პრედნიზოლისსაინექციოხსნარი30მგ**/** მლ

(პრედნიზოლონისნატრიუმისფოსფატი საინექციო)

შემადგენლობა

თითოეული მლ შეიცავს:

პრედნიზოლონის ნატრიუმის ფოსფატი BP

პრედნიზოლონის ექვივალენტური 30 მგ

საინექციო წყალი BP q.s.

წამლის****ფორმა

საინექციო ხსნარი

თერაპიული****ჩვენებები

სისტემურითერაპიისთვის:

საინექციო გლუკოკორტიკოიდები ნაჩვენებია შემდეგ შემთხვევებში, განსაკუთრებით თუ ვერ ხერხდება პერორალური თერაპია ან არ არის სასურველი.

რევმატული დაავადებები:

რევმატოიდული, მათ შორის იუვენილური რევმატოიდული ართრიტის ზოგიერთი შემთხვევა ან განსაკუთრებული ფორმა (ფელტი, სეგრენი); მწვავე რევმატიზმი; დისემინირებული წითელი მგლურა; კვანძოვანი პოლიარტერიიტი; გიგანტურუჯრედოვანი არტერიიტი (რევმატული პოლიმიალგია); პოლი* და დერმატომიოზიტი.

ფილტვების დაავადებები:

ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადება (COPD); სარკოიდოზი; ასთმური სტატუსი; ქრონიკული ასთმური ბრონქიტი; ფილტვების ალერგიული დაავადებები, როგორიც არის “ფერმერის ფილტვების“ დაავადება და „მტრედების მოყვარულთა ფილტვების“ დაავადება, ლოფლერის სინდრომი; ასპირაციული პნევმონიტი; კრიპტოგენური ფიბროზული ალვეოლიტი.

გასტროენტეროლოგიური დაავადებები:

კრიტიკული სტადიის სამკურნალოდ შემდეგ შემთხვევებში: წყლულოვანი კოლიტი, მხოლოდ რექტალური; რეგიონული ენტერიტი (კრონის დაავადება); ჰეპატიტის გარკვეული ფორმები.

ჰემატოლოგიურიდარღვევები :

აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია; იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურა; რეტიკულოლიმფოპროლიფერაციული დარღვევები.

თირკმლის დაავადებები:

ნეფროზული სინდრომი, განსაკუთრებით როგორც წითელი მგლურას ნაწილი.

ენდოკრინული დაავადებები:

თირკმელზედა ჯირკვლის თანდაყოლილი ჰიპერპლაზია იმ შემთხვევებში, როდესაც ხდება ნატრიუმის შეკავება, თირკმელზედა ჯირკვლის თანდაყოლილი ჰიპერპლაზიის უმეტეს შემთხვევაში ნატრიუმის დაკარგვა ხდება მეტ-ნაკლებად და ზოგადად უპირატესობა ენიჭება ჰიდროკორტიზონს ან კორტიზონს; ენდოკრინული ეგზოფთალმი.

ონკოლოგიური დაავადებები:

ლიმფური ლეიკემია, განსაკუთრებით მწვავე ფორმები; ავთვისებიანი ლიმფომა: ჰოჯკინის დაავადება, არაჰოჯკინის ლიმფომა; სარძევე ჯირკვლის მეტასტაზური კიბო; ჰიპერკალციემია ძვლის მეტასტაზების ან კალერის დაავადების შედეგად; კალერის დაავადება.

ნევროლოგიურიდაავადებები:

გაფანტული სკლეროზის მწვავე გართულებები; თავის ტვინის მეტასტაზებით გამოწვეული ცერებრალური შეშუპება.

თვალის დაავადებები:

ქორიორეტინიტი; ირიდოციკლიტი; მხედველობითი ნერვის ნევრიტი; გიგანტურუჯრედოვანი არტერიიტი; ორბიტალური ფსევდოსიმსივნე.

კანის დაავადებები:

ვულგარული პემფიგუსი და ბულოზური პემფიგოიდი; ერითროდერმია; მულტიფორმული ერითემის სერიოზული ფორმები (სტივენს-ჯონსონის სინდრომი); სოკოსებრი მიკოზი; ბულოზური ჰერპეტიფორმული დერმატიტი.

