცესების დარღვევის შესახებ მონაცემები არ არსებობს (მაგალითად, განვითარების მანკების სიხშირის მომატება ან ნაყოფზე რაიმე პირდაპირი ან არაპირდაპირი გავლენა). თუმცა, ადამიანისთვის რისკი ბოლომდე დადგენილი არ არის. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები ლიდოკაინის გავლენის შესახებ ორსულობაზე, ემბრიო-ფეტალურ განვითარებაზე, მშობიარობასა და პოსტ-ნატალურ განვითარებაზე არასრულია. ორსულ ქალებში ხანმოკლე გამოყენებისას საფუძვლიანად უნდა შეფასდეს დედისთვის თერაპიის მოსალოდნელი სარგებელი და ნაყოფისათვის პოტენციური რისკი. ლიდოკაინით პარაცერვიკალური ან პუდენტალური ბლოკადა ზრდის ნაყოფის ისეთი რეაქციების რისკს, როგორიცაა ბრადიკარდია ან ტაქიკარდია. ამასთან დაკავშირებით აუცილებელია ნაყოფის გულისცემის სიხშირის კონტროლი.

მცირე რაოდენობით ლიდოკაინი აღწევს დედის რძეში. რეკომენდებული დოზების გამოყენებისას ბავშვზე გავლენა ნაკლებად სავარაუდოა. თუმცა, ლიდოკაინის გამოყენების აუცილებლობისას ძუძუთი კვების დროს, საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა, მკურნალობის სარგებელისა და რისკის თანაფარდობის შეფასება, ბავშვში ალერგიული რეაქციის განვითარების შესაძლებლობის გათვალისწინებით.

გამოყენება პედიატრიაში

ბავშვებში აუცილებელია დოზის კორექცია ასაკისა და ფიზიკური სტატუსის შესაბამისად.

10 მგ/მლ ხსნარი ინიშნება 1 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში, განსაკუთრებული სიფრთხილით გამოიყენება 4 წლამდე ასაკის ბავშვებში; ხსნარი 20 მგ/მლ კონცენტრაციით არ არის განკუთვნილი ბავშვებში გამოსაყენებლად.

გავლენა** ავტომობილებისა**** და**** მექანიზმების მართვის**** უნარზე**** .**

დოზისა და შეყვანის მეთოდის მიხედვით, ლიდოკაინს შეუძლია ხანმოკლე გავლენა მოახდინოს მოტორულ უნარზე და კოორდინაციაზე. უარი უნდა ითქვას ავტოსატრანსპორტო საშუალებებისა და პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვაზე, თუ ადგილობრივი ანესთეზია გავლენას ახდენს ამ ტიპის საქმიანობაში გამოყენებული სხეულის ნაწილების ფუნქციაზე. საქმიანობის განახლება შესაძლებელია მხოლოდ სხეულის ანესთეზირებული ნაწილის ფუნქციების სრული აღდგენის შემდეგ.

გამოყენებისმეთოდიდა****დოზები

ადგილობრივი ანესთეზიის ჩატარებისას დოზირების რეჟიმი განისაზღვრება ანესთეზიის ტიპისა და ქირურგიული ჩარევის ხასიათის შესაბამისად.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის შეყვანა უნდა განახორციელონ ექიმებმა, რომლებსაც აქვთ რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების გამოცდილება (ან მათი მეთვალყურეობის ქვეშ).

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარი 10 მგ/მლ ინიშნება მოზრდილებში და 1 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში, 20 მგ/მლ კონცენტრაციის ხსნარი განკუთვნილია მოზრდილებში გამოყენებისათვის.

ინფილტრაციული ანესთეზიისთვის გამოიყენება 30 მლ-მდე ხსნარი 10 მგ/მლ კონცენტრაციით (1 %).

ხელისა და ფეხის თითების, პენისის, ყურისა და ცხვირის ანესთეზიისთვის გამოიყენება მხოლოდ ლიდოკაინი ადრენალინის გარეშე, 2-3 მლ ხსნარი 10 მგ/მლ კონცენტრაციით.

