ამიოდარონი

სავაჭროდასახელება: ამიოდარონი.

საერთაშორისოარაპატენტირებულიდასახელება**:** Amiodarone

გამოვებისფორმა: კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად 50 მგ/მლ.

აღწერილობა : გამჭვირვალე სითხე მოყვითალო ან მომწვანე შეფერილობით.

შემადგენლობა

ერთი ამპულა (3 მლ ხსნარი) შეიცავს:

მოქმედინივთიერება: ამიოდარონის ჰიდროქლორიდი - 150 მგ;

დამხმარენივთიერებები: ნატრიუმის აცეტატ ტრიჰიდრატი, ყინულოვანი ძმარმჟავა, პოლისორბატი 80, ბენზილის სპირტი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოთერაპიულიჯგუფი: საშუალებები გულის სამკურნალოდ. ანტიარითმიული საშუალებები, კლასი III.

ათქკოდი: C01BD01.

ფარმაკოლოგიური****თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ანტიარითმიული****თვისებები

კარდიომიოციტების მოქმედების პოტენციალის მე-3 ფაზის გახანგრძლივება მისი სიმაღლის ან მისი მატების სიჩქარის ცვლილების გარეშე (III კლასი ვოგან-ვილიამსის (Vaughan-Wiliams) კლასიფიკაციით). მოქმედების პოტენციალის მე-3 ფაზის იზოლირებული გახანგრძლივება ხდება კალიუმის არხების შენელების ხარჯზე, ნატრიუმის ან კალციუმის არხების ცვლილების გარეშე.

ბრადიკარდიული ეფექტი სინუსური კვანძის ავტომატიზმის ხარჯზე. ეს ეფექტი არ აღმოიფხვრება ატროპინის შეყვანით.

არაკონკურენტული შემაფერხებელი მოქმედება ალფა- და ბეტა-ადრენერეპტორებზე, მათი სრული ბლოკადის გარეშე.

სინოატრიალური, ატრიალური და ატრიოვენტრიკულური გამტარობის შენელება, რაც უფრო გამოხატულია ტაქიკარდიის ფონზე.

არ ცვლის პარკუჭშიდა გამტარობას.

ზრდის რეფრაქტერულ პერიოდს და ამცირებს მიოკარდიუმის აგზნებადობას სინოატრიალურ, ატრიალურ და ატრიოვენტრიკულურ დონეებზე.

ანელებს წინაგულისა და პარკუჭების დამატებითი გზების გამტარობას და ახანგრძლივებს რეფრაქტერულ პერიოდს.

არ გააჩნია უარყოფითი ინოტროპული ეფექტი.

ფარმაკოკინეტიკა

პარენტერალურად შეყვანილი ამიოდარონის რაოდენობა სისხლში ძალიან სწრაფად მცირდება სამკურნალო საშუალებით ქსოვილების გაჯერებასთან და მის მიერ შეკავშირების უბნების მიღწევასთან დაკავშირებით; მოქმედება მინიმუმს აღწევს შეყვანიდან 15 წუთის შემდეგ და ქრება 4 საათის შემდეგ.

ქსოვილის გაჯერების მისაღწევად აუცილებელია ინტრავენური ან პერორალური შეყვანის გაგრძელება. გაჯერების დროს ამიოდარონი გროვდება, განსაკუთრებით ცხიმოვან ქსოვილში, წონასწორული მდგომარეობა კი მიიღწევა ერთიდან რამდენიმე თვემდე პერიოდის განმავლობაში.

ამიოდარონის ჰიდროქლორიდს გააჩნია ხანგრძლივი ნახევრად გამოყოფის პერიოდი, რომელიც შეადგენს 20-დან 100 დღემდე, გამოყოფის ძირითადი გზაა – ღვიძლიდან ნაღველთან ერთად; ნივთიერების 10% გამოიყოფა თირკმელებით. დაბალი თირკმლისმიერი ელიმინაციის გამო ამიოდარონის შეყვანა შეიძლება პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით დოზის კორექტირების გარეშე.

გამოყენების****ჩვენებები

მკურნალობა სამკურნალო საშუალებით უნდა დაიწყოს სტაციონარის პირობებში და სპეციალისტის დაკვირვების ქვეშ. სამკურნალო საშუალება განკუთვნილია მხოლოდ რითმის მძიმე დარღვევების სამკურნალოდ, რომლებიც არ პასუხობენ მკურნალობის სხვა საშუალებებზე, ან იმ შემთხვევაში, როდესაც შეუძლებელია სხვა სახის მკურნალობის დანიშვნა.

ტაქიარითმიები, დაკავშირებული ვოლფ-პარკინსონი-უაიტის სინდრომთან.

ყველა ტიპის ტაქიარითმიები, მათ შორის პარკუჭზედა, კვანძოვანი და პარკუჭოვანი ტაქიკარდიეიბი; წინაგულთა თრთოლვა და ფიბრილაციები, პარკუჭების ფიბრილაცია; იმ შემთხვევაში, როდესაც სხვა სამკურნალო საშუალებების გამოყენება შეუძლებელია.

სამკურნალო საშუალების გამოყენება შეიძლება იმ შემთხვევაში, როდესაც საჭიროა მკურნალობაზე სწრაფი პასუხი ან შეუძლებელია პერორალური მიღება.

უკუჩვენებები

- სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი (სკსს), სინუსური ბრადიკარდია, სინოატრიალური ბლოკადა, რითმის ხელოვნური მატარებლით კორექციის შემთხვევების გარდა;

- II და III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა (ჰისის კონის ფეხის ბლოკადა); ამ შემთხვევებში სამკურნალო საშუალება შეიძლება გამოყენებული იქნას სპეციალიზირებულ განყოფილებებში რითმის ხელოვნური მატარებლის (კარდიოსტიმულატორის) დახმარებით;

- კარდიოგენური შოკი, კოლაფსი;

- გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია;

- ერთდროული გამოყენება სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებსაც შეუძლია “პირუეტის” ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის გამოწვევა;

- ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია (ჰიპოთირეოზი, ჰიპერთირეოზი);

- ჰიპოკალემია;

- ორსულობა;

- ძუძუთი კვება;

- მომატებული მგრძნობელობა იოდის და/ან ამიოდარონის მიმართ;

- თირკმელების მძიმე დარღვევები (თირკმელების ინტერსიციალური დაავადებები);

- კარდიომიოპათია ან დეკომპენსირებული გულის უკმარისობა (შესაძლებელია პაციენტის მდგომარეობის გაუარესება).

