ცეფურო™ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

Cefuro™

საერთაშორისო არადაპატენტებული სახელწოდება : ცეფუროქსიმის აქსეტილი

შემადგენლობა:

თითოეული, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: 250 მგ ცეფუროქსიმი (ცეფუროქსიმის აქსეტილის ფორმით),

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ჰიდროგენიზებული მცენარეული ზეთი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, ჰიპრომელოზა, პროპილენგლიკოლი, საღებავი- Opaspray white M-1O7120 (ჰიპრომელოზა ,ტიტანის დიოქსიდი, ნატრიუმის ბენზოატი), მეთილპარაბენი,პროპილპარაბენი.

აღწერა:

მოგრძო ფორმის, თეთრი ფერის, ჰომოგენური, ერთი მხრიდან გრავირებით”250”, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკი

ათქ კოდი: J01DC02

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

მოქმედების მექანიზმი

ცეფუროქსიმის აქსეტილი წარმოადგენს ცეფუროქსიმის აცეტიოქსიეთილის ეთერს - ცეფალოსპორინების ჯგუფის, ბაქტერიოციდული მოქმედების ანტიბიოტიკს. ცეფუროქსიმის აქსეტილის ბაქტერიოციდული აქტივობა ცეფუროქსიმით არის განპირობებული. მდგრადია ბაქტერიული ბეტა-ლაქტამაზის მოქმედების მიმართ და ამგვარად ეფექტურია უმეტეს შტამებთან მიმართებაში, რომლებიც რეზისტენტული არიან ამპიცილინის და ამოქსიცილინის მიმართ. ცეფუროქსიმი ახდენს ბაქტერიციდულ ზემოქმედებას, აინჰიბირებს ბაქტერიის უჯრედოვანი კედლის სინთეზს სამიზნე-ცილებთან შეკავშირებით.

ფარმაკოდინამიკა: ცეფუროქსიმი ინ ვიტრო აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ: ჩვეულებრივ მგრძნობიარე სახეობები

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Streptococcus pyogenes*

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Haemophilus influenzae* ( ამპიცილინის მიმართ მდგრადი შტამების ჩათვლით); Haemophilus parainfluenzae

Moraxella catarralis

Neisseria gonorrheae* (პენიცილინის მაპროდუცირებელი და არამაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით)

ანაერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Peptostreptococcus spp. Propionipacterium spp.

სპიროქეტები:

Borrelia Burgdorferi*

შეძენილი ტიპის სახეობები, შესაძლო პრობლემური რეზისტენტობით

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Staphilococcus spp; მათ შორის S. aureus (მხოლოდ მეტიცილინის მიმართ მგრძნობიარე შტამები)

Streptococcus pneumoniae*

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Criptobacter spp (გარდა C.freundi )

Enterobacter spp.( გარდა E.aerogenes და E.cloacae);

Escherichia coli

Klebsiella spp. (Klebsiella pneumonia * ჩათვლით)

Proteus mirabilis

Proteus spp .(გარდა P.peneri P. vulgaris)

Providensia spp.

ანაერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Clostridium spp, (გარდა C. difficile)

ანაერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Bacteroidis spp. (გარდა B. Fragilis) Fusobacterium spp

მიკროორგანიზმები ბუნებრივი რეზისტენტობით

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Enterococcus spp. (E. faecalis и E. faecium ) Listeria monocytogenes

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Acinetobacter spp

Burkhoderia cepacia

Camphylobacter spp

Citrobacter freundii Enterobacter aerogenes

Enterobacter cloacae;Morganella morgana

Proteos penneri

Proteus vulgaris

Pseudomonnas spp. ( Pseudomonas aeruginosa ჩათვლით)

Serratia spp. Serotrophomonas maltophilia

ანაერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Clostridium difficile

ანაერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Bacteroides fragilis; Legionella spp.

სხვა მიკროორგანიზმები

Chlamidia spp.;Mycoplazma spp.;Legionella spp.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

პერორარულად მიღებული ცეფუროქსიმის აქსეტილი შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და სწრაფად ჰიდროლიზდება ნაწლავის ლორწოვან გარსსა და სისხლში ცეფუროქსიმამდე. ჭამის შემდეგ მიღებისას ცეფუროქსიმის აქსეტილის შეწოვა იზრდება. სუსპენზიის შეწოვის სიჩქარე, მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია და ბიოშეღწევადობა ტაბლეტებთან შედარებით დაბალია.განაწილება -ცეფუროქსიმის 33-50% უკავშირდება პლაზმის ცილებს

ბიოტრანსფორმაცია

ცეფუროქსიმი არ მეტაბოლიზდება

გამოყოფა

ნახევრად გამოყოფის პერიოდია1-1,5საათი. ცეფუროქსიმი გამოიყოფა გორგლოვანი

ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის გზით

გამოყენების ჩვენებები:

ცეფურო™ ნაჩვენებია მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული, ქვემოთ ჩამოთვლილი ინფექციების დროს:

ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, მათ შორის ყურის, ცხვირის, ყელის ინფექციები, შუა ოტიტი, სინუსიტის, ტონზილიტი, ფარინგიტი.

ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები, მათ შორის მწვავე ბრონქიტი, ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება, პნევმონია.

შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები, მათ შორის პიელონეფრიტი, ცისტიტი,ურეთრიტი

კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები, მათ შორის ფურუნკული, პიოდერმია, იმპეტიგო

გონორეა, მათ შორის მწვავე და გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი

მოზრდილებსა და 12 წლის ბავშვებში ლაიმის დაავადების ადრეულ სტადიაზე მკურნალობა და გვიანი გამოვლინებების შემდგომი პროფილაქტიკა.