სხვადასხვა :

ინტენსიური ალერგიული და ანაფილაქსიური რეაქციები; იმუნოდეპრესანტის სახით ორგანოების ტრანსპლანტაციის დროს; დამხმარე საშუალების სახით გულისრევისა და ღებინების პროფილაქტიკის შემთხვევაში და ონკოლიტური საშუალებებით კიბოს მკურნალობის დროს, რომლებსაც აქვთ სერიოზული ღებინების ეფექტი.

ადგილობრივითერაპიისთვის:

სახსრების და პერიარტიკულური ანთებითი დაავადებები.

დოზირებადამიღების****წესი

მიღების წესი

ხსნარის შეყვანა შესაძლებელია ინტრავენური, კანქვეშა, ინტრამუსკულარული, სახსარშიდა ან პერიარტიკულური ინექციის სახით ან ოყნით განზავების შემდეგ.

მაღალი დოზების ინტრავენური ინექციები უნდა გაკეთდეს ნელა, 3-5 წუთის განმავლობაში.

სახსარშიდა და პერიარტიკულური ინექციები უნდა გაკეთდეს მკაცრ ასეპტიკურ პირობებში, რადგან გლუკოკორტიკოიდები ამცირებენ რეზისტენტობას ინფექციების მიმართ.

დოზირება

კანქვეშა ან ინტრამუსკულარული ინექცია

ზოგადად გლუკოკორტიკოიდების დოზა დამოკიდებულია მდგომარეობის სიმწვავეზე და პაციენტის რეაქციაზე. გარკვეულ შემთხვევებში, მაგ.: სტრესისა და შეცვლილი კლინიკური სურათის დროს, შესაძლოა საჭირო გახდეს დოზის კორექცია. როგორც საწყისი დოზა, ჩვეულებრივ საკმარისია 25 მგ დღიური ინექცია (შეესაბამება 0.85 მლ პრედნიზოლონს). ეს დოზა შენარჩუნებულია ან იზრდება საჭიროების შემთხვევაში დამაკმაყოფილებელი რეაქციის მიღებამდე. თუ რამდენიმე დღის განმავლობაში არ მიიღება სასურველი პასუხი, თერაპიის გაგრძელება არასასურველია. სიმპტომების შემცირებისთანავე უნდა მოხდეს დოზის თანდათანობითი შემცირების მცდელობა თერაპიული შედეგის შენარჩუნებით და თუ შესაძლებელია, პერორალურ გლუკოკორტიკოიდულ თერაპიაზე გადასვლა, სასურველია ერთი მიღება დილით ან ერთი მიღება 48 საათში (ალტერნატიული თერაპია). მუდმივად უნდა ხდებოდეს დოზის შემდგომი შემცირების ან მთლიანად შეწყვეტის მცდელობა. ხანგრძლივი თერაპიის შემდეგ მკურნალობა უნდა შეწყდეს ძალიან ეტაპობრივად. ეს ამცირებს რეციდივის ალბათობას, ზღუდავს გართულებებს და იძლევა დათრგუნული ჰიპოთალამურ-ჰიპოფიზურ-თირკმელზედა ჯირკვლის სისტემის აღდგენის საშუალებას (შესაბამისად თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის რისკი მცირეა).

ინტრავენური ინექცია

მწვავე, სიცოცხლისათვის საშიშ შემთხვევებში (მაგ.: ძლიერი ანაფილაქსიური რეაქციები, მწვავე სერიოზული ასთმა) შესაძლოა საჭირო გახდეს უფრო მაღალი დოზები 125 მგ-მდე (შეესაბამება 4.2 მლ პრედნიზოლონს).

სახსარშიდა ან პერიარტიკულური ინექცია

დოზა დამოკიდებულია სახსრის ზომაზე ან პერიარტიკულურ სივრცეზე და სიმპტომების სიმწვავეზე. ზოგადად საკმარისია ერთი 25 მგ ინექცია (შეესაბამება 0.85 მლ პრედნიზოლონს). საჭიროების შემთხვევაში ინექცია შეიძლება განმეორდეს. ზოგჯერ 10-15 მგ-ის ერთი ან რამდენიმე ინექცია შეიძლება ეფექტური იყოს (შეესაბამება 0.3 მლ-0.5 მლ პრედნიზოლონს).