ბენზილის სპირტის არსებობასთან დაკავშირებით ამიოდარლონი უკუნაჩვენებია ახალშობილებისთვის, ჩვილებისთვის და 3 წლამდე ბავშვებისთვის.

გამოყენებისწესიდა****დოზირება

გამოყენების წესი – ინტრავენური.

არ განაზავოთ სამკურნალო საშუალება ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარით, რადგანაც შესაძლებელია პრეციპიტატის წარმოქმნა!

არ შეურიოთ სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთ საინფუზიო სისტემაში.

სამკურნალო საშუალება გამოყენებული უნდა იქნას მხოლოდ მაშინ, როდესაც საჭიროა მოწყობილობა გულის ფუნქციის მონიტორინგისთვის, დეფიბრილაციასა და კარდიოსტიმულირებისთვის.

სამკურნალო საშუალების გამოყენება შეიძლება კარდიოვერსიის ჩატარების წინ მუდმივი დენით.

სტანდარტული რეკომენდებული დოზა შეადგენს 5 მგ/კგ სხეულის მასაზე, რომელიც შეიყვანება ინფუზიის გზით 20 წუთიდან 2 საათადე დროის პერიოდის განმავლობაში. სამკურნალო საშუალება შეიძლება შეყვანილი იქნას ხსნარის სახით, რომელიც განზავებულია 5%-იან გლუკოზის ხსნარის 250 მლ-ში. ამის შემდეგ შეიძლება გამოყენებული იქნას სამურნალო საშუალების განმეორებითი დოზა 1200 მგ-მდე (დაახლოებით 15 მგ/კგ სხეულის მასაზე) 5%-იან გლუკოზის ხსნარში 500 მ-მდე მოცულობით 24 საათის განმავლობაში, ამასთან ინფუზიის სიჩქარე კორექტირებული უნდა იქნას პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით (იხ. ნაწილი “სიფრთხილის ზომები”).

უკიდურესად გადაუდებელ კლინიკურ სიტუაციებში სამკურნალო საშუალება, ექიმის შეხედულებისამებრ, შეიძლება შეყვანილი იქნას ნელი ინექციის სახით დოზით 150-300 მგ 10-20 მლ 5%-იან გლუკოზას ხსნარში არანაკლებ 3 წუთის განმავლობაში. ამის შემდეგ სამკურნალო საშუალების განმეორებითი შეყვანის განხორციელება შეიძლება არაუადრეს 15 წუთის შემდეგ. პაციენტებზე, რომლებისთვისაც შეყავთ სამკურნალო საშუალება ზემოთ მითითებული ხერხით, უნდა განხორციელდეს სათანადო ზედამხედველობა, ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში (იხ. ნაწილი “სიფრთხილის ზომები”).

გადასვლაინტარვენურიშეყვანიდანპერორალურმიღებაზე

მკურნალობაზე სათანადო პასუხის მიღებისთანავე აუცილებელია ერთდროულად სამკურნალო საშუალებით პერორალური თერაპიის დაწყება ჩვეულებრივი დატვირთვის დოზით (ანუ 200 მგ სამჯერ დღეში). ამის შემდეგ სამკურნალო საშუალება თანდათან უნდა იქნას მოხსნილი დოზის ეტაპობრივი შემცირების გზით.

ბავშვები

ამიოდარონის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში არ შეფასებულა, ამიტომ ამ საკურნალო საშუალების გამოყენება ბავშვებში არ არის რეკომენდებული. სამკურნალო საშუალება შეიცავს ბენზილის სპირტს, არსებობს შეტყობინებები ლეტალური დასასრულის შემთხვევების შესახებ “ქოშინის სინდრომის” განვითარების შედეგად (“ჰასპინგ- სინდრომი”) ახალშობილებში ამ კონსერვანტის შემცველი ხსნარების შეყვანის შემდეგ. ამ გართულების სიმპტომები მოიცავენ ქოშინის, არტერიული ჰიპოტენზიის, ბრადიკარდიის უეცარ აღნიშვნას და გულ-სისხძარღოვანი კოლაფსის განვითარებას.

ხანდაზმულიასაკისპაციენტები

ისევე, როგორც სხვა პაციენტებისათვის, მნიშველოვანია სამკურნალო საშუალების მინიმალური ეფექტური დოზის გამოყენება. თუმცა მტკიცებულებითი მონაცემები განსაკუთრებული მოთხოვნების სასარგებლოდ სამკურნალო საშუალების დოზირებასთან დაკავშირებით პაციენტთა ამ ჯგუფში არ არსებობს, ეს პაციენტები უფრო მეტად არიან მიდრეკილნი ბრადიკარდიის და გამტარებლობის დარღვევების განვითარებისადმი ძალიან მაღალი დოზების გამოყენებისას. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მონიტორინგს (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”, სიფრთხილის ზომები” და “გვერდითი რეაქციები”).

პაციენტებითირკმელებისდა**/ანღვიძლის****უკმარისობით**

მიუხედავად იმისა, რომ დოზის კორექტირება პაციენტებისათვის თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობით ამიოდარონის ხანგრძლივი პერორალური მიღების დროს არ იყო საჭირო, აუცილებელია ამ კატეგორიის პაციენტთა, განსაკუთრებით ხანდაზმულების, სათანადო კლინიკური მონიტორინგი ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.

გულ-ფილტვის****რეანიმაცია

რეკომენდებული დოზა პარკუჭების ფიბრილაციის/პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის დროს პულსის არარსებობით, რეზისტენტულის დეფიბრილაციისადმი, შეადგენს 300 მგ-ს (ან 5 მგ/კგ სხეულის მასაზე), რომელიც შეიყვანება 20 მლ 5%-იან გლუკოზის ხსნარში განზავებული სწრაფი ინექციის გზით. თუ პარკუჭების ფიბრილაცია ნარჩუნდება, შეიძლება დამატებითი 150 მგ (ან 2,5 მგ/კგ სხეულის მასაზე) სამკურნალო საშუალების შეყვანის გამოყენება.