გამტარებლობითი ანესთეზიისთვის გამოიყენება ხსნარები 10 მგ/მლ და 20 მგ/მლ კონცენტრაციით, მოზრდილების მაქსიმალური საერთო დოზა არ უნდა იქნას გადაჭარბებული; სტომატოლოგიურ პრაქტიკაში გამოიყენება 1-5 მლ 20 მგ/მლ ხსნარი (2 %). პარაცერვიკალური ანესთეზიისას - 10 მლ (100 მგ) ხსნარი 10 მგ/მლ (1 %) თითოეულ მხარეს.

ეპიდურული ანესთეზიისთვის:

- წელის ნაწილის: გამოიყენება ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარი 10 მგ/მლ, 25-40 მლ (250-400 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი);

-გულმკერდის ნაწილი: ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარი 10 მგ/მლ, 20-30 მლ (200-300 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი);

- გავის ანესთეზია ქირურგიაში: 10 მგ/მლ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარი, მაქსიმუმ 40 მლ (400 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი).

- გავის ანესთეზია მეანობაში: 10 მგ/მლ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარი, 20-30 მლ (200-300 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი).

მაქსიმალური რეკომენდებული ჯამური დოზა:

- ლიდოკაინის ხსნარი 10 მგ მლ: 40 მლ (400 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი);

- ლიდოკაინის ხსნარი 20 მგ/მლ: 20 მლ (400 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი).

აუცილებელია ყველაზე დაბალი დოზის შეყვანა, რომელიც უზრუნველყოფს საჭირო ეფექტს.

საშუალო სადღეღამისო დოზა უნდა შემცირდეს ბავშვებისთვის, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის.

ხანდაზმული პაციენტებისათვის რეკომენდებულია დოზის შემცირება ასაკის შესაბამისად.

გვერდითი****მოქმედება

ქვემოთ ჩამოთვლილი შესაძლო გვერდითი მოვლენების სიხშირე განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირად (≥ 1/10), ხშირად (≥1/100 – დან <1/10-მდე), არახშირად (≥ 1/1000 – დან <1/100-მდე), იშვიათად ( ≥ 1/10000 - დან <1/1000-მდე), ძალიან იშვიათიად (<1/10000), უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემების საფუძველზე).

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ : ხშირად - პარესთეზია, თავბრუსხვევა; არა-ხშირად - სისტემური ნეიროტოქსიკურობის ნიშნები (კრუნჩხვები, პარესთეზია პირის გარშემო, ენის დაბუჟება, ტრემორი, ბოდვა, ძილიანობა, დიზართრია, გონების დაკარგვა), იშვიათად - ნეიროპათია, პერიფერიული ნერვების დაზიანება, არაქნოიდიტი.

დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ : იშვიათად - დიპლოპია (თვალებში გაორება). დარღვევები გულის მხრივ: ხშირად - ბრადიკარდია; იშვიათად - არითმია, გულის გაჩერება.

დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ: ძალიან ხშირად - ჰიპოტენზია; ხშირად ჰიპერტენზია.

დარღვევები სასუნთქი სისტემის _,_გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ : იშვიათად - სუნთქვის უკმარისობა, სუნთქვის დათრგუნვა და სუნთქვის გაჩერება.

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად - ალერგიული რეაქციები (ჭინჭრის ციება, კანზე გამონაყარი, კვინკეს შეშუპება, უფრო მძიმე შემთხვევებში - ანაფილაქსიური შოკი).

დარღვევები კუჭ _-_ნაწლავის ტრაქტის მხრივ : ძალიან ხშირად - გულისრევა; ხშირად -ღებინება.

შეტყობინებასავარაუდოგვერდითირეაქციებისშესახებ

თუ გამოგივლინდათ გვერდითი ეფექტები, რომლებიც მითითებულია ან არ არის მითითებული მოცემულ ინსტრუქციაში, აუცილებლად შეატყობინეთ ამის შესახებ თქვენს მკურნალ ექიმს.