წყლულოვანი კოლიტის მქონე პაციენტებში ოყნის საშუალებით

25 მგ უნდა განზავდეს 120 მლ ფიზიოლოგიურ ხსნარში (შეესაბამება 0.85 მლ პრედნიზოლონს).

უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

სისტემურითერაპიისთვის:

კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული; მწვავე ინფექციები: ვირუსული ინფექციები და სისტემური სოკოვანი ინფექციები, ჰიპერმგრძნობელობა გლუკოკორტიკოიდების მიმართ; პარაზიტული ინფექციები; ცოცხალი დასუსტებული ვირუსის ვაქცინების გამოყენება.

ადგილობრივითერაპიისთვის:

ინფექცია ინექციის ადგილზე, მაგ.: სეპტიკური ართრიტი, რომელიც გამოწვეულია გონორეით ან ტუბერკულოზით; ბაქტერიემია და სისტემური სოკოვანი ინფექცია; არასტაბილური სახსრები; ჰიპერმგრძნობელობა გლუკოკორტიკოიდების მიმართ.

სპეციალურიგაფრთხილებებიდასიფრთხილისზომები გამოყენებისას

®გლუკოკორტიკოიდული მკურნალობა საერთოდ უნდა ჩატარდეს მხოლოდ დადასტურებული დიაგნოზის შემთხვევაში და როდესაც უფრო მარტივი თერაპია შეუძლებელია ან წარუმატებელი აღმოჩნდა (გარდა სიცოცხლისათვის საშიში შემთხვევისა).

· განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს იმ პაციენტებს, რომლებიც მიდრეკილნი არიან შემდეგი მდგომარეობების გამო გართულებების განვითარების მიმართ: წყლული ანამნეზში; ლატენტური ტუბერკულოზი (ბოლო პერიოდში ჩატარებული მანტუს ტესტი); ფსიქიკური აშლილობა ანამნეზში; ოსტეოპოროზი; ჰიპერტენზია; შაქრიანი დიაბეტი (ან დიაბეტის ოჯახური ანამნეზი).

•ასევე რეკომენდებულია სიფრთხილე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ: წინა პერიოდში გლუკოკორტიკოიდებით გამოწვეული მიოპათია; ღვიძლის უკმარისობა; თირკმლის უკმარისობა, ეპილეფსია.

· გლუკოკორტიკოიდებმა შესაძლოა შენიღბონ ინფექციის ზოგიერთი სიმპტომი და მათი გამოყენებისას განვითარდეს ახალი ინფექციები.

· ბაქტერიული ინფექციების დროს პირველ რიგში უნდა მოხდეს პათოგენ(ებ)ის იდენტიფიცირება, თუ შესაძლებელია. ამის შემდეგ უნდა მოხდეს ინფექციის მკურნალობა გლუკოკორტიკოიდების დაწყებამდე.

· ვაქცინაცია სასურველია არ ჩატარდეს გლუკოკორტიკოიდული თერაპიის დროს.

· სისტემური გლუკოკორტიკოიდული თერაპიის დროს ზრდის დათრგუნვის თავიდან აცილების მიზნით ბავშვებში შესაძლებელია დოზის დღეგამოშვებით მიღება, უფრო მეტად ვიდრე მოზრდილებში.

· ხანდაზმულ პაციენტებში შესაძლოა გამოვლინდეს სისტემურად მიღებული გლუკოკორტიკოიდების გავრცელებული გვერდითი მოვლენები, როგორიც არის ოსტეოპოროზი, ჰიპერტენზია, ჰიპოკალიემია, დიაბეტი, ინფექციისადმი მგრძნობელობა და კანის გათხელება. საჭიროა მკაცრი კლინიკური მეთვალყურეობა სიცოცხლისათვის საშიში რეაქციების თავიდან აცილების მიზნით.