გვერდითი****მოქმედება

გვერდითი რეაქციები კლასიფიცირებულია ორგანოთა სისტემების კლასების და აღნიშვნის სიხშირის მიხედვით შემდეგი კრიტერიუმების შესაბამისად: ძალიან ხშირი (>1/10); ხშირი (>1/100 ˂1/10-მდე); არახშირი (>1/1000 ˂1/100-მდე); იშვიათი (>1/10000 ˂1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (˂1/10000), უცნობია (ვერ შეფასდება არსებული მონაცემების საფუძველზე).

დარღვევები სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ

პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამიოდარონს, ვლინდებოდა ძვლის ტვინის გრანულომა. ამ გამოვლინებების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია.

დარღვევები გულის მხრივ

ხშირი: ბრადიკარდია. ძალიან იშვიათი: ახალი არითმიის აღნიშვნა ან არსებული მიმდინარეობის გაუარესება, ხანდახან გულის მომდევნო გაჩერებით. გამოხატული ბრადიკარდია, სინუსური კვანძის ბლოკადა, რომელიც საჭიროებს ამიოდარონის მოხსნას, განსაკუთრებით პაციენტებში სინუსური კვანძის დისფუნქციით და/ან ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, “ტორსადე დე პოინტეს” ტიპის პაროქსიზმული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია. გამტარებლობის დარღვევები (სინოტრიალური ბლოკი, AV ბლოკი).

ენდოკრინული დარღვევები

იშვიათი: ჰიპერთირეოზი (იხ. ნაწილი “სიფრთხილის ზომები”). ძალიან იშვიათი: ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადეკვატური სეკრეციის სინდრომი (SIADH). უცნობია: ჰიპოთირეოზი.

დარღვევები კუჭ _-_ნაწლავის ტრაქტის მხრივ

ძალიან ხშირი: გულისრევა. უცნობია: პანკრეატიტი (მწვავე).

დარღვევები ღვიძლის და სანაღვე გზების მხრივ

იშვიათი: ტრანსამინაზების დონის ზომიერი და იზოლირებული ზრდა (1,5-3 ჯერ ნორმის ზევით) მკურნალობის დასაწისში, რომელიც ქრებოდა პრეპარატის მოხსნის შემდეგ ან სპონტანურადაც კი; ღვიძლის მწვავე დაზიანება ტრანსამინაზების დონის ზრდით სისხლის შრატში და/ან სიყვითლით, ღვიძლის უკმარისობის ჩათვლით, ხანდახან ლეტალური დასასრულით (იხ. ნაწილი “სიფრთხილის ზომები”).

ზოგადი დარღვევები და რეაქციები შეყვანის ადგილას

ხშირი: შესაძლებელია ანთებითი რეაქცია, კერძოდ ზედაპირული ვენების ფლებიტი, უშუალოდ პერიფერიულ ვენაში შეყვანის შემთხვევაში; რეაქციები შეყვანის ადგილას, კერძოდ, ტკივილი, ერითემა, შეშუპება, ნეკროზი. ექსტრავაზაცია, ინფილტრატის წარმოქმნა, ანთება, კანის ინდურაცია, თრომბოფლებიტი, ცელულიტი, ინფექციები და პიგმენტაციის დარღვევები. იშვიათი: დამხმარე ნივთიერებამ ბენზილის სპირტმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები.

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ

იშვიათი: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით. უცნობია: იყო შეტყობინებები ანგიონევროზული შეშუპების შემთხვევების შესახებ (კვინკეს შეშუპება).

დარღვევები კუნთოვანი _,_ჩონჩხის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ

უცნობია: ზურგის ტკივილი.

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ

ხშირი: ექსტრაპირამიდული ტრემორი. არახშირი: პერიფერიული სენსომოტორული ნევროპათია და/ან მიოპათია, ჩვეულებრივ შექცევადი. იშვიათი: კეთილთვისებიანი ქალასშიდა ჰიპერტენზია (თავის ტვინის ფსევდო-სიმსივნე), თავის ტკივილი.

დარღვევები სასუნთქი სისტემის _,_გულმკრერდის ორგანოების და შუასაყარის მხრივ იშვიათი: მწვავე რესპირატორული დისტრეს-სინდრომი, ცალკეულ შემთხვევებში ლეტალური დასასრულით (იხ. ნაწილი “სიფრთხილის ზომები”), ბრონქოსპაზმი და/ან აპნოე სუნთქვის მძიმე უკმარისობის შემთხვევაში, განსაკუთრებით პაციენტებში ბრონქიალური ასთმით, ინტერსტიციალური პნევმონია.

დარღვევები კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ

ხშირი: ეგზემა. იშვიათი: ჭარბი ოფლიანობა. უცნობია: ჭინჭრის ციება, კანის რეაქციები, როგორიცაა, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ბულოზური დერმატიტი და რეაქცია სამკურნალო საშუალებაზე ეოზინოფილიით და სისტემატური სიმპტომებით.

დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ

ხშირი: მიკროდეპოზიტები რქოვანას წინა ზედაპირზე, განლაგებული გუგას ქვევით მდებარე უბანზე, გვხვდება თითქმის ყველა პაციენტში. იწვევს ფერად ორეულებს დამაბრმავებელ სინათლეზე ან მხედველობის დაბინდვას. ჩვეულებრივ ხდება მათი რეგრესირება ამიოდარონის ჰიდროქლორიდის მიღების შეწყვეტიდან 6-12 საათის შემდეგ. ძალიან იშვიათი: ოპტიკური ნეიროპათია/ნევრიტი, რომელიც შესაძლებელია პროგრესირებდეს სიბრმავემდე.

დარღვევები სისხლხძარღვთა მხრივ

ხშირი: ჩვეულებრივ არტერიული წნევის ზომიერი და არახანგრძლივი დაწევა. იყო შეტყობინებები არტერიული ჰიპოტენზიის ან სისხლძარღვოვანი კოლაფსის შემთხვევების შესახებ, კერძოდ, ჭარბი დოზირების შეთხვევაში ან ძალიან სწრაფად შეყვანის შემდეგ. იშვიათი: წამოხურება.