ურთიერთქმედებასხვასამკურნალო****საშუალებებთან

ციმეტიდინი და პროპრანოლოლი ამცირებს ლიდოკაინის ღვიძლით კლირენსს (მეტაბოლიზმის შემცირება მიკროსომული ჟანგვის ინჰიბირებისა და ღვიძლში სისხლის ნაკადის შემცირების გამო) და ზრდის ტოქსიკური ეფექტების განვითარების რისკს.

ლიდოკაინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ადგილობრივ საანესთეზიო სხვა საშუალებებთან და IB კლასის ანტიარითმულ საშუალებებთან ერთად, მათი ტოქსიკური ეფექტების პოტენციური სუმაციის გამო. ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების III კლასის ანტიარითმიულ საშუალებებთან (მაგ. ამიოდარონი) მედიკამენტური ურთიერთქმედების ცალკე კვლევები არ ჩატარებულა, საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა (იხ. პუნქტი „სიფრთხილის ზომები“).

კურარესმაგვარ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად დანიშვნისას კუნთების რელაქსაცია ძლიერდება.

მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორების ზემოქმედებით შესაძლებელია ლიდოკაინის ადგილობრივი საანესთეზიო ეფექტის გაძლიერება.

დოზის გადაჭარბება

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების შემთხვევით სისხლძარღვის შიგნით შეყვანისას შეიძლება განვითარდეს დაუყოვნებელი სისტემური ტოქსიკური რეაქციები (რამდენიმე წამიდან რამდენიმე წუთამდე). სისტემური ტოქსიკურობის ნიშნები დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში ვლინდება მოგვიანებით (ინექციიდან 15-60 წუთის შემდეგ), რაც განპირობებულია სისხლში ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალების კონცენტრაციის ნელი ზრდით.

სიმპტომები : ცენტრალური ნერვული სისტემის აგზნება, რომელიც იცვლება მისი დათრგუნვით. დიდი დოზების შეყვანისას პირველი სიმპტომი შეიძლება იყოს კრუნჩხვების სწრაფი დაწყება. ინტოქსიკაციის საწყისი ნიშნებია - შფოთვა, თავბრუსხვევა, გულისრევა, მხედველობის დარღვევა, პერიორალური პარესთეზია. შემდეგ ატაქსია, სმენის დარღვევები, ეიფორია, ცნობიერების აბნევა, მეტყველების გაძნელება, სიფერმკრთალე, ოფლიანობა, ტრემორი, კრუნჩხვები, კომა, სუნთქვის გაჩერება; არითმიები, ძირითადად ბრადიარითმიები, მაგრამ მაღალ დოზებზე შესაძლებელია პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, პარკუჭების ფიბრილაცია, QRS კომპლექსების გაფართოება, ავ-ბლოკადა; გულის უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტონია (ზოგიერთ შემთხვევაში აღწერილია მეტჰემოგლობინემია).

მკურნალობა : ინტოქსიკაციის პირველი ნიშნების გამოჩენისას შეყვანა უნდა შეწყდეს, პაციენტი გადაყვანილი იქნას ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში, უზრუნველყოფილი იქნას სასუნთქი გზების გამავლობა, დაიწყოს ჟანგბადის ინჰალაცია, საჭიროების შემთხვევაში, ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. კრუნჩხვების დროს რეკომენდებულია ინტრავენურად დიაზეპამის შეყვანა, ბრადიკარდიის დროს M- ქოლინობლოკერების (ატროპინი) გამოყენება. სისხლის მიმოქცევის უკმარისობის შემთხვევაში, ჰემოდინამიკის შენარჩუნება ხორციელდება პლაზმის შემცვლელი ხსნარების, დობუტამინის და საჭიროების შემთხვევაში ნორეპინეფრინის შეყვანის გზით (დოზა იწყება 0,05 მკგ/კგ / წთ-ში, საჭიროების შემთხვევაში იზრდება 0,05 მკგ/კგ/წთ-ით ყოველ 10 წუთში), მძიმე შემთხვევებში იწყება ჰემოდინამიკის მონიტორინგი. შესაძლებელია ეფედრინის გამოყენება. გულის გაჩერებისას ტარდება სტანდარტული რეანიმაციული ღონისძიებები. დიალიზი არაეფექტურია.