· ხანგრძლივი მკურნალობისას ვითარდება თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ატროფია და შეიძლება გაგრძელდეს წლების განმავლობაში მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. ხანგრძლივი თერაპიის შემდეგ, თირკმელზედა ჯირკვლის მწვავე უკმარისობის თავიდან აციელების მიზნით კორტიკოიდები უნდა შემცირდეს თანდათანობით, კვირების ან თვეების განმავლობაში, დოზისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის მიხედვით.

· ხანგრძლივი მკურნალობის დროს სტრესის (ოპერაცია, ტრავმა, ინფექცია) გამო შესაძლოა საჭირო გახდეს დოზის დროებით გაზრდა; თუ კორტიკოიდების ხანგრძლივი თერაპია უეცრად შეწყდა, შესაძლოა საჭირო გახდეს თერაპიის დროებით განახლება.

· სისტემური გლუკოკორტიკოიდული თერაპიის დროს მიზანშეწონილია რეგულარული ოფთალმოლოგიური კონტროლი;

· გლუკოკორტიკოიდების ადგილობრივად შეყვანამ შესაძლოა გამოიწვიოს სისტემური ეფექტები.

· კორტიკოსტეროიდები არ გამოიყენება თავის ტრავმის ან ეპილეფსიური შეტევის სამკურნალოდ, რადგან მათი ეფექტი შეიძლება იყოს საეჭვო ან თუნდაც საზიანო.

· განმეორებითი ინექციების შემთხვევაში ძვლის ასეპტიკური ნეკროზის განვითარების რისკის გათვალისწინებით პაციენტს არ უნდა გაუკეთდეს 5 ინექციაზე მეტი თითო სახსარში მთელი სიცოცხლის განმავლობაში.

ურთიერთქმედებასხვასამკურნალოსაშუალებებთანდაურთიერთქმედებისსხვა ფორმები

მოსალოდნელია, რომ CYP3A ინჰიბიტორებთან, მათ შორის კობიცისტატის შემცველ პროდუქტებთან ერთობლივი მკურნალობა, გაზრდის სისტემური გვერდითი ეფექტების რისკს. კომბინაცია თავიდან უნდა იქნას აცილებული, თუ სარგებელი არ აჭარბებს სისტემური კორტიკოსტეროიდების გვერდითი ეფექტების მომატებულ რისკს, ამ შემთხვევაში პაციენტები უნდა გაკონტროლდნენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გვერდითი ეფექტების თვალსაზრისით.

ფერმენტის ინდუქტორებმა (როგორიც არის ფენიტოინი, ბარბიტურატები და რიფამპიცინი) შესაძლოა გაზარდონ კორტიკოსტეროიდების მეტაბოლური კლირენსი, რაც იწვევს სისხლში მათი დონის დაქვეითებას და ფიზიოლოგიური აქტივობის შემცირებას, რაც მოითხოვს პრედნიზოლონის დოზის კორექციას. აღნიშნულმა ურთიერთქმედებამ შესაძლოა ხელი შეუშალოს დექსამეტაზონით დათრგუნვის ტესტს.

რიტონავირის ხანმოკლე გამოყენება თრგუნავს ინჰიბირებული პრედნიზოლონის მეტაბოლიზმს. რიტონავირის ხანგრძლივი გამოყენებისას პრედნიზოლონის მეტაბოლიზმი დაჩქარდება ციტოქრომა P450 3A4-ის ინდუქციის გზით.

კორტიკოსტეროიდების და ულცეროგენური პრეპარატების ერთობლივად მიღებისას მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული დამატებითი ულცეროგენური ეფექტი. რეკომენდებულია პრევენციული ზომების მიღება რისკის მქონე პაციენტებში (ხანდაზმული პაციენტები წყლულებით ანამნეზში). დიურეტიკებთან ერთად კორტიკოსტეროიდების გამოყენებისას იზრდება ჰიპოკალიემიის რისკს.

ციკლოსპორინისა და კორტიკოსტეროიდების ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გაზარდოს ციკლოსპორინის დონე შრატში და შეამციროს კორტიკოსტეროიდების მეტაბოლური კლირენსი.

ტოქსოიდებზე და ცოცხალ და ინაქტივირებულ ვაქცინებზე პასუხი შესაძლოა შემცირდეს პაციენტებში, რომლებიც ხანგრძლივად იღებენ კორტიკოსტეროიდებს.