ურთიერთქმედებასხვასამკურნალო****საშუალებებთან

სამკურნალო საშუალებებს, რომლებსაც შეუძლიათ “პირუეტის” ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის გამოწვევა, წარმოადგენენ პირველ რიგში Iა და III კლასის ანტიარითმიული სამკურნალო საშუალებები და ზოგიერთი ნეიროლეპტიკები. ჰიპოკალიემია წარმოადგენს განმწყობ ფაქტორს, ისევე, როგორც ბრადიკარდია ან თანდაყოლილი, ან შეძენილი QT ინტერვალის გახანგრძლივება.

უკუნაჩვენებია****კომბინაციები

- სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებსაც შეუძლიათ “პირუეტის” ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის გამოწვევა;

- Iა კლასის ანტიარითმიულ სამკურნალო საშუალებებთან (ქინიდინი, ჰიდროქინიდინი, იზოპირამიდი);

- III კლასის ანტიარითმიულ სამკურნალო საშუალებებთან (დოფეტილიდი, იბუტილიდი, სოტალოლი);

- სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, როგორიცაა ბეპრიდილი, ციზაპრიდი, დიფემანილი, ერითრომიცინი (ინტრავენური შეყვანა), მიზოლასტინი, ვინკამინი (ინტრავენური შეყვანა), მოქსიფლოქსაცინი, სპირამიცინი (ინტრავენური შეყვანა);

- სულტოპრიდთან.

იზრდება პარკუჭოვანი რითმის დარღვევების რისკი (“პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდია).

მოცემული უკუჩვენებები არ ეხება ამიოდარონის გამოყენებას გულ-ფილტვის რეანიაციისათვის გულის გაჩერების შემთხვევაში, რომელიც მდგრადია ელექტრული დეფიბრილაციისადმი.

არარეკომენდებული****კომბინაციები

ციკლოსპორინთან

შესაძლებელია პლაზმაში ციკლოსპორინის დონის გაზრდა, დაკავშირებული ღვიძლში სამკურნალო საშუალების მეტაბოლიზმის დაქვეითებასთან, შესაძლო ნეფროტოქსიკური გამოვლინებებით.

სისხლში ციკლოსპორინის დონის განსაზღვრა, თირკელების ფუნქციის შემოწმება და დოზირების გადახედვა ამიოდარონით მკურნალობის პერიოდში და სამკურნალო საშუალების მოხსნის შემდეგ.

საინექციო დილთიაზემთან

ბრადიკარდიის და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის რისკი, თუ კომბინაცია აუცილებელია, საჭიროა მკაცრი კლინიკური კონტროლის დაწესება და მუდმივი ეკგ-კონტროლი.

საინექციო ვერაპამილთან

ბრადიკარდიის და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის რისკი, თუ კომბინაცია აუცილებელია, საჭიროა მკაცრი კლინიკური კონტროლის დაწესება და მუდმივი ეკგ-კონტროლი.

ანტიპარაზიტულ პრეპარატებთან _,_რომლებსაც შეუძლიათ “ პირუეტის ” ტიპის ტაქიკარდიის გამოწვევა (გალოფანტრინი, პენტამიდინი, ლიმეფანტრინი)

თუ კომბინაცია აუცილებელია, საჭიროა QT ინტერვალის წინასწარი კონტროლი და ეკგ- მონიტორინგი.

ნეიროლეპტიკებთან , რომლებსაც შეულძიათ “პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდიის გამოწვევა

ზოგიერთი ფენოთიაზიდური ნეიროლეპტიკები (ქლორპრომაზინი, ციამემაზინი, ლევიმეპრომაზინი, თიორიდაზინი, ტრიფლუოპერაზინი), ბენზაიდები (ამისულპრიდი, სულპირიდი, თიაპრიდი, ვერალიპრიდი), ბუტიროფენონები (დროპერიდოლი, გალოპერიდოლი), სხვა ნეიროლეპტიკები (პიმოზიდი).

იზრდება პარკუჭოვანი რითმის (“პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდიის) დარღვევების რისკი.

მეტადონთან

იზრდება პარკუჭოვანი რითმის (“პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდიის) დარღვევების რისკი. რეკომენდებულია: ეკგ და კლინიკური დაკვირვება.

კომბინაციები**,რომლებიცსაჭიროებენსიფრთხილესამიოდარონის****გამოყენებისას**

ორალურ ანტიკოაგულანტებთან

ანტიოკოაგულაციური ეფექტის გაძლიერება და სისხლდენის რისკი, პლაზმაში ანტიკოაგულანტების კონცენტრაციის ზრდასთან დაკავშირებით. სისხლში პროტრომბინის დონის და საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების (INღ) უფრო ხშირი კონტროლის აუცილებლობა, ასევე ანტიკოაგულანტების დოზების ადაპტაცია ამიოდარონით მკურნალობის პერიოდში და პრეპარატის მოხსნის შემდეგ.

ბეტა _-_ბლოკატორებთან _,_სოტალოლის გარდა (უკუნაჩვენები კომბინაცია) და ესმოლოლთან (კომბინაცია, რომელიც გამოყენებისას სიფრთხილეს საჭიროებს)

კუმშვადობის, ავტომატიზმის და გამტარებლობის დარღვევები (კომპენსატორული სიმპატიკური მექანიზმების დათრგუნვა). კლინიკური და ეკგ-მონიტორინგი.

ბეტა _-_ბლოკატორებთან _,_რომლებიც ინიშნება გულის უკმარისობის დროს _(_ბისოპროლოლი _,_კარვედილოლი _,_მეტოპროლოლი )

კუმშვადობის და გამტარებლობის დარღვევები (სინერგიული ეფექტი) გამოხატული ბრადიკარდიის განვითარების რისკით. პარკუჭოვანი არითმიების მომატებული რისკი, განსაკუთრებით “პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდიის.

აუცილებელია კლინიკური და ელექტროკარდიოგრაფიული კონტროლი.

სა გულ ე გლიკოზიდებთან

ავტომატიზმის დარღვევები (გადაჭარბებული ბრადიკარდია) და წინაგულ-პარკუჭოვანი გამტარებლობის (მოქმედების სინერგიზმი) დარღვევები. დიგოქსინის გამოყენებისას, პლაზმაში მისი კონცენრაციის ზრდა (ალკალოიდის კლირენსის დაქვეითების გამო).

აუცილებელია კლინიკური და ეკგ-მონიტორინგის განხორციელება, ასევე პლაზმაში დიგოქსინის დონის განსაზღვრა); შეიძლება გაჩნდეს დიგოქსინის დოზის ცვლილების აუცილებლობა.