უკუჩვენება

ცეფუროქსიმის ან პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. ანამნეზში ცეფალოსპორინების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა

ანამნეზში ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ (ისეთები როგორიცაა პენიცილინები, მონობაქტამები, კარბაპენემები ) მომატებული მგრძნობელობა

განსაკუთრებული მითითებები:

მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია პაციენტის ანამნეზში ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების არსებობის გარკვევა ცეფურიქსიმის, სხვა ცეფალოსპორინების, პენიცილინების და სხვა მედიკამენტების მიმართ. ცნობილია ზოგიერთ ცეფალოსპორინსა და პენიცილინებს შორის არსებული ჯვარედინი მგრძნობელობის შესახებ . ალერგიული რეაქციების გამოვლენის შემთხვევაში, საჭიროა სასწრაფოდ შეწყდეს პრეპარატის გამოყენება და ჩატარდეს შესაბამისი მკურნალობა (ოქსიგენოთერაპია, ვაზოკონსტრიქტორები, ანტიჰისტამინები, კორტიკოსტეროიდები), როგორც სხვა ანტიბიოტიკების გამოყენებისას, ცეფუროქსიმის გამოყენებამ შეიძლება ხელი შეუწყოს Candidas –ს გაძლიერებულ ზრდას. ხანგრძლივი გამოყენებისას, ასევე შესაძლებელია ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი მიკროორგანიზმების გაძლიერებული ზრდა (მაგალითად: Enterococcus ,Clostridium difficile), რამაც შესაძლოა მოითხოვოს მკურნალობის შეწყვეტა. ანტიბიოტიკების გამოყენების დროს, შესაძლოა განვითარდეს სხვადასხვა ხარისხის სიმძიმის ფსევდომემბრანული კოლიტი. ამიტომ მნიშვნელოვანია ამ დიაგნოზის განხილვა, თუ განვითარდა მძიმე დიარეა, ნებისმიერი ანტიბიოტიკებით მკურნალობის ფონზე ან მის შემდეგ. ფსევდომემბრანული კოლიტის დიაგნოზის დადასტურების შემდეგ, საჭიროა შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნა. მსუბუქი ხარისხის ფსევდომემბრანული კოლიტის, ჩვეულებრივ საკმარისია მკურნალობის შეწყვეტა. უფრო მეტად მძიმე შემთხვევებში, საჭიროა სითხის, ელექტროლიტების, პროტეინების შევსება, C .difficile ანტიბაქტერიული თერაპია.

ცეფუროქსიმით ლაიმის დაავადების მკურნალობის დროს, ხანდახან აღინიშნება იარიშ- ჰერქსჰეიმერის რეაქცია (ტრემორი, ციება, კუნთების ტკივილი, თავის ტკივილი, ტაქიკარდია) პაციენტს უნდა განემარტოს, რომ ეს რეაქცია წარმოადგენს დაავადების გამომწვევზე (Borelia burdorferi ) ანტიბიოტიკის ბაქტერიციდული მოქმედების პირდაპირ შედეგს.

ცეფურიქსიმის მოქმედების გამო, შესაძლოა გამოვლინდეს კუმბსის დადებითი რეაქცია ჯვარედინი სინჯის შედეგზე (სისხლის შეთავსებადობაზე). პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ცეფურიქსიმით, სისხლში/პლაზაში გლუკოზის დონის განსაზღვრისათვის, რეკომენდებულია გლუკოზა ოქსიდაზური ანჰექსოკინაზური მეთოდების გამოყენება, რადგან ფერიციანიდური მეთოდის გამოყენების შემთხვევაში შესაძლებელია ცრუდადებითი შედეგის მიღება.

ცეფურო ™ შეიცავს მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატსა და პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატს, რაც შესაძლოა იყოს ალერგიული რეაქციების მიზეზი.პრეპარატის ყოველი დოზა შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებ ნატრიუმს (23მგ.); ასეთი რაოდენობის დროს, ნატრიუმთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები არ არის მოსალოდნელი.

გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში:

ორსულობა:

ორსულ ქალებში ცეფუროქსიმის გამოყენების შესახებ ინფორმაცია საკმარისი არ არის.

პრეპარატი ორსულ ქალებში სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული .

ლაქტაცია:

ცეფუროქსიმი გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად. ამიტომ მკურნალობის პერიოდში უნდა განიხილოს საკითხი ან პრეპარატის მოხსნის ან ძუძუთი კვების შეწყვეტის შესახებ

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებებისა და პოტენციურად საშიში მექანიზმების

მართვის უნარზე:

რადგანაც პრეპარატის მიღებისას შესაძლებელია განვითარდეს თავბრუსხვევა,

სატრანსპორტო საშუალებების და სხვა მექანიზმების მართვის დროს საჭიროა პაციენტის მიერ მეტი სიფრთხილის გამოჩენა.

გვერდითი მოქმედება:ცეუროქსიმის აქსეტილის გვერდითი ეფექტები, როგორც წესი მსუბუქია და გარდამავალი

წარმოშობის სიხშირე: ძალიან ხშირად(≥1/10); ხშირად( ≥1/100-დან <1/10-მდე); არცთუ ხშირად ( ≥1/1000-დან <1/100-მდე); იშვიათად ( ≥1/10000-დან <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათად(<1/10000); უცნობი სიხშირით(შეუძლებელია შეფასდეს არსებულ მონაცემებზე დაყრდნობით)

ინფექციები და ინვაზიები

ხშირად: კანდიდოზი;

უცნობი სიხშირით: Clostridium difficile -ს გავრცელება

სისხლმბადი და ლიმფური სისტემის მხრივ

ხშირად: ეოზინოფილია

არცთუ ხშირად: კუმბსის დადებითი რეაქცია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია;

უცნობი სიხშირით: ჰემოლიზური ანემია

იმუნური სისტემის მხრივ

უცნობი სიხშირით: წამლისმიერი ცხელება, შრატისმიერი დაავადება, ანაფილაქსია, იარიშ- ჰერქსჰეიმერის რეაქცია.