კორტიკოსტეროიდების მაღალმა დოზებმა შესაძლოა გამოიწვიონ ნერვ-კუნთოვანი ბლოკატორების უკუქმედება და გაზარდონ მიოპათიის რისკი.

კორტიკოსტეროიდებმა შესაძლოა გავლენა მოახდინონ კუმარინის წარმოებულების ეფექტზე. პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ კორტიკოსტეროიდებს და კუმარინის ტიპის ანტიკოაგულანტებს, ასევე რეგულარულად უნდა შემოწმდეს პროთრომბინის დრო.

სულფონილშარდოვანას წარმოებულების მიერ სისხლში გლუკოზის დონის შემცირების მოქმედება შესაძლოა შემცირდეს.

გლუკოკორტიკოიდები ზრდიან სალიცილატების თირკმლისმიერ კლირენსს და სტეროიდების მოხსნამ შესაძლოა გამოიწვიოს სალიცილატებით ინტოქსიკაცია.

კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობამ შესაძლოა დათრგუნოს კანის რეაქციები კანის ტესტებზე.

ნაყოფიერება**,ორსულობადა** ლაქტაცია

ორსულობა

არსებული გამოცდილებით არ ვლინდება ორსულ ქალებში პრედნიზოლონის გამოყენების შემდეგ თანდაყოლილი პათოლოგიების სიხშირის ზრდა. უფრო მაღალი დოზების გამოყენებისას არ არის გამორიცხული ნაყოფის/ახალშობილის თავის ტვინის ქერქის ფუნქციის დათრგუნვა. ამგვარად, დაბადების შემდეგ ეს ბავშვები საჭიროებენ გულდასმით შემოწმებას. ცხოველებში ჩატარებული კვლევების მონაცემებმა გამოავლინა რეპროდუქციული ტოქსიურობა.

პრედნიზოლონი გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სრულად ნაჩვენებია. შეძლებისდაგვარად თავიდან უნდა იქნას არიდებული მაღალი დოზების ხანგრძლივად გამოყენება.

ძუძუთი კვება

პრედნიზოლონი მცირე რაოდენობით გამოიყოფა დედის რძეში. პრედნიზოლონით მკურნალობის დროს შესაძლებელია ძუძუთი კვება. თუ პრედნიზოლონი უფრო ხანგრძლივად მიიღება, რეკომენდებულია გამოყენების შემდეგ გავიდეს 3- 4 საათი კვებამდე.

გვერდითი****ეფექტები

საუბარია არა იმდენად გვერდით ეფექტებზე ან გართულებებზე, არამედ კორტიკოსტეროიდული თერაპიისთვის დამახასიათებელ ეფექტებზე, რომლებიც არასასურველია.

ინფექციები და ინვაზიები : ინფექციები დასუსტებული იმუნიტეტის მქონე პაციენტებში; ინფექციების არახელსაყრელი მიმდინარეობა; სეფსისი; ლატენტური ტუბერკულოზის რეაქტივაცია; შენიღბული ინფექციები.

დარღვევები სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ: ერითროციტოზი და გრანულოციტოზი; ლიმფოპენია და ეოზინოპენია.

დარღვევებიიმუნურისისტემის მხრივ: ალერგიული რეაქცია; ჰიპერმგრძნობელობა; ანაფილაქსიური რეაქციები; იმუნოსუპრესია.

ენდოკრინულიდარღვევები : ჰიპოთალამურ-ჰიპოფიზური აქტივობის დათრგუნვა; თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის უკმარისობა; კუშინგის სინდრომი; ჰირსუტიზმი.

დარღვევები მეტაბოლიზმისდაკვების მხრივ: ნატრიუმის და სითხის შეკავება; ნახშირწყლების მიმართ ამტანობის შემცირება; სტეროიდებით გამოწვეული შაქრიანი დიაბეტი; გაზრდილი მოთხოვნილება დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ; უკონტროლო შაქრიანი დიაბეტი; ცენტრიდანული სიმსუქნე (სახე, სხეული); მადის გაზრდა.

ფსიქიკურიდარღვევები : განწყობის ცვალებადობა; ეიფორია; შიში; დეპრესიები; უძილობა; ფსიქოზები.