დილთიაზემთან პერორალური გამოყენებისათვის

ბრადიკარდიის და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის რისკი, განსაკუთრებით ხანდაზულებში. კლინიკური და ეკგ-კონტროლი.

ვერაპამილთან პერორალური გამოყენებისათვის

ბრადიკარდიის და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის რისკი, განსაკუთრებით ხანდაზულებში. კლინიკური და ეკგ-კონტროლი.

ესმოლოლთან

კუმშვადობის, ავტომატიზმის და გამტარებლობის დარღვევები (კომპენსატორული სიმპატიკური მექანიზმების დათრგუნვა). კლინიკური და ეკგ-მონიტორინგი.

ჰიპოკალიემიურ პრეპარატებთან : კალიუმგამომყვან დიურეზულებთან (მონოთერაპიაში ან კომბინაციაში), მასტიმულირებელი ხასიათის საფაღარათო საშუალებებთან, B ამფოტერიცინთან (ინტრავენური შეყვანა), გლუკოკორტიკოიდებთან (სისტემურთან), ტეტრაკოზაკტიდთან

იზრდება პარკუჭოვანი რითმის დარღვევების რისკი, განსაკუთრებით “პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდიის (ჰიპოკალიემია წარმოადგენს განმწყობ ფაქტორს). კლინიკური და ეკგ- მონიტორინგი, ლაბორატორიული ანალიზები.

ლიდოკაინთან

ლიდოკაინის კონცენტრაციის გაზრდის რისკი პლაზმაში, ნევროლოგიური და კარდიოლოგიური გვერდითი ეფექტების ალბათობით, ღვიძლში ამიოდარონით ლიდოკაინის მეტაბოლიზმის შემცირებასთან დაკავშირებით. კლინიკური და ეკგ-კონტროლი, საჭიროების შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზის კორექცია ამიოდარონით მკურნალობის მსვლელობაში და მისი მოხსნის შემდეგ.

ორლისტატთან

ამიოდარონის და მისი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციის შემცირების რისკი პლაზმაში. კლინიკური და, საჭიროების შეთხვევაში, ეკგ-კონტროლი.

ფენიტოინთან _(_და _,_ექსტრაპოლაციით _,_ფოსფენიტოინთან )

ფენიტოინის დონის ზრდა პლაზმაში ჭარბი დოზირების სიმპტომებით, განსაკუთრებით, ნევროლოგიური ხასიათის (ფენიტოინის მეტაბოლიზმის დაქვეითება ღვიძლში). კლინიკური მონიტორინგი და პლაზმაში ფენიტოინის დონის განსაზღვრა; შეძლებისდაგვარად - ფენიტოინის დოზის შემცირება.

სიმვასტატინთან

რაბდომილიოზის ტიპის (ღვიძლში სიმვასტატინის მეტაბოლიზმის შემცირება) გვერდითი მოქმედებების (დოზაზე დამოკიდებულის) რისკის გაძლიერება. სიმვასტატინის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 20 მგ-ს დღეში.

თუ ასეთი დოზის დროს ვერ ხერხდება თერაპიული ეფექტის მიღწევა, საჭიროა სხვა სტატინზე გადასვლა, რომელიც არ შედის ასეთი ტიპის ურთიერთქმედებაში.

ტაკროლიმუსთან

სისხლში ტაკროლიმუსის დონის გაზრდა ამიოდარონით მისი მეტაბოლიზმის ინჰიბირებასთან დაკავშირებით. საჭიროა სისხლში ტაკროლიმუსის დონის გაზომვა, თირკმელების ფუნქციონირების კოტროლი და ტაკროლიმუსის დონის გასწორება.

ბრადიკარდიის გამომწვევ საკურნალო საშუალებებთან

მრავალ სამკურნალო საშუალებას შეუძლია ბრადიკარდიის გამოწვევა. განსაკუთრებით ეს ეხება Iა კლასის ანტიარითმიულ სამკურნალო საშუალებებს, ბეტა-ბლოკატორებს, II კლასის ზოგიერთ ანტიარითმიულ სამკურნალო საშუალებებს, კალციუმის არხების ზოგიერთ ბლოკატორებს, დიგიტალისის, პილოკარპინის სამკურნალო საშუალებებს და ანტიქოლესტერაზულ აგენტებს.

გადაჭარბებული ბრადიკარდის რისკი (კუმულაციური ეფექტი).

კომბინაციები**,რომლებიცგათვალისწინებულიუნდაიქნას**

სამკურნალო საშუალებები რომლებიც ბრადიკარდიას იწვევს: კალციუმის არხების ბლოკატორები ბრადიკარდიული ეფექტით (ვერაპამილი), ბეტა-ბლოკატორები (სოტალოლის გარდა), კლონიდინი, გუანფაცინი, სათითურას ალკალოიდები, მეფლოხინი, ქოლინესტერაზას ინჰიბიტორები (დონეზეპილი, გალანტამინი, რივასტიგმინი, ტაკრინი, ამბემონიუმი, პირიდოსტიგმინი, ნეოსტიგმინი), პოლოკარპინი

გადაჭარბებული ბრადიკარდიის რისკი (კუმულაციური ეფექტები).

---

შეუთავსებლობა

პვქ-ს მასალის ან სამედიცინო მოწყობილობის გამოყენებისას, რომელიც პლასტიფიცირებულია 2-დიეთილგექსიფტალატის დახმარებით ამიოდარონის, საინექციო ხსნარის 50 მგ/მლ თანაობისას შეიძლება გამოთავისუფლდეს 2-დიეტილგექსიფტალატი. 2-დიეტილგექსიფტალატის მინიმალური ზემოქმედებისათვის რეკომენდებულია ხსნარის საბოლოო განზავების ჩატარება მოწყობილობაში შეყვანის წინ, რომელიც არ შეიცავს 2-დიეტილგექსიფტალატს.

სიფრთხილის****ზომები

დამხმარე****ნივთიერებები

სამკურნალო საშუალება შეიცავს ბენზილის სპირტს, რომელმაც შეიძლება გამოიწვოს ტოქსიკური და ალერგიული რეაქციები ჩვილებსა და 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში (იხ. ნაწილი “გამოყენების წესი და დოზირება”).