შეფუთვა

საინექციო ხსნარი 10 მგ _/_მლ .

5 მლ შუშის ამპულებში.

10 ამპულა გამოყენების ფურცელ-ჩანართისთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გოფრირებული ჩანართით (#10).

10 ამპულა გამოყენების ფურცელ-ჩანართისთან ერთად მოთავსებულია პაკეტში ორი მუყაოს ჩანართით ამპულების დასაფიქსირებლად (#10).

საინექციო ხსნარი 20 მგ _/_მლ .

2 მლ შუშის ამპულებში.

10 ამპულა გამოყენების ფურცელ-ჩანართისთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს პაკეტში გოფრირებული ჩანართით (#10).

შენახვის****პირობები

სინათლისგან დაცულ ადგილზე, არაუმეტეს 250C ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.

ვარგისობის****ვადა

3 წელი. არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის რეჟიმი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი- III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი

ღია სააქციო საზოგადოება "სამედიცინო პრეპარატების ბორისოვის ქარხანა",

ბელორუსის რესპუბლიკა, მინსკის ოლქი,

ქ. ბორისოვი, ჩაპაევის ქ. # 64,

ტელ / ფაქსი +375(177)735612, 731156.

საერთაშორისო დასახელება - LIDOCAINE
მოქმედი ნივთიერება: ლიდოკაინი
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ადგილობრივი საანესთეზიო, ანტიარითმიული საშუალება.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი 10%: ამპულაში 2 მლ, შეფუთვაში 5 ც.
1 მლ 1 ამპ.
ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ............. 100 მგ 200 მგ
დამხმარე ნივთიერება: საინექციო წყალი.

ჩვენებები:
ავთვისებიანი პარკუჭოვანი არითმიის პირველადი პროფილაქტიკა, პარკუჭოვანი ფიბრილაცია და ტაქიკარდია მიოკარდიუმის ინფარქტის ადრეულ (ჰოსპიტალიზაციამედ) ფაზაში.
მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე ფაზაში ან მიოკარდიუმის ინფარქტის მქონე ავადმყოფის ჰოსპიტალიზაციამდე პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის მკურნალობა, ასევე პარკუჭოვანი ტაქიკარდია გულის სხვა ორგანული დაზიანებების დროს.
პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის მეორადი პროფილაქტიკა და/ან ფიბრილაცია არითმიის შეჩერების შემდეგ 6-24 საათში.

მიღების წესი და დოზირება:
განზავებული ხსნარი უნდა იქნას შეყვანილი ინტრავენური ნაკადით ან ინფუზიის სახით.
ინტრავენური ნაკადური შეყვანა: აუცილებელია ნელი შეყვანა ფიზიოლოგიურ ხსნარში 5-ჯერადი განზავების შემდეგ (განზავებული ხსნარის 1 მლ შეიცავს ლიდოკაინის 20 მგ-ს).
მოზრდილებისათვის ამ ხსნარის შეყვანა საჭიროა 1-2 მგ/1 კგ სხეულის წონაზე გაანგარიშებით, მაქსიმალური დოზა უდრის 100 მგ-ს. ინექცია შეიძლება განმეორდეს 5-10 წუთში დოზით 0.5-0.75 მგ/1 კგ სხეულის წონაზე სუმარულ დოზამდე - 300 მგ.
ინფუზია: გამოიყენება ნაკადურად ი/ვ ინექციის შემდეგ
10%-იანი ლიდოკაინის ხსნარის ერთი ამპულა უნდა განზავდეს პრეპარატ Isodex-ის 500 მლ-ში ან რინგერის საინფუზიო ხსნარში. შეჰყავთ სიჩქარით 20-55 მკგ/1 კგ სხეულის წონაზე წუთში (მაქსიმალურად 1-4 მგ/წთ). შემანარჩუნებელი თერაპიისათვის შეიძლება ინფუზიის წარმოება სიჩქარით 1 მგ/წთ-ში. სანამ ამას ითხოვს პაციენტის მდგომარეობა.
მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4.5 მგ-ს სხეულის წონის 1 კგ-ზე, ე.ი. სულ 300 მგ 1 სთ-ში.
გულის უკმარისობის ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს საჭიროა დოზის შემცირება 40%-ით. რადგან პრეპარატის კლირენსი გულის უკმარისობის მქონე ხანდაზმული პაციენტების პლაზმიდან შემცირებულია, ამ შემთხვევაში იქმნება დოზის შემცირების საჭიროება. ლიდოკაინის შეყვანა საჭიროა მუდმივი სამედიცინო კონტროლით ეკგ-ს მონიტორინგით.