ნერვული სისტემის მხრივ

ხშირად: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა.

საჭმლის მომნელებელი სიტემის მხრივ:

ხშირად: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაზიანება, მათ შორის დიარეა, გულისრევა,

აბდომინალური ტკივილები;

არცთუ ხშირად: ღებინება;

უცნობი სიხშირით: ფსევდომემბრანული კოლიტი.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ

ხშირად: ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის გარდამავალი მატება(ლდგ,ალტ,ასტ)

უცნობი სიხშირით: სიყვითლე (უპირატესად ქოლესტაზური), ჰეპატიტი.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ

არცთუ ხშირად: კანზე გამონაყარი

უცნობი სიხშირით: ჭინჭის ციება, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ეგზანთემატოზური ნეკროლიზი), ანგიონევროზული შეშუპება

ცნობები საეჭვო გვერდითი მოვლენების შესახებ

მას შემდეგ რაც სამკურნალო პრეპარატი დარეგისტრირდა, ცნობებს საეჭვო გვერდითი მოვლენების შესახებ, დიდი მნიშვნელობა აქვს. ეს საშუალებას იძლევა განხორციელებულ იქნას სამკურნალო საშუალების გამოყენების სარგებელი/რისკის შეფარდების ხანგრძლივი კონტროლი.

არასასურველი ეფექტის გამოვლენის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთობა

კუჭის მჟავიანობის დამწევმა სამკურნალო საშუალებებმა, შეიძლება დააქვეითონ ცეფუროს™ ბიოშეღწევადობა და საკვების მიღების შემდეგ პრეპარატის საკმარისი შეწოვის გაძლიერება. სხვა ანატიბიოტიკების მსგავსად ცეფუროქსიმმა შეიძლება ზემოქმედება მოახდინოს ნაწლავურ ფლორაზე, რაც ესტროგენის დაბალი რეაბსორბციის მიზეზია და დააქვეითოს კომბინირებული(ესტროგენი/პროგესტერონი) პერორალური კონტრაცეპტივების ეფექტურობა ცეფუროს™ იმოვდროული მიღება პრობენეციდთან რეკომენდებული არ არის. პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან იმავდროულმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების მომატება(INR) პაციენტებში რომლებიც მკურნალობენ ცეფუროქსიმით, სისხლში/პლაზმაში გლუკოზის დონის განსაზღვრისთვის რეკომენდებულია გლუკოზოოქსიდაზური ან ჰექსოკინაზური მეთოდის გამოყენება, რადგანაც ფერიციანიდური მეთოდის გამოყენების დროს შესაძლებელია იყოს ცრუდადებითი შედეგი. ეს ანტიბიოტიკი არ ახდენს ზემოქმედებას იაფეს მეთოდით კრეატინინის განსაზღვრაზე.

ზოგიერთ პაციენტს, რომლებიც იღებენ ცეფუროქსიმს, აღენიშნებოდათ კუმბსის დადებითი რეაქცია რასაც შეუძლია შეცვალოს სისხლის ჯვარედინი შეთავსებადობა და ძალიან იშვიათ შემთხვევებში გამოიწვიოს ჰემოლიზიური ანემია.

გამოყენების წესი და დოზები

როგორც წესი მკურნალობა გრძელდება 7 დღე (5-დან 10 დღემდე)

მოზრდილებში

მრავალი ინფექციები 250მგ 2ჯერ/დღე-ღამეში;

შარდგამომყოფი გზების ინფექციები 125 მგ 2ჯერ/დღე-ღამეში;

ქვედა სასუნთქი გზების მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციები,როგორიცაა ბრონქიტი 250 მგ 2ჯერ/დღე-ღამეში;

ქვედა სასუნთქი გზების მძიმე ინფექციები ან პნევმონიაზე ეჭვის დროს 500 მგ 2ჯერ/დღე-ღამეში;

პიელონეფრიტი 250 მგ 2ჯერ/დღე-ღამეში;

გაურთულებელი გონორეა 1 გ ერთჯერადად;

მოზრდილებსა და ბავშვებში 12 წლის ზემოთ Lლაიმის დაავადება 500 მგ 2ჯერ/დღე- ღამეში 20 დღე;

ბავშვებში

მრავალი ინფექცია 125 მგ/კგ 2ჯერ/დღე-ღამეში, მაქსიმალური დოზა 250 მგ/კგ დღე- ღამეში (2×125 მგ);

ბავშვები 2 წლიდან შუა ოტიტის ან უფრო მძიმე ინფექციების დროს :250 მგ/კგ, 2ჯერ/დღე-ღამეში, მაქსიმალური დოზა 500 მგ/ დღე-ღამეში (2×250 მგ ან 4×125 მგ);

ცეფუროს™ ტაბლეტები მიიღება შიგნით მთლიანად. ბავშვებში, რომლებსაც აქვთ ყლაპვის პრობლემა,უპირატესობა ენიჭება პრეპარატ ცეფუროს™ სუსპენზიის სახით. ცეფუროს™ ტაბლეტებს იღებენ ჭამის დროს

დამატებითი მონაცემები, დაკავშირებული სპეციალური ჯგუფის ავადმყოფებთან

თირკმლის უკმარისობა

ცეფუროქსიმის მიღების უსაფრთხოება და ეფექტურობა თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში დადგენილი არ არის

კრეატინინის კლირენსი | ნახევარდგამოყოფის პერიოდი T1/2 (სთ.) | რეკომენდებული დოზა
---|---|---
≥≥30 მლ/წთ | 1,4 - 2,4 | 4 დოზის კორექციას არ საჭიროებს (სტანდარტული დოზა 125მგ-500მგ 2ჯერ/დღე-ღამეში)
10-29 მლ/წთ | 4,6 | სტანდარტული დოზა მიიღება ყოველ 24 სთ-ში
| 16,8 | სტანდარტული დოზა მიიღება ყოველ 48 სთ-ში
ჰემოდიალიზის დროს | 2-4 | ერთჯერადი დამატებითი სტანდრტული დოზა მიიღება ყოველი დიალიზის შემდეგ

ღვიძლის უკმარისობა

მონაცემები არ არსებობს

პედიატრიული ჯგუფი

არ არის ცეფუროს™ სუსპენზიის გამოყენების გამოცდილება 3 თვემდე ასაკის ბავშვებში.

სუსპენზიის გამოყენება ამ ასაკობრივ ჯგუფში რეკომენდებული არ არის. გერიატრიული ჯგუფი მონაცემები არ არსებობს.

დოზის გადაჭარბება

ძალიან დიდი დოზებით ცეფალოსპორინების მოხმარებამ შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვები, ენცეფალოპათია და კომა ცნს-ის გაღიზიანების გამო. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში აუცილებელია შემანარჩუნებელი თერაპიის ჩატარება და პაციენტზე დაკვირვება.კრუნჩხვების დროს უნდა შეწდეს პრეპარატის მიღება და დაინიშნოს კრუნჩხვების საწინაარმდეგო მკურნალობა. ცეფუროქსიმის პლაზმური კონცენტრაციის შესამცირებლად ეფექტურია ჰემოდიალიზი და პერიტონეული დიალიზი.

გამოშვების ფორმა:

ცეფურო™ 250მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები ბლისტერზე. 1 ბლისტერი (10, 14,20 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი) გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად შეფუთული მუყაოს კოლოფში.

გამოშვების სხვა ფორმები:

ცეფურო™ ფხვნილი ი/ვ და ი/მ ინექციისათვის 250მგ ფლაკონში

ცეფურო™ ფხვნილი ი/ვ და ი/მ ინექციისათვის 750მგ ფლაკონში

ცეფურო™ 250მგ აპკიანი გარსით დაფარული 10 ტაბლეტი

ცეფურო™ სუსპენზიის მოსამზადებელი გრანულები პერორალური მიღებისათვის 125მგ/5მლ 50მლ და 100მლ

შენახვის პირობები:

ინახება არაუმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, ორგინალ შეფუთვაში, მშრალ და ბავშვებისგან

მიუწვდომელ ადგილზე.

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი

დაუშვებელია გამოყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ

აფთიაქიდან გაცემის პირობა : ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3

რეცეპტით.

რეგისტრაციის მფლობელი:

დევა ჰოლდინგი ა.შ

ჰალქალი მერქეზ მაჰ. ბასინ ექსპრეს ჯად #1

ქიუჩუქჩექმეჯე/სტამბული/თურქეთი

მწარმოებელი:

დევა ჰოლდინგ ა.შ

ჩერქეზქოი ორგანიზე სანაი ბელგესი, ქარააღაჩ მაჰ. ათათურქ ჯად.#32

ქაფაქლი/თექირდაღ/თურქეთი

საერთაშორისო დასახელება - cefuroxime
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანტიბაქტერიული საშუალებები → ბეტა ლაქტამური ანტიბიოტიკები (პენიცილინები და ცეფალოსპორინები) → ცეფალოსპორინები → მეორე თაობის ცეფალოსპორინები

ჩვენებები
პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების მკურნალობა:
- სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ბაქტერიული პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, გულმკერდის ღრუს ორგანოების ოპერაციის შემდგომი ინფექციები);
- ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (მათ შორის სინუსიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი);
- შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, ურეთრიტი);
- კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის ფურუნკულოზი, პიოდერმია, იმპეტიგო);
- გონორეა (მათ შორის მწვავე გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი);
- ლაიმის დაავადების მკურნალობა ადრეულ სტადიაში და დაავადების გვიანი სიმპტომების შემდგომი პროფილაქტიკა მოზრდილებსა და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში.

მიღების წესები და დოზები
მოზრდილებში ერთჯერადი დოზა საშუალოდ შეადგენს 250მგ-ს, მიღების სიხშირე 2-ჯერ დღეში.
ქვედა სასუნთქი გზების მძიმე ინფექციების დროს ინიშნება 500მგ 2-ჯერ დღეში. მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციების დროს 250მგ 2-ჯერ დღეში.
საშარდე გზების ინფექციის დროს 125მგ 2-ჯერ დღეში, პიელონეფრიტის დროს 250მგ 2-ჯერ დღეში.
გაურთულებელი გონორეა 1გრ. ერთჯერადად
ლაიმის დაავადებისას მოზრდილებში და მოზარდებში 12 წლიდან 500 მგ 2-ჯერ დღეში. კურსი 20 დღე.

ბავშვებში:
ინფექციების უმრავლესობაში საშუალო დოზაა 125 მგ 2-ჯერ დღეში. მძიმე ინფექციებისას და შუა ოტიტის დროს ბავშვებში 2 წლიდან ინიშნება 250 მგ 2-ჯერ დღეში.
მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 500 მგ. საშუალოდ მიღების კურსი შეადგენს 7 დღეს. (5-10 დღე), რეკომენდებულია პრეპარატის მიღება კვების შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები
გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შესაძლებელია ღვიძლის ფერმენტების აქტიურობის დროებითი მომატება, სიყვითლე, თავის ტკივილი. იშვიათად ფსევდომემბრანული კოლიტი.
ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ციებ-ცხელება, ერითემა, შრატისმიერი დაავადება.
ერთეულ შემთხვევებში – ანაფილაქსია.
სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, ეოზინოფილია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია
სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის I ტრიმესტრსა და ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები
ცეფუროქსიმი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა პენიცილინის რიგის ანტიბიოტიკების მიმართ, რადგან არსებობს ცნობები ჯვარედინი ალერგიული რეაქციების შესახებ.
პრეპარატის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს მდგრადი მიკროორგანიზმების (Candida, Enterococci, Clostridium difficile) გაძლიერებული ზრდა, რის გამო შესაძლოა, აუცილებელი გახდეს მკურნალობის შეწყვეტა.
ანტიბიოტიკების (მათ შორის ცეფუროქსიმის) მიღების ფონზე დიარეის გამოვლენა, შესაძლოა ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების მიმანიშნებელი იყოს.

საერთაშორისო დასახელება - cefuroxime
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანტიბაქტერიული საშუალებები → ბეტა ლაქტამური ანტიბიოტიკები (პენიცილინები და ცეფალოსპორინები) → ცეფალოსპორინები → მეორე თაობის ცეფალოსპორინები

ჩვენებები
პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების მკურნალობა:
- სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ბაქტერიული პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, გულმკერდის ღრუს ორგანოების ოპერაციის შემდგომი ინფექციები);
- ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (მათ შორის სინუსიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი);
- შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, ურეთრიტი);
- კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის ფურუნკულოზი, პიოდერმია, იმპეტიგო);
- გონორეა (მათ შორის მწვავე გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი);
- ლაიმის დაავადების მკურნალობა ადრეულ სტადიაში და დაავადების გვიანი სიმპტომების შემდგომი პროფილაქტიკა მოზრდილებსა და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში.

მიღების წესები და დოზები
მოზრდილებში ერთჯერადი დოზა საშუალოდ შეადგენს 250მგ-ს, მიღების სიხშირე 2-ჯერ დღეში.
ქვედა სასუნთქი გზების მძიმე ინფექციების დროს ინიშნება 500მგ 2-ჯერ დღეში. მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციების დროს 250მგ 2-ჯერ დღეში.
საშარდე გზების ინფექციის დროს 125მგ 2-ჯერ დღეში, პიელონეფრიტის დროს 250მგ 2-ჯერ დღეში.
გაურთულებელი გონორეა 1გრ. ერთჯერადად
ლაიმის დაავადებისას მოზრდილებში და მოზარდებში 12 წლიდან 500 მგ 2-ჯერ დღეში. კურსი 20 დღე.

ბავშვებში:
ინფექციების უმრავლესობაში საშუალო დოზაა 125 მგ 2-ჯერ დღეში. მძიმე ინფექციებისას და შუა ოტიტის დროს ბავშვებში 2 წლიდან ინიშნება 250 მგ 2-ჯერ დღეში.
მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 500 მგ. საშუალოდ მიღების კურსი შეადგენს 7 დღეს. (5-10 დღე), რეკომენდებულია პრეპარატის მიღება კვების შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები
გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შესაძლებელია ღვიძლის ფერმენტების აქტიურობის დროებითი მომატება, სიყვითლე, თავის ტკივილი. იშვიათად ფსევდომემბრანული კოლიტი.
ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ციებ-ცხელება, ერითემა, შრატისმიერი დაავადება.
ერთეულ შემთხვევებში – ანაფილაქსია.
სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, ეოზინოფილია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია
სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის I ტრიმესტრსა და ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები
ცეფუროქსიმი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა პენიცილინის რიგის ანტიბიოტიკების მიმართ, რადგან არსებობს ცნობები ჯვარედინი ალერგიული რეაქციების შესახებ.
პრეპარატის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს მდგრადი მიკროორგანიზმების (Candida, Enterococci, Clostridium difficile) გაძლიერებული ზრდა, რის გამო შესაძლოა, აუცილებელი გახდეს მკურნალობის შეწყვეტა.
ანტიბიოტიკების (მათ შორის ცეფუროქსიმის) მიღების ფონზე დიარეის გამოვლენა, შესაძლოა ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების მიმანიშნებელი იყოს.

**შემადგენლობა: **

თითოეული შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერებას: 500 მგ ცეფუროქსიმს (ცეფუროქსიმის აქსეტილის სახით),

დამხმარე ნივთიერებებს: დამხმარე ნივთიერებებს: მიკროკრისტალური ცელულოზა (Avicel PH 102) ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა (AC-DI-SOL), ჰიდროგენიზებული მცენარეული ზეთი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი (Aerosil-200), ჰიპრომელოზა (Methocel E-5 Premium), პროპილენგლიკოლი, საღებავი- Opaspray white M-1-7120, დეიონიზებული წყალი, ტიტანის დიოქსიდი, მეთილპარაბენი, პროპილპარაბენი, ნატრიუმის ბენზოატი.

**ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: **

II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკი
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა: ცეფუროქსიმის აქსეტილი წარმოადგენს ცეფუროქსიმის აცეტოქსიეთილის ეთერს - ცეფალოსპორინების ჯგუფის, ბაქტერიციდული ზემოქმედების ანტიბიოტიკს. მიკრობიოლოგია: ცეფუროქსიმის აქსეტილის ბაქტერიციდული აქტივობა in vivo განპირობებულია ცეფუროქსიმით. მთავარ სამიზნე ცილებთან შეკავშირებისას ცეფუროქსიმი აინჰიბირებს ბაქტერიის უჯრედის კედლის სინთეზს. ბაქტერიციდულ ზემოქმედებას ახდენს მრავალ გრამ-დადებით და გრამ-უარყოფით ბაქტერიაზე, მათ შორის ბეტა-ლაქტამაზების წარმომქმნელ ბაქტერიებზეც. მდგრადია ბეტა-ლაქტამაზების (ფერმენტების) მიმართ, კერძოდ ყველაზე ფართოდ გავრცელებული Enterobacteriaceae-ს ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ. ზემოქმედებს ასევე ამპიცილინისა და ამოქსიცილინის მიმართ მდგრად შტამებზე.

ცეფუროქსიმი ზემოქმედებას ახდენს შემდეგ მიკროორგანიზმებზე:

• აერობული გრამ-დადებითი მიკროორგანიზმები: Staphylococcus aureus (ბეტა- ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით)Streptococccus pneumoniae, Streptococcus pyogenes;;

• აერობული გრამ-უარყოფითი მიკროორგანიზმები: Escherichia coli, Haemophilus influenzae (ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით) Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella pneumoniae, Moraxella catarrhalis (ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით), Neisseria gonorrhoeae (ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით);

• სპიროქეტები:
borrelia burgdorferi

• აერობული გრამ-დადებითი მიკროორგანიზმები:

Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus saprophyticus, Streptococcus agalactiae.

შენიშვნა: ენტეროკოკებისა (მაგალითად, Enterococcus faecalis), და სტაფილოკოკების ზოგიერთი შტამი (მაგალითად, Enterococcus faecalis), რომლებიც მდგრადნი არიან მეტიცილინის მიმართ, ცეფუროქსიმის მიმართაც ავლენენ მდგრადობას.

• აერობული გრამ-უარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Morganella morganii, Proteus inconstans, Proteus mirabilis, Providencia rettgeri; შენიშვნა:Pseudomonas da Campylobacter-ის სახეობები, Acinetobacter calcoaceticus და Serratia-ს უმეტესი შტამი, Proteus vulgaris-ის სახეობის მრავალი შტამი I და II თაობის ცეფალოსპორინების მიმართ მდგრადები არიან. in vitro გამოკვლევების დროს Morganella morganii, Enterobacter cloacae და Citrobacter- ის სახეობების ზოგიერთი შტამის მდგრადობა გამოვლინდა ცეფუროქსიმისა და სხვა ცეფალოსპორინების მიმართ.

• ანაერობული მიკროორგანიზმები:Peptococcus niger

შენიშვნა: Clostridium difficile-ისა და Bacteroides fragilis-ის ზოგიერთი შტამი მდგრადია ცეფუროქსიმის მიმართ.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა და მეტაბოლიზმი:

პერორალურად მიღებული ცეფუროქსიმის აქსეტილი შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და არასპეციფიკური ესთერაზების საშუალებით სწრაფად ჰიდროლიზდება ნაწლავის ლორწოვან გარსსა და სისხლში ცეფუროქსიმამდე. ამის შემდგომ ცეფუროქსიმი ნაწილდება ყველა უჯრედშორის სითხეში. დარჩენილი აქსეტილი მეტაბოლიზდება აცეტალდეჰიდამდე და ძმარმჟავამდე. დაახლოებით 50% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ცეფუროქსიმის აქსეტილი მიიღება, როგორც ჭამის წინ, ისე ჭამის შემდეგ, მაგრამ ჭამის შემდეგ მიღებისას შეწოვა და ბიოშეღწევადობა (აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა გაიზარდა 37%-დან 52%-მდე) მატულობს. ჭამის შემდეგ პერორალურად 125 მგ, 250 მგ, 500 მგ და 1 გ დოზით მიღებისას მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა 2-3 სთ-ში და შეადგენს 2-3 მგ/ლ, 4-6 მგ/ლ და 5-8 მგ/ლ, 9-14 მგ/ლ შესაბამისად.

გამოყოფა თირკმლების საშუალებით:

ცეფუროქსიმის ძირითადი ნაწილი უცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმლებით. მიღებული დოზის დაახლოებით 50% გამოიყოფა 12 საათის განმავლობაში შარდთან ერთად. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-1,5 სთ-ს.Fპაციენტებში თირკმლების დისფუნქციით ცეფუროქსიმის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი იზრდება. ხანშიშესულ პაციენტებში, კრეატინინის კლირენსის საშუალო სიდიდით (34,9 მლ/წთ), ნახევარგამოყოფის პერიოდი 3,5 სთ-მდე ხანგრძლივდება. პრობენეციდთან ერთდროული მიღებისას ცეფუროქსიმის გამოყოფის პროცესი ფერხდება.

ჩვენებები:

ცეფუროქსიმის აქსეტილი ინიშნება მის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ქვემოთ ჩამოთვლილი ინფექციების დროს:

• ფარინგიტი/ტონზილიტი: Streptococcus pyogenes;

• მწვავე ბაქტერიული შუა ოტიტი: Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae (ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით), Moraxella catarrhalis (ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით), Streptococcus pyogenes.

• მწვავე ბაქტერიული ჰაიმორიტი Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae (ბეტა-ლაქტამაზას არწარმომქმნელი შტამები);

• ქრონიკული ბრონქიტის ბაქტერიული გამწვავება და მეორადი ბაქტერიული ინფექციის თანდართვა მწვავე ბრონქიტის დროს: Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae (ბეტა-ლაქტამაზა-ნეგატიური შტამები), Haemophilus parainfluenzae (ბეტა-ლაქტამაზა-დადებითი შტამები);

• კანისა და რბილი ქსოვილების გაურთულებელი ინფექციები: (Staphylococcus aureus (ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით), Streptococcus pyogenes;

• შარდგამომყოფი სისტემის გაურთულებელი ინფექციები:Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae;

• გაურთულებელი გონორეა (ურეთრიტი და ცერვიციტი) Neisseria gonorrhoeae (პენიცილინაზას წარმომქმნელი და არწარმომქმნელი შტამები: Neisseria gonorrhoeae-ს შტამები, რომლებიც არ წარმოქმნიან პენიცილინაზას ხშირად გვევლინებიან ქალებში გაურთულებელი გონორეისა და რექტალური ინფექციის წარმოქმნის მიზეზად);

• ლაიმის დაავადების ადრეული სტადია (erythema migrans): Bორრელია ბურგდორფერი.

უკუჩვენებები:
უკუნაჩვენებია ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

მიუხედავად იმისა, რომ ცეფუროქსიმის აქსეტილი უსაფრთხოდ გამოიყენება პენიცილინების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში, ცნობილია ჯვარედინი მგრძნობელობის შესახებ პენიცილინსა და ცეფალოსპორინებს შორის. ამიტომაც უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით ანამნეზში პენიცილინების მიმართ ანაფილაქსიური რეაქციების არსებობის დროს. ალერგიული რეაქციების გამოვლენისას პრეპარატის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. საჭიროების შემთხვევაში საჭიროა შესაბამისი მკურნალობის ჩატარება (ვაზოკონსტრიქტორები, ანტიჰისტამინურები, კორტიკოსტეროიდები).

პრეპარატის ხანგრძლივი დროით გამოყენებისას შესაძლებელია მის მიმართ მდგრადი მიკროორგანიზმების ჭარბი ზრდა (მაგალითად: Candida, Enterococcus, Clostridium difficile), რის გამოც შესაძლებელია აუცილებელი გახდეს მკურნალობის შეწყვეტა. ფართო მოქმედების სპექტრის მქონე ანტიბიოტიკების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ფსევდომემბრანოზული კოლიტი. ამასთან დაკავშირებით მკურნალობის ფონზე და/ან მკურნალობის შემდეგ განვითარებული მძიმე დიარეის შემთხვევაში, შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპატარის მოხმარების შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის ჩატარება (ვანკომიცინის მიღება).

ცეფუროქსიმით ლაიმის დაავადების მკურნალობისას იშვიათად აღინიშნება იარიშ- ჰერქსჰაიმერის რეაქცია (ტრემორი, ტემპერატურის მატება, არტერიული წნევის მომატება და შემდგომ კლება). პაციენტებს უნდა აეხსნათ, რომ ეს არის დაავადების გამომწვევზე (Borrelia burgdorferi) ანტიბიოტიკის პირდაპირი მოქმედების შედეგი და როგორც წესი, თავისთავად გაივლის.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში საჭიროა პრეპარატის დოზის და/ან მიღების სიხშირის შემცირება, რადგანაც მათ ჯანმრთელ პაციენტებთან შედარებით ცეფუროქსიმის კონცენტრაცია სისხლში მაღალი აქვთ.

გამოყენება ბავშვებში: არ არის კვლევები 3 თვემდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატის გამოყენებასთან დაკავშირებით.

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში:

ორსულებში: (B კატეგორია, Drug information Handbook 2005-2006) არ ჩატარებულა ადეკვატური და კონტროლირებული კვლევები ორსულებზე. არ გამოიყენება აბსოლუტური ჩვენების არსებობის გარეშე.

ლაქტაცია:

ცეფუროქსიმის აქსეტილი აღწევს დედის რძეში, ამიტომ მკურნალობის პერიოდში რეკომენდებულია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებებისა და პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვის უნარზე:
არ არსებობს რაიმე მონაცემი სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე პრეპარატის ზემოქმედების შესახებ.

გვერდითი მოვლენები:

ზოგადი რეაქციები: ანაფილაქსია, ანგიონევროზული შეშუპება, გამონაყარი, შრატისმიერი დაავადების მსგავსი რეაქცია, მომატებული მგრძნობელობის რეაქცია ჭინჭრის ციების სახით.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ფსევდომემბრანოზული კოლიტი;

სისხლის მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, ლეიკოპენია, პანციტოპენია, თრომბოციტოპენია, პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება;

ღვიძლის მხრივ: ჰეპატიტი, ქოლესტაზი, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა სიყვითლის სახით;

ნერვული სისტემის მხრივ: კრუნჩხვები;

კანის მხრივ: მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ეპიდერმული ნეკროლიზი;

თირკმლების მხრიდან: თირკმლების ფუნქციების მოშლა;

მოულოდნელი მოვლენების გამოვლენის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

კუჭის წვენის მჟავიანობის დამწევმა სამკურნალო საშუალებებმა შეიძლება დააქვეითონ ცეფუროს™ ბიოშეღწევადობა და შეაფერხონ საკვების მიღების შემდეგ პრეპარატის საკმარისი შეწოვა.

ცეფუროქსიმის პრობენეციდთან იმავდროული მიღებისას შეინიშნებოდა ცეფუროქსიმის უფრო მაღალი კონცენტრაცია, ვიდრე მხოლოდ ცეფუროქსიმის მიღებისას.

ლაბორატორიულ ტესტებზე ზემოქმედება:

ზოგიერთ პაციენტში ცეფუროქსიმის მიღებისას შეიძლება გამოვლინდეს კუმბსის დადებითი რეაქცია. ამან შეიძლება შეცვალოს სისხლის ჯვარედინი შეთავსებადობა.

ცეფუროქსიმის აქსეტილმა შეიძლება ზემოქმედება მოახდინოს შარდში გლუკოზის განსაზღვრის ტესტზე, რომელიც დაფუძნებულია სპილენძის აღდგენაზე (ბენედიქტის სინჯი, ფეხლინის ტესტი, კლინიტესტი) და ამ ტესტების შედეგები შეიძლება იყოს ცრუდადებითი.

ცეფუროქსიმი ასევე შეიძლება იყოს ცრუდადებითი შედეგების მიზეზი ფეროციანიდის ტესტით სისხლში შაქრის განსაზღვრის დროს. ანტიბიოტიკი არ ახდენს ზემოქმედებას ტესტებზე, რომლებიც დაფუძნებულია ფერმენტულ რეაქციებზე. პრეპარატი შეიძლება იყოს პროთრომბინის დროის გახანგრძლივების მიზეზი.

გამოყენების წესი და დოზები:

ცეფუროს™ ტაბლეტები სასურველია დაინიშნოს ჭამის შემდეგ.

თუ ერთ-ერთი დოზის მიღება გამორჩა პაციენტს, მისი შემდგომი დოზა უნდა მიიღოს რაც შეიძლება ადრე და შემდგომ მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს ჩვეულებრივი წესით.

თუ არ არის ექიმის სხვა რეკომენდაციები, ცეფუროს™ იღებენ ქვემოთ მოცემული დოზებით.

მოზრდილები და 12 წლის ასაკის ზევით ბავშვები:

ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები: (მაგ.: ფარინგიტი, ტონზილიტი, სინუსიტი) 250 მგ დღეში 2-ჯერ 10 დღის განმავლობაში;

ქვედა სასუნთქი გზების მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციები: (მაგ.: ქრონიკული ბრონქიტის ბაქტერიული გამწვავება და მწვავე ბრონქიტის დროს მეორადი ბაქტერიული ინფექციის თანდართვა): 250 მგ ან 500 მგ დღეში 2-ჯერ 10 დღის განმავლობაში;

საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები: 125 მგ ან 250 მგ დღეში 2-ჯერ 5-10 დღის განმავლობაში;

კანისა და რბილი ქსოვილების გაურთულებელი ინფექციების: 250 მგ ან 500 მგ დღეში 2-ჯერ 10 დღის განმავლობაში;

ლაიმის დაავადების ადრეული სტადია: 500 მგ დღეში 2-ჯერ 20 დღის განმავლობაში;

გაურთულებელი გონორეის დროს: 1 გ ერთჯერადად.

ბავშვები, რომელთაც შეუძლიათ ტაბლეტების ყლაპვა:

3 თვეზე ნაკლები ასაკის ბავშვებში ცეფუროქსიმის გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს.

ფარინგიტი, ტონზილიტი: 125 მგ დღეში 2-ჯერ 10 დღის განმავლობაში.

მწვავე შუა ოტიტი: 250 მგ დღეში 2-ჯერ 10 დღის განმავლობაში.

ტაბლეტი არ უნდა იქნეს გატეხილი დოზის გაყოფის ან ყლაპვის გაიოლების მიზნით. ბავშვებისათვის უმჯობესია გამოიყენოთ სუსპენზიის სახით.

დოზის გადაჭარბება:

არ იწვევს მოწამვლას. ძალიან დიდი დოზებით ცეფალოსპორინების მოხმარებამ შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვები ცნს-ის გაღიზიანების გამო. ამ დროს საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და საჭიროების შემთხვევაში კრუნჩხვის საწინააღმდეგო მკურნალობის დანიშვნა. დოზის გადაჭარბებისას საჭიროა ღებინების გამოწვევა, კუჭის ამორეცხვა. ცეფუროქსიმის პლაზმური კონცენტრაციის შემცირების მიზნით ეფექტურია ჰემოდიალიზი და პერიტონეული დიალიზი.

**გამოშვების ფორმა: **

ცეფურო™ 250მგ გარსით დაფარული ტაბლეტები ბლისტერში. 1 ბლისტერი (10, 14 და 20 შემოგარსული ტაბლეტი) გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად შეფუთული მუყაოს ყუთში.

გამოშვების სხვა ფორმები:

ცეფურო™ ფხვნილი ი/ვ და ი/მ ინექციისათვის 250მგ ფლაკონში

ცეფურო™ ფხვნილი ი/ვ და ი/მ ინექციისათვის 750მგ ფლაკონში

ცეფურო™ 125 მგ გარსით დაფარული 10 ტაბლეტი

ცეფურო™ 500მგ გარსით დაფარული 10,14,20 ტაბლეტი

ცეფურო™ სუსპენზიის მოსამზადებელი გრანულები პერორალური მიღებისათვის 125 მგ/5 მლ, 50 მლ და 100 მლ.

შენახვის პირობები:

ინახება არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, ორიგინალ შეფუთვაში, მშრალ და ბავშვებისგან მიუწვდომელ ადგილზე.

ვარგისობის ვადა:

3 წელი

დაუშვებელია გამოყენება ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II – გამოიყენება ექიმის დანიშნულებით.