ვინაიდან ბენზილის სპირტი აღწევს პლაცენტაში, არ არის რეკომენდებული ბენზილის სპირტის შემცველი საინექციო ხსნარების დანიშვნა ორსულობის დროს.

ინფუზიაცენტრალურივენების****მეშვეობით

საგანგებო სიტუაციების გარდა, ამიოდარონის გამოყენება აუცილებელია მხოლოდ ინტესიური თერაპიის სპეციალიზირებულ განყოფილებებში მუდმივი მონიტორინგის პირობით (ეკგ, არტერიული წნევა).

სამკურნალო საშუალების შეყვანა რეკომენდებულია ცენტრალური ვენების მეშვეობით, რადგანაც შეყვანამ პერიფერიული ვენებით შეიძლება გამოიწვიოს ადგილობრივი რეაქციები.

სამკურნალო საშუალება შეყვანილი უნდა იქნას მხოლოდ ინფუზიის სახით, რადგანაც ძალიან ნელმა ინფუზიამ შეიძლება გააძლიეროს არტერიული ჰიპოტენზიის, გულის უკმარისობის ან სუნთქვის მძიმე უკმარისობის გამოვლინებები (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”).

ცენტრალურ ვენაში შეყვანის შეუძლებლობის დროს, სამკურნალო საშუალების შეყვანა შეიძლება პერიფერიული ვენებით მაქსიმალური სისხლის ნაკადით.

გულის****სიმპტომები

აღნიშნული იყო არითმიის აღნიშვნის ან არსებული არითმიის გამწვავების შემთხვევები, ხანდახან ლეტალური დასასრულით (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”). ამიოდარონის არითმოგენური ეფექტი სუსტია ან ნაკლებად გამოხატული, ვიდრე უმეტესი ანტიარითმიული საშუალებების არითმოგენური ეფექტი, და ჩვეუებრივ ვლინდება სამკურნალო საშუალებების გარკვეული კომბინაციების გამოყენებისას (იხ. ნაწილი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურალო საშუალებებთან) ან ელექტოლიტური ბალანსის დარღვევისას.

ელექტროლიტურისიმპტომები

დარეგისტრირებულია ინტერსტიციალური პნევმოპათიის რამდენიმე შემთხვევა სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას. ქოშინის ან მშრალი ხველის აღნიშვნა, როგორც ცალკე, ასევე საერთო მდგომარეობის გაუარესების ფონზე, მიუთითებს ფილტვისმიერი ტოქსიკურობის შესაძლებლობაზე, მაგალითად ინტერსტიციალური პნევმოპათიის, და საჭიროებს კონტროლს პაციენტის მდგომარეობაზე (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”). აუცილებელია ამიოდარონის გამოყენების მიზანშეწონილობის გადახედვა, რადგანაც ინტერსტიციალური პნევმოპათია, როგორც წესი, არის შექცევადი ამიოდარონის ადრეული მოხსნის პირობით.

გარდა ამისა, ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც ამიოდარონით მკურნალობდნენ, აღინიშნებოდა მწვავე რესპირატორული დისტრეს-სინდრომის შემთხვევები უშუალოდ ქირურგიული ჩარევის შემდეგ, ამიტომ ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის დროს რეკომენდებულია ასეთი პაციენტების მდგომარეობაზე სათანადო დაკვირვება.

ფარისებრიჯირკვლისდაავადებები

ამიოდარონმა შეიძლება ჰიპერთირეოზი გამოწვიოს, განსაკუთრებით პაციენტებში ფარისებრი ჯირვლის დაავადებებით ანამნეზში ან რომლებიც იღებენ/ადრე იღებდნენ ამიოდარონს. დიაგნოზი დასტურდება თირეოტროპული ჰირმონის დონის გამოხატული დაქვეითებით.

ამიოდარონი შეიცავს იოდს და ამიტომ შეიძლება იმოქმედოს რადიოიოდის მიღებაზე. მიუხედავად ამისა, ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ტესტის შედეგები (თავისუფალი T3, თავისუფალი T4, თირეოტროპული ჰირმონი) რჩება ინტერპრეტირებადი. ამიოდარონი აინჰიბირებს ტიროქსინის პერიფერიულ კონვერსიას (T4) და ტრიიოდტირონინს (T3) და შეუძლია გამოიწვიოს ლოკალური ბიოქიმიური ცვლილებები პაციენტებში ფარისებრი ჯირკვლის ნორნალური ფუნქციით (თავისუფალი T4-ის დონის ზრდა თავისუფალი T3-ის დონის უმნიშვნელო დაქვეითების ან შენარჩუნების ფონზეც კი). გვერდითი მოვლენები არ საჭიროებს ამიოდარონით მკურნალობის მოხსნას.

ღვიძლისმიერი****სიმპტომები

სამკურნალო საშუალების გამოყენების დაწყების შემდეგ შეიძლება განვითარდეს მძიმე, ხანდახან კი ლეტალური ჰეპატოცელულარული უკმარისობა. მკურნალობის დასაწყისში და შემდგომში ამიოდარონით მკურნალობის მთელი კურსის განმავლობაში რეკომედირებულია ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული მონიტორირება (იხ. ნაწილი “გვერდითი რეაქციები”). აუცილებელია ამიოდარონის დოზის შემცირება ან ამ სამკურნალო საშუალების მოხსნა, თუ ტრანსამინაზების დონე გაიზარდა სამჯერ ამ მაჩვენებლების ნორმალურ მნიშვნელობებთან შედარებით.

ელექტროლიტურიბალანსისდარღვევა

მნიშვნელოვანია ისეთი სიტუაციების გათვალისწინება, რომლებიც შეიძლება ასიცირებული იქნას ჰიპოკალიემიასთან და შეუძლიათ პროარითმოგენური ეფექტების პროვოცირება. ჰიპოკალიემია აღმოფხვრილი უნდა იქნა ამიოდარონის გამოყენებამდე.

ანესთეზია

ქირურგიული ჩარევის წინ აუცილებელია ანესთეზიოლოგის ინფორმირება იმის შესახებ, რომ პაციენტი ღებულობს ამიოდარონს. ამიოდარონით ხანგრძლივმა მკურნალობამ შეიძლება გაზარდოს ჰემოდინამიკური გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკი, რომლებიც დაკავშირებულია ზოგად ან ადგილობრივ ანესთეზიასთან, როგორიცაა: ბრადიკარდია, არტერიული ჰიპოტენზია, განდევნის ფრაქციის წუთმოცულობის დაქვეითება და გამტარებლობის დარღვევა.