გვერდითი მოვლენები:
გვერდითი ეფექტები აღენიშნება პაციენტების 5-10%-ს და დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე.
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, პირის ლორწოვანი გარსის და ენის დაბუჟება, ძილიანობა, ყურებში შუილი, უფრო დიდი დოზების დროს - აგზნება, ეიფორია, დეზორიენტაცია. კრუნჩხვები, ტრემორი, გონების დაკარგვა, სუნთქვის დათრგუნვა. მსუბუქი გვერდითი ეფექტები განიცდის უკუგანვითარებას პრეპარატის მოხსნის შემდეგ. ტრემორის და კლონურ-ტონური კრუნჩხვების გამოვლენის დროს საჭიროა დიაზეპამის პარენტერული შეყვანა ან ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატები.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება (ხშირად).
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: იშვიათად - ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, გამტარებლობის დარღვევა, შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები (ჰიპერმგრძნობელობა) ლიდოკაინის მიმართ, მაგალითად: გამონაყარი კანზე და შეშუპება. ანაფილაქტოიდური რეაქციები აღინიშნება ძალიან იშვიათად.

ორსულობა და ლაქტაცია:
მიუხედავად იმისა, რომ, ვირთაგვებზე ჩატარებული რეპროდუქციული გამოკვლევებით ადამიანის დოზებზე 6.6-ჯერ მაღალი დოზის შეყვანით, არ იყო გამოვლენილი მავნე ზემოქმედება ნაყოფზე, ამ შედეგების განზოგადება ადამიანზე დაუშვებელია. ორსულ ქალებში სათანადო კონტროლირებული გამოკვლევები არ არის ჩატარებული.
ლიდოკაინი გადის პლაცენტურ ბარიერს, რის გამოც ორსულობის დროს (განსაკუთრებით პირველ ტრიმესტრში მისი დანიშვნა საჭიროა მხოლოდ ყველა რისკისა და სასარგებლო ეფექტის გულდასმით შედარების შემდეგ.
ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძით მცირე ოდენობით, რაც შეიძლება სარისკო იყოს ახალშობილისთვის. ამასთან დაკავშირებით საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა მეძუძური დედებისთვის პრეპარატის შეყვანის დროს.

უკუჩვენებები:

• ჰიპერმგრძნობელობა ლიდოკაინის მიმართ ან ანამნეზში კრუნჩხვითი შეტევების არსებობა ამ პრეპარატის შეყვანის შემდეგ;
• II-III ხარისხის წინაგულ-პარკუჭოვანი ბლოკადა;
• გამოხატული ბრადიკარდია;
• ადამს-სტოქსის სინდრომი;
• მარცხენა პარკუჭის ფუნქცია