დარღვევები ნერვულისისტემის მხრივ: ინტრაკრანიალური წნევის მომატება; თავის ტვინის ფსევდოსიმსივნე; კრუნჩხვები; თავის ტკივილი.

დარღვევები მხედველობის ორგანოების მხრივ : მხედველობის დაბინდვა, მხედველობითი ნერვის დისკის შეშუპება; უკანა სუბკაფსულარული კატარაქტა; ეგზოფთალმი; გლაუკომა.

დარღვევები ყურისდალაბირინთის მხრივ: ვერტიგო.

დარღვევები გულის მხრივ : გულის უკმარისობა (გულის ფუნქციის დაქვეითება), ბრადიკარდია (მაღალი დოზების შემდეგ).

დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ: ჰიპერტენზია; პეტექიალური; ექიმოზი; თრომბოემბოლია.

დარღვევებიკუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: პეპტიკური წყლული; კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა; პერფორირებული წყლული, მათ შორის შენიღბული პერფორაციები; წყლულოვანი ეზოფაგიტი; პანკრეატიტი; გულისრევა; მუცლის შებერილობა.

დარღვევები კანის ან კანქვეშა ქსოვილის მხრივ: კანის ატროფია; სახის ერითემა; აკნე; რეაქციების დათრგუნვა კანის ტესტებზე; ჭინჭრის ციება; ოფლიანობის გაძლიერება; ალერგიული დერმატიტი.

დარღვევები ძვალ-კუნთოვანიდაშემაერთებელიქსოვილის მხრივ: კუნთების სისუსტე; კუნთების ატროფია; სტეროიდული მიოპათია; ოსტეოპოროზი; ხერხემლის კომპრესიული მოტეხილობები; პათოლოგიური მოტეხილობა ან გრძელი ძვლები; ბარძაყისა და მხრის თავის ასეპტიკური ნეკროზი.

დარღვევები რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: მენსტრუალური ციკლის დარღვევა.

დარღვევები თირკმელებისდა საშარდე გზების მხრივ: თირკმლის სკლეროდერმიული კრიზისი*

*თირკმლის სკლეროდერმიული კრიზისი: სხვადასხვა ქვეპოპულაციებს შორის თირკმლის სკლეროდერმიული კრიზისის შემთხვევები განსხვავებულია. ყველაზე მაღალი რისკი დაფიქსირდა დიფუზური სისტემური სკლეროზის მქონე პაციენტებში. ყველაზე დაბალი რისკი დაფიქსირდა შეზღუდული სისტემური სკლეროზის (2%) და იუვენილური სისტემური სკლეროზის (1%) მქონე პაციენტებში.

ზოგადი დარღვევები და მდგომარეობა შეყვანის ადგილზე : ჭრილობების შეხორცების დარღვევები; ზრდის დათრგუნვა ბავშვებში; სისუსტე; სიწითლე; ჰიპოპიგმენტაცია და ატროფია შეყვანის ადგილზე; სახსრის უმტკივნეულო დესტრუქცია, როგორიც არის შარკოს ართროპათია, ძირითადად განმეორებითი სახსარშიდა ინექციების შემდეგ.

დოზის****გადაჭარბება

არ არსებობს გლუკოკორტიკოიდის მწვავე ჭარბი დოზირების კლინიკური სურათი.

გლუკოკორტიკოიდები დიალიზირებადია.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: გლუკოკორტიკოიდები

პრედნიზოლონი არის კორტიკოსტეროიდი უპირატესად გლუკოკორტიკოსტეროიდული აქტივობით. გლუკოკორტიკოსტეროიდები (შემოკლებით გლუკოკორტიკოიდები) უპირატესად ავლენენ კატაბოლურ ეფექტს პერიფერიულ ქსოვილებში. უჯრედებში გლუკოზისა და ამინომჟავების ათვისება და გარდაქმნა ინჰიბირდება, რაც იწვევს ცილების დაშლის ზრდას და სისხლში შაქრის დონის მატებას, ხოლო ღვიძლში სტიმულირდება გლიკოგენეზი და გლუკონეოგენეზი.

*თუმცა, გლუკოკორტიკოიდები დიდწილად თავიანთ ეფექტს განაპირობებენ რამდენიმე სხვა თვისებით:

ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება (ანთების საწინააღმდეგო ეფექტი), სხვადასხვა წარმოშობის ანთებითი რეაქციების დათრგუნვა (ტრავმა, ალერგია, აუტოიმუნური, მიკროორგანიზმები). ძირითადი მექანიზმები ბოლომდე არ არის ცნობილი, შეიძლება დასახელდეს შემდეგი: კაპილარების გამტარიანობის შემცირება, ლიზოსომური მემბრანის სტაბილიზაცია, რომლის დროსაც ანთებითი უჯრედები ნაკლებად სწრაფად ნადგურდება, ფოსფოლიპაზა A2-ის ინჰიბირება, რაც თრგუნავს არაქიდონის მჟავას წარმოშობის ანთებითი მედიატორების გამომუშავებას და გრანულაციური ქსოვილის წარმოქმნის დათრგუნვა.

იმუნოსუპრესიული მოქმედება (ანტიალერგიული) აქტივობა, იმუნორეაქციები ითრგუნება. როგორ ხდება ეს ეფექტი ზუსტად არ არის ცნობილი, უჯრედული იმუნური რეაქტიულობა უფრო ძლიერად ითრგუნება, ვიდრე ჰუმერალური იმუნური რეაქტიულობა.

პრედნიზოლონის ნატრიუმის ფოსფატი არის ადვილად ხსნადი პრედნიზოლონის ეთერი, რომელსაც გააჩნია ოთხჯერ მეტი ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება, ვიდრე თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ბუნებრივ ჰორმონს, ჰიდროკორტიზონს. პირიქით, წყლისა და ელექტროლიტების ბალანსზე გავლენა მხოლოდ 0.8-ჯერ მეტია, ვიდრე ჰიდროკორტიზონის შემთხვევაში. პრედნიზოლონის ბიოლოგიური აქტივობა უფრო გვიან ვლინდება, ვიდრე მოსალოდნელია პლაზმური დონის გამო, უდაოდ იმიტომ, რომ აქტივობა ხდება არაპირდაპირი გზით, უჯრედშიდა ფერმენტის სინთეზის სტიმულირებით. ბიოლოგიური ნახევარ-გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 12-36 საათს.

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

შეწოვა

პრედნიზოლონის ნატრიუმის ფოსფატი არის ადვილად ხსნადი პრედნიზოლონის ეთერი. პრედნიზოლონის მიღების შემდეგ პრედნიზოლონის ნატრიუმის ფოსფატი სწრაფად გარდაიქმნება პრედნიზოლონად.

განაწილება

პრედნიზოლონი 60-70%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს ტრანსკორტინსა და ალბუმინს. პრედნიზოლონი კვეთს პლაცენტას და მცირე რაოდენობით გამოიყოფა დედის რძეში.

მეტაბოლიზმიდა ექსკრეცია

პრედნიზოლონი ძირითადად გამოიყოფა შარდით თავისუფალი და კონიუგირებული მეტაბოლიტების სახით, უცვლელი პრედნიზოლონის მნიშვნელოვან ნაწილთან ერთად. პრედნიზოლონის პლაზმური ნახევარ-გამოყოფის პერიოდი შეადგენს მინიმუმ 200 წუთს.

განსაკუთრებულისიფრთხილისზომები შენახვისას

შეინახეთ არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, მოარიდეთ სინათლეს, არ გაყინოთ.

შეფუთვის ტიპი და შემადგენლობა

1 მლ ქარვისფერი ამპულა, 3 ასეთი ამპულა მოთავსებულია ბლისტერში, ერთი ასეთი ბლისტერი მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში ფურცელ-ჩანართთან ერთად.

განსაკუთრებულისიფრთხილისზომებიგანადგურებისადასხვასახის დამუშავებისას

განსაკუთრებული მოთხოვნები არ არის.

შეინახეთბავშვებისთვისმიუწვდომელ****ადგილას .

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტულიპროდუქტისჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით (გადაუდებელი დახმარებისას გაიცემა ურეცეპტოდ)