დარღვევები**,დაკავშირებულიურთიერთქმედებასთანსხვასამკურმალო****საშუალებებთან**

კომბინირებული გამოყენება ბეტა-ადრენობლოკატორებთან, სოტალოლის (უკუნაჩვენები კომბინაცია) და ესმოლოლის (კომბინაცია, რომელიც საჭიროებს სიფრთხილეს გამოყენებისას) გარდა; ვერაპამილთან და დილთიაზემთან შეიძლება გამოყენებული იქნას მხოლოდ პარკუჭოვანი არითმიების პროფილაქტიკის შემთხვევაში, რაც წარმოადგენს საფრთხეს სიცოცხლისთვის (იხ. ნაწილი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან).

ორსულობა

ნაყოფის ფარისებრ ჯირკვალზე ამიოდარონის ზემოქმედების გათვალისწინებით, სამკურალო საშუალება უკუნაჩვენებია გამოსაყენებლად ორსულობის დროს, გარდა შემთხვევებისა, როდესაც სარგებელი მისი დანიშვნისას აღემატება მასთან დაკავშირებულ რისკს.

ძუძუთი****კვება

ამიოდარონი და მისი მეტაბოლიტები იოდთან ერთად ეკსკრეტირდება დედის რძეში კონცენტრაციებით, რომლებიც უფრო მაღალია, ვიდრე მათი კონცენტრაციები ქალის პლაზმაში. ახალშობილებში ჰიპოთირეოზის განვითარების რისკის გამო, ძუძუთი კვება უკუნაჩვენებია ამიოდარონით მკურნალობის დროს.

ჭარბი****დოზირება

სიმპტომები: სინუსური ბრადიკარდია, გულის გაჩერება, პაროქსიზმული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, “პირუეტის” ტიპის პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, სისხლის მიმოქცევის დარღვევები, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები, არტერიული წნევის დაქვეითება.

მკურნალობა: ატარებენ სიმპტომურ თერაპიას (ბრადიკარდიის დროს – ბეტა- ადრენოსტიმულატორები ან კარდიოსტიმულატორის დაყენეა, “პირუეტის” ტიპის ტაქიკარდიის დროს – მაგნიუმის მარილების ინტრავენური შეყვანა, სიხშირის შემამცირებელი კარდიოსტიმულაცია).

ამიოდარონი და მისი მეტაბოლიტები არ გამოიდევნება ჰემოდიალიზის და პერიტონეალური დიალიზის დროს. ამიოდარონის ფარმაკოკინეტიკის გამო რეკომენდებულია პაციენტზე ადეკვატური და ხანგრძლივი დაკვირვება, კერძოდ გულის სტატუსთან მიმართებაში.

შეფუთვა

3 მლ შუშის ამპულებში.

10 ამულას სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად ათავსებენ კოლოფში ერთი ან ორი მუყაოს სადებით ამპულების ფიქსაციისთვის.

შენახვის****პირობები

სინათლისგან დაცულ ადგილას, 15°C-დან 25°C-მდე ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვესათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისობის****ვადა

2 წელი. არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდანგაცემისპირობები

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

ინფორმაციამწარმოებლისშესახებ

ღია სააქციო საზოგადოება “სამედიცინო პრეპარატების ბორისოვის ქარხანა”,

რესპუბლიკა ბელარუსი, მინსკის ოლქი,

ქ. ბორისოვი, ჩაპაევის ქ., 64, ტელ/ფაქსი +375 (177) 735612, 731156.

---

1 ტაბლეტი შეიცავს აქტიურ ნივთიერებას 200 მგ ამიოდარონის ჰიდროქლორიდს.
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, კაჟბადის კოლოიდური დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი.ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
არითმიის საწინააღმდეგო საშუალება.გამოყენების ჩვენებები
გულის რითმის პაროქსიზმული დარღვევები: პარკუჭების სიცოცხლისათვის საშიში არითმიები (პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, პარკუჭების ფიბრილაცია), სუპრავენტრიკულური არითმიები (როგორც წესი, ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი, მ.შ. წინაგულების ციმციმისა და ფრიალის პაროქსიზმი), წინაგულის და პარკუჭის ექსტრასისტოლია, არითმიები კორონარული ან გულის უკმარისობის ფონზე, პარასისტოლია, პარკუჭების არითმიები და ავდმყოფებში შიგასის მიოკარდიუმით, სტენოკარდია.

უკუჩვენებები
ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ (მათ შორის იოდის მიმართ), სინუსური ბრადიკარდია, სინოატრიული ბლოკადა, II და III ხარისხის AV ბლოკადა (კარდიომასტიმულირებლის გამოყენების გარეშე), კარდიოგენური შოკი, ჰიპოკალიემია, კოლაფსი, რტერიული ჰიპოტენზია, სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი (სკსს), გულის უკმარისობა (დეკომპენსაციის სტადიაში), ჰიპოთირეოზი, ჰიპერთირეოზი, ფილტვების ინტერსტიციული დაავადებები, მაო-ს ინჰიბიტორების მიღება, ლაქტაციის პერიოდი, 18 წლამდე ასაკი.
პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება გულის ქრონიკული უკმარისობის, ღვიძლის უკმარისობის, ბრონქული ასთმის, ხანდაზმული ასაკის დროს (გამოხატული ბრადიკარდიის განვითარების მაღალი რისკი).

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი:
ამიოდარონის მიღება ორსულობის დროს არ შეიძლება. ახალშობილებში იწვევს ჰიპოთირეოზს, ჩიყვს, ბრადიკარდიას და გონებრივი განვითარების ჩამორჩენას.
პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება ლაქტაციის დროს, ვინაიდან ამიოდარონს შეუძლია დედის რძეში შეღწევა.

გამოყენების წესი და დოზები
დოზირების შერჩევა ყოველთვის თითოეული კონკრეტული ავადმყოფის მდგომარეობისა და მოთხოვნების შესაბამისად უნდა მოხდეს.
ტაბლეტები ჩაიყლაპება მთლიანად, მცირე რაოდენობით სითხის მიყოლებით. პრეპარატის მიღება შეიძლება საკვების მიღების დროს ან მის შემდეგ.
მკურნალობის დაწყება: ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 600-800 მგ დღეში, გაყოფილი 2-3 მიღებად. საწყისი მკურნალობა ჩვეულებრივ 8-15 დღე გრძელდება. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლებელია 1200 მგ-მდე დღეში.
შემანარჩუნებელი მკურნალობა: გამოიყენება უმცირესი ეფექტური დოზა ავადმყოფის ინდივიდუალური რეაქციის მიხედვით. ჩვეულებრივი დოზა დღეში 100-400 მგ შეადგენს ერთჯერადი დოზის სახით ან პეპარატის დოზის გაყოფა შეიძლება 1-2 მიღებად.
ასევე შესაძლენელია პრეპარატის ალტერნატიული მიღების გამოყენება, რომელიც სადღეღამისო ორმაგი დოზისაგან შედგება, რომელიც ყოველ მეორე დღეს მიიღება ან პრეპარატის თერაპიული დოზის კვირაში 5 დღის განმავლობაში მიღება (2-დღიანი შესვენებით კვირის ბოლოს).
მოზრდილებში საშუალო თერაპიული ერთჯერადი დოზა – 200 მგ, საშუალო თერაპიული სადღეღამისო დოზა – 400 მგ, მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა – 400 მგ, მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა – 1200 მგ.
ხანდაზმული პაციენტები და ბავშვები
ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფების მკურნალობისას რეკომენდებულია ამიოკორდინის უმცირესი დატვირთული და შემანარჩუნებელი დოზების გამოყენება.
ამიოკორდინის ბავშვებში გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა დაუდგენელია.გამოშვების ფორმა
200 მგ ტაბლეტები. 10 ტაბლეტი ბლისტერში. 3, 6 ან 50 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები
ინახება მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 250C ტემპერატურაზე.

1 ტაბლეტი შეიცავს აქტიურ ნივთიერებას 200 მგ ამიოდარონის ჰიდროქლორიდს.
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, კაჟბადის კოლოიდური დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი.ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
არითმიის საწინააღმდეგო საშუალება.გამოყენების ჩვენებები
გულის რითმის პაროქსიზმული დარღვევები: პარკუჭების სიცოცხლისათვის საშიში არითმიები (პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, პარკუჭების ფიბრილაცია), სუპრავენტრიკულური არითმიები (როგორც წესი, ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი, მ.შ. წინაგულების ციმციმისა და ფრიალის პაროქსიზმი), წინაგულის და პარკუჭის ექსტრასისტოლია, არითმიები კორონარული ან გულის უკმარისობის ფონზე, პარასისტოლია, პარკუჭების არითმიები და ავდმყოფებში შიგასის მიოკარდიუმით, სტენოკარდია.

უკუჩვენებები
ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ (მათ შორის იოდის მიმართ), სინუსური ბრადიკარდია, სინოატრიული ბლოკადა, II და III ხარისხის AV ბლოკადა (კარდიომასტიმულირებლის გამოყენების გარეშე), კარდიოგენური შოკი, ჰიპოკალიემია, კოლაფსი, რტერიული ჰიპოტენზია, სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი (სკსს), გულის უკმარისობა (დეკომპენსაციის სტადიაში), ჰიპოთირეოზი, ჰიპერთირეოზი, ფილტვების ინტერსტიციული დაავადებები, მაო-ს ინჰიბიტორების მიღება, ლაქტაციის პერიოდი, 18 წლამდე ასაკი.
პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება გულის ქრონიკული უკმარისობის, ღვიძლის უკმარისობის, ბრონქული ასთმის, ხანდაზმული ასაკის დროს (გამოხატული ბრადიკარდიის განვითარების მაღალი რისკი).

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი:
ამიოდარონის მიღება ორსულობის დროს არ შეიძლება. ახალშობილებში იწვევს ჰიპოთირეოზს, ჩიყვს, ბრადიკარდიას და გონებრივი განვითარების ჩამორჩენას.
პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება ლაქტაციის დროს, ვინაიდან ამიოდარონს შეუძლია დედის რძეში შეღწევა.

გამოყენების წესი და დოზები
დოზირების შერჩევა ყოველთვის თითოეული კონკრეტული ავადმყოფის მდგომარეობისა და მოთხოვნების შესაბამისად უნდა მოხდეს.
ტაბლეტები ჩაიყლაპება მთლიანად, მცირე რაოდენობით სითხის მიყოლებით. პრეპარატის მიღება შეიძლება საკვების მიღების დროს ან მის შემდეგ.
მკურნალობის დაწყება: ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 600-800 მგ დღეში, გაყოფილი 2-3 მიღებად. საწყისი მკურნალობა ჩვეულებრივ 8-15 დღე გრძელდება. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლებელია 1200 მგ-მდე დღეში.
შემანარჩუნებელი მკურნალობა: გამოიყენება უმცირესი ეფექტური დოზა ავადმყოფის ინდივიდუალური რეაქციის მიხედვით. ჩვეულებრივი დოზა დღეში 100-400 მგ შეადგენს ერთჯერადი დოზის სახით ან პეპარატის დოზის გაყოფა შეიძლება 1-2 მიღებად.
ასევე შესაძლენელია პრეპარატის ალტერნატიული მიღების გამოყენება, რომელიც სადღეღამისო ორმაგი დოზისაგან შედგება, რომელიც ყოველ მეორე დღეს მიიღება ან პრეპარატის თერაპიული დოზის კვირაში 5 დღის განმავლობაში მიღება (2-დღიანი შესვენებით კვირის ბოლოს).
მოზრდილებში საშუალო თერაპიული ერთჯერადი დოზა – 200 მგ, საშუალო თერაპიული სადღეღამისო დოზა – 400 მგ, მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა – 400 მგ, მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა – 1200 მგ.
ხანდაზმული პაციენტები და ბავშვები
ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფების მკურნალობისას რეკომენდებულია ამიოკორდინის უმცირესი დატვირთული და შემანარჩუნებელი დოზების გამოყენება.
ამიოკორდინის ბავშვებში გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა დაუდგენელია.გამოშვების ფორმა
200 მგ ტაბლეტები. 10 ტაბლეტი ბლისტერში. 3, 6 ან 50 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები
ინახება მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 250C ტემპერატურაზე.