ATC კოდი: N01BB02 C01BB01
INN: Lidocain hydrochloride
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ადგილობრივი საანესთეზიო, ანტიარითმული საშუალება.
გამოშვების ფორმა და შემადგენლობა: საინექციო ხსნარი ამპულებში. 1 მლ პრეპარატი შეიცავს 20მგ ლიდოკაინის ჰ/ქ. დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, საინექციო წყალი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა : წარმოადგენს ძლიერ ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებას, რომელიც იწვევს ადგილობრივი ანესთეზიის ყველა სახეებს, როგორიცაა: ტერმინალური, ინფილტრაციული, გამტარი ანესთეზია. გააჩნია გამოხატული ანტიარითმული მოქმედება.
ფარმაკოკინეტიკა : კუნთში შეყვანისას ხდება პრეპარატის პრაქტიკულად სრული ადსორბირება სწრაფი გადანაწილებით. პლაზმის ცილებთან დაკავშირება შეადგენს 60-80%. მეტაბოლიზდება ძირითადად ღვიძლში, აქტრიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით. გამოიყოფა თირკმელებიდან ძირითადად მეტაბოლიტების სახით, 10% უცვლელი ფორმით.
ჩვენება: პრეპარატს იყენებენ ინფილტრაციული ანესთეზიისათვის ქირურგიაში; გამტარი და ტერმინალური ანესთეზიისათვის სტომატოლოგიაში, ოფტალმოლოგიაში, ბრონქოსკოპიაში და სხვა ქირურგიული პროცედურების დროს. ანტიარითმული საშუალების სახით-სხვადასხვა გენეზის პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლიის და პაროქსიზმული ტაქიკარდიის სამკურნალოდ.
მიღების წესი და დოზირება : ინტრამუსკულური (ი/მ) ინექციები ადგილობრივი ანესთეზიისთვის. მაქსიმალური დოზა 300მგ/სთ (დაახლოებით 4,5 მგ/სთ კგ წონაზე). ქირურგიულ და სამეანო პრაქტიკაში, სტომატოლოგიაში, ყელ-ყურის პრაქტიკაში დოზირების რეჟიმს ადგენენ ინდივიდუალურად.
ინტრავენური (ი/ვ) ინექციების გზით გამოიყენება როგორც ანტიარითმიული საშუალება. საშუალო ერთჯერადი დოზა 1მგ/კგ წონაზე.
წინააღმდეგჩვენება: სინუსური კვანძის სისუსტე, ატრიოვენრტიკულური ბლოკადა, ძლიერი ბრადიკარდია, ღვიძლის მძიმე დაავადებები, მომატებული ინდივიდუალური მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ.
გვერდითი მოვლენები:
ცნს და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრიდან: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, სისუსტე, ტრემორი, იშვიათ შემთვევებში კრუნჩხვები, ენის დაბუჟება (სტომატოლოგიაში გამოყენების დროს).
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არტერიული წნევის აწევა ან დაწევა, ტაქიკარდია. ალერგიული რექციები: კანის გამონაყარი, დაფოთვლა, იშვიათ შემთხვევებში ანაფილაქსიური შოკი.
განსაკუთრებული მითითებები: პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება გულის ქრონიკული უკმარისობის, ღვიძლის დაავადებების, დასუსტებული და ხანდაზმული ავადმყოფების შემთხვევებში.
ორსულობა და ლაქტაცია: ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებებისას. ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან: ბარბიტურატები ამცირებენ, ხოლო ბეტა- ადრენობლოკატორები და მაო-ინჰიბიტორები აძლიერებენ ლიდოკაინის თერაპიულ ეფექტს.
საძილე და სედატიური პრეპარატები აძლიერებენ პრეპარატის დამთრგუნველ მოქმედებას ცნს-ზე. მორფინთან ერთდროული გამოყენება აძლიერებს უკანასკნელის ანალგეზიურ ეფექტს.
პრენილამიდთან ერთდროული გამოყენება ზრდის პარკუჭოვანი არითმიის რისკს.
შენახვის პირობები: სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს +250C ტემპერატურაზე.
შენახვის ვადა: 2 წელი.
გამოშვების ფორმა: 2მლ 2% საინექციო ხსნარი ამპულაში. შეფუთვაში 50 ამპულა.
